ΑΣΤΕΡΙΑ ΚΑΙ
ΠΕΦΤΑΣΤΕΡΙΑ
Πρόκειται
για φωτεινά ουράνια σώματα που στολίζουν το στερέωμα που μας περιβάλλει, με τα
οποία ασχολούνται οι επαΐοντες περί την αστρονομία και περιγράφουν τη γένεσή
τον προορισμό, τη δραστηριότητα και ενίοτε τη διάρκειά τους. Οι άνθρωποι από
αρχαιοτάτων χρόνων έδειξαν τον θαυμασμό τους και μελέτησαν το φαινόμενο,
προσδιόρισαν τον ρόλο τους και τα κατέταξαν σε ανάλογες κατηγορίες. ΄Ετσι
λοιπόν μάθαμε ότι τα φωτεινά ουράνια σώματα που λαμπρύνουν τον ουράνιο θόλο,
στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι ήλιοι άλλων ηλιακών συστημάτων που
ακτινοβολούν από μόνα τους φως, το οποίο ταξιδεύει εκατομμύρια έτη φωτός για να
φτάσει μέχρι το δικό μας οπτικό πεδίο. Κάποια από τα αστέρια που βλέπουμε στο
ουράνιο στερέωμα μπορεί είναι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, δηλαδή
ετερόφωτα που αντανακλούν τη λάμψη του Ήλιου. Σε αντίθεση με τα αστέρια, που
όπως είδαμε, είναι ολόκληροι Ήλιοι ή πλανήτες, υπάρχουν και τα πεφταστέρια, με
πολύ περιορισμένη διάρκεια δραστηριότητας. . Η επίσημη ονομασία των τελευταίων
είναι διάττοντες αστέρες και στην πραγματικότητα είναι φλεγόμενα θραύσματα
κομητών με μέγεθος χαλικιού. Τα μικρά αυτά θραύσματα όταν διαπεράσουν την γήινη
ατμόσφαιρα, κινούνται με τόσο μεγάλη ταχύτητα που φλέγονται λόγω τριβής και
βγάζουν μεγάλη λάμψη, που για μερικά δευτερόλεπτα είναι ορατά μέχρι την
επιφάνεια τη Γης. Η ανθρώπινη υπερβολή προσέδωσε ανάλογους χαρακτηρισμούς και
σε άτομα που διακρίνονται στο χώρο τους ή θέλει να τα προβάλει ιδιαιτέρα –
κυρίως στα αθλήματα, τα θεάματα και την πολιτική. Με την ίδια λογική που διέπει
τα ουράνια σώματα, έχουν και οι επίγειοι αστέρες τους δικούς τους διάττοντες,
δηλαδή τα πεφταστέρια τους. Θα αφήσουμε όμως κατά μέρος τους περιστασιακούς
διάττοντες του αθλητισμού και των θεαμάτων, που δεν επηρεάζουν το δημόσιο βίο
και την προσωπική μας ζωή και θα ασχοληθούμε με τους πολιτικούς αστέρες της
επικαιρότητας. Για τους λόγους που προανέφερα, θα περιοριστώ μόνο στους
διάττοντες της πολιτικής, αντλώντας συγκεκριμένα παραδείγματα από την
‘’ζέουσα’’ και ενίοτε ‘’ζέχνουσα’’ πολιτική πραγματικότητα, συγκεκριμένου
κομματικού χώρου. Πολλοί παράγοντες του, χωρίς να αμφισβητούν την εγκυρότητα
της πρόσφατης εκλογής της νέας ηγεσίας του, εξαπολύουν μύδρους , ύβρεις και
συκοφαντίες εναντίον της, υιοθετώντας τελικά την αποστασία, η οποία αποτέλεσε,
