Ο ΓΑΜΟΣ, Η ΒΑΦΤΙΣΗ ΚΑΙ Η ΖΩΗ

Μοιάζει με μυθιστόρημα αλλά είναι η απόλυτη αλήθεια, όπως τουλάχιστον την έζησα προσωπικά και για μένα αυτή είναι η  πραγματικότητα της ‘’ζωής’’. Πιστεύω ότι αυτή  συμβολίζει και αντιπροσωπεύει ό,τι βιώνει η ασημαντότητά μας  στο πέρασμά  από τον μάταιο αυτό κόσμο. Άλλοι πολύ και άλλοι λιγότερο, παίρνουμε ο καθένας μας ‘’τη δόση’’ του από την ευτυχία ή τη δυστυχία που μας έλαχε και το καλό ή το κακό που επιλέξαμε. Ναι, τώρα πια στην ηλικία μου,  είμαι πεπεισμένος ότι τα δύο πρώτα συνήθως μας προκύπτουν ενώ το καλό και το κακό αποτελούν  προσωπική επιλογή του καθενός μας.

Με τη μικρή αυτή αλλά χρήσιμη εισαγωγή εισέρχομαι στο θέμα μου που είναι κυρίως ο θρησκευτικός γάμος της πρώτης μου εγγονής , η βάφτιση του παιδιού τους και πρώτου μου δισέγγονου και ό,τι προέκυψε την Κυριακή [19/7/2020] στο κτήμα Blue Island ,στη λεωφόρο Πάρνηθας, που τελέστηκαν τα μυστήρια και ακολούθησε η δεξίωση. Παραλείπω την κοσμική και πολύ επιτυχημένη πλευρά της εκδήλωσης ,που δεν αφορά το παρόν και θα ασχοληθώ με τα υπόλοιπα, που προηγήθηκαν και ακολούθησαν.

Η εγγονή μου σχεδίαζε πολύ καιρό πριν την ευτυχισμένη αυτή στιγμή της ζωής της  και είχε σπεύσει να κάνει έγκαιρα τις απαραίτητες προετοιμασίες. Ξαφνικά μας προέκυψε ο ιός που εξελίχθηκε σε πανδημία και ήρθαν τα πάνω κάτω. Πέρασαν από το μυαλό μας [ διότι μοιραζόταν μαζί μου τις σκέψεις της] να τα ξεχάσουμε όλα και να οδηγηθούμε σε μια απλή τελετή σε στενό οικογενειακό κύκλο, αφού εγώ – εν τω μεταξύ – είχα μπει σε μια οικειοθελή καραντίνα  λόγω της ηλικίας μου.

Αυτό είναι εύκολο να το λες αλλά δύσκολο να το κάνεις, αφού έχουν προηγηθεί , κρατήσεις , προσκλήσεις,  και πολλές προκαταβολές και  έξοδα προετοιμασίας. Εκείνο όμως που βάρυνε περισσότερο ήταν η ‘’χαμένη προσμονή’’ της εγγονής μου να βιώσει τη μοναδική αυτή χαρά. Από εδώ και κάτω εγώ είχα αρχίσει να σχεδιάζω τρόπους της μικρότερης έκθεσης στον συγχρωτισμό, με τη σκέψη να πάω με ταξί μόνο για τη θρησκευτική τελετή και μετά  να αποσυρθώ. Παρέλειψα να αναφέρω ότι η εγγονή μου ζήτησε να τη ‘’συνοδεύσω’’ στην εκκλησία, εγώ δε αποφάσισα ,μαζί με την μικρότερη εγγονή μου, να  είμαστε  οι ανάδοχοι του μικρού Άγγελου.

Τελικά με έπεισαν – αφού κατά βάθος το λαχταρούσε πολύ η καρδιά μου –  να διαμείνω σε ξενοδοχείο του χώρου και να ακολουθήσω την  όλη διαδικασία. Θέλεις η χαρά μου για το γεγονός, θέλεις   η γενικότερη ατμόσφαιρα, έσβησαν τις όποιες αναστολές μου και συνέλαβα τον εαυτό μου να νοθεύει πολλά μέτρα προστασίας που είχα καταστήσει κανόνα της ζωής μου και προσπαθούσα να ‘’επιβάλω’’ και στους δικούς μου. Ντύθηκα, στολίστηκα [ με κοστούμια, γραβάτα και υποκάμισα γνωστών οίκων που μου είχαν απομείνει  από τον καιρό της υπηρεσίας μου] και ήμουν κυρίαρχα παρών τόσο στο θρησκευτικό μέρος όσο και σε όσα ακολούθησαν στο διπλανό κέντρο διασκέδασης.

