ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΊΟ ΜΑΣ ΑΠΟΚΟΥΜΠΙ

       Αναγκαστικές περιαυτολογίες

           ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ!!

          ___________________________________

Με αφορμή ένα e-mail της φίλης μου Ελένης και θέμα του το ‘’Igor Moiseyev Ballet’’, σκέφθηκα να σας απαλλάξω από τον συνήθη πολιτικό μου σχολιασμό και την  ανακύκλωση της ‘’μαυρίλας’’ της εποχής μας. Κάνω αυτή την αλλαγή συνειδητά, διότι πιστεύω ότι , με τα γραφόμενά μου, δεν μπορώ ούτε  πρόκειται να αλλάξει τίποτα προς το καλύτερο και κυρίως διότι  έχουμε όλοι μας ανάγκη από λίγο  ρομαντισμό και ανθρώπινα συναισθήματα. Προκαταβολικά σας βεβαιώνω ότι όλα όσα ακολουθούν είναι πέρα για πέρα πραγματικά περιστατικά και μάλιστα αποτελούν μικρό μόνο μέρος των προσωπικών μου βιωμάτων.

Το συγκεκριμένο δείγμα του λαμπρού μπαλέτου Moiseyev, είναι ενδεικτικό  της ανεξάντλητης φαντασίας τόσο σπουδαίων καλλιτεχνικών συγκροτημάτων, με κάποιες όμως μικρές επιφυλάξεις. Το μουσικό του θέμα είναι ρουμάνικο και η καθόλα άψογη ‘’απόδοσή’’ του, καθαρά ρωσική. Η εκτέλεση άψογη αλλά λιγάκι εκτός θέματος. Παλαιότερα είχε κάνει ένα  ανάλογο εγχείρημα με το ελληνικό συρτάκι, με τα ίδια  περίπου αποτελέσματα, δηλαδή άψογη τεχνική εκτέλεση αλλά πλήρη απουσία της αντρικής  λεβεντιάς που αγγίζει τα όρια της ‘’’βαρβατίλας’’ ,όπως επιβάλλει το πρωτότυπο. Μπορείτε να το βρείτε στο YOU TUBE και θα με δικαιώσετε. Αυτό βέβαια δεν μειώνει στο ελάχιστον τη μεγαλοσύνη του μπαλέτου και τη δικαιολογημένα  παγκόσμια αναγνώριση  και ακτινοβολία του.

Με αφορμή λοιπόν το μουσικό μοτίβο του, που περιστρέφεται γύρω από την λαϊκή ρουμάνικη μελωδία του CIOCARLIA [κορυδαλλός], με γύρισε  σε  θαυμάσιες προσωπικές εμπειρίες, που με κάνουν να αισθάνομαι απόλυτα  γεμάτος – μέχρι κορεσμού. Η συγκεκριμένη μελωδία έκανε παγκόσμια γνωστό τον Ρουμάνο σολίστα Gheorghe Zamfir, στον  ‘’αυλό του Πανός’’ – θεού των δασών -  στον οποίο   πρόσθεσε κάποια ακόμα ανισομερή ‘’κανάλια’’ στο ‘’αρχέτυπο’’, για να αποδώσει 8 πρόσθετες μουσικές χροιές.

Με τον ανανεωμένο αυτό αρχαίο αυλό, απέδωσε μελωδίες από παγκόσμιες μουσικές και επένδυσε πολύ  γνωστές κινηματογραφικές επιτυχίες. Απέδωσε μελωδίες της μοναδικής  περουβιανής Ιma Sumac, με αποκορύφωμα την προσευχή προς το Ήλιο [ θεό των Ίνκας], μέχρι και το κελάηδημα του κορυδαλλού, που για όσους το έχουν ακούσει πραγματικά, δεν υπάρχει όμοιό του. Θυμάμαι ότι ο  φίλος μου - που χάσαμε σχετικά πρόσφατα -   Δημήτρης  Θυμιογιάννης, που  γνώριζε τις μουσικές μου αναζητήσεις, στο πρώτο του πέρασμα από το Βουκουρέστι, μου έστειλε ένα δίσκο βινυλίου με επιτυχίες του Ζamfir ,που  εξακολουθεί να κρατά νοερά κοντά μου αμφότερους.

Επανέρχομαι στον τίτλο του σημερινού μου κειμένου,  για τις αναγκαίες ‘’εξηγήσεις’’. Προσωπικά πιστεύω ότι τα προβλήματα που βιώνουμε , δεν αντιμετωπίζονται με τις αμέτρητες και ενίοτε άμετρες κριτικές – συμπεριλαμβανομένων και των δικών μου- ούτε με τα ‘’ ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα’’  της πολιτικής και των όσων απέμειναν, φερέφωνών της. Χρειάζονται και άλλα αντίδοτα ή μάλλον πλήρης  αλλαγή της λαμβανόμενης’’  αγωγής’’. Εδώ συνιστώ να αναζητήσετε στο YOU TUBE , τα αμέτρητα αυτά διαμάντια του Zamfir, της  Ima ή Yma Sumac και του Moiseyev, τα οποία δεν θα λύσουν βέβαια τα προβλήματά σας αλλά θα απαλύνουν τον πόνο και θα γαληνέψουν σίγουρα την ψυχή σας,. Δοκιμάστε το  και είμαι σίγουρος, ότι θα νοιώσετε την ευεργετική αύρα της καλλιτεχνικής μαγείας.

Έρχομαι τώρα και στον υπότιτλο και με σεμνότητα αλλά και μεγαλείο ψυχής σας διαβεβαιώνω  ότι γνώρισα ‘’ζωντανά’’, σε παραστάσεις τους όλους αυτούς τους μεγάλους δημιουργούς και κρατώ μέσα μου τη γοητεία των στιγμών. Τον πρώτο μάλιστα – τον Zamfir- σε μια μεγαλειώδη συναυλία και παρουσίαση από τη μεγάλη δική μας Νανά Μούσχουρη.

Παρά το γεγονός ότι δεν πιστεύω σε μεταφυσικές ερμηνείες, αφήνω να περάσουν από το μυαλό μου κάποιες ‘’ανάλογες’’ και ίσως βολικές εξηγήσεις . Ο Θεός  ξέρει τις κακουχίες και  δυστυχίες που σημάδεψαν την προσωπική και οικογενειακή  μου ζωή  και  θέλησε έτσι  να με ‘’αμείψει’’ με αυτές τις μικροχαρές , σαν αντιστάθμισμα. Μου έδωσε μακρό  χρονικό βίο που αρχίζει να με κουράζει και συμπυκνωμένες εμπειρίες, τόσες και τέτοιες , που και εγώ  ακόμα τις θεωρώ υπερβολικές σε βαθμό ‘’περιαυτολογίας’’. Είμαι έτοιμος και πλήρης ημερών και εμπειριών, οπότε δεν θέλω καν να προσθέσω σ’ αυτές  και την προσμονή των καλύτερων ημερών και της λήξης των μνημονίων που  μας υποσχέθηκαν , που θα μείνουν σαν μοναδικό μου  απωθημένο. Ελπίζω και εύχομαι να τις ζήσουν τα παιδία και τα εγγόνια μας, τα  οποία μέχρι στιγμής,  η γενιά μας έχει φορτώσει μόνο με χρέη, οφειλόμενα και σε  λανθασμένες επιλογές του καθενός μας.

Ο τίτλος αναφέρεται κυρίως σε μας τους παλαιότερους και ‘’σεσηπότες καρπούς της θεσιθηρικής διαστροφής’’, όπως τους περιγράφει ο κ. Αθ. Τσακνάκης – στο Ελληνικό Ημερολόγιο- της 5.5.2012. Δηλαδή σαν αύριο, αλλά πριν πέντε χρόνια, εξακολουθεί να μη φαίνεται το φως στο τούνελ ούτε οι φανταστικές εικόνας e-mail της φίλης μου Εύας. Επισυνάπτεται το κείμενο του κ. Τσακνάκη και μια φωτογραφία της σύγχρονης μορφής του αυλού του Πανός. Αντώνης Ταρνανάς

 ‘’’’ Οι σεσηπότες καρποί τής θεσιθηρικής διαστροφής

.

του Αθ. Τσακνάκη

.

Ο όρος «θεσιθηρία» προέρχεται από την σύνθεση των λέξεων «θέση» και «θήρα» (κυνήγι), άρα, κατ’ αρχήν, «θεσιθήρας» είναι ο άνθρωπος που κυνηγά μιά θέση, φαινόμενο που δεν θα έπρεπε να χαρακτηρίζεται ως «αποκρουστικό», αφού κάθε άνθρωπος δικαιούται μία θέση εντός τής κοινωνίας που τον γέννησε. Ωστόσο, ο όρος «θεσιθηρία» φέρει, πλέον, μόνον αρνητική φόρτιση και υπονοεί εκείνη ακριβώς την ψυχική διαστροφή, κατά την οποία ένας άνθρωπος κυνηγά απεγνωσμένα και με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο μία θέση στον δημόσιο τομέα, επειδή προσβλέπει στην «μονιμότητα» και στην «αργομισθία».

Όταν η θεσιθηρία εμφανίζεται σε μεμονωμένες περιπτώσεις ανθρώπων, τότε η κοινωνία, που την υφίσταται, οπωσδήποτε νοσεί, αλλά δεν κινδυνεύει άμεσα. Όταν, όμως, η συγκεκριμένη διαστροφή χαρακτηρίζει τις προσδοκίες ολόκληρων κοινωνικών ομάδων ή τάξεων, τότε η κοινωνία παρακμάζει με ταχείς ρυθμούς. Τραγικά παραδείγματα τέτοιων κοινωνιών, οι οποίες οδηγήθηκαν στον πολιτικό αφανισμό λόγω αυτής τής παρά φύσιν πρακτικής τους, υπήρξαν οι κάποτε ονομαζόμενες «χώρες τού υπαρκτού σοσιαλισμού».

