ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΣΜΟΣ ή ΡΕΒΙΖΙΟΝΙΣΜΟΣ;;;

   ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΣΜΟΣ ή ΡΕΒΙΖΙΟΝΙΣΜΟΣ

 

 

Πρόκειται για συνώνυμες λέξεις, με τη μόνη διαφορά ότι η δεύτερη,  έχει τις ρίζες της στη γαλλική λέξη revisionisme, και  αποτελεί  θεωρία, η οποία οδήγησε στον σχηματισμό της σοσιαλδημοκρατίας ως διακριτού πολιτικού ρεύματος. Θεωρώντας ότι η πραγματικότητα είχε διαψεύσει κάποιες θεωρίες ή προβλέψεις του Καρλ Μαρξ, η ρεβιζιονιστική θεωρία υποστήριξε ότι είναι δυνατή η άμβλυνση της πάλης των τάξεων και η οργάνωση του εργατικού αγώνα μέσα από νόμιμες διαδικασίες στο πλαίσιο του αστικού κράτους. Με άλλα λόγια τάσσονταν  εναντίον της  σοσιαλιστικής επανάστασης.  Η θεωρία αυτή καταπολεμήθηκε από τον κομμουνιστικό  επαναστατικό σοσιαλισμό, όπως και η συναφής αντίληψη του ρεφορμισμού.

Στα λενινιστικά κόμματα ο όρος ρεβιζιονισμός και ο ρεφορμισμός αποτελούν  κατηγορία εναντίον όσων επιχειρούν να αναθεωρήσουν βασικές αντιλήψεις του μαρξισμού. Οι μαοϊκοί  χαρακτήρισαν  ρεβιζιονιστική την ηγεσία και τη δομή της Σοβιετικής Ένωσης μετά τον θάνατο του Ιωσήφ Στάλιν .

Η  θεωρητική ερμηνεία της εισαγωγής  περί αναθεωρητισμού,, επανέρχεται εντονότερα στις μέρες μας από τον κ. Πούτιν που το 2014 κατέλαβε την Κριμαία που είχε παραχωρηθεί το 1954 με διάταγμα του Προεδρείου του Ανώτατου  Σοβιέτ  από τη  Ρωσική στην Ουκρανική Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία. Στη συνέχεια με εισβολή στην Ουκρανία, που συνεχίζεται,, ο κ. Πούτιν , σκορπώντας τον όλεθρο, κατέλαβε μεγάλες περιοχές της χώρας, με πρόθεση την ένταξή τους στη Ρωσία.

Το ίδιο συμβαίνει  με την Κίνα με διεκδικήσεις στην Νότια Σινική Θάλασσα, με επιπτώσεις στην Ανατολική Μεσόγειο και την ευρισκόμενη στη συμβολή της Ανατολικής με την Νότια Κινεζική θάλασσα, Ταιβάν.

Πολύ επικίνδυνος οπαδός του Αναθεωρητισμού στη γειτονιά μας είναι και ο Ερντογάν με θεωρίες  περί  γαλάζιας θάλασσας της καρδιάς του στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο . Παράλληλα όμως επαναφέρει την ιδέα ανασύστασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τα πρώτα δείγματα άρχισαν στη γειτονιά μας και δυστυχώς αναμένεται η συνέχεια.

Σαν να μη  έφθαναν όλα αυτά, ανάλογες βλέψεις διακηρύσσει και ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο οποίος διεκδικεί τη διώρυγα του Παναμά αλλά και την ‘’αγορά’’ της Γροιλανδίας, για την οποία οι κάτοικοί της δηλώνουν ότι δεν πωλείται. Ποιος τους ακούει όμως σε μια εποχή που επαναφέρεται ο νόμος της ζούγκλας!!!

