ΚΑΛΑΜΟΚΑΒΑΛΑΡΗΔΕΣ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ

Δεν θάθελα ποτέ να γράψω τα όσα ακολουθούν και θα είμαι όσο μπορώ πιο σύντομος, όχι για να δείξω την απαιτούμενη κατανόηση μου αλλά κυρίως διότι θεωρώ τους συνανθρώπους μας που αποτελούν τον σημερινό μου στόχο,  θύματα  του νέου τρόπου επικοινωνίας της εποχής μας. Δεν έχω λόγους ούτε  δικαίωμα  ίσως να κατακρίνω  τα μέσα ‘’κοινωνικής’’ δικτύωσης, τα οποία προσωπικά σκόπιμα αποφεύγω , με ενοχλεί όμως η κακή χρήση τους και κυρίως η φυσική αποξένωση που προκαλούν στις σχέσεις των ανθρώπων. Έχουν δώσει βήμα προβολής άκριτων απόψεων και ακραίων ιδεών, εξικνούμενα μέχρις αποβολής και του ‘’τελευταίου φύλλου συκής’’, προκειμένου κάποιοι να προβάλουν την ασημαντότητά τους. Δεν ευθύνονται  τα σύγχρονα μέσα – που αποτελούν κατάκτηση της εποχής μας - αλλά η κακή και ενίοτε συμπλεγματική  χρήση τους από απερίσκεπτα άτομα, που κρίνουν τα πάντα με τη γνωστή  τους αβάσταχτη ελαφρότητα. Το τελευταίο μου θύμισε τον Μίλαν Κούντερα, τον οποίο ευτύχησα να  γνωρίσω προσωπικά στην Άνοιξη της Πράγας το 1968, που στο ομότιτλο έργο του αναφερόταν στην εύθραυστη φύση της μοίρας του ατόμου ως μονάδας.  Την προσπάθεια προστασίας αυτής της φύσης του ατόμου,  ουσιαστικά, έσπευσαν να σχολιάσουν και να σατιρίσουν ποικιλοτρόπως στα κοινωνικά μέσα κάποιοι ‘’εξυπνάκηδες’’, με αφορμή τη χρήση του αριθμού 112 για την ενημέρωση των παππούδων, γιαγιάδων και άλλων ευαίσθητων στον ιό συνανθρώπων μας, αντί να επαινέσουν, μια μοναδική σωστή και αναγκαία για το ανθρώπινο σύνολο κρατική πρωτοβουλία.

Πρόκειται για τα ίδια περίπου άτομα, που χειροκρότησαν και του απέδωσαν τους γνωστούς ηρωικούς ‘’μάγκικους’ τίτλους στον Υπουργό Υγείας που  υιοθέτησε  προληπτικά μέτρα κατά της εξάπλωσης της νόσου, με τη διακοπή των μαθημάτων. Συνηθισμένοι στην απλοποίηση σκέψης,   εξέλαβαν την ενέργεια σαν τρόπο σκασιαρχείου και μεταφοράς τους από τις σχολικές αίθουσες στα καφέ της αρεσκείας τους. Δεν γενικεύω τους χαρακτηρισμούς αλλά και στο βαθμό που φάνηκε δεν αποτελεί θετικό δείγμα ορθής σκέψης των ανθρώπων που θα αποτελέσουν το μέλλον της χώρας. Θα προσπαθήσω να φανώ επιεικής στους χαρακτηρισμούς μου, αν και δεν μπορούν να διεκδικούν ελαφρυντικά οι αυριανοί ακαδημαϊκοί πολίτες και κάποιοι  έμποροι ‘’ζερβόδεξων’’ ιδεοληψιών. Ευθύνη έχουν και οι γονείς τους και ας μην μπορούν πια να  υποδείξουν στα παιδιά τους   κανόνες συμπεριφοράς.

Η απάντηση ‘’δεν παθαίνουμε τίποτα’’ και η αδιαφορία τους για την πρόκληση αυξημένων κινδύνων για δεδομένους συνανθρώπους τους, δεν περιποιεί τιμή  για τους  ‘’εκ του ασφαλούς’’ παλικαράδες, που  νοιάζονται αποκλειστικά για τον εαυτούλη τους. Ας ρίξουν μια ματιά, ‘‘όσο ακόμα προλαβαίνουν’’ να δουν τι συμβαίνει στην γειτονική μας Ιταλία. Με χαροποίησε το γεγονός ότι άκουσα εντελώς διαφορετικά θετικά σχόλια για τα ληφθέντα μέτρα , από τα πολλάκις παρεξηγημένα πρωινάδικα και τα αντίστοιχα μεσημβρινάδικα της ελληνικής τηλεόρασης. Ενθαρρυντική μου φάνηκε έστω  και η καθυστερημένη επίδειξη εθνικής  σύμπνοιας των πολιτικών κομμάτων – έστω και υπό την πίεση των δημοσκοπήσεων – με σαφή θετική διάκριση του τέως Υπουργού Υγείας κ. Ξανθού.

Δεν θα επεκταθώ περισσότερο στο θέμα, αφού για μια φορά ακόμα θα πληρώσουμε  -ελπίζω λιγότερο ακριβά- για να μάθουμε, δεν μπορώ όμως να μην κάνω μια απλή αναφορά στους ‘’γητευτές’’ με τα μαντζούνια τους, για τους οποίους ευτυχώς και επί τέλους επενέβη η δικαιοσύνη. Αντώνης