Η θεσιθηρία ευδοκιμεί και εξαπλώνεται σε κοινωνίες όπου η δημοκρατία τείνει να (ή έχει ήδη) αντικατασταθεί από την κομματική ολιγαρχία, και η ελεύθερη ψήφος από την πελατειακή εξυπηρέτηση. Σε ένα τέτοιου είδους νοσηρό κλίμα, παρατηρείται μία σειρά από έντονα εκφυλιστικά φαινόμενα, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται και εξέχουν η απαξίωση τής Παιδείας και η παρερμηνεία τής Εργασίας. Οι συνέπειες τής πρώτης καταδικάζουν σε βαριά πνευματική αναπηρία την νεολαία, ενώ τής δεύτερης, σε εξευτελιστικό παρασιτισμό την μέση ηλικία, δηλαδή αχρηστεύουν τις πλέον δημιουργικές κατηγορίες ανθρώπων.

Σκοπός τής Παιδείας, κατά τα ήθη των πολιτισμένων λαών, είναι η διεύρυνση και αναβάθμιση των κάθε είδους δημιουργικών ικανοτήτων τού ανθρώπου και, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, τα αξιόλογα έθνη μεριμνούν ώστε οι νέες γενιές να λαμβάνουν, από πολύ μικρή ηλικία, τα αγαθά τής Παιδείας. Ο μορφωμένος και καλλιεργημένος άνθρωπος είναι ένας σαφέστατα ικανότερος και εντιμότερος πολίτης, φίλος και συνεργάτης, ενώ αποτελεί και ένα αξιόπιστο στήριγμα τής κοινωνίας όπου ζει και δημιουργεί. Παρά ταύτα, σε ένα θεσιθηρικό περιβάλλον, η Παιδεία – ή, ορθότερα, η «μαζική τυπική εκπαίδευση» – καταντά να είναι απλά και μόνον ένα μέσον προς επίτευξη μιάς θέσης στον δημόσιο τομέα ή, έστω, σε κάποιο άθλιο παρακλάδι του.

Η αλυσίδα τού εν λόγω παραλογισμού περιλαμβάνει τα ακόλουθα βήματα: (1) Ο νέος πολίτης αποφασίζει να σπουδάσει οτιδήποτε του λάχει, ώστε να διοριστεί στο Δημόσιο, όπου ήδη έχει «τακτοποιηθεί» ο μισός, αν όχι ολόκληρος, ο οικογενειακός και συγγενικός περίγυρός του. (2) Σκοπός αυτών των τυπικών και, ως επί το πλείστον, παντελώς αδιάφορων σπουδών του είναι να αποκτήσει κάποια τυπικά προσόντα, ώστε και αυτός να εξασφαλίζει χωρίς κόπο την τυπική επιβίωσή του. (3) Όντας εκπαιδευόμενος, απαιτεί, με περισσό θράσος, να του παρέχουν αναντίρρητα οποιαδήποτε θεμιτή ή αθέμιτη ευκολία, ώστε να μην του στερήσουν το «μέλλον» του. (4) Στο τέλος νομιμοποιείται ως «επαγγελματίας δικαιούχος» από εκείνους που κατανοούν απολύτως την νοοτροπία του, επειδή και οι ίδιοι την ασπάζονται και την έχουν ήδη εφαρμόσει με επιτυχία. (5) Ένας ακόμη παράσιτος, λοιπόν, βεβηλώνει την έννοια «πεπαιδευμένος πολίτης», έχοντας ατιμάσει τον ιερό θεσμό τής Παιδείας. Αυτή η διαδικασία, βέβαια, διανθίζεται με ένα πλήθος «εξετάσεων» και «διαγωνισμών» μεταξύ ημιμαθών μετριοτήτων, ώστε να δίνεται η εντύπωση ότι τιμάται η «αξιοκρατία», όρος που πολλοί θα εύχονταν να μην είχε εφευρεθεί ποτέ και σε καμμία γλώσσα τού πλανήτη.

Θανατηφόρες συνέπειες τής ανωτέρω εγκληματικής συνωμοσίας είναι η βαθμιαία παρακμή των τεχνών και των επιστημών, η οποία οδηγεί στην εντεινόμενη απουσία αληθινών τεχνιτών και επιστημόνων, άρα στην παντελή ανικανότητα τής κοινωνίας να παράξει οτιδήποτε, είτε στον πνευματικό είτε στον υλικό τομέα, καθώς και η επεκτεινόμενη διαφθορά τής πολιτικής – και όχι μόνον αυτής – ηγεσίας της, η οποία, κατ’ ανάγκη, αποτελεί φρικτό προϊόν των εξίσου φρικτών επιλογών ενός λαού απαίδευτου, τυχοδιωκτικού και αντιπαραγωγικού.

Σε μία θεσιθηρική κοινωνία, την απαξίωση τής Παιδείας συμπληρώνει πάντοτε και η παρερμηνεία τής έννοιας «Εργασία». Στα πολιτισμένα κράτη, σκοπός τής Εργασίας είναι η παραγωγή έργου προς όφελος τού ίδιου τού εργαζόμενου, αλλά και ολόκληρης τής κοινωνίας όπου αυτός ανήκει. Κάθε εργαζόμενος αμείβεται από το κοινωνικό σύνολο ανάλογα με την προσφορά του προς αυτό και εξαιτίας τού έργου που παράγει. Εάν, ωστόσο, δεν παράγει έργο, παύει να είναι εργαζόμενος και δεν δικαιούται κανενός είδους αμοιβή, εκτός εάν ανήκει δικαιωματικά στην τάξη των συνταξιούχων.

Η θεσιθηρική διαστροφή αντιμετωπίζει την Εργασία εντελώς διαφορετικά. Επειδή ενδόμυχα αναγνωρίζει – καίτοι σχεδόν ποτέ δεν ομολογεί ανοιχτά – την παντελή ανικανότητα των θεσιθήρων να παράξουν οποιασδήποτε μορφής ουσιαστικό και ωφέλιμο έργο, αφού είναι απαίδευτοι και ακατάρτιστοι, χρησιμοποιεί τον αριθμητικό όγκο τους γιά να εκβιάσει την πολιτική ηγεσία και να επιτύχει την μισθοδοσία τους αποκλειστικά και μόνον επειδή κατάφεραν να «κατέχουν» κάποια θέση, και όχι επειδή παράγουν έργο μέσω αυτής. Άρα, ο μισθός τού διορισμένου θεσιθήρα είναι ένα είδος «φόρου κατοχής», τον οποίο καταβάλλει η κοινωνία σε όσους «κατέχουν» κάποια θέση, επειδή την «κατέχουν». Οι θεσιθήρες, από την πλευρά τους, προκειμένου να αποδείξουν ότι η εργασία τους είναι δήθεν κοπιαστική και δήθεν σημαντική, και γι’ αυτό δικαιούνται τον μισθό τους, καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να εξαπλώνεται η νόσος τής γραφειοκρατίας και να αυξάνονται τα εμπόδια και οι δυσκολίες στην εξυπηρέτηση των πολιτών. Το αντικοινωνικό οπλοστάσιό τους διαθέτει πάντοτε ένα πλήθος κατάλληλων «όπλων», όπως η κωλυσιεργία, η αργοπορία, η ανευθυνότητα, η αναβολή, η αργία και άλλα, παρόμοια και εξίσου αηδιαστικά.

Δηλητηριώδεις καρποί αυτής τής βλαβερής παρερμηνείας τού όρου «Εργασία» είναι η διασπάθιση τού δημοσίου χρήματος, η επιβράβευση τής ραθυμίας, η καθιέρωση τού κοινωνικού εκβιασμού, η ανισότητα, η αδικία και, τελικά, η πτώχευση και η εξαθλίωση. Κοντά σε αυτούς τους καρπούς ας προστεθεί και η βαθύτατη απογοήτευση των ουσιαστικά εργαζομένων, οι οποίοι αντιλαμβάνονται ότι είναι τα τραγικά θύματα τού θεσιθηρικού παρασιτισμού.

Μία απαίδευτη και άεργη κοινωνία δεν χρειάζεται να αναζητά αλλού τις αιτίες τής κατάπτωσης και τής διάλυσής της, παρά μόνον στην νοοτροπία της και στην καθημερινή πρακτική της, στον καθρέφτη τής ψυχής της. Ίσως είναι δικαίωμα τού κάθε ανθρώπου να επιλέγει να ζει σαν κτήνος αλλά, μετά από μία τέτοια επιλογή, δεν έχει κανένα δικαίωμα να διαμαρτύρεται όταν άλλοι άνθρωποι τού φέρονται σαν να είναι κτήνος. Η αλήθεια είναι πικρή, αλλά η γνώση της είναι θεραπευτική…’’’’

ΔΑΚΤΥΛΙΩΜΕΝΟΙ ΜΑΥΡΟΜΑΤΗΔΕΣ *

      Της  Σύγχρονης Μαζικής Ενημέρωσης

Είναι ένα θέμα που με απασχόλησε και στο παρελθόν αλλά και να θέλω δεν μπορώ να το αποφύγω, αφού καθημερινά  επιθυμώ  να ενημερωθώ. Αρχίζοντας  από την πρωινή ζώνη και από συνήθεια ή σύνδρομο μαζοχισμού, επιλέγω την κρατική τηλεόραση. Έτσι μένω με την ψευδαίσθηση  ότι διεκδικώ τον οβολό μου, που εκών – άκων, καταβάλλω για τους  ικανούς και έντιμους  αλλά και τους  περιγραφόμενους  στον τίτλο του άρθρου μου, που επεξηγώ  ευθύς αμέσως.

