ΞΕΣΚΟΝΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΌ ΜΟΥ ΧΡΟΝΟΝΤΟΎΛΑΠΟ

Σε μια εποχή που οι συνάνθρωποί μας προγραμματίζουν ή ήδη βρίσκονται σε διακοπές, κάποιοι άλλοι, για τους δικούς του ο καθένας λόγους, δεν μπορούν να μπουν σ’ αυτή τη διαδικασία. Στην ‘’ευπαθή’’ αυτή κατηγορία εντάσσονται και οι εκ πεποιθήσεως ή εξ ανάγκης  ‘’μοναχικοί’’ άνθρωποι, που προσπαθούν να καλύψουν τις ατέλειωτες ώρες μοναξιάς, με εναλλακτικές  ενασχολήσεις, αφού η βίαιη οικονομική τους καθίζηση, τους  στερεί ακόμα και την απλή κοινωνική συναναστροφή στο καφενείο ή το ουζερί της γειτονιάς.

Μέλος και εγώ αυτής της κοινωνίας, προσπάθησα τα τελευταία χρόνια να ασχοληθώ  με την καταγραφή των εμπειριών μου  σε βιβλία ή άρθρα τα οποία αρχικά αντάλλασα [με e-mail] με μια ομάδα φίλων και γνωστών και στη συνέχεια τα δημοσίευα στην προσωπική μου ιστοσελίδα [anpantar.blogspot.con]. Στα πλαίσια αυτά και προς αποφυγήν  της απόσπασης των αναγνωστών από την καλοκαιρινή τους ραστώνη, περιόρισα   στο ελάχιστο τα πρώτα και κάτι ανάλογο ακολούθησα με την ιστοσελίδα μου-  διατηρώντας μια μικρή δραστηριότητα μόνο  ύστερα από απαίτηση  αναγνωστών της.

Έτσι λοιπόν για σήμερα είχα σχεδιάσει το ξεσκόνισμα των φίλτρων των κλιματιστικών μου, αλλά μπροστά στο ρίσκο να μην τα καταφέρω λόγω ύψους και έλλειψης σκάλας, ανέβαλα για ευθετότερο χρόνο αυτή την υψηλή διαδικασία και στράφηκα σε ένα ασφαλέστερο ‘’ξεσκόνισμα’’ του προσωπικού μου χρονοντούλαπου.

Άνοιξα λοιπόν τον δικό μου  ‘’πίθον’’ , και άρχισα να πετάω την εσώκλειστη  ‘’σαβούρα’’, απαλλάσσοντας έτσι και τους οικείους μου από την ανάγκη να βρεθούν μελλοντικά  μπροστά στη δυσάρεστη αυτή διαδικασία. Κράτησα μόνο τρία αντιπροσωπευτικά αντικείμενα [ που θα παραθέσω στη συνέχεια με τα σχετικά σχόλια] και μια πλειάδα εγγράφων ευαρέσκειας και εύφημης μνείας της Υπηρεσίας μου, τα οποία όμως  με αφορούν αποκλειστικά και τα κρατώ μόνο για τον εαυτό μου.

Αρχίζω,  χρονολογικά , με την παράθεση αντίγραφου του απολυτηρίου γυμνασίου [1953], το οποίο η συγχωρεμένη μητέρα μου είχε κορνιζάρει σαν πολύτιμο βραβείο ανδρείας -  με βάση την ιεράρχηση των    προσωπικών της αξιών – ώστε να το προφυλάξει από τη φυσική φθορά του χρόνου.  Τα ευκρινή μαύρα στίγματα δεν είναι οποιασδήποτε μορφής κηλίδες, αλλά οι συνέπειες  της φθοράς των 65 χρόνων που πέρασαν από τότε. Όπως βλέπετε , στο έντυπο αναφέρεται  το επάγγελμα του πατέρα ‘’πατρός κτίστου’’ [ οικοδόμου θα έλεγαν σήμερα], για την ανάλογη ταξική  αντιμετώπιση και ακολουθεί η βαθμολογία. Σημειώνω πληροφοριακά ότι για το συγκεκριμένο γυμνάσιο και την  εποχή , το 17 ήταν το όριο της καλύτερης βαθμολογίας, ενώ το  προσωπικό 12 και 13 στα αρχαία και νέα ελληνικά αντίστοιχα, συνοδευόταν από την ευχή του συγγενούς μου φιλόλογου, ‘’ είμαι βέβαιος ότι έτσι θα μάθεις καλά ελληνικά’’ . Αυτό αποτελεί ίσως και τη μόνη ταύτιση μαζί του, διότι αυτό που ενδεχομένως δεν κατάφερε εκείνος, επιδίωξα και το κατάφερα στη συνέχεια μόνος μου και έμαθα καλά τη γλώσσα μας.[Ακολουθεί φωτογραφία  του απολυτηρίου:

Φθαρμένο αλλά πάντα καθαρό και ανθεκτικό στον χρόνο.

