ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΥΚΝΕΙΟΥ ΑΣΜΑΤΟΣ

                             ΤΟ  ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ  ΚΥΚΝΕΙΟΥ  ΑΣΜΑΤΟΣ

 

 

 

Το κύκνειο άσμα είναι το τελευταίο τραγούδι του όμορφου  αλλά κακόφωνου αυτού πουλιού,  όταν προβλέπει το τέλος του. Επειδή όμως η κακοφωνία δεν διορθώνεται , υποκαθιστά την ποιότητα με την αύξηση της έντασης  της φωνής του. Ανάλογο φαινόμενο ισχυρών φωνών,  ταλάνισε εσχάτως  και την πολιτική ζωή της  χώρα μας και  να δοθεί ένα αίσιο τέλος, που θα προλάβει τα χειρότερα, γιατί πολλά διασπαστικά και αντισυνταγματικά  διατάραξαν την εθνική μας γαλήνη. Ελπίζω και εύχομαι την προσεχή Δευτέρα να ξημερώσει μια ειρηνική μέρα για τον τόπο και  οι ‘’κεκράκτες’’ ας απολογηθούν  --έστω και μεταξύ τους- για το κακό που έχει ήδη επισυμβεί. Ο όρος  άλλωστε, στον δημόσιο λόγο,  χαρακτηρίζει  την ακροτελεύτια καλή ή κακή πράξη των ανθρώπων, οι   συνέπειες της οποίας την ακολουθούν  εις το διηνεκές.

Ο Σωκράτης, αναμένοντας το κώνειο με  το οποίο θα τελείωνε  τη ζωή του , απευθύνεται στους  μαθητές του, αναφέροντας σχετικά με το θέμα: Στ΄αλήθεια, δύσκολα θα πείσω τους άλλους ανθρώπους, πως αυτό που μου έτυχε τώρα δεν το λογιάζω για συμφορά, τη στιγμή που ούτε σας δεν μπορώ να πείσω. Σας  βλέπω  όμως να φοβόσαστε, μήπως τώρα αισθάνομαι πιο βαριά στην ψυχή μου από πριν. Φαίνεται ότι νομίζετε, πως στη μαντική είμαι υποδεέστερος κι΄από τους κύκνους, που, όταν αισθανθούν, ότι ήρθε η ώρα να πεθάνουν, αυτοί, που και πριν κελαηδούσαν, τώρα πια κελαηδούν  πιο πολύ και πιο δυνατά, γιατί χαίρονται που μέλλουν να πάνε στο ‘’ θεό, που του είναι υπηρέτες’’. Οι άνθρωποι όμως από το φόβο τους για το θάνατο λένε αναμεταξύ τους ψέματα, ισχυριζόμενοι πως  και οι κύκνοι κελαηδούν από λύπη.

 Το κύκνειο άσμα  αποτελεί και θεατρικό έργο – μονόπρακτη δραματική σπουδή - του Άντον Τσέχωφ. Γράφτηκε το 1887,μια εποχή που δεν είχαν ανακαλυφθεί ακόμα οι δεξιοί, αριστεροί, προοδευτικοί , ριζοσπάστες και φασίστες. Πρόκειται για θεατρική μεταφορά του διηγήματός του «Ο Κάλχας» και  αφορά τον μονόλογο ενός ηθοποιού που αναμετρά τα θετικά και τα αρνητικά μιας ζωής σαράντα χρόνων αφιερωμένης στο θέατρο.