για δεκαετίες την μόνιμη επωδό του αριστερού χώρου κατά της φιλελεύθερης
παράταξης. Για προσχηματικούς και μόνο λόγους ή από συνήθεια ψελλίζουν κάποιες
αόριστες και ατεκμηρίωτες απειλές για σύσταση επιτροπών, εναντίον της επίσης
πρόσφατα αναδειχθείσας από τον ελληνικό λαό νέας κυβέρνησης. Δεν γνωρίζω τους
πραγματικούς λόγους της μετατροπής του κόμματος σε Κολοσσαίο, με ρίψη στα
λιοντάρια τον νομότυπα εκλεγέντα νέο τους πρόεδρο. Εκείνο όμως που με φοβίζει
περισσότερο είναι η διάψευση της περιβόητης αριστερής τους ηθικής. Με
καθησύχασε κάπως η κυρία Τασία με τη νέα της δήλωση περί ύπαρξης αριστερής
ευφυΐας, εκτός αν αναφέρεται στην γνωστή ‘’κουτοπονηρια’’. Με την κατάρρευση
του τείχους του Βερολίνου και το κατάντημα των προοδευτικο- ριζοσπαστικο
–αριστερών δυνάμεων στη χώρα μας, καταδείχτηκε η ανυπαρξία των ιδεολογιών και
επιβεβαιώθηκε η πρόσφατη δήλωση του κ. Κασσελάκη, ότι δεν θα αφήσει τους
νοικοκυραίους στα χέρια της δεξιάς. Φρόντισε δε ο ίδιος να κατηγορήσει τον κ,
Τσακαλώτο για τη βαριά φορολογία της μεσαίας τάξης και τον κ. Κατρούγκαλο που
πετσόκοψε τις συντάξεις. Παρέλειψε όμως να αναφέρει ότι η συνολική
‘’αριστερά’’, είχε ήδη παραδώσει στην ακροδεξιά το τρίπτυχο πατρίδα, θρησκεία
και οικογένεια , που χαρακτηρίζει όλες τις κανονικές δημοκρατικές κοινωνίες. Φαίνεται
δε ότι στη χώρα μας δεν χαίρει απόλυτης εκτίμησης ούτε η κανονικότητα!!!
Διαφωνούντες με το αποτέλεσμα της καθ΄ όλα νόμιμης διαδικασίας προεδρικής
εκλογής, θέτουν αξιώσεις νομής του χώρου του οποίου υπήρξαν ιδρυτικά μέλη.
Αρνούνται να ομολογήσουν ότι μοναδική αιτία της παραίτησης του κ. Τσίπρα [
μοναδικού ιδιοκτήτη του χώρου] και των όσων επακολούθησαν, δεν είναι αυτά που
εκ των υστέρων επικαλούνται, αλλά η αποτυχία τους να επιβάλλουν τις
αναχρονιστικές μαρξιστικές τους θέσεις στους υπόλοιπους συντρόφους τους. Ο κ.
Τσίπρας, από το 2015 ήδη, μετά την εφιαλτική εκείνη εμπειρία του στη διάσκεψη
κορυφής, αναγκάστηκε να αλλάξει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Έδειξε ότι
κατάλαβε το νόημα της αρχαιοελληνικής παροιμίας ‘’σκληρόν προς κέντρα
λακτίζειν’’ και μετά τον εκλογικό καταποντισμό παραιτήθηκε. Πολλά μέλη του
κόμματος όμως, πέραν εκείνων που το εγκατέλειψαν, φαίνεται ότι επιμένουν στις
ιδεοληψίες τους και έτσι οδηγούν στη διάλυσή του . Ας μη χαίρονται όμως και
όμορες παρατάξεις, που δεν έχουν καταλάβει ότι ‘’πατώντας σε δυο βάρκες τελικά
πέφτεις στο νερό ’’ και ο νοών νοείτω.