Συνεχίζω με μια φωτογραφία της δεκαετίας του 1950, προς το τέλος της εφηβείας μου [τυπωμένη σε οβάλ μεταλλική επιφάνεια], για να επισημάνω την αισθητική  ‘’επέμβαση’’ του φωτογράφου στον ‘’μαυρισμένο’’ μύστακά μου που αποτελούσα  δείγμα αρρενωπότητας  της εποχής, με τη σημείωση ότι ανέκαθεν υπήρξα ένας ταπεινός ξανθός με ολόλευκη επιδερμίδα και έντομα μπλε μάτια [ακολουθεί φωτογραφία – όπου διακρίνεται και η σκόνη που είχε σωρευθεί].

Τελειώνω την παρουσίαση των ευρημάτων μου, με την πρώτη σελίδα της Τσεχοσλοβακικής άδειας οδήγησης [1967], που έλαβα κατόπιν εξετάσεων, κατά την υπηρέτησή μου στην Ελληνική Πρεσβεία στην Πράγα [1966-1971]. Αυτό συνέπεσε με την Άνοιξη της Πράγας και ένα χρόνο πριν τη σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία, που έσπευσε να χαιρετίσει το ΚΚΕ, μαζί με το ΑΚΕΛ.

Η προηγούμενη άδεια οδήγησής μου είχε εκδοθεί το 1960 στο Βελιγράδι και δάσκαλός μου στην οδήγηση υπήρξε ο πρώην Διοικητής του Μπούλκες – ονόματι Παπαδάτος, ο οποίος υπήρξε Συνταγματάρχης του Γιουγκοσλαβικού Στρατού και Διευθυντής έκδοσης του πολιτικού περιοδικού Διεθνείς Σχέσεις .Έχω αναφερθεί στο θέμα εκτενώς, τόσο  στο βιβλίο μου ‘’Αρνούμαι να ξεχάσω’’ όσο  και σε σχετικά  παλαιότερα άρθρα μου. Ο ίδιος υπήρξε επιλογή του Στρατηγού    Θρασύβουλου Τσακαλώτου, επικεφαλής της Ταξιαρχίας του Ρίμινι, Πρέσβη επί τιμή στο Βελιγράδι και θείου του σημερινού Υπουργού        Οικονομικών και ήταν αυτός που κρατούσε το αρχείο του ΚΚΕ, που είχε φυγαδευτεί στο εξωτερικό με το τέλος του εμφυλίου  στον Γράμμο και το Βίτσι το 1949.

Αντώνης Ταρνανάς

ΣΥΡΡΙΖΑ

     [Από  ή ως τη ρίζα, τη βάση]

Τίποτα δεν  είναι τυχαίο στη ζωή και δεν οφείλεται σε  συμπτώσεις, αφού και αυτή  ακόμα και η κοσμολογική θεωρία της τυχαίας έκρηξης του BIG BANG , αμφισβητείται και  οι επιστήμονες προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποδείξουν την αυθεντικότητα της  και να διαψεύσουν τον ειρωνικό αρχικό  χαρακτηρισμό  που της είχε αποδοθεί τη δεκαετία του 1950 από το BBC. Η τυχαιότητα αποτελεί τέχνασμα , ίσως  δε και αναγκαιότητα για να δικαιολογήσει τα επιφαινόμενα, αποφεύγοντας έτσι τα γενεσιουργά αίτια και τις ενδεχόμενες σκοπιμότητες που οδήγησαν στα οποιαδήποτε αποτελέσματα. Η άποψη δε  ότι ‘’όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος’’, είναι μεν αληθοφανής και  ενίοτε βολική και συμφέρουσα, δεν αποδίδει όμως την ουσία των γεγονότων.

Όλα λοιπόν έχουν τη ρίζα και τη βάση τους και είναι μέγιστο λάθος να κρίνουμε μόνο από την ωφελιμότητα του αποτελέσματος  κάθε ενέργεια, αγνοώντας τα αίτια που μας ‘’θαμπώνουν’’ σε σημείο να μη βλέπουμε   τους λόγους, τις αιτίες και το ενδεχόμενο  μελλοντικό κόστος τους. Εμείς οι νεοέλληνες, εθισμένοι προφανώς στο ρουσφέτι – που προέκυψε σαν κατάλοιπο της τουρκοκρατίας που το χρησιμοποίησαν όλα τα Κόμματα – δεν  αντιμετωπίζουμε το αποτέλεσμα  με γενικότερα ή εθνικά κριτήρια , αλλά το περιορίζουμε στο προσωπικό ή το πολύ στο στενό οικογενειακό ή κομματικό συμφέρον, το αποκαλούμενο και ‘’νιτερέσο’’. Έχω ακούσει αμέτρητους συνομιλητές μου να αναφέρουν ότι ‘’προκειμένου να βοηθήσουν την οικογένεια τους, είