ΟΣΜΗ ΘΑΝΑΤΟΥ

 

          ΟΣΜΗ  ΘΑΝΑΤΟΥ

                   Η Πανδημία

 

Δεν εμπορεύτηκα  τίποτα στον μακρόχρονο βίο μου και σαφώς ισχύει το ίδιο και για τα κείμενά μου , χιλιάδες σελίδες, που έχουν ένα και μοναδικό στόχο. Να δώσω ερεθίσματα προβληματισμού  όχι μόνο σε  όσους με διαβάζουν αλλά και σε εκείνους που συστηματικά το αποφύγουν, από τον φόβο να αντιμετωπίσουν τη σκληρή πραγματικότητα. Πιστεύω ότι οι ειλικρινείς εμπειρίες είναι πάντα χρήσιμες για αυτούς που ακολουθούν και συνιστώ σε όσους το μπορούν ας φροντίσουν να τις φυλάξουν, γιατί οι καιροί μεν αλλάζουν τα γεγονότα όμως παραμένουν και συνεπώς θα τους φανούν χρήσιμες στο μέλλον.

Στην αρχή – όπως συμβαίνει συχνά  σε περιόδους που συμπίπτουν ή έπονται  μιας ευδαιμονίας ή περιόδων των ‘’παχιών  αγελάδων’’ – δεν μπορούμε ή και δεν θέλουμε να χαλάσουμε το όνειρο που μας  έλαχε. Βιώσαμε πρωτόγνωρες καταστάσεις που είχαν στερηθεί  όλες οι προηγούμενες γενιές και  το ρίξαμε στην καλοπέραση, αδιαφορώντας για  οτιδήποτε μας περιόριζε αυτή την  ευχαρίστηση. Ακολουθήσαμε όλοι το παράδειγμα του Τζίτζικα του Αισώπειου μύθου χωρίς να σκεφθούμε ότι η πραγματική ευδαιμονία [έντονη ευτυχία, κατάσταση άνθισης, καλής τύχης και επιτυχημένης κοινωνικής κατάστασης] πρέπει να είναι αποτέλεσμα  συνεχούς  και συνετής προσπάθειας και μόχθου.

Τα εύκολα δάνεια των Τραπεζών, γέμισαν τις αυλές μας και τους δρόμους με χιλιάδες αυτοκίνητα, γίναμε ξαφνικά αφεντικά στους ταλαίπωρους μετανάστες [ ο καθένας μας είχε δυο τρεις στη δούλεψή του] που η ανάγκη οδήγησε στη χώρα μας.  Βλέπαμε όμως   μόνο τη μια όψη του φεγγαριού. Κάποια στιγμή όλα αυτά άρχισαν να αποτελούν όνειρο απατηλό και μπήκαμε  στη διαδικασία ρύθμισης των δανείων που μας έπνιγαν, κρατώντας όμως  [ σαν κεκτημένο δικαίωμα] τις φρούδες ελπίδες που έσπευσαν να μας προσφέρουν αυτοί που εμφανίζονται σαν σωτήρες από την ‘’κραιπάλη’’ στην οποία είχαμε περιέλθει και εμείς  και προφανώς και αυτοί που  γεύθηκαν  πρώτοι τα καλά και συμφέροντα της εποχής !!!

Δεν μας έφτανε λοιπόν η πολυετής οικονομική και ηθική  κρίση και ξαφνικά μας προέκυψε η πανδημία. Στην αρχή δεν το πιστέψαμε, αλλά όταν ο καλός μας  άγγελος κ. Τσιόδρας μας τα έκανα ‘’λιανά’’, καταλάβαμε τη σοβαρότητα της κατάστασης και μέναμε ενήμεροι των εξελίξεων της νόσου. Από τη μια μεριά η τάση του ανθρώπου να ξορκίζει το κακό παραβλέποντάς το και από την άλλη οι διάφοροι αρνητές και ψευδολόγοι των κοινωνικών μέσων, έδωσαν λαβή και στην αντιπολίτευση να απορρίπτει κάθε πρόταση της επιστημονικής επιτροπής. Έφθασαν στο σημείο να αναφερθούν  προσωπικά στον ίδιο τον Καθηγητή και  την οικογένειά του, αναγκάζοντάς τον  να αποσυρθεί από την ενημέρωση.

Τότε λοιπόν, οι συνέλληνες άρχισαν να αποφεύγουν  την επίσημη ενημέρωση, αυξήθηκαν οι αρνητές – στους οποίους μπήκαν και τα κόμματα υπερασπιζόμενα την ελευθερία συγκεντρώσεων- και τα fake news αποτέλεσαν τη μοναδική πηγή ενημέρωσης και προσκλήσεων στα ατέλειωτα πάρτι των νέων μας. Πολλοί από τους αρχικούς συνετούς, καταλήφθηκαν από τον φόβο των εμβολίων και έπαυσαν να παρακολουθούν και τις  επιστημονικές ενημερώσεις , από τον φόβο μήπως   παγιωθεί στη συνείδησή τους η πραγματικότητα. Βρισκόμαστε σε ένα αδιέξοδο, χωρίς προοπτικές ανάκαμψης και πολύ φοβάμαι ότι ίσως  διεθνώς επικρατήσει η ανάγκη  να καταστεί υποχρεωτικός ο εμβολιασμός για να σωθεί η ανθρωπότητα. Οι εμπειρίες μου από την εξέλιξη μικρότερων επιδημιών, δεν μου αφήνουν  άλλο τρόπο σκέψης για διαφυγή από την πλήρη καταστροφή.

Έρχομαι λοιπόν στον τίτλο του παρόντος, που δεν αποτελεί υπερβολή αλλά την έσχατη ευκαιρία να διασωθεί η ανθρωπότητα, διότι η νόσος με τις αμέτρητες μεταλλάξεις της ήρθε και θα μείνει, αν δεν την αντιμετωπίσουμε με τον μοναδικό τρόπο που μας απόμεινε, τον ΓΕΝΙΚΟ  ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΌ.  Να δείτε – που το απεύχομαι – ότι όλοι αυτοί που σήμερα παριστάνουν τους γενναίους αρνητές, θα ΕΚΛΙΠΑΡΟΥΝ  για μια δόση οποιουδήποτε εμβολίου για να σώσουν το ‘’σαρκίο’’ τους. Προσωπικά δεν με εγγίζει αυτός ο φόβος διότι έζησα τη ζωή μου, αλλά παρόλα αυτά εμβολιάστηκα και τηρώ όλους τους κανόνες, σκεπτόμενους τους πολλούς  παρασυρμένους, που ο εγωισμός  δεν τους αφήνει πλέον να δείξουν μεταμέλεια. Αντώνης