·
·
·
δεν βρήκα εξηγήσεις αλλά ούτε την ελάχιστη
ελπίδα, βελτίωσης της κατάστασης. Εκείνο όμως που με ενοχλεί περισσότερο είναι ότι
οι υπεύθυνοι αναζητούν τη λύση με τον ίδιο λανθασμένο τρόπο που προσπαθούσαν να
ερμηνεύσουν τον τελευταίο εκλογικό τους καταποντισμό. Έτσι λοιπόν κατέληξαν στη
φυγή, ίσως γιατί δεν θέλουν να αποδεχθούν τα λάθη τους. Δεν τους αφήνει η
κομματίλα να μετακινήσουν τις παρωπίδες τους, ώστε να επιτρέψουν να περάσει
λίγο φως και να δουν πού βρίσκονται. Στην Αρχή με την εκλογή του νέου προέδρου
του ΠΑΣΟΚ σκέφθηκα ότι, το πέρασμα από τις Βρυξέλλες [ που έζησα για 12 χρόνια
και γνωρίζω καλά] θα του άνοιγε τα μάτια, αλλά ο ίδιος έσπευσε αμέσως να
αποδείξει ότι δεν κατάφερε να απαλλαγεί από τις παλιές του συνήθειες. Το ακόμα
χειρότερο είναι ότι ήξερε μεν το καλό αλλά δεν ήθελε να απογοητεύσει τους
‘’οπαδούς’’ της κομματίλας, με την οποία τόσα χρόνια έχουν ‘’εμποτίσει’’ τον
λαό μας τα αριστερίστικα κόμματα. Ίσως και να θέλησε, δικαιωματικά, να μιμηθεί
τον αείμνηστο Αντρέα αλλά , με μια μικρή παράφραση, θα πω ‘’ου παντός πλειν ες
Κόρινθον’’!!! Ακολουθεί η παραίτηση του κ. Τσίπρα, ο οποίος γνωρίζοντας ότι
χωρίς τον ίδιο δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ, προτίμησε την παραίτηση, ίσως και για να
αποδείξει την πασιφανή πολιτική γύμνια κάποιων συντρόφων του, που προβάλλουν
τον ριζοσπαστισμό τους, ότι ‘’μαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούνε’’. Ο
ίδιος, μετά την ταπείνωση του 2015 με το δημοψήφισμα, είχε ξεμείνει από
επιλογές και προτίμησε την παραίτηση από την υποταγή στις ακραίες θέσεις της
αριστερής πτέρυγας του κόμματος. Αν έμενε θα τον οδηγούσαν στην επαναφορά στις
νεανικές αντιλήψεις του, που η πικρή ευρωπαϊκή εμπειρία τον είχε οδηγήσει σε
οριστική εγκατάλειψη τους. Ίσως εκεί απέβλεπε και η ‘’υπόδειξη’’ του
συγκεκριμένου αντικαταστάτη του. Σκέφθηκα λοιπόν ότι τόσα χρόνια στις ΗΠΑ και η
αξιόλογη προσωπικότητά του, δεν μπορεί παρά να τον βοηθήσουν σε μια νέα
δοκιμασμένη πολιτική πρακτική, για το καλό της χώρας, που θα διευκολύνει και το
δικό του έργο. Ο λαός έχει αρχίσει να βλέπει το συμφέρον του, που δεν έχει
καμιά σχέση με τους επαναστάτες του γλυκού νερού που προσπαθούν να τον
επαναφέρουν σε παλιές ιδεοληψίες, που πρόσφατα απορρίφθηκαν από τους λαούς
στους οποίους είχαν επιβληθεί. Έτσι λοιπόν εξέλιπε και η έσχατη ελπίδα για μια
ήρεμη επαναφορά στην εποχή μας με ‘’ εξημερωμένες’’ φωνές και εθνική
συνεννόηση. Φαίνεται ότι η κομματική καμαρίλα ’’θολώνει’’ το μυαλό τους, ενώ ο
λαός ευτυχώς για την χώρα, έχει αρχίσει να σκέπτεται και είναι καιρός να κάνουν