Φαίνεται ότι η εκτεταμένη  περίοδος ειρήνης τελείωσε και ο Κόσμος βλέπει τα πρώτα δείγματα εκτεταμένων αναθεωρήσεων των διεθνών συμφωνιών, με βίαια μέσα, επιβεβαιώνοντας το γνωστό ανέκδοτο για την κόλαση ‘’τέρμα το διάλειμμα, μέσα τα κεφάλια’’.  Αντώνης

 

 

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΗ ΣΥΜΠΟΝΙΑ ΚΑΝΕΝΟΣ

 

  ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΝ

  ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΗ ΣΥΜΠΟΝΙΑ ΚΑΝΕΝΟΣ

 

Το πόνημά μου  με τίτλο ‘’ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΜΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΜΠΟΡΩ ‘’ είχε την μεγαλύτερη ανταπόκριση από κάθε  προηγούμενο και ευγενικά σας ευχαριστώ. Ελπίζω και εύχομαι  να μην εκφράζει τη συμπόνια σας. Τα γηρατειά αποτελούν φυσική συνέπεια της ζωής και τα βιώνουν μόνο οι ζωντανοί και εγώ βίωσα τα καλά και τα κακά της ζωής.

Με κούρασαν λίγο τα τελευταία   απανωτά  προβλήματα της υγείας μου που άλλαξαν ‘’κάπως’’ το ρυθμό της ζωής μου, χωρίς να κάμψουν στο ελάχιστο τις αναγκαίες δραστηριότητές μου. Μου έδωσαν όμως την ευκαιρία να διαπιστώσω ότι εξακολουθώ να έχω πολλούς και καλούς φίλους και αυτό είναι ένα καλό δίδαγμα ζωής και δικαίωση της εν γένει πορείας μου.

Σας ευχαριστώ όλους και ανταποδίδω τις ευχές μου για τον καθένα χωριστά, ελπίζοντας ακόμα ότι θα ξανασταθώ όρθιος, με τη βεβαιότητα ότι η πραγματική ηλικία μας δεν είναι αυτή που γράφει η παλιά ή νέα ταυτότητά μας, αλλά η καρδιά  και η θέλησή μας. Αντώνης

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ή ΑΦΗΓΗΤΉΣ;;;

                                               ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ  ή  ΑΦΗΓΗΤΗΣ;;;

 

Αφηγητής  συνήθως  είναι ένα ή περισσότερα  πρόσωπα του έργου ενός συγγραφέα ,που αναλαμβάνουν να στείλουν στον αναγνώστη τα μηνύματα που ο ίδιος θέλει να προβάλει. Στην περίπτωσή μου, που χρησιμοποιώ τη μέθοδο της αυτογραφικής αφήγησης,  υποδύομαι   και τους δυο ρόλους, υπηρετώντας  έτσι και  την αμεσότητα των μηνυμάτων μου.

Αυτό σημαίνει ότι μεταφέρω τα νοήματα  των πονημάτων μου στους αναγνώστες απ’ ευθείας, χωρίς  παρεμβολή των ηρώων των κειμένων μου, επιφυλάσσοντας στον εαυτό μου  και την πλήρη ευθύνη των γραφομένων μου.

Το σημερινό μου άρθρο, ανήμερα Χριστούγεννα,  το γράφω πρωτίστως για μένα και ‘’όσοι πιστοί προσέλθετε’’ , αδιαφορώντας εάν και πόσοι θα το αναγνώσουν, το διαβάσουν η το αγνοήσουν, Γενικότερα γράφω για να γράψω, κυρίως για να καλύψω τις ατέλειωτες ώρες της επιλεγμένης μοναχικότητας  μου και να αντιπαλέψω τη μοναξιά  και όσοι το διαβάσουν δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Προσωπικά προτείνω σε όσους το ‘’τολμήσουν’’, να προτιμήσουν την ανάγνωση αντί του διαβάσματος,  γιατί ίσως έτσι ανακαλύψουν τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις του κειμένου μου. Η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στα δύο είναι ότι στο πρώτο συμμετέχει και το μυαλό, ενώ στο δεύτερο μόνο τα μάτια και ενίοτε φευγαλέα. Για να διευκολύνω μάλιστα τους ενδεχόμενους τολμηρούς της ημέρας, θα είμαι σύντομος.

Τέτοιες ημέρες   ανακαλώ στη μνήμη μου τις αμέτρητες  δυσάρεστες καταστάσεις της μακροβιότητας μου , αφού  αισθάνομαι την ανάγκη να μελαγχολήσω, ενώ  οι ευχάριστες στιγμές  είναι πάντα λίγες και φευγαλέες και μου φθάνει  ότι τις έζησα. Προτείνω    στους αναγνώστες μου  να απολαμβάνουν στο έπακρο την ευτυχία τους , κάθε φορά που τη συναντούν στο διάβα της ζωής τους, γιατί αν τους ξεφύγει χάνετε για πάντα. Δεν παριστάνω τον σοφό, παραθέτω απλά τις εμπειρίες μου.