Δακτυλιωμένος είναι εκείνος που  φέρει στο πόδι ή άλλο σημείο του σώματος , ειδική ‘’σήμανση’’ για να ελέγχονται οι συνολικές μετακινήσεις  στη διάρκεια της ζωής του. Είναι μια διαδικασία που εφαρμόζουν οι ειδικοί για να ερμηνεύσουν το φαινόμενο  και τους λόγους της μαζικής κυρίως μετανάστευσης  των  αποδημητικών  ζώων και ειδικότερα των πτηνών. Συνώνυμη είναι και η λέξη δακτυλίωση, που αφορά τη διαδικασία, που εσχάτως έχει   εφαρμογή ακόμα και σε  ανθρώπους.

Δακτυλίωση π.χ. αποτέλεσε  η προσφορά του δακτυλιδιού της αρχηγίας του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ από τον κ. Σημίτη στον κ. Γεώργιο Παπανδρέου, που περιχαρής μας ανήγγειλε ένα πρωί , την έναρξη των μνημονίων. Ανάλογη είναι και εκείνη  του κ. Αλέκου Αλαβάνου ,που  έχρισε Πρόεδρο του συνασπισμού τον ειδικό επί των καταλήψεων σημερινό ηγέτη μας, που θα έσκιζε τα μνημόνια αλλά μας έφερε και το ή τα δικά του. Καλά να πάθουν αμφότεροι οι δακτυλιωτές, που τώρα το ‘’φυσάνε και δεν κρυώνει’’, αλλά εμείς οι λοιποί ιθαγενείς και κυρίως τα παιδιά μας τι φταίμε; Γιατί πρέπει να  αποτελέσουμε τον επόμενο μεταναστευτικό ‘’εσμό’’ της χώρας ή να αρκεσθούμε στην επαναφορά των συσσιτίων αλληλεγγύης, που εμείς οι ίδιοι , επίσης,  πληρώνουμε;

Πολλοί λοιπόν από τους  δημοσιογραφούντες - ευτυχώς υπάρχουν και οι  εξαιρέσεις που δικαιώνουν τον κανόνα ,  έχουν υποστεί τη δική τους ‘’δακτυλίωση’’. Πρόκειται για ευκαιριακούς ή οπορτουνιστές - όπως αποκαλούνται στη μαρξιστική πιάτσα - που πέραν της δικαιούμενης αμοιβής ,  επιδιώκουν και την κοινωνική τους ‘’ανέλιξη’’, όπως ήδη πρόλαβαν να κάνουν ορισμένοι συνάδελφοί τους, που πήραν το δακτυλίδι της λίστας στις τελευταίες εκλογές. Πολλοί από αυτούς – για μην πω οι περισσότεροι -  μας ‘’επέβαλαν’’ την αυθεντική μοναδικότητα του κ. Βαρουφάκη , που καθημερινά εκθείαζαν και αποκαλούσαν στενό τους φίλο. Κάποια άλλα  ‘’αναμαλλιασμένα’’ πρόσωπα    μετέχουν ήδη   στο Κοινοβούλιο, διότι συνέδραμαν στις ‘’παραστάσεις’’ της κυρίας Κωνσταντοπούλου στην εξώπορτα της ΕΡΤ, αλλά δεν την ακολούθησαν και στη μετέπειτα ‘’πορεία’’ της. Είναι προφανές ότι  προτίμησαν τη   σιγουριά της βουλευτικής καρέκλας , αφού  αλλιώς  δεν θα μπορούσαν  να την προσεγγίσουν ούτε με τα κιάλια.

Σήμερα  λοιπόν θα περιοριστώ στους εργαζόμενους στα ‘’δημόσια’’ κανάλια, που   μετέχουμε οικονομικά  στη λειτουργία τους και θα αναφερθώ σε δύο  χαρακτηριστικές  εκπομπές. Η μία είναι πολύ πρωινή και η άλλη απογευματινή, με τη συμμετοχή κάποιων λαμπρών κάποτε δημοσιογράφων . Η πρώτη ‘’ πονάει’’ περισσότερο, γιατί μας βρίσκει απροετοίμαστους από τον ύπνο . Πρωτοστατούν δύο, λαμπροί κατά τα άλλα άνθρωποι, που αντί να μας ενημερώσουν, με τη δέουσα σοβαρότητα και αντικειμενική κρίση, επαναλαμβάνουν – κάθε τρείς και λίγο – τις ‘’σοφές ρήσεις’’ του μυστακοφόρου Υπουργού των καθημερινών διαψεύσεων . Το έχω ξαναγράψει, κρίμα στα νιάτα και την ομορφιά του, που , εγκεφαλικά ‘’δακτυλιωμένος’’  ,δεν ντρέπεται να επαναλαμβάνει τα ψεύδη περί  κατάληξης  σε συμφωνία με τα κλιμάκια  και ‘’το μηδενικό αποτέλεσμα από τα  αντίμετρα’’.  Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μια ατιμωτική    παράδοση  και πλήρη  αποδοχή των όρων των δανειστών. Εκείνος όμως,  γνωρίζοντας την αλήθεια  καλύτερα από πολλούς άλλους αιθεροβάμονες,  μας σερβίρει δοσομετρικά τη δική του ‘’αλήθεια’’, για να τη συνηθίσουμε. Θυμίζει τον σπουδαίο  Γάλλο συγγραφέα  Ονορέ  ντε Μπαλζάκ, που διακήρυττε ότι  η δοσομετρική αύξηση του καφέ, τον  βοηθούσε στο έργο του, ενώ  γνώριζε και είχε προειδοποιηθεί από τον γιατρό του,  ότι τον οδηγούσε, όπως και έγινε,  στον πρόωρο θάνατό του.

Έτσι λοιπόν  και οι καλοί δημοσιογράφοι    της πρωινής εκπομπής, αντί να επιχειρηματολογήσουν και να βοηθήσουν στη σωστή  ενημέρωση – κρίνοντας το κυβερνητικό έργο -  προσπαθούν , με δασκαλίστικο ύφος και κραδαίνοντας τα τάμπλετς, να επιβάλουν ‘’αμάσητο’’ το κυβερνητικό θαύμα. Για να ενισχύσουν μάλιστα την προπαγάνδα τους , επικαλούνται και άλλους στρατευμένους συνεργάτες τους - εσχάτως μάλιστα κουστουμαρισμένους – που προβάλλουν τον κυβερνητικό θρίαμβο , εξαναγκάζοντάς μας στην καταφυγή στα   ψυχοφάρμακα.

Στην απογευματινή ‘’ειδική’’ εκπομπή, οι πρωταγωνιστές είναι πιο έμπειροι και ικανοί, παρεμβάλλοντας  και λίγο από ‘’αντίλογο’’. Με τον τρόπο αυτό  διευκολύνεται ο ‘’εθισμός’’ στις επικίνδυνα αυξημένες δόσεις  του   κυβερνητικού  ‘’ελιξίριου’’, που οδηγεί αργά μεν αλλά σταθερά στην πνευματική μας εξουδετέρωση και αδράνεια. Έτσι   δικαιώνεται απόλυτα  και η άποψη του Πρωθυπουργού μας ότι οι πλατείες είναι άδειες από διαμαρτυρόμενους και συνεπώς ο λαός  είναι ευτυχισμένος.

Δεν θέλω να κάνω πιο δύσκολη τη συνειδησιακή κατάσταση των παρουσιαστών αυτών και αρκετών άλλων εκπομπών, αρκούμενος μόνο στην ευχή να μη βρεθούν ποτέ στη θέση των αποδεκτών της στυγνής  και απάνθρωπης μεταχείρισης των θεατών τους. Με τη συγκεκριμένη εκπομπή  και ιδιαίτερα με τη διεύθυνση της συζήτησης, ασχολήθηκα  και στο παρελθόν και επισημαίνω  ότι ‘’ έτσι δίκης οφθαλμός ος τα πανθ’ ορά’’. Δεν επικαλούμαι ,ούτε και επιθυμώ τη θεία τιμωρία, διότι πιστεύω ότι ο Θεός έχει άλλα σοβαρότερα στις μέρες μας, θυμίζω όμως ότι  ‘’ την κολακεία πολλοί αγάπησαν, τον κόλακα όμως ουδείς’’. Το ίδιο ισχύει και για τους μεγαλοεπιχειρηματίες κόλακες, εντοπίους ή  προερχόμενους εκ της  διασποράς.

