ΚΑΤΗΓΟΡΩ

 

                          ΚΑΤΗΓΟΡΩ

 

Δεν γνωρίζω τι ακριβώς συμβαίνει στις άλλες χώρες, ακούω όμως ότι και εκεί γίνονται τα ίδια και χειρότερα.  Θα ασχοληθούμε όμως με τα δικά μας που δεν είναι  ασήμαντα.

Είναι πρωτοφανή όσα απασχολούν τις οικογένειες με τη βία, – μέχρι το έγκλημα – παιδοκτονίες, μητροκτονίες, πατροκτονίες και συζυγοκτονίες. Αυτά συνέβαιναν σε κάποιο βαθμό και παλιότερα, αλλά ελάχιστοι το μάθαιναν. Τώρα φροντίζει η τηλεόραση να τα κοινολογεί όλα, κάποια κανάλια μάλιστα έχουν ειδικές εκπομπές και κάνουν πλήρη ανάλυση, ακόμα και του τρόπου διάπραξης του εγκλήματος, ώστε οι μιμητές να  διευκολύνονται στον τρόπο τα διάπραξης και να ηρωοποιούνται. Επισημαίνω ότι το γεγονός αυτό είναι πολύ χειρότερο και από την υπογεννητικότητα, που μαστίζει τη χώρα μας και φοβάμαι ότι και  τα δυό  έχουν τα ίδια αίτια που σαφώς δεν είναι οικονομικά, αφού σε δύσκολους καιρούς υπήρχανε πολύτεκνοι και ελάχιστοι παραβατικοί. Όλοι μας γνωρίζουμε τα αίτια και για τις δύο πληγές, αλλά δεν κάνουμε κάτι να περισωθεί ότι είναι ακόμα δυνατό. Γι’ αυτό το κάτι είναι ίσως αργά και αργότερα θα είναι αδύνατο. ‘’Φύλακες’’ γρηγορείτε.

Θα επιμείνω όμως στην παιδική παραβατικότητα και θα αφήσω τους άλλους , ειδικούς και υπεύθυνους να ασχοληθούν,  με τις ενδεχόμενες αιτίες και τις λύσεις. Ελλείψει ειδικών γνώσεων ,  θα αρκεσθώ στα γεγονότα, επιστρατεύοντας την πολύχρονη εμπειρία μου και μάλιστα σε χαλεπούς καιρούς,  και οι ταγοί της πολιτείας ας πράξουνε τα δέοντα.

Είμαι παιδί της κατοχής , της πείνας και του εμφύλιου. Την εποχή εκείνη ο καθένας – μικρός ή μεγάλος – προσπαθούσε να διασωθεί και να επιβιώσει. Καθημερινά βλέπαμε δίπλα μας νεκρούς του πολέμου αλλά και της πείνας, ποτέ όμως τα γεγονότα, οι δάσκαλοι  όσο και οι γονείς  μας, δεν μας έδωσαν το δικαίωμα ούτε την αφορμή να γίνουμε παραβατικοί. Όλοι όμως μας μιλούσαν για την ελευθερία μας που σταματούσε εκεί που άρχιζε η ελευθερία των άλλων. Ποτέ όμως και κανένας δεν προέβαλε την ασυδοσία και την ‘’ανυπακοή’’, που αποτελούν βασικές και διακηρυγμένες κομματικές απόψεις.  Στα χρόνια μας ,η  δημοκρατία είχε κανόνες και όρια  και εκόντες - άκοντες τα τηρούσαμε., έστω και με ‘’καταχερισμούς΄΄ και πάντα με σεβασμό.

Σήμερα όμως τι γίνεται;;;  Πού είναι η  οικογένεια, το σχολείο και η θρησκεία;;; Στην πολιτική-φιλοσοφική πραγματεία του, «Κριτική της Εγκελιανής Φιλοσοφίας του Κράτους και του Δικαίου», ο Καρλ Μαρξ επιδόθηκε σε μία  ανάλυση της φύσης και του ρόλου της θρησκείας στις μετά-βιομηχανικές κοινωνίες, χρησιμοποιώντας συνάμα τη φράση «Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού». Ξέρω ότι κάποιοι οπαδοί του θέλησαν να λειάνουν τους χαρακτηρισμούς του, αλλά στην πράξη εφαρμόστηκαν  απόλυτα. Εγώ όμως που έζησα  12 χρόνια στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού τη δεκαετία του 1960, τα βίωσα προσωπικά και πια δεν τους πιστεύω.

Πέραν αυτού όμως τι κάνει το σχολείο, η οικογένεια αλλά και η οργανωμένη πολιτεία, που στα πλαίσια της δήθεν ισότητας που δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει ποτέ, επιτρέπει την προπαγανδιστική ασυδοσία. Ποια οικογένεια και ποιο σχολείο μπορεί πλέον να ‘’επιβάλει’’ στα 14χρονα παιδιά κανόνες συμπεριφοράς ή να  ρωτήσει ποια ώρα θα επιστρέψουν στο σπίτι τους και που θα πάνε;;;

Υπάρχει όμως κι η αντίθετη περίπτωση, της ασέλγειας γονέων και παππούδων στα τρυφερά βλαστάρια τους. Φαίνεται ότι η σύγχρονη κοινωνία βρωμάει από παντού, γιατί της λείπουν, ή είναι λίγα και δεν τα βλέπουν, τα φωτεινά παραδείγματα, οι ήρωες και τα πρότυπά τους. Από πολύ μικρά έχουν κομματικοποιηθεί, με τα 15μελη και τόσες άλλες ομάδες κρούσης, σε Σχολεία και Πανεπιστήμια, με την ‘’ανοιχτή’’ ενθάρρυνση και των ‘’δημοκρατικών’’ Κομμάτων  που σπεύδουν να του υπερασπιστούν, Θα έλεγα ότι η κοινωνία μας έχει γίνει ζούγκλα. Το αποφύγω όμως, γιατί βλέπω ότι στη ζούγκλα ζούνε πιο αρμονικά ακόμα και  τα άγρια θηρία.

Οι επιστήμονες λοιπόν λένε τις απόψεις τους και καλά κάνουν, αυτή όμως είναι  η θεωρητική πλευρά του προβλήματος, στη πράξη όμως τι γίνεται. Στην παιδική μου εποχή δεν υπήρχαν ειδικοί και όλοι μεγαλώσαμε με όσα μαθαίναμε από τους ‘’θαυμαστούς’’ δασκάλους μας και τους αγράμματους μέχρις αναλφαβητισμού, γονείς μας.

Πού βρίσκονται όλοι αυτοί σήμερα;;; Εξαιρώ πάντα τα ελάχιστα λαμπρά παραδείγματα και φωνάζω ένα δυνατό  ‘’ΚΑΤΗΓΟΡΏ’’, ενάντια σε κάθε υπεύθυνο και υπεύθυνοι είμαστε όλοι μας, γιατί φαίνεται ότι κάτι δεν κάνουμε καλά , φροντίζοντας μόνο τον εαυτούλη μας  και γαία πυρί μειχθήτω.

Όλα αυτά τα έγραψα χωρίς να ελπίζω σε κάποιες θετικές αλλαγές, Τα έκανα μόνο για να γεμίσω τις ατέλειωτες ώρες μοναξιάς αλλά και να είμαι εν τάξει με τη συνείδησή μου.   Αντώνης