 

 Με τις καλύτερες ευχές μου – χρόνια καλά.   Αντώνης

ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΌΤΗΤΑ

 

                        ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ  ΄΄ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ’’

 

Η  σύγχρονη  ζωή μας έχει υποστεί τεράστιες αλλαγές επί τα χείρω  και εμείς κολακευόμαστε από τη βελτίωση της οικονομίας και των ελευθεριών, που αποτελούν φενάκη και υποκριτική ωραιοποίηση  της πραγματικότητας. Προβάλλεται σκανδαλωδώς η  νέα γενιά που θα διαδεχτεί το σαθρό παρελθόν και θα βελτιώσει τα ιστορικά λάθη του . Η νεολαία μας – με τις λαμπρές πάντα εξαιρέσεις της -αποσβολωμένη από τα επιτεύγματα της εποχής και  αιχμάλωτη του διαδικτύου έχει παρασυρθεί σε πράξεις που προβληματίζουν ακόμα και του ίδιους.

Δεν είμαι ειδικός και όσα γράφω τα στηρίζω στην 90χρονη εμπειρία μου, πού περιέχει και προσωπικές μνήμες των νεανικών μου χρόνων, που συνέπεσαν ή ακολούθησαν τον 2^ο Παγκόσμιο πόλεμο και τον εμφύλιο που ολοκλήρωσε την καταστροφή. Υπάρχει όμως μια ειδοποιός διαφορά                      ανάμεσα στο τότε και το σήμερα. Η σημερινή νεολαία τα έχει όλα και είναι καλοζωισμένη αλλά ασύδοτη. Στη ανάλογη δική μου εποχή η στέρηση των πάντων αποτελούσε τον κανόνα και  η ζωή στην ελληνική επαρχία που μεγάλωσα είχε πλήρως απαξιωθεί. Κάναμε και εμείς τις αταξίες μας, αλλά το άγρυπνο μάτι των γονιών και ιδιαίτερα της μητέρας μας, δεν μας άφηναν περιθώρια να ξεφύγουμε. Αυτές περιορίζονταν σε αψιμαχίες και πετροπόλεμο ανάμεσα στις γειτονιές για να  προβάλουμε το νταηλίκι μας, που  ξεχνούσαμε την επομένη. Ας μην παροράται το γεγονός ότι όλα ατά συνέβαιναν σε χαλεπούς καιρούς πολέμων και πείνας.

Οι δικές μας αταξίες έχουν εξελιχθεί σε βιασμούς συμμαθητών και αγνώστων, κλοπές κινητών τηλεφώνων ακόμα και δολοφονιών και από παιδιά ‘’ καλών ‘’ οικογενειών. Γιατί γίνονται όλα αυτά στις μέρες μας και απασχολούν το μεγαλύτερο μέρος της ειδησεογραφίας, ξεπερνώντας ακόμα και τις ‘’γυναικοκτονίες’’; Έβαλα σε εισαγωγικά το τελευταίο και θα επανέλθω ,γιατί πιστεύω απόλυτα ότι και οι γυναίκες ανήκουν στο ανθρώπινο είδος  και καλύπτονται από τον όρο της ανθρωποκτονίας.

Επανέρχομαι στην άνευ ορίων παιδική παραβατικότητα που στιγματίζει τη διεθνή κοινωνία  παρά τα συνεχώς λαμβανόμενα μέτρα – άλλα σωστά και άλλα ανεπιτυχή. Θα αναφερθώ στα καθ΄ημάς που μου έδωσαν και την αφορμή να ασχοληθώ με το θέμα.