Άφησα τελευταία τη διευκρίνιση ενός αστερίσκου στη λέξη του τίτλου ‘’μαυρομάτηδες’’, για την οποία παραθέτω τη σχετική ερμηνεία  από το ΒΙΚΙΛΕΞΙΚΟ, την οποία αρνούμαι  να υιοθετήσω . Ανθρώπινα  τους συμπονώ, προσθέτοντας ότι και όταν δεν παίρνω απάντηση στα γραφόμενά  μου, αυτά μένουν και ίσως κάποτε, κάποιος να  τα επικαλεσθεί,  αφού  όλοι λογοδοτούμε σε αυτόν τον κόσμο. Αντώνης Ταρνανάς

‘’’’ Ετυμολογία [επεξεργασία]

Μαυρομάτης ίσον Καραγκιόζης

καραγκιόζης < Καραγκιόζης < τουρκική Karagöz< kara (μαύρος) + göz (μάτι)

·       (μεταφορικά) ο κουτοπόνηρος άνθρωπος ο οποίος τα ξέρει όλα χωρίς να ξέρει τίποτα, (ξερόλας)

·      αυτός που κάνει διαρκώς άκομψες και προσβλητικές πράξεις ή δηλώσεις

·      αυτός που συμπεριφέρεται με υστεροβουλία η οποία πηγάζει από τη χαμηλού επιπέδου νοημοσύνη του

·      (προσβλητικό) γελοίος, αναξιοπρεπής

Τι θέλει αυτός ο καραγκιόζης;

 Συγγενικές λέξεις[επεξεργασία]

·      καραγκιοζάκι

·      καραγκιοζιλίκι

·      καραγκιοζοπαίχτης  ‘’’’

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Η   μετεξέλιξη   μιας   παγανιστικής   και   ιστορικής   γιορτής   και   οι   σύγχρονοι ‘’ καπηλευτές ‘’ της

Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς χάνεται στο πολύ μακρινό παρελθόν και συνδέεται με την αναγέννηση της γης, την ανθοφορία και την καρποφορία, που αφορούσε  άμεσα τον ίδιο τον κύκλο της ζωής, των πρωτόγονων λαών. Η 1^η Μαΐου, για τους αρχαίους λαούς,  βρίσκεται ημερολογιακά – για το βόρειο ημισφαίριο – στην αρχή της άνοιξης, αφού τοποθετείται ανάμεσα στην εαρινή ισημερία και το θερινό ηλιοστάσιο. Συνδέεται έτσι με την αναγέννηση της φύσης και την παραγωγικότητα .

Ο μήνας πήρε το όνομά του από  την ρωμαϊκή θεότητα Maja που σημαίνει τροφός και μάνα  και ταυτίζεται με τη μητέρα του Ερμή, Μαία, στον οποίο και αφιερώθηκε . Στην αρχαία Αθήνα, γιόρταζαν τον ερχομό της άνοιξης με ειδικές τελετές,  Ανθεστήρια.

Στην προ-χριστιανική βόρεια Ευρώπη, η πρωτομαγιά είχε καθαρά παγανιστικό και εωσφορικό χαρακτήρα, κυρίως για τους λαούς της Σκωτίας, της Ουαλίας, της Βρετάνης και Κορνουάλλης. Με τον ευρωπαϊκό εκχριστιανισμό, οι γιορτές αυτές  μεταμορφώθηκαν και μετονομάστηκαν, για να αποκτήσουν χριστιανικό χαρακτήρα, διατήρησαν όμως τη σχέση τους με τη φυσική δημιουργία και αναγέννηση.

Από τις 20 Ιουλίου 1889, η Πρωτομαγιά καθιερώθηκε ως η ημέρα των εργατών [ στη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της  Δεύτερης  Διεθνούς στο Παρίσι]. Αυτό αποφασίστηκε  σε ανάμνηση του   εργατικού μακελειού  στο Σικάγο  το 1886- σε συνέχεια ανάλογων κινητοποιήσεων στον Καναδά [1^η Μαΐου του ίδιου χρόνου], που διεκδικούσαν 8ωρη εργασία και καλύτερες εργασιακές συνθήκες. Τον  εορτασμό αυτό προσπάθησε και σχεδόν πέτυχε να αξιοποιήσει  διεθνώς η κομμουνιστική αριστερά, που στη χώρα μας τουλάχιστον αυτοαναγορεύτηκε και    ως η  μόνη εκπρόσωπος όλων  των εργαζομένων. Στην Ελλάδα ό,τι δηλώσεις είσαι, όπως είχε πει ο ηθοποιός  Τζαβαλάς Καρούσος και  αποδόθηκε αργότερα,  στον Γιάννη Τσαρούχη, που το χρησιμοποιούσε συχνά. Έτσι σχεδόν συμβαίνει πάντα – χωρίς ουδόλως να αμφισβητούνται οι αγώνες της αριστεράς – αυτή σπεύδει συχνά  να οικειοποιείται οποιονδήποτε αγώνα και ενίοτε με το αζημίωτο. Είπαμε είναι απλώς αριστεροί και όχι ηλίθιοι και ανυστερόβουλο!!!.

 Αρχίζω λοιπόν  με τον γενικό ξεσηκωμό  κατά του γερμανικού φασισμού – που τον  έζησα προσωπικά – που τους  εξασφάλισε ‘’αντιστασιακές συντάξεις’’  ακόμα και για την περίοδο  του εμφυλίου. Πάμε  στα νεώτερα γεγονότα του Πολυτεχνείου, που και μόνη η εκφώνηση ‘’ εδώ πολυτεχνείο’’ από μικροφώνου, ανέδειξε  κομματικούς ηγέτες  και Ευρωπαίους Επιτρόπους – ενώ στην αντιχουντική εκδήλωση συμμετείχαν χιλιάδες φοιτητές κάθε ιδεολογίας. Να αναφερθούμε τέλος στους σύγχρονους ‘’γιαλαντζί’’ αριστεροδέξιους, που το έπαιξαν αντιμνημονιακοί και ,  σε συνεργασία με το  ‘’ανανήψαν’’ τέως ‘’βαθύ’’ ΠΑΣΟΚ, βρήκαν  την  ευκαιρία να  υπογράψουν το  δικό τους  μνημόνιο. Τώρα  εξυμνούν  τον σοβαρό και σεβαστό κ. Σόιμπλε και την ανοιχτόμυαλη κυρία Μέρκελ, γλείφοντας εκεί που λίγο πριν  έφτυναν, με τους ‘’ μερκελιστές’’  και ‘’ στα τέσσερα’’, που πλούτιζε το καθημερινό τους λεξιλόγιο.

Αρκετά κύριοι πολέμιοι των μονοπωλίων, που όμως εσείς πρώτοι μονοπωλείτε οτιδήποτε θετικό και προοδευτικό, ακόμα δε και  την ίδια  φύση και την άνοιξη. Επικαλείστε ακόμα   και  τους αγώνες Αμερικανών και Καναδών εργατών  ‘’τους δολοφόνους των λαών’’, ενώ προσεταιρίζεστε τους λαϊκούς αγώνες τους για την εργασία. Η αριστερή σας ηθική έχει γίνει το συντομότερο ανέκδοτο της εποχής, διότι στη ζωή τα πάντα κρίνονται στην πράξη και εκεί τα κάνατε - από το παρελθόν μέχρι και σήμερα -  θάλασσα  [κάτι άλλο ταιριάζει περισσότερο αλλά η αξιοπρέπειά μου δεν το επιτρέπει].

Ας γιορτάσουμε λοιπόν σήμερα και στο διηνεκές – όλοι μαζί – τη φύση και την προστασία της και τους αγώνες για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, με ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ όλων  εκείνων που μας στέρησαν και εξακολουθούν να μας στερούν  την ίδια την εργασία. Να κάνουμε το ίδιο και γι’ αυτούς  που  μετέτρεψαν τους μισθούς και τις συντάξεις σε φιλοδώρημα. Αν λοιπόν  δεν είστε αντίθετη με την άποψη αυτή, βάλτε και τον ‘’ριζοσπαστικό’’ ΕΑΥΤΟΥΛΗ  σας, στις ίδιες συνθήκες που βιώνει ο λαός της χώρας μας και πάμε μαζί μπροστά. Τότε θα καταλάβετε  ‘’πόσα απίδια  χωράει ο σάκος’’.

Αριστεροί  αφ’ υψηλού,  δηλαδή  όσοι  δεν έζησαν ούτε  μια μέρα στις χώρες που εφαρμόστηκε το καθεστώς αυτό και νοσταλγούν ακόμα  τον ‘’πατερούλη Στάλιν’’, θυμίζουν την άλλη όψη των σφετεριστών του πατριωτισμού και νοσταλγούς του εθνικοσοσιαλισμού που οι ίδιοι - ευτυχώς για τους ίδιους - δεν γνώρισαν . Η  ιστορία δεν είναι αυτή που γράφεται από σκοπιμότητες και κάποιους επαγγελματίες κουλτουριάρηδες , αλλά εκείνη που υπήρξε πραγματικά και την αλήθεια της γνωρίζουν κυρίως  όσοι την έζησαν προσωπικά. Δεν αποτελεί ιστορική αποτύπωση η  προβολή  ανακριβειών τύπου  ‘’promenade’’ στο λιμάνι της Σμύρνης το 1922, που περιγράφει η ‘’προοδευτικιά‘’   κυρία Ρεπούση.

Άκουσα χθες το βράδυ την απάντηση σημαντικού ηθοποιού μας, στο ερώτημα ‘’αν θα ξανακατέβαινε σε προσεχείς εκλογές’’, ότι ‘’σαν στρατιώτης θα κάνει ό,τι του ζητήσει το Κόμμα’’. Αυτό αποτελεί  στρατευμένη ‘’τύφλωση’’, αφού αφαιρεί κάθε ατομική ελευθερία σκέψης και  λειτουργεί κατά τις κομματικές επιταγές . Πέστε μου σας παρακαλώ, ποια σχέση έχουν αυτές οι απόψεις με τη δημοκρατία, που τόσο έντονα  επικαλούνται; Σημειώστε ότι αναφέρομαι σε πρόσωπο με παιδεία και περγαμηνές στον τομέα το. Σκεφθείτε τι κάνουν οι υπόλοιποι.

 Αυτό αποτελεί  αναχρονισμό και ιδεολογικό πισωγύρισμα και προσιδιάζει σε άτομα που έχουν υποστεί λοβοτομή. Θυμίζει  επίσης την  υπογραφή προσύμφωνου   με συγγενές ιδεολογικά   Κόμμα – κατά παράβαση κάθε συνταγματικής κατοχύρωσης της ελεύθερης γνώμης των Βουλευτών -  για όσους διαφωνούν με  τις κομματικές επιλογές, που πρέπει να παραδίνουν την έδρα τους σε άλλους ‘’προσφορότερους’’. Αυτό είναι ωμή  συναλλαγή και δεν έχει καμιά σχέση με τη δημοκρατία.

Για  όνομα του Θεού, φίλτατοι αριστεροί ,αριστεροδέξιοι, αριστερίζοντες ή αριστεριστές, έχετε αποδεχθεί με την υπογραφή σας, τη στέρηση της εργασίας ,   μισθούς και  συντάξεις πείνας  .  Αρκεστείτε μόνο σε αυτά  και μην επιμένετε  να αποδεχτούμε τον τυχοδιωκτισμό, την ανικανότητά σας και τις δήθεν σκληρές  διαπραγματεύσεις, σαν  θετικά αποτελέσματα. Μην κάνετε περισσότερο κακό  στην ιστορική μας γλώσσα και τη δημοκρατία , γιατί το τελευταίο θα σας στερήσει κάθε  ελαφρυντικό, στο ενδεχόμενο  όποιας μελλοντικής κρίσης.  Αντώνης Ταρνανάς

ΓΙΑΤΡΟΙ ΣΥΜΒΕΒΛΗΜΕΝΟΙ

  [Ευθανασία, η μόνη λύση της δημόσιας περίθαλψης]

Ένας- ένας καταρρίπτονται οι μύθοι για τη δημόσια υγεία και τους συμβεβλημένους με τον ΕΟΠΥΥ , το ΠΕΔΙ, ή δεν ξέρω πώς αλλιώς ονομάζουν το σύστημα παροχής ιατρικής φροντίδας. Ας το πούμε όλοι ξεκάθαρα – Πολιτεία, γιατροί και ασθενείς – όσοι εξακολουθούν να αναφέρονται στο συγκεκριμένο σύστημα λένε ασύστολα ψέματα. Ο κ. Πολάκης  έχει αναφερθεί λεπτομερώς στις μεθόδους αντιμετώπισης του προβλήματος – χώσιμο τρία  μέτρα κάτω από τη γη. Οι περισσότεροι γιατροί – συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που είναι στις σχετικές λίστες κατά περιφέρεια – δεν συνεργάζονται πλέον με το σύστημα. Απλά δέχονται να συνταγογραφούν φάρμακα με πληρωμή, η οποία συνεχώς βαίνει αυξανόμενη.

Υπάρχει ένα καθεστώς  συγκεκαλυμμένης και υποκριτικής ανοχής συστήματος και γιατρών, που αναφέρεται στον αριθμητικό περιορισμό των 200 ραντεβού και  ρίχνει ‘’στάχτη στα μάτια’’ για να κρύψει την αλήθεια. Το δοκίμασα προσωπικά με γνωστούς μου γιατρούς – της ίδιας ειδικότητας. Ο ένας μου είπε [αρχές του δεύτερου δεκαήμερου του μήνα] ότι μόλις είχε κλείσει ο δικαιούμενος αριθμός, ενώ ο δεύτερος μου είπε ότι το όνομά του μπήκε από παραδρομή στη σχετική λίστα. Επανήλθα στον πρώτο από τους αναφερόμενους, την πρώτη του μήνα και πήρα την ίδια απάντηση. Στη  μικρή κωμόπολη που αναφέρομαι, δεν υπάρχουν τέτοια νούμερα ασφαλισμένων ασθενών. Συνεπώς για να μην υποκύψω στην κοροϊδία που η πολιτεία τους υποχρέωσε να παίζουν σε βάρος μας, διέκοψα τις κάθε είδους ιατρικές εξετάσεις, για τον θυρεοειδή, τον προστάτη και την καρδιά μου, συνεχίζοντας τον βίο μου σε πρωτόγονες συνθήκες.  Η προσωπική μου αυτή στάση  είναι γνωστή στο φιλικό και συγγενικό μου περιβάλλον, στις αντιρρήσεις των οποίων απαντώ ότι ‘’στα πρόθυρα των 84 ετών μου, μπορώ να πεθάνω και χωρίς τη συνδρομή της  πολιτείας και της επιστήμης’’.

Συνήθιζα, μια φορά το χρόνο, να κάνω  εργαστηριακές εξετάσεις που μου είχαν υποδείξει οι γιατροί, διότι , πέραν των άλλων, είχα ένα ιστορικό υψηλής πίεσης, θυρεοειδισμού , προστατίτιδας και μαρμαρυγής. Όταν προ διετίας πήγα για εξετάσεις και ενώ το ηλεκτρονικό έντυπο καθόριζε  τη συμμετοχή μου στα 12,50 Ευρώ , μου ζητήθηκε  ‘’για μένα’’ το ποσό  των 30 ευρώ . Σαν δικαιολογία μου ειπώθηκε ότι ‘’ κάποια ποσά δεν αναγνωρίζονται από το ταμείο’’, και κατόπιν αυτού σταμάτησα και αυτές  τις εξετάσεις. Ξέρετε ότι στην επαρχία ο κύκλος είναι πολύ κλειστός και γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας και πρέπει να τηρήσουμε και τα προσχήματα.  Παίρνω απλά κάποια από τα φάρμακα  που μου είχαν ορίσει οι γιατροί προ  τριετίας , για να αποφεύγω τις  ενοχλήσεις που δεν αντέχω. Σημειώνω εδώ ότι η κράτηση για  περίθαλψη αυτού του μήνα είναι 70,96, η συμμετοχή μου στα φάρμακα του ίδιου μήνα είναι 32,20 και για πρόσθετα φάρμακα εκτός συνταγογράφησης άλλα 10 Ευρώ.

Θα μου πείτε και απόλυτα δικαιολογημένα, πριν τον ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ζούσαμε πολύ  καλύτερα; Θα σας απαντήσω με απόλυτη ειλικρίνεια ΟΧΙ αλλά ότι τώρα ζούμε ασυγκρίτως ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ .Κυρίως γιατί   πιστέψαμε τη διαβεβαίωση ότι ‘’αυτό το κακό θα σταματήσει’’ – πέραν των άλλων υποσχέσεων για σκίσιμο των μνημονίων, τον  ΕΜΦΙΑ, επιστροφή 13^ης-14^ης σύνταξης και τόσα άλλα ‘’χαϊμαλιά’’ που μοιράστηκαν σε όλους μας τους ιθαγενείς.

Έχει ‘’μαλλιάσει’’ η γλώσσα μου να επαναλαμβάνω τα τόσα χιλιοειπωμένα που οι κρατούντες περιορίζονται  να γράφουν  ‘’στα παλαιότερα των υποδημάτων τους’’  – διατηρώντας  πολλές επιφυλάξεις  αν διαθέτουν πλέον παλιά υποδήματα, αφού η εξουσία τους  επιτρέπει τη συχνή ανανέωση.  Προτείνω λοιπόν μια πρακτική  και αποδεκτή από την ιδεολογία τους  πρόταση [ ο πατερούλης Στάλιν το είχε σαν  συστηματική επιλογή], την καθιέρωση των ‘’ειδικών ψυχιατρείων’’ και την εξαφάνιση.

Κύριοι εθνοσωτήρες μας, βρείτε, τέλος πάντων, ένα σύγχρονο τρόπο ‘’ευθανασίας’’ ώστε και εσείς να συνεχίσετε το έργο του ‘’επιβήτορα’’ της εξουσίας και εμείς, ο λαός που δεν μπορεί να αντιληφθεί την υψηλή προοδευτικότητά σας, να μην υποφέρουμε. Οι παλαιότεροι   - που  έχουμε την ατυχία να ζούμε ακόμα – ακούγοντας για τα συσσίτια των αντίμετρων, δεν θέλουμε να ξαναζήσουμε την περίοδο της κατοχής και της πείνας των νεανικών μας χρόνων. Οι νεώτερες γενιές , που έζησαν τις μέρες της τεχνητής ευμάρειας που προηγήθηκαν, δεν το αντέχουν και δεν έχουν και το κουράγιο να αντισταθούν στις ‘’αριστεροδέξιες’’ μεθόδους σας.

Αφού αυτοαποκαλείστε ριζοσπάστες,  κάνετε και  κάτι ριζοσπαστικό για να λυτρώσετε τη χώρα και το λαό της από τα βάσανά   τους, διότι δεν έχουν καν  το κουράγιο να αντιδράσουν. Δημιουργείστε ένα σύγχρονο και ανώδυνο Καιάδα, ώστε και εσείς να χαρείτε το μεγαλείο σας και ο λαός να μην συνεχίσει να υποφέρει, αφού δεν μπορείτε κάτι καλύτερο. Ο ξαφνικός θάνατος είναι πάντα προτιμότερος από το μαρτύριο της σταγόνας , όταν δεν απομένουν παρά  μόνο φρούδες ελπίδες. Έλεος πια άθεοι και ‘’χριστιανοί’’ καλαμοκαβαλάρηδες, αφού δεν μας  υπολογίζετε, τουλάχιστον απαλλάξτε μας από το συνεχιζόμενο μαρτύριο.   Αντώνης Ταρνανάς

Υ.Γ. Είμαι συνταξιούχος του Δημοσίου με βαθμό Διευθυντή Α΄ και  39,5 χρόνια πραγματικής συντάξιμης υπηρεσίας, που ντρέπομαι πια να αναφερθώ στις σημερινές μου αποδοχές και δεν θέλω να σκεφθώ που θα φθάσουν μετά  ‘’τις σκληρές  διαπραγματεύσεις σας με τους θεσμούς’’. Μου αρκεί η διαβεβαίωση του κ. Τσίπρα για τον ‘’σεβαστό και σοβαρό’’ κ. Σόιμπλε και την  ‘’ανοιχτόμυαλη’’ κυρία Μέρκελ , που δικαιώνουν και τις προσωπικές μου αρχικές σκέψεις.    Α.Τ.

ΤΑ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ

Αρχίζοντας από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, σημειώνω τη χθεσινή συζήτηση  μιας τροπολογίας της τελευταίας στιγμής, του κ. Δ. Δημητριάδη,  Ελληνοπόντιου – όπως προκύπτει από το επώνυμο- Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. Θέμα της αποτελεί η απαλλαγή κάποιων  επενδυτών από τα  παλιά χρέη τους  και σκοπός της η αποφυγή της τυπικής ‘’ελεγκτικής’’ διαδικασίας του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους – όπως καταγγέλθηκε στη Βουλή. Εντελώς συμπτωματικά – όπως δηλώθηκε  από τον κ. Καμένο -  η περίπτωση αφορά την εταιρεία ΣΕΚΑΠ, που ανήκει στον  γνωστό μας Πόντιο επενδυτή – και μεγαλομέτοχο του ΠΑΟΚ,  κύριο Ιβάν Σαββίδη. Ειπώθηκαν πολλά, σοβαρά και αστεία, μερικά μάλιστα   εξ αυτών χαρακτηρίστηκαν   αντίθετα με τον Κανονισμό της Βουλής, ακόμα και  ικανά  να  κινήσουν μια ενδεχόμενη Εισαγγελική έρευνα, έστω και μόνο για τα εξωκοινοβουλευτικά πρόσωπα, που ενδεχομένως να αγγίξει και τα ‘’μέσα’’.

‘’ Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων , άλλα η συμπαγής ομάδα του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ψηφίζει’’, αφού ‘’και οι άλλοι το ίδιο έκαναν’’, όπως  αποστόμωσε τη Βουλή  ο κ. Καμένος. Τα όσα είχαν λεχθεί  προεκλογικά, για αλλαγή όλων  των  κακώς κειμένων  παραγράφηκαν, με την λαϊκή  αναβάπτιση των εκλογών. Ένιψαν λοιπόν τα χέρια τους, όπως ο Πόντιος Πιλάτος και ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Κάνοντας κάποιους ‘’αυθαίρετους’’ παραλληλισμούς, σκέπτομαι τη σημερινή  θέση του προέδρου μιας σπουδαίας και ιστορικής ομάδας,  με γωνία μαγαζί, – που είχε συμμαχήσει με τον κ. Σαββίδη και κάποιον άλλο Πόντιο μεγαλομέτοχο, για το κυνήγι της παράγκας – και τελικά εισέπραξε το τίμημα, με μια  τεσσάρα. Τώρα κατηγορεί την καινούργια παράγκα και είμαι περίεργος να δω τι θα πει στην ειδική μεσονύκτια εκπομπή της Δευτέρας, ο επίσης πόντιος,   τηλεοπτικός ‘’Πουαρό’’, και  αυτεπάγγελτος    ‘’Εισαγγελέας’’. Εν τω μεταξύ το ‘’πράσινο κανάλι’’ – με τίτλο ’ Έτσι διακινούσε λαθραία τσιγάρα η ΣΕΚΑΠ’’, έχει αρχίσει να μιλάει για καινούργια παράνομα καράβια.. Αυτά ας τα βρουν μεταξύ τους και ‘’όπως έστρωσαν να κοιμηθούν’’.

Πριν παραθέσω κάποια αποσπάσματα από τη σχετική ειδησεογραφία, θέλω να ξεκαθαρίσω την προσωπική μου θέση για τους Ελληνοπόντιους γενικώς, συμπεριλαμβανομένου και του κ. Ιβάν Σαββίδη. Πρόκειται για τους πιο κατατρεγμένους ‘Έλληνες της διασποράς, που κράτησαν μέσα τους την Ελλάδα και την γλώσσα μας, περισσότερο από κάποιους ντόπιους καιροσκόπους. Ίσως κάποιοι από αυτούς, χρησιμοποίησαν ιδιοτελώς την αναγκαία ‘’πονηριά’’  επιβίωσης, αλλά αυτό πρέπει να αποδειχθεί, και να μην τους αποδώσουμε  ευθύνες ακόμα και για τον συνώνυμο τους, Πιλάτο.

‘’’’1.- Αθήνα.- Ψηφίστηκε τελικά από την κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, η τροπολογία του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Δημητριάδη, με την οποία διαγράφονται τεράστια ποσά από λαθρεμπόριο στην καπνοβιομηχανία ΣΕΚΑΠ, ιδιοκτησίας Ιβάν Σαββίδη.

Η τροπολογία προβλέπει την απαλλαγή επενδυτών από πρόστιμα για λαθρεμπόριο, υπό προϋποθέσεις.

Όπως φωτογράφησε με την τοποθέτησή του στη Βουλή ο Πάνος Καμένος, και παραδέχθηκε ο πρωθυπουργός, η τροπολογία άφορα τον Ιβάν Σαββίδη και την καπνοβιομηχανία ΣΕΚΑΠ.’’’’

Συνεχίζω με το κοινοβούλιο του γειτονικού Κρατιδίου που αντί να καλλιεργήσει τις καλές σχέσεις μαζί μας,  τη μόνη χώρα που μπορεί να το βοηθήσει,  παρασύρθηκε από τις πολιτικές του φαντασιώσεις και  τον αλυτρωτισμό κάποιων καιροσκόπων. Η συνέχεια – δυστυχώς γι’ αυτούς – θα είναι ακόμα χειρότερη, διότι έχουν μπλέξει με τον αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό, που ξέρει να παίζει καλύτερα στη διεθνή σκακιέρα. Οι Πόντιοι Πιλάτοι είναι  παρόντες και καραδοκούν, αφού οι ισχυροί πάντα καλλιεργούσαν το διαίρει και βασίλευε, που εξυπηρετεί τα μόνιμα σχέδιά τους.

‘’’’2.- Πεδίο μάχης θύμιζε την Πέμπτη η πρωτεύουσα της πΓΔΜ, με την αστυνομία να κάνει χρήση χημικών σε μια προσπάθεια να σταματήσουν οι μάχες σώμα με σώμα μέσα κι έξω από το κοινοβούλιο, εντός του οποίου ήταν «παγιδευμένοι» οι βουλευτές της χώρας.

Η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί με έντονη ανησυχία τις εξελίξεις στα Σκόπια, που «βυθίζονται» σε μια άνευ προηγουμένου πολιτική κρίση, με το κτίριο της Βουλής να είναι περικυκλωμένο από ισχυρή αστυνομική δύναμη και μεταλλικά οδοφράγματα, ενώ πλήθος κόσμου παραμένει συγκεντρωμένο μπροστά από το κοινοβούλιο.

Την «έκρηξη» στη γειτονική χώρα, πυροδότησε η εκλογή του πολιτικού της αλβανικής μειονότητας, Ταλάτ Τζαφέρι, στη θέση του προέδρου της Βουλής, με τη στήριξη και την ψήφο των Σοσιαλδημοκρατών του Ζόραν Ζάεφ.

Ο Ταλάτ Τζαφέρι θα είναι ο πρώτος Αλβανός πρόεδρος του κοινοβουλίου της ΠΓΔΜ αφότου η χώρα κέρδισε την ανεξαρτησία της από την πρώην Γιουγκοσλαβία, το 1991.’’’’

Τελειώνω με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο οποίο, με ψήφους 450 υπέρ και 35 μόνο κατά , εγκρίθηκε ψήφισμα-κόλαφος κατά του ‘’ στενού μας φίλου και  ιδανικού πρότυπου’’ κ. Μαδούρο. Στους 35 που μειοψήφησαν    ανήκουν οι εκπρόσωποι, των ‘’αδελφών’’ αντιευρωπαϊκών  Κομμάτων – ΚΚΕ, Χρυσής Αυγής και ο  κ. Χουντής της ΛΑΕ – και κάποιοι κακόβουλοι πρόσθεταν και εκείνους του ΣΥΡΙΖΑ, με εξαίρεση τον κ. Χρυσόγονο που απείχε.  Το κρατικό και αμερόληπτο όμως  Αθηναϊκό Πρακτορείο , έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, διευκρινίζοντας  ότι οι τρείς Συριζαίοι ευρωβουλευτές –Παπαδημούλης, Κούλογλου και Κούνεβα - , παρεξηγήθηκαν, αφού απλώς επέλεξαν ’’ψήφο’’ αποχής.

Να λοιπόν και πάλι οι  σύγχρονοι Πόντιοι Πιλάτοι. Αφού το Κόμμα τους αρνήθηκε ανάλογη καταδίκη από την Ελληνική Βουλή,  δεν είχαν τα θάρρος να το κάνουν ούτε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο,- που τους αμείβει πλουσιοπάροχα – και για μια ακόμα φορά ‘’ένιψαν τας χείρας’’ των. Είναι και αυτό ένα δείγμα της αριστερής τους ηθικής, που προσπαθούν να μας επιβάλουν , ‘’ξηλώνοντας κάθε ‘’ελληνορθόδοξο  έρεισμα’’, που θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στους στόχους ‘’Μαδουροποίησης’’ της χώρας.

Ακολουθούν και εδώ αποσπάσματα από κάποια σχετικά δημοσιεύματα. Αντώνης Ταρνανάς

‘’’’3.- Καταψήφισαν το ψήφισμα κατά Μαδούρο ευρωβουλευτές ΣΥΡΙΖΑ, Χρυσής Αυγής και ΚΚΕ

·       

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:Με  ευρύτατη πλειοψηφία 450 βουλευτών υιοθέτησε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το ψήφισμα – κόλαφο για τον ηγέτη της Βενεζουέλας Νίκολας Μαδούρο.