Η παγκόσμια πρεμιέρα του έγινε στο Θέατρο Κορς της Μόσχας, το 1888 και στην Ελλάδα, το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Ωδείο Αθηνών, το 1929, από τον Μιχάλη Κουνελάκη, ο οποίος ανέλαβε μετάφραση και ερμηνεία. Δύο ακόμα παραστάσεις του έργου, που αξίζει να μνημονεύσουμε, ήταν: το 1968, από το Κ.Θ.Β.Ε, σε σκηνοθεσία Θάνου Κωτσόπουλου και το 1981, από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν. Το Κύκνειο Άσμα ήταν και το κείμενο που ερμήνευσε στην τελευταία ραδιοφωνική του παράσταση ο Αιμίλιος Βεάκης, το 1951.Το θέμα του μονολόγου:

‘’Νύχτα μέσα σε ένα σκοτεινό και άδειο θέατρο… Η παράσταση έχει τελειώσει και ο κωμικός ηλικιωμένος ηθοποιός (Βασίλι Βασίλιεβιτς  Σβετλοβίντωφ) ξυπνά, ξεχασμένος στο καμαρίνι του… Ανάμεσα στους κρύους τοίχους κάνει τον απολογισμό της ζωής που έπαιξε στο σανίδι αλλά δεν έζησε στην πραγματικότητα, πνίγοντας τον πόνο του στη βότκα. Μοναδικός ακροατής και συνερμηνευτής ο υποβολέας του (Νικήτα Ιβάνιτς). Οι μεγάλοι ρόλοι του παρελθόντος ξαναζωντανεύουν και τότε δίνει την τελευταία του παράσταση, που θα είναι και η καλύτερη της ζωής του!

Κατέφυγα σκόπιμα στην  εισαγωγή αυτή, για να διασκεδάσουμε τη δεινή πραγματικότητα στην οποία υποβληθήκαμε όλοι στην προεκλογική περίοδο  αλλά και για να παραδειγματισθούμε από την τέχνη και την ιστορία , λίγο πριν φθάσουμε στην προσεχή Δευτέρα,  ελπίζοντας ότι ο καθένας θα αναλάβει τις ιστορικές ευθύνες του. Τι είπε και τι έπραξε, προς ποια κατεύθυνση και αν τελικά κατάλαβε το λάθος του – όχι ως προς την εκλογή  που είναι πια αδιάφορη, αλλά ως προς τις όποιες εθνικές συνέπειες- διότι οι πολιτικοί ηγέτες, πάνω από όλα ,πρέπει να είναι υπεύθυνα πρόσωπα, πρώτιστα για τη χώρα τους και δευτερευόντως για τα κόμματά τους και τους ιδεαλισμούς τους.

Πολλοί προφανώς θα ‘’απολογηθούν’’ στους κομματικούς τους χώρους, για να δικαιολογήσουν την ήττα, πράγμα που αφορά μόνο τους ίδιους και τα κόμματά τους,  ελπίζοντας ότι θα  ζητήσουν συγγνώμη για τα συνειδητά τους ατοπήματα. Ίσως είναι καιρός και για την οργανωμένη πολιτεία να θυμίσει σε όλους, ποιο είναι το πολίτευμα της χώρας και τον σεβασμό που όλοι του οφείλουμε. Πρέπει να ξαναμπούν οι κανόνες που διέπουν την  αστική Δημοκρατία, σε σύγκριση με την τυχοδιωκτική πρακτική Κόμματος του Κοινοβουλίου,   που αντιπροτείνει την ‘’βίαιη επιβολή της λαϊκής Δημοκρατίας’’, που συνιστά αλλαγή πολιτεύματος!!! Δεν είναι δυνατόν αυτό να το άκουσα μόνο εγώ, αφού ακούστηκε εκατοντάδες φοράς, αυτό και άλλα πολλά.

Με δεδομένο ότι αυτοί που διαπιστώνουν ότι χάνουν ίσως και να χάνονται και οι ίδιοι, απαιτείται – έστω και σαν κύκνειο άσμα – μια σοβαρή φωνή, που θα διαλύσει τους φόβους που δημιούργησαν στους ψηφοφόρους, για να περισώσουν ότι σώζεται από τον καταποντισμό της 31^ης Μαΐου. Ας μην ξεχνάμε  ότι  οποιοδήποτε αποτέλεσμα    αποτελεί φωνή του λαού και αν δεν γίνει σεβαστό μετατρέπεται σε οργή του!!! Είναι καιρός πλέον τα κόμματα να εμπιστεύονται τον λαό που ισχυρίζονται ότι οφείλουν να υπηρετούν. Αντώνης