ΠΑΡΕΛΘΕΤΩ ΑΠ' ΕΜΟΥ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥΤΟ

 

            ‘’ ΠΑΡΕΛΘΕΤΩ ΑΠ’ ΕΜΟΥ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥΤΟ’΄’

                [ΕΜΠΕΙΡΙΚΑ  ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ]                 

 

 

 

Πρόκειται για τα λόγια από την προσευχή του Χριστού στον Θεό, με την οποία Του ζητούσε να μην περάσει το μαρτύριο που ήξερε ότι τον περιμένει. Λέγεται σαν  ευχή γα να αποφύγουμε κάτι πολύ δυσάρεστο και αλγεινό .

Στη χώρα μας, που αμφιταλαντευόμαστε ανάμεσα στη ζώσα και μια ψευδή πραγματικότητα, κάνουμε – ενσυνείδητα -  ακριβώς το ίδιο σε κάθε δυσκολία μας. Η ειδοποιός διαφορά έγκειται – για πιστούς, άπιστους και θεομπαίχτες,- ότι η δική μας επίκληση  βοήθειας, υπονοεί πρωτίστως την αποτυχία του αντιπάλου μας. Αγνοώντας ή παραβλέποντας την προτροπή του Αισώπου ‘’συν Αθηνά και χείρα κίνει’’, επιδιώκουμε δηλαδή, χωρίς να κάνουμε και εμείς κάτι, να ευνοηθούμε ή ακόμα χειρότερα ‘’να ψοφήσει η κατσίκα του άλλου’’ , του  γείτονα ή γενικότερα  του αντιπάλου μας.

Μέχρι τώρα αυτό αποτελούσε επιθυμία και επιδίωξη των Κομμάτων της Αντιπολίτευσης -συνοδευόμενο από συκοφαντίες και ύβρεις- να πέσει η Κυβέρνηση, αλλά φαίνεται ότι ο Θεός αποφεύγει να ακούει τους καθημερινούς  κρωγμούς των κοράκων. Ας αφήσουμε όμως τα Κόμματα να ζουν τα όνειρά τους και να  σκεφθούνε   μόνα τους , γιατί  το αποτέλεσμα δεν τα δικαιώνει.

Αυτή τη φορά παίρνω αφορμή από τη χθεσινή πανωλεθρία των δυο ελληνικών ομάδων μπάσκετ, που αντικειμενικά συγκαταλέγονται στις καλύτερες της Ευρώπης, παίκτες και προπονητές. Τους έβλεπα και τους λυπόμουνα, γιατί με κάποιες εξαιρέσεις, ‘’κοιμόντουσαν’’ τον ύπνο του δικαίου.

‘Έμοιαζαν όλοι να ζητούν βοήθεια από τον Χριστό ή στον Αλλάχ, ενώ οι αντίπαλοί τους έπαιζαν μπάσκετ και κατόρθωσαν  να  προκριθούν στο τελικό, χωρίς το αποτέλεσμα να θεωρείται θαύμα. Δεν δέχομαι ότι οι δικοί μας,  ξαφνικά ξέχασαν το άθλημά τους, αφού έχουν περγαμηνές και διεθνή αναγνώριση για τις ικανότητες όλων [προπονητών και παικτών].

Βλέπω κάτι σποτάκια που όλοι έλεγαν ‘’είμαστε έτοιμοι, είμαστε δυνατοί’’, όμως όλα αυτά έμειναν στο σποτ ή φεύγοντας για το Άμπου Ντάμπι, τα ξέχασαν στην Αθήνα.

Δεν είμαι άσχετος με το άθλημα, αλλά δεν διεκδικώ τον τίτλο του ειδήμονα και θα τολμήσω κάποιες απλοϊκές  σκέψεις. Μήπως τους μάτιασαν ή τους ψέκασαν;;; Προσωπικά τα απορρίπτω και τα δυο γιατί δεν πιστεύω στην ‘ύπαρξη τους, λοιπόν τι απομένει;;;

Φοβάμαι ότι η αντιπαλότητα ανάμεσα στις δυο ομάδες, τους έκανε να σκέπτονται τον τελικό μεταξύ τους  και ασυνείδητα μπλοκάρισαν τα θέλω τους και ‘’κόλλησαν’’ τα μυαλά τους, όπως οι υπολογιστές, που για να επανέλθουν πρέπει να  ‘’βγάλουμε’’ την πρίζα τους.  Το θέμα είναι που βρίσκεται η πρίζα  και ποιος είναι ο αρμόδιος και υπεύθυνος να το πράξει!

Το πρόβλημα αντιλήφθηκαν οι αντίπαλοί τους και με τους  σωστούς χειρισμούς αλλά και την ικανότητά τους κέρδισαν δίκαια και εμείς θα δούμε τους δικούς μας στον μικρό τελικό. Είναι ο τελικός της  παρηγοριάς, που προηγείται χρονικά, κάτι σαν το Hors d'oeuvre που λέμε στο χωριό μου, [δηλαδή ορεκτικό ή πρώτο πιάτο] για να ανοίγει την όρεξη για το κύριο γεύμα]. Κρίμα και για τους δυο και ίσως αυτό βάλει ένα φρένο στον φανατισμό των οπαδών τους, που, ως ομοιοπαθείς, έχασαν ήδη το μένος τους απέναντι αλλήλων.

Αντώνης