Σύμφωνα με την καταγραφή της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, το ψήφισμα καταψήφισαν οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης, Κ. Κούνεβα και Σ. Κούλογλου, το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή. Κατά του ψηφίσματος του Ευρωκοινοβουλίου τάχθηκε επίσης ο ευρωβουλευτής της ΛΑΕ Νίκος Χουντής Ο Κώστας Χρυσόγονος, επίσης από τον ΣΥΡΙΖΑ, απείχε από την ψηφοφορία.
Σύμφωνα με πληροφορίες του Αθηναϊκού Πρακτορείου, οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξαν ψήφο αποχής και απλώς εκ παραδρομής φάνηκε ότι έριξαν αρνητική ψήφο. Ωστόσο, Έλληνες ευρωβουλευτές που συμμετείχαν στη διαδικασία σημειώνουν ότι επρόκειτο για ονομαστική ψηφοφορία και οι προαναφερθέντες βουλευτές πάτησαν κανονικά το κουμπί, επιλέγοντας αρνητική ψήφο .

 Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καταδικάζει την «άγρια καταστολή» του στρατού και της αστυνομίας στη Βενεζουέλα και ζητάει από το καθεστώς του Νικολάς Μαδούρο «να αποκαταστήσει την συνταγματική τάξη και να απελευθερώσει άμεσα όλους τους πολιτικούς κρατούμενους». Οι ευρωβουλευτές με μια σκληρή ανακοίνωση καταδικάζουν την συνεχόμενη παραβίαση του Συντάγματος και της δημοκρατικής τάξης στη Βενεζουέλα, καθώς και την απουσία διάκρισης των εξουσιών. Καταδικάζουν την πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου το οποίο είχε ακυρώσει τη λειτουργία της Εθνοσυνέλευσης, μια πράξη την οποία χαρακτηρίζουν αντιδημοκρατική και αντίθετη με το Σύνταγμα της χώρας.

Το ψήφισμα, μεταξύ άλλων, καταδικάζει το καθεστώς Μαδούρο για τη βίαιη καταστολή ειρηνικών αντικυβερνητικών διαδηλώσεων, κάνοντας λόγο ακόμα και για χρήση άτακτων ένοπλων ομάδων από την κυβέρνηση.’’’’

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ Η ΕΞΟΔΟΣ ΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

                   [ Διαφορές και Ομοιότητες]

Δεν είμαι ειδικός στο θέατρο ούτε και ιδιαίτερα θεατρόφιλος πλέον, λόγω ηλικίας και διαμονής μου στην ελληνική επαρχία. Παρακολουθώ όμως τη θεατρική δραστηριότητα στη χώρα μας από τα παιδικά μου ακόμα χρόνια, διότι πάντα εύρισκα στο είδος μια ‘’καταφυγή’’. Διάβαζα ανέκαθεν θεατρικούς συγγραφείς και εξακολουθώ να το κάνω και σήμερα , με ιδιαίτερη ικανοποίηση. Ίσως γιατί το θέμα τους χαρακτηρίζει την εκάστοτε επικαιρότητα και τα προβλήματα που – συνήθως – αποτελούν και την αιτία να γραφούν τόσο σπουδαία έργα.

Δεν τολμώ να κάνω ειδικές αναλύσεις, για τους λόγους που προανέφερα, μπορώ ωστόσο να αναφερθώ σε όσα, απλοϊκά,  μου επιτρέπει η προσωπική μου εμπειρία και γνώση. Τα  περισσότερα έργα –σαν αναγνώσματα ή και σαν θέματα παραστάσεων-  περιγράφουν  καταστάσεις και προβλήματα που  βιώνουν οι λαοί, κατά καιρούς, και ίσως αποτελούν τα αυθεντικότερα ιστορικά δείγματα που χαρακτηρίζουν χρονικά ή τοπικά κάθε μέρος. Εδώ δεν θα κάνω καμιά από τις συνηθισμένες ‘’σκόπιμες’’ διακρίσεις σε σοβαρά, δραματικά, λυρικά και  κωμικά έργα , ή επιθεωρήσεις. Όλα αυτά τα είδη, πλην της διασκέδασης και ψυχαγωγίας, υπηρετούν και ένα ‘’παιδευτικό’’ σκοπό, αλλά συνάμα δίνουν σημαντικά στοιχεία για το μορφωτικό και βιοτικό επίπεδο του λαού. Πέρα και πάνω από όλα αυτά όμως, – αν δεν εντάσσονται στη  μερίδα των ‘’στρατευμένων’’ έργων - αποτελούν μοναδική διέξοδο από τα καθημερινά προβλήματα.

Θυμάμαι στα παιδικά μου χρόνια [την κατοχή και την πείνα], υπήρξε μεγάλη άνθιση στο θέατρο, όχι μόνο για να δώσει μια ελάχιστη χαρά και ελπίδα στο δύσμοιρο λαό μας, αλλά και  για να περάσει ’’έντεχνα’’ και κάποια συνθήματα ή μια αμυδρή ελπίδα, ότι κάτι καλό θα ακολουθήσει για όλους μας. Παράλληλα βέβαια αποτελούσε και μια διέξοδο για τους επαγγελματίες του είδους, να αντιμετωπίσουν και τα βιοποριστικά τους προβλήματα, με επέκταση των παραστάσεων [ τα αποκαλούμενα μπουλούκια] και εκτός των μεγαλουπόλεων.

 Το τελευταίο απέβλεπε τόσο στην αποφυγή του αστικού κορεσμού αλλά, κυρίως, στην αντιμετώπιση της σίτισης και διατροφής των ηθοποιών, αφού η επαρχία διέθετε ακόμα κάποια μικρά αποθέματα τροφίμων της παραγωγής της. Τις περισσότερες φορές το αντίτιμο του εισιτηρίου αποτελούσαν τα αβγά, το γάλα, τα πουλερικά ή το σιτάρι. Το ρεπερτόριο κυρίως δραματικό και ηθοπλαστικό,  πρόσφερε πολλά  στη μόρφωση και  παιδεία της αποκομμένης τότε επαρχίας από  τα μεγάλα  αστικά κέντρα και τον πολιτισμό.

Πληροφορούμαι ότι και σήμερα τα θέατρα σημειώνουν σημαντικές ‘’ πιένες ‘’, παρά την οικονομική ανέχεια και την δυσκολία  καταβολής του αντίτιμου των εισιτηρίων. ΄Εχουν βρει τρόπους – μέσω ομαδικών προσελεύσεων και διαφημίσεων - να δίνουν διέξοδο  εις εαυτούς και αλλήλους, για να περάσει και αυτή η ‘’μπόρα’’ και είναι σίγουρο ότι θα περάσει, όπως πέρασε  άλλωστε και η κατοχή.

Έτσι είχε διαμορφωθεί η κατάσταση  στα κατοχικά χρόνια  και με την έξοδο των αστών στην επαρχία και όχι μόνο στη διάρκεια των μεγάλων εορτών. Έβγαιναν για την αναζήτηση υπαρκτών τε και ανύπαρκτων συγγενών για να αντιμετωπίσουν την ‘’πείνα’’ τους και όσοι δεν ‘’εύρισκαν’’ συγγενείς το έριχναν στη χορτοφαγία – του βουνού και του κάμπου - που και αυτή είχε πλέον εξαντληθεί. Η ανάγκη λοιπόν και μόνο έκανε τότε τους αστούς να ‘’καταφύγουν στα ‘’χωριά τους’’, για να ικανοποιήσουν τις διατροφικές τους ανάγκες  και όχι για αναψυχή ή για  να αλλάξουν εντυπώσεις.

 Κάτι ανάλογο έχει αρχίσει να διαφαίνεται και στις μέρες μας, όχι γιατί  βαρέθηκαν τα ταξίδια σε εξωτικούς τόπους  ή νοστάλγησαν σφόδρα τους συγγενείς τους στην επαρχία, αλλά για να τους ‘’έλθει φθηνότερα’’ ο εορτασμός των Άγιων ημερών, κοντά στους δικούς τους. Είναι , με λίγα λόγια, η επιστροφή στο παρελθόν εξ ανάγκης ή το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Όχι λόγω ‘’ευμάρειας’’ όπως νομίζετε κύριε Πρωθυπουργέ, που θεωρήσατε και αυτό το φαινόμενο , σαν  δείγμα οικονομικής ανάτασης. Από πληροφορίες προκύπτει ότι οι περισσότεροι ταξίδεψαν με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, αφού δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν ούτε τα έξοδα καυσίμων και διοδίων  που   συνεχώς αυξάνονται και πληθύνονται .

Όπως βλέπετε λοιπόν οι διαφορές των εξεταζόμενων  δύο  εποχών είναι ελάχιστες και μόνο τυπικές, σε αντίθεση με τις ομοιότητες που τείνουν να ταυτίσουν πλήρως τις δύο περιόδους. Τότε όμως δεν μας έλεγαν ψέματα, γι΄αυτό και ο λαός έδειξε αλληλεγγύη και καρτερία για να περάσει το κακό που μας είχε βρει. Σήμερα όμως, ακούμε συνεχώς ΘΑ και Θα και φώς δεν φαίνεται πουθενά στο ορίζοντα, αφού οι πολιτικοί μας – ως συνήθως – συνεχίζουν να μας προετοιμάζουν για τις καλύτερες μέρες, που  θυμίζουν  τις ‘’αλκυονίδες’’  , που τις περισσότερες φορές δεν έρχονται ή περνούν απαρατήρητες.

