ΧΑΡΜΟΛΥΠΗ

 

                ΧΑΡΜΟΛΥΠΗ

          

 

Η χαρμολύπη είναι το κυρίαρχο συναίσθημα που προκαλούν όσα μας  συμβαίνουν , την οποία  ο Φώτης Κόντογλου – που ευτύχησα να γνωρίσω - αποκαλούσε ‘’ χαροποιόν πένθος’’. Η συγκυρία  δικαίωσε απόλυτα τον χαρακτηρισμό  του, αφού συναντηθήκαμε λίγο πριν φύγει από τη ζωή. Ένοιωσα έντονα το πένθος αλλά πολύ εντονότερα τη χαρά της γνωριμίας μας έστω την ύστατη στιγμή. Υπήρξε μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της εποχής του, ως συγγραφέας, διανοητής και ζωγράφος , ασχοληθείς  ιδιαίτερα με την  αγιογραφία.

Παλιότερα χρησιμοποιούσαν τον όρο, με την μία ή την άλλη μορφή της, τη Μεγάλη Εβδομάδα, στη διάρκεια της οποίας οι χριστιανοί, που ‘’βίωναν το Θείο Δράμα και ανέμεναν την Ανάσταση του Θεανθρώπου και τη δική τους. Αναφέρομαι σε μια εποχή που δεν είναι πολύ μακρινή και οι χριστιανοί  ξεπερνούσαν το 90% των Ελλήνων και δεν αποτελούσαν ‘’μίασμα’’, επειδή έτσι αποφάσισε κάποια ‘’διεθνής’’, που θεωρούσε τη θρησκεία  ‘’όπιο του λαού’’.

Ένας από τους νεοδιώκτες του χριστιανισμού , που υπήρξε και Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων στην πρώτη φορά αριστερά, έκανε κάποιες ατελέσφορες προσπάθειες που δεν του βγήκαν – για την κατάργηση εικόνων και  θρησκευτικών στα σχολεία και του σταυρού από τη σημαία . Αποσύρθηκε από το πόστο του,  αναβάλλοντας για ευθετότερο χρόνο  τον ριζοσπαστικό του διεθνισμό, τον οποίο δεν έπαυσε να διακηρύσσει. Αυτός και πολλοί κατά καιρούς ομοϊδεάτες του, δεν χάνουν ευκαιρία να καταφέρονται κατά της εκκλησίας και του έργου της, αλλά τελευταία έχουν στρέψει το ενδιαφέρον τους στα δικαιώματα τρομοκρατών και αναρχικών και τη βοήθεια προς τους δήθεν ειρηνόφιλους. , θεωρώντας όλους τους λοιπούς πολεμοχαρείς.

Με γεια τους και χαρά τους , η ιδεοληψία τους αυτό επιβάλλει, αλλά δεν τους είδα ΠΟΤΕ  να κάνουν μια εκδήλωση για τα θύματα της Τιεν Ναμ Μεν, το  καθεστώς της Β. Κορέας, τους πεινασμένους της Κούβας και την πολύ πρόσφατη απόφαση της ηγεσίας της Κίνας που δηλώνει ότι αγοράζει ‘’αέριο’’ σε οποιαδήποτε τιμή. Το τελευταίο, πέραν των άλλων,  δημιουργεί δυσμενέστερες συνθήκες στους ‘’εργάτες’’ της χώρας και αθέμιτο ανταγωνισμό με τις λοιπές χώρες – σαν τη δική μας.

Αυτά και πολλά άλλα δήθεν αριστερά, προοδευτικά ή ριζοσπαστικά, ενισχύουν τον ‘’σύμμαχό’’ τους φασισμό, που πρόσφατα αποδέχονταν  ισότιμη την ψήφος τους στη Βουλή και συνεργάσθηκαν με παραφυάδες του στη διακυβέρνηση της χώρας.  Τώρα,  υποτίθεται ότι τον  πολεμούν με κοντάρια και κόκκινα σημαιάκια και θέλουν να μας σώσουν από μια χούφτα φασισταριού στα σχολεία και αλλαχού. Ο κύριος που προανέφερα, ωρύετο στη Βουλή, διότι η αστυνομία ‘’τόλμησε’’ να αντιμετωπίσει και  τη δική τους βιαιότητα, που αποτελούσε δήθεν ‘’δημοκρατική’’ πράξη. Φαίνεται ότι ξεχνούν ή αντιμετωπίζουν επιλεκτικά τις διατάξεις του ισχύοντος Συντάγματος, περί ίσης μεταχείρισης όλων των αδικημάτων. Κάποιος άλλος κύριος της ίδιας συνομοταξίας, διακήρυττε ότι η στάση της Αστυνομίας στα επεισόδια του σχολείου της Θεσσαλονίκης, στηρίζεται στη θεωρία των δυο άκρων. Δηλαδή από πότε και με ποιο Νόμο – που ισχύει στις πολιτισμένες δημοκρατικές χώρες- αυτονομήθηκαν οι οργανωμένοι φίλοι τους και προσπαθούν να επιβάλουν το ‘’δικό τους δίκαιο’’;;; Οι ίδιοι δεν βλέπουν τα δύο άκρα ή κάνουν στραβά μάτια στις ταυτόσημες επιδιώξεις τους!!!

Όπως πάνε θα αρχίσουν να επαναφέρουν τους  διωγμούς, όπως έκανε επί χρόνια η ‘’επάρατη δεξιά’’, για τους οποίους δικαίως διαμαρτύρονταν. Η Ελλάδα είναι αστική δημοκρατία, που ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με Σύνταγμα και Νόμους , κανονικότητα, αξιολόγηση εκείνων στους οποίους εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας και ό,τι άλλο ισχύει στις ελεύθερες χώρες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ελευθερία όλων μας σταματάει εκεί που αρχίζει η ελευθερία των άλλων και ότι οι καταλήψεις σχολείων δεν αποτελούν πλέον  πρόκριμα κατάληψης και της εξουσίας.

Τα όσα προανέφερα και τα αμέτρητα που δεν μπόρεσα να σχολιάσω, δημιουργούν τη χαρμολύπη του τίτλου ή το χαροποιόν πένθος του Φώτη Κόντογλου, περιοριζόμενα για την ώρα στο δυσάρεστο μέρος της έκφρασης, αφού οι ιδεοληψίες κάποιων – συμπεριλαμβανομένων και των  ακροδεξιών φαρμακοτριφτών’’-  δεν αφήνουν ελπίδες για την επικράτηση του θετικού πρώτου συνθετικού της  αναφερόμενης φράσης.

Τελειώνω με τη βεβαιότητα ότι στόχος όλου αυτού του θορύβου δεν είναι τα ελάχιστα φασιστάκια τα οποία  ‘’ου γαρ οίδασι τι ποιούσι’’, όπως δεν γνωρίζουν και οι δήθεν διώκτες τους. Εγώ που έζησα τον φασισμό της κατοχής, τη δίνη του εμφυλίου και τον κόκκινο ολοκληρωτισμό του υπαρκτού σοσιαλισμού, σας διαβεβαιώ  ότι δεν θα έδινα συγχωροχάρτι σε κανένα.   Απλά, πιστεύω ότι ανάλογες ιδεοληψίες επιδιώκουν τη σύγχυση και την ανέχεια για να επικρατήσουν Αντώνης