το ίδιο και οι ηγέτες του. Τόσο καιρό στην Ευρώπη, είχα αρχίσει να ζηλεύω τους
λαούς που τα καταφέρνουν καλύτερα από μας – που το παίζομε αλλά και είμαστε
έξυπνοι – αποδίνοντας αυτή την ‘’κακοδαιμονία’’ σε τυχαίους παράγοντες, χωρίς
να σκεφθώ ποτέ ότι μπορεί να φταίμε και εμείς. Όσο καιρό βρισκόμουν στο
εξωτερικό, οι επισκέψεις μου στην Ελλάδα μου δημιουργούσαν κάποιες απορίες,
αλλά πίστευα ότι σύντομα θα προσαρμοστούμε στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα που
ευτυχώς μόνοι μας και ελεύθερα επιλέξαμε για το μέλλον της χώρας μας. Θυμάμαι
δυο περιστατικά, στη γενέτειρά μου που βρέθηκα για τις εκλογές τη δεκαετία του
1980. Το ένα αμέσως μετά την ψηφοφορία , με συγγενικό μου πρόσωπο που
προσφέρθηκε να πάμε για καφέ και με ρώτησε αν προτιμώ να πάμε σε πράσινο ή μπλε
καφενείο. Αρκέστηκα να απαντήσω ότι έχω κόψει τον καφέ για να αποφύγω τη
φαιδρότητα της κατάντιας μας. Το δεύτερο αφορούσε επίσης μια πρόσκληση στην
πλατεία της πόλης από φίλο μου κτηματία και τον γιο του που γνώριζα για πρώτη
φορά. Την περίοδο εκείνη υπηρετούσα στην Ελληνική Αντιπροσωπεία της ΕΟΚ στις
Βρυξέλλες και θέλησαν να ακούσουν τη γνώμη μου , εάν θα μας ωφελήσει ή θα μας
βλάψει η ένταξή μας. Απάντησα ότι ‘’ η συμμετοχή σε κάθε διεθνή οργανισμό έχει
τα θετικά και τα αρνητικά της. Το αποτέλεσμα όμως ΕΞΑΡΤΆΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΌ ΜΑΣ. Ο
πατέρας συμφώνησε απόλυτα μαζί μου ενώ ο γιος ‘’επιθετικά’’ μου έδειξε την
αντίθεσή του και μου αντιπαρέθεσε τη συνθηματολογία του κομματικού του
οργανισμού. Σημειώστε ότι ο νέος κατέλαβε υψηλά αξιώματα τοπικά και εθνικά και
συχνά εκπροσωπούσε τη χώρα μας και στην ΕΟΚ Μετά την συνταξιοδότησή μου και την
μόνιμη επανεγκατάσταση στη γενέτειρά μου, δεν έχουμε ξαναμιλήσει πολιτικά οι
δυο μας και δεν ξέρω τι πιστεύει για την Ε.Ε. και αν διατηρεί την ίδια
κομματική τοποθέτηση. Μετά την μακροσκελή αναφορά μου στο θέμα, βεβαιώθηκα ότι
η επιλογή του τίτλου είναι η πιο ταιριαστή στην πραγματικότητα και αξίζει τον
κόπο να σας παραθέσω και την προέλευση και την ερμηνεία της, την οποία και εγώ
μαθαίνω μαζί σας: Είναι μία σύγχρονη νεοελληνική έκφραση που σημαίνει «άνω
κάτω» και προήλθε από την αντίστοιχη αραβική «κούλου ουάχαντ» που σημαίνει «όλα
μαζί ένα». Δηλαδή ‘’φασκελοκουκούλωστα’’!!! Συμπερασματικά θα έλεγα ότι μένω με
την εντύπωση ότι και οι τρεις ήρωες του κειμένου μου βιώνουν την αφήγηση του
Ιουλίου Καίσαρα ‘’veni, vidi. Vici’’ [ήλθα, είδα, νίκησα] , με την οποία
ανήγγειλε στη Ρωμαϊκή Σύγκλητο την εύκολη νίκη το 47 π.Χ. Αντώνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου