STAROMESTKE NAMESTI ΠΡΑΓΑ

 

                   STAROMESTKE   NAMESTI  ΠΡΑΓΑ

                ΕΝΑΣ ΠΑΛΙΟΣ ΜΟΥ ΕΡΩΤΑΣ

Φωτογραφία της πλατείας από το Google Earth

 Οι παλιοί έρωτες, για μας τους υπερήλικες, περιορίζονται σε μνήμες από χώρους και γεγονότα, αφού αυτοί που αφορούν υπαρκτά   πρόσωπα ,έχουν μετατραπεί σε  αγάπες και μένουν μόνο στην καρδιά και στη σκέψη, αφού η κάθε αναμόχλευσή τους πονάει πολύ.

Έτσι κι εγώ, που χθες έκλεισα τα 88 και από σήμερα στολίστηκα με τα 89 μου καράτια, έφερα στο νου μου αναμνήσεις που συνειρμικά μου ήρθαν από το μακρινό παρελθόν , όπου κυριάρχησε ο πιο όμορφος έρωτας της ζωής μου, που παραμένει ζωντανός, η Πλατεία της παλιάς πόλης της Πράγας, όπως τη συγκράτησα στην τοπική της γλώσσα.

Τα χθεσινά μου γενέθλια, προσωπικά τα έζησα με θύμισες και συμμερίστηκα τη σχετική γιορτή των αγαπημένων μου προσώπων, αποποιούμενος την ευχή ‘’χρόνια πολλά’’, αφού το μόνο που  εύχομαι για τη συνέχεια είναι ένα καλό και ανώδυνο τέλος. Θέλω να ‘’φύγω’’ όρθιος  ή στον ύπνο μου  και αθόρυβα , όπως εμφανίστηκα  στη ζωή, κλείνοντας οριστικά την ‘’κουίντα’’ των  όποιων  δραστηριοτήτων μου.

Επανέρχομαι όμως στο κύριο θέμα μου που αναφέρει και ο τίτλος του σημερινού μου πονήματα, την πλατεία της παλιάς Πράγας, που αποκαλούν χρυσή πόλη και όσα με συνδέουν μαζί της. Έζησα στην Πράγα –οικογενειακώς- από το καλοκαίρι του 1966 μέχρι   τις αρχές Δεκεμβρίου 1971, που γύρισα εσπευσμένα στην Ελλάδα για τη γέννηση του γιού μου. Η πολύ κακή εμπειρία μου από τη γέννηση της κόρης μου στην ‘’κατ’ευφημισμόν’’ διπλωματική κλινική του Βελιγραδίου και τα όσα είχαμε αντιμετωπίσει μέχρι τότε, δεν μου έδιναν πολλές ελπίδες για ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Για την ιστορία θα αναφέρω ότι ‘’εξαγόρασα’’ την επιστημονική  άδεια να ταξιδεύσει η σχεδόν ετοιμόγεννη σύζυγός μου, με ‘’μια κάσα ουίσκι’’. Αυτό είναι ένα μικρό δείγμα της ιατρικής φροντίδας στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, σε αντίθεση με ότι ίσχυε για τα μέλη του κόμματος, που ζούσαν στον δικό τους εξελιγμένο και πλούσιο κόσμο, μακριά από τον λαό, ίσως για να μην βλέπει τη μιζέρια του και ‘’υποφέρει’’, αφού  απλώς του επέτρεπαν να επιβιώνει υπό προϋποθέσεις.

Στην πλατεία αυτή που την περιέβαλλαν  κτήρια παντός ρυθμού με χρυσοποίκιλτες  στέγες, υπήρχε το παλιό Δημαρχείο και το κύριο κόσμημα της πόλης, το αστρονομικό ρολόι. Το τελευταίο αποτελεί έργο του 1410 και 80 χρόνια αργότερα του πρόσθεσαν και την ημερολογιακή πλάκα. Κάθε μια ώρα είχε μια  ειδική παρουσίαση ‘’ όπως στο ήχο και φως’’, όπου εμφανίζονταν και οι εξελίξεις της ζωής με σκελετούς και αγγέλους, ανάλογα με  τον βίο του καθενός!!!

Το σημαντικότερο γεγονός της πλατείας αποτελούσα ο αποχαιρετισμός του παλιού χρόνου, με την εμφάνιση ενός ηλικιωμένου  στο ψηλότερο παράθυρο της κορυφής του πυργίσκου του ρολογιού και η υποδοχή του νέου με ένα παιδί που αντικαθιστούσε τον γέρο’’ στο παραθυράκι. Η  πλατεία γινόταν προσπελάσιμη μετά 2-3 ημέρες, που απαιτούνταν για  το καθάρισμά της από τα σπασμένα μπουκάλια , που απαιτούσε το έθιμο της  εκτεταμένης μπυροκατάνυξης του  παριστάμενου πλήθους!!!

Στην Πράγα γνώρισα την άνοιξή της το 1968 με τον Ντούμπτσεκ και τον Πρόεδρο Σβόμποντα [ που ηγήθηκε της Σλοβακικής ταξιαρχίας που πολέμησε στον πλευρό των Ρώσων στο Στάλινγκραντ κατά των Γερμανών] και με τίμησαν με τη φιλία τους σημαντικοί άνθρωποι της εποχής. Αναφέρομαι στον φοιτητή τότε και πρώτο Πρόεδρο της ελεύθερης πια χώρας Βάτσλαβ Ηάβελ, τον πολυολυμπιονίκη γείτονά μου Εμίλ Ζάτοπεκ και τη μητέρα του, τον Μίλαν Κούντερα και το σημαντικό συγγραφικό του έργο και αρκετούς άλλους. Στην ίδια χώρα διαψεύστηκαν οι ελάχιστες ελπίδες που μου είχαν απομείνει για την αριστερή ιδεολογία, μετά την εν ψυχρώ και αναιτιολόγητη στρατιωτική εισβολή και κατάληψη της χώρας τον Αύγουστο του 1968 από τη Σοβιετική Ένωση. Η μοναδική συνέπεια για την οικογένεια μου υπήρξε ο εκδιωγμός της από το ξενοδοχείο CENTRUM, με δικαιολογία την αναγνώριση εκ των πρώτων της εισβολής από το ΚΚΕ. Δεν τους κρατώ κακία αφού  δεν γνώριζαν τον ρόλο του ΚΚΕ στη χώρα μας και χαίρομαι ότι ύστερα από όλα αυτά δεν έγινα ‘’ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΉΣ’’ αλλά απλά απελευθερώθηκε η δημόσια κριτική μου για τον πάσης μορφής και ιδεοληψίας υπαρκτό και ανύπαρκτο σοσιαλισμό. Οι Ρώσοι βέβαια συνεχίζουν να ψευδολογούν για να δικαιολογήσουν τη νέα τους εισβολή στην φίλη τους Ουκρανία , με πλαστή  πινακίδα τίτλου, αφού αφορά τα ίδια ακριβώς πρόσωπα του σοβιετικού καθεστώτος .Αντώνης