Άκουσα τελευταία μια απόφαση να στρέψουν τα παιδιά αυτά, τα οποία έχουν ήδη διαπράξει αδικήματα, στα σπορ και τα γήπεδα. Ένα είδος σύγχρονου αναμορφωτηρίου. Σκοπός όμως πρέπει να είναι να λειτουργήσει το μέτρο προληπτικά   με τη βοήθεια της οικογένειας και του σχολείου, γιατί κινδυνεύει να μετατραπεί ο αθλητισμός σε ‘’καθαρτήριο’’ παντός είδους ανομημάτων, που θυμίζει δόγμα της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας για τις ψυχές των  αποθνησκόντων αμαρτωλών.

Ποια όμως οικογένεια και ποιο σχολείο, αφού τα παιδιά δεν δίνουν πια λόγο σε κανένα και  δάσκαλοι και γονείς έχουν χάσει τον έλεγχο, στα πλαίσια των σύγχρονων ‘’ελευθεριών’’ και πολλάκις πέφτουν και οι ίδιοι θύματα των ανηλίκων;;;

Πολλά παιδιά στην εποχή μας μεγαλώνουν με άγνωστες και ανεξέλεγκτες ‘’νταντάδες’’,[ γνωστή και πρόσφατη υπόθεση που έχει φθάσει στα δικαστήρια] αφού η καριέρα  και το μεροκάματο των γονιών αποτελεί το πρώτιστο μέλημα της οικογένειας. Πιστεύω ότι οι ειδικοί έχουν αντιληφθεί  ότι οι περισσότερες παραβάσεις γίνονται για το κακώς νοούμενο νταηλίκι και να γίνει γνωστή η πράξη τους στην τηλεόραση και το διαδίκτυο.

Ας επανέλθουμε όσο μπορούμε ακόμα στη σωστή οικογένεια, να σταματήσει η προβολή των παντός είδους αδικοπραξιών από τα ΜΜΕ και το ιντερνέτ [ που αποτελεί επιδίωξη των ‘’παιδιών’’ και να  περιοριστούν τα όσα ψυχοφθόρα προβάλλονται δημοσίως, έστω και με τους χαρακτηρισμούς καταλληλότητας, αφού κανένας πια δεν μπορεί  ή αποφεύγει να ελέγξει την εφαρμογή τους. Από μωρά ακόμα τρώνε το φαγητό τους ή αφήνουν ήσυχους τους γονείς τους με την παρακολούθηση παιδικών αποχαυνωτικών θεαμάτων του κινητού, του διαδικτύου και της τηλεόρασης.

Επανέρχομαι επίσης στις ‘’γυναικοκτονίες’’, διευκρινίζοντας ότι παρά τον φεμινισμό, οι ίδιες ενίοτε γυναίκες-μητέρες [ακόμα και σήμερα] μεγαλώνουν τα αγόρια τους [ κανακάρηδες ] σαν ανώτερα όντα και συχνά επεμβαίνουν στα ζευγάρια για να επιβάλουν τις δικές τους πρακτικές.

Συμπερασματικά καταλήγω – αν και δεν ξέρω αν δικαιούμαι να επεμβαίνω στα ‘’χωράφια’’ των ειδικών, - ότι η κοινωνία είναι σαθρή και δεν αρκούν τα ‘’σοβατίσματα’’ αλλά απαιτεί χτίσιμο από την αρχή σε υγιείς βάσεις, οικογένειας, σχολείου και πολιτείας. Αντώνης

 

ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΜΑ ΔΕΝ ΕΡΩ ΑΝ ΜΠΟΡΩ

 

     ΘΕΛΩ ΝΑ  ΓΡΑΨΩ ΜΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ  ΑΝ ΜΠΟΡΩ

 

Είναι  η πρώτη φορά που κάθομαι αμήχανος μπροστά  στον υπολογιστή μου, που δεν ξέρω τι να γράψω και αν μπορώ να το ολοκληρώσω. Είναι επίσης η πρώτη φορά, μετά τις αμέτρητες ταλαιπωρίες υγείας που με ‘’καθήλωσαν’’ από τα περσινά Χριστούγεννα  μέχρι  πρόσφατα στα περασμένα ήδη 90 μου χρόνια.