Σε κάποια στιγμή, ο ενθουσιασμός μου παραμέρισε την πραγματικότητα της ηλικίας μου και σκαρφάλωσα σε ένα βράχο που αποτελούσε μέρος της περιτοίχισης της πισίνας που με χώριζε από την πίστα στην οποία οι νεόνυμφοι ετοιμάζονταν για τον χορό τους, για να τους φωτογραφίσω. Εκεί συνέβη το κακό αλλά ευτυχώς όχι το μοιραίο. Γλίστρησε το υπόδημά μου και προκειμένου να αποφύγω την πτώση μου στους βράχους, με ένα σάλτο βρέθηκα στην πισίνα. Προσέτρεξαν σε βοήθειά μου  πολλοί φίλοι και άγνωστοι, τους οποίους ευχαριστώ θερμά, αλλά βγήκα σώος και αρτιμελής, αλλά  σαν βρεγμένη γάτα!!! Πήγα μόνος μου στο κοντινό ξενοδοχείο, όπου με ακολούθησαν και συγγενείς, έκανα το μπάνιο μου, λούστηκα και φόρεσα νέα ρούχα , που είχα την πρόνοια να έχω μαζί μου – εκτός από σακάκι – και συνέχισα τη συμμετοχή μου στο γλέντι .

Επειδή, όταν αποδέχτηκα  την πλήρη συμμετοχή μου στο  γλέντι, χρησιμοποίησα την προσχηματική δικαιολογία ότι αυτή αποτελεί την τελευταία μου κοινωνική εκδήλωση, θέλησα τουλάχιστον να επωφεληθώ. Σε κάποια στιγμή μάλιστα ανέβηκα στην πίστα και χόρεψα ένα τρελό σουίνγκ με την εγγονή μου νύφη [ μου είπαν ότι έχει μαγνητοσκοπηθεί] και όλοι οι άλλοι που χόρευαν, σχημάτισαν ένα κύκλο γύρω μας χτυπώντας παλαμάκια. Προσωπικά το είδα σαν την τελευταία μου παράσταση, διότι με φοβίζει η σκέψη μήπως στο άμεσα προβλεπτό μέλλον ,  δεν υπάρξει ανάλογη ευτυχής συγκυρία για να το επαναλάβω !!!

Το μοναδικό κακό που προκύπτει είναι ότι μετά το όλο ‘’ξεσάλωμα’’ είμαι αποφασισμένος να συνεχίσω τον αυτοπεριορισμό μου για να προστατέψω τους συνανθρώπους μου από κάθε κακή συγκυρία. Το ακόμα χειρότερο όμως είναι ότι λίγες ημέρες πριν ήλθε από το Βέλγιο ο γιός μου με την οικογένειά του, που εξέτιαν  τη δική τους οικειοθελή  καραντίνα, λόγω χώρας προέλευσης  και δεν τους έχω δει ακόμα. Με την προσθήκη και της δικής μου απομόνωσης, ελπίζω να βρεθούμε με απόλυτη εφαρμογή των μέτρων, στις 31 του μηνός για να ‘’γιορτάσουμε’’ μαζί, την είσοδό μου στο 87^ο έτος της ζωής μου.

Δεν θα αναφερθώ όπως προείπα στο κοσμικό μέρος της εκδήλωσης που παραβρέθηκαν κάποιες εκατοντάδες εκλεκτοί συγγενείς και φίλοι, θα σημειώσω όμως για μένα την παρουσία πολύ αγαπημένου  προσώπου που  συνδέεται  με  κοινή παιδική μοίρα με  εκείνη της κόρης μου και σχετίζεται με την αναζήτηση της ‘’Ευτυχίας’’.     Αντώνης