Οι μεν   μας τάζουν αλλαγή του σκηνικού με εκλογές – λες και δεν έχουν γίνει άπειρες όσες εκλογές στη χώρα μας χωρίς να δούμε προκοπή- οι δε  υπόσχονται ‘’προοδευτικές’’ λύσεις στα χρόνια προβλήματα που και οι ίδιοι συνέβαλαν στη δημιουργία τους. Είναι και κάποιοι που επιλέγουν νέους δρόμους έξω από Ε.Ε. και ΝΑΤΟ, με επαναστατικές μεθόδους – λες και δεν είδαμε τα χάλια τους όπου και αν δοκιμάστηκαν, ή - ακόμα χειρότερα - με ‘’εθνικιστικές’’ κορώνες  . Τέλος είναι οι ίδιοι οι καταβολεμένοι ‘’πρώτη φορά’’ , που κατάλαβαν  επί τέλους καλά την ωφελιμιστική πλευρά   της εξουσίας και δεν   την εγκαταλείπουν με τίποτα.

Τα όσα έλεγαν στο παρελθόν για μνημόνια, ξεπουλήματα των ασημικών και τόσα άλλα γλαφυρά, ήταν και συνεχίζουν να είναι απλά φληναφήματα, για να σκοτώνουν την πλήξη που φέρνει η προσοδοφόρος εξουσία. Όσον αφορά τον μόνιμα προδομένο λαό, τι θα κάνει; Θα πει, ενδεχομένως και θα πιεί [πίνω για να ξεχνώ τον πόνο], μέχρι να του περάσει. Σε προβλεπτό χρόνο θα κληθεί και πάλι ‘’στη εξουσία’’ με την ψήφο του και τότε – λες και δεν ξέρει τίποτα – θα τους δώσει και πάλι την ευκαιρία να τον βάλουν  ησύχως στο περιθώριο, διότι – ως γνωστόν – η εξουσία είναι σαν τα νοσοκομεία, που πρέπει να κάνουμε ησυχία για να μην ενοχλούμε τους ‘’από μέσα’’.

Αυτή τη φορά ο ηγέτης  μας – χωρίς να πρωτοτυπεί  - απέδωσε την αυξημένη μετακίνηση  του Πάσχα στην ευημερία μας. Πολύ φοβάμαι ότι  θα συναντά στο δρόμο του, σαν  τον κ. Πετρόπουλο και τον κ. Πρίτζη,  ανθρώπους που θέλουν πιο πολλές εισφορές,  ανέτοιμα δημόσια  έργα και άλλες ανάλογες επιδαψιλεύσεις. Ίσως και να χρειαστεί  να μας  απαλλάξει από  την ‘’ αβάσταχτη  ελαφρότητα του είναι’’ μας, που στο  έργου του  Μίλαν Κούντερα, το έκαναν το  1968 τα ‘’προοδευτικά’’ σοβιετικά άρματα με την εισβολή στην Πράγα,  που είχα την ‘’τύχη’’ να την  ζήσω   προσωπικά.  Αντώνης Ταρνανάς.

ΠΡΙΝ ΑΛΕΚΤΩΡ ΛΑΛΗΣΕΙ, ΛΑΛΗΣΑΜΕ ΕΜΕΙΣ

Με το άκουσμα της χθεσινής  διαφήμισης της συνέντευξης του κ. Πρωθυπουργού, έσπευσα  να δημοσιεύσω στην ιστοσελίδα μου [ anpantar.blogspot.gr ,25.4.17, ώρα 7.11 μ.μ.] ένα κείμενο, με τίτλο γαλλικές προεδρικές εκλογές και  ελληνικές θέσεις, χωρίς  να επηρεασθώ από τα λεγόμενά του. Ε΄ λοιπόν έπεσα διάνα στις προβλέψεις μου και αν ο κ. Χατζηνικολάου γινόταν λίγο πιο επίμονος, θα έβγαινε στην επιφάνεια όλος αυτός ο ‘’κουρνιαχτός’’ που καλύπτει ακόμα το φύλλο συκής της ‘’προοδευτικής’’ μας πραγματικότητας. Προέβλεπα λοιπόν στο χθεσινό μου κείμενο ότι θα ακούγαμε και πάλι  ασύστολα ψεύδη, δεν φανταζόμουν όμως ποτέ τόσο απύθμενο  θράσος και τέτοια  αμετροέπεια. Μια δυο φορές μάλιστα στράφηκε στον ερωτώντα δημοσιογράφο επιτακτικά, γιατί δεν ‘’συγκατένευε στα όσα είχε αποφασίσει να περιλάβει στη ‘’διάλεξή’’ που του είχαν ετοιμάσει οι ειδικοί ‘’ινστρούχτορες’’

Θυμάμαι την εύλογη ερώτηση του δημοσιογράφου ‘’ πως θα βοηθήσουν τα αντίμετρα τους συνταξιούχους που δεν έχουν παιδιά στο σχολείο’’ για να απολαύσουν τα ’’προοδευτικά συσσίτια’’; [ τα εισαγωγικά δικά μου]. Την απάντηση αδυνατώ  να την επαναλάβω διότι στο άκουσμά της αισθάνθηκα την ανάγκη να  αναζητήσω  ψυχίατρο να με συνεφέρει. Κατά διαστήματα μάλιστα διέκοπτε τον ‘’οίστρο’’ του για να επιβάλει την αποδοχή των απόψεών του, που οι άλλοι, οι πολλοί και ανόητοι, δεν καταλαβαίνουν. Ακόμα και ο κ. Τράμπ και ο κ. Γιούνκερ κατάλαβαν τη δεινή  κατάσταση του Ελλήνων και κυρίως των συνταξιούχων. Αμ εκείνο το άλλο, που ο κόσμος είναι ευχαριστημένος αφού δεν γεμίζει όπως επί των προκατόχων του τις πλατείες; Εγώ το φωνάζω πολύ καιρό να αφήσουμε τους καναπέδες διότι αυτοί πιστεύουν ότι είμαστε και ευχαριστημένοι από το έργο τους και θα το ‘’τραβήξουν’’ περισσότερο.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει ιστορικό προηγούμενο ψευδολογίας τέτοιου μεγέθους και ανερυθρίαστου ανάλογου θράσους. Έτσι εξηγείται γιατί η Ευρώπη – παρά τις ιδεολογικές της διαφορές- τους αποδέχεται, διότι γνωρίζει ότι αυτοί είναι ικανοί να ‘’πουλήσουν  ηλεκτρικά ψυγεία  και στους Εσκιμώους’’ . Τέτοια ψέματα, στην εποχή των νεανικών μου χρόνων, θα αποτελούσαν αφορμή για την πλήρη απαξίωση των ψευδόμενων  και δικαιολογία τιμωρίας μέχρι ‘’ξυλοδαρμού’’ – που τότε επιτρεπόταν. Τους ανέχονται  λοιπόν διότι έχουν υιοθετήσει και προσυπογράψει  κάθε πρόταση που δεσμεύει ακόμα και το μέλλον μας και μάλιστα με προνομοθέτηση. Καλά να πάθουμε εμείς, αφού δική μας ήταν η επιλογή να τους φέρουμε στην εξουσία. Οι Ευρωπαίοι όμως  τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση αφού ‘’βρήκαν παπά να θάψει και τους ζωντανούς’’ ή τουλάχιστον όσους καταφέρουν να  επιζήσουν. Αυτοί δεν είναι απλά τυχοδιώκτες αλλά και επικίνδυνα συμπλεγματικοί και πρέπει να λάβουμε τα μέτρα μας. Χθες ο Πρωθυπουργός μας έπλεξε και το εγκώμιο της ‘’ ανοιχτόμυαλης πολιτικού κυρίας Μέρκελ και του σεβαστού πολιτικού αντιπάλου κ. Σόιμπλε’’. Αν αυτά τα είπε χωρίς να έχει πυρετό, αποτελούν  επικίνδυνη επιπλοκή  ή πράγματι μας ψεκάζουν, όπως ισχυρίζεται το έτερον του ήμισυ στον αριστεροδέξιο  κυβερνητικό [α]σχηματισμό.

Καλά λοιπόν τα ψέματα και  την έπαρση, τα έχουμε πια συνηθίσει  και  ίσως συμπεριληφθούν και στη νέα σχολική ύλη , για να τα εμπεδώσουν και οι νεώτερες γενιές. Ποιος όμως του έδωσε το δικαίωμα να εκθέτει ανοικτά μια ολόκληρη χώρα ως αναξιόπιστη, με τη δημόσια  δήλωσή του ότι ‘’δεν θα τηρήσει ούτε και όσα ψηφιστούν’’; Πρόσθεσε μάλιστα  ότι το έχει ξανακάνει. Το τελευταίο είναι αληθές, αφού ποτέ δεν υπήρξε συνεπής ούτε με τους λόγους αλλά ούτε και με τα έργα του και αυτό πληρώνουμε τώρα. Ούτε στη χώρα του Κιμ Γιόνγκ Ουν, δεν υποκαθίσταται η εξωτερική πολιτική , από  το νταηλίκι. Μέχρι τώρα πίστευα στην απειρία και την ασχετοσύνη τους, δεν τολμούσα όμως να διανοηθώ μια τόσο μεγάλη και εγκληματική αυθάδεια και αυθαιρεσία. Είναι καιρός να το καταλάβουν μόνοι τους , πριν είναι πολύ  αργά για τους ίδιους και κυρίως για τη χώρα, διότι οι τέως οπαδοί τους ξέρουν από ‘’πλατείες’’ και τα άλλα σχετικά που νοστάλγησε ο κ. Τσίπρας και αυτή τη φορά δεν θα  είναι πια με το μέρος τους. Αντώνης Ταρνανάς