Τώρα κατάλαβα πόσο ακριβό είναι το τίμημα εξαγοράς της μακροζωίας μου, παρότι δεν είχα κανένα πρόβλημα οργανικό σε όλο το προηγούμενο διάστημα.. Όλα άρχισαν με μια πτώση μου με συντριπτικό κάταγμα στο δεξί μου γόνατο, που το συνόδευσε πτώση αιματοκρίτη, φάρμακα που έφεραν πρόσθετες αιμορραγίες, ακόμα και εγχείρηση βουβωνοκήλης την περασμένη εβδομάδα. Νοιώθω ήδη καλύτερα!!!

Παρ’ όλα αυτά αισιοδοξώ ότι σε όσο χρόνο μου απομένει θα συνεχίσω απτόητος να αυτοεξυπηρετούμαι – έστω και μπουσουλώντας- γιατί έχω στόχο να φύγω όρθιος και ελπίζω να  τα καταφέρω.

Αρκετή όμως  ‘’μαυρίλα’’ σας φόρτωσε η εισαγωγή μου και βιάζομαι – λόγω των Άγιων ημερών - να προσφέρω μερικές από τις ευχάριστες στιγμές της ζωής μου, από όσα έζησα στις Βρυξέλλες -χωρίς καμιά έκπτωση στις οικογενειακές και υπηρεσιακές μου υποχρεώσεις. Επέλεξα τις Βρυξέλλες γιατί στην Ελλάδα  με τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, την πείνα και τον εμφύλιο και αργότερα 12 χρόνια σε χώρες του ‘’υπαρκτού σοσιαλισμού ‘’ που έλεγε ο Αντρέας Παπανδρέου , θα πέσουμε πάλι σε δυσάρεστες αναμνήσεις.

Στις  Βρυξέλλες λοιπόν – παρότι δυό χρόνια πριν είχα χάσει  την αγαπημένη μου σύντροφο-  επωμίσθηκα μόνος την ευθύνη των ανήλικων παιδιών μου . Στην προσπάθειά μου να ‘’γεμίσω τις μπαταρίες μου’’  για να ανταποκριθώ στις υποχρεώσεις μου, χρησιμοποίησα την ικανότητα μου στο λυρικό τραγούδι και έγινα ανάρπαστος  σε αμέτρητες παρέες.

 Στα ρεβεγιόν των ημερών, μαζί με τα παιδιά μου  - πριν φύγουν  στην Αθήνα για σπουδές ή άλλες συνθήκες – με τον αείμνηστο παλαιό τενόρο ενός γνωστού τρίο των Αθηνών ή και χωρίς αυτόν με τους μουσικούς του και αργότερα στου Μπερτράν [ ένα στέκι ενός διάσημου βαθύφωνου της Όπερας της Βουδαπέστης] στη Σαμπλόν. Με τη βοήθεια ενός πιανίστα οργανώναμε συχνά ξεχωριστές μουσικές  βραδιές και επικρατούσε το αδιαχώρητο, κυρίως με όμορφες υπάρξεις . Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαίς, που αναφέρεται στον ύμνο της Ελευθερίας, αλλά μου έμειναν οι ευχάριστες αναπολήσεις που με συνοδεύουν στην επιλεγμένη μου μοναχικότητα, που δεν την άφησαν ποτέ να γίνει μοναξιά.

Αναφέρθηκα σε κάποια ελάχιστα στιγμιότυπα με τα οποία προσπάθησα ή πιο σωστά με έπεισαν  να συνεχίσω τη ζωή χωρίς τη σύντροφό μου ,αναλογιζόμενος  και τις  υποχρεώσεις προς τα παιδιά μου.

Δεν θα σας κουράσω άλλο  και όχι μόνο για λόγους υγείας, γιατί δεν ξέρω αν μπορώ να συνεχίσω, επιφυλάσσομαι όμως – συν Θεό- να συνεχίσω εν ευθέτω χρόνω. Βλέπω τα γραφόμενα μου περισσότερο σαν φιλολογικά πειράματα παρά ως προσωπικές απεικονίσεις , που ίσως  δεν  ενδιαφέρουν κανένα και  αποτελούν απλή εφαρμογή της αυτογραφικής μου αφήγησης που έχω καθιερώσει σαν σύστημα γραφής.  .

Εύχομαι σε όλους σας καλά Χριστούγεννα και ο νέος χρόνος να σας χαρίσει ευτυχία και κυρίως υγεία, σε σας και τους  αγαπημένους σας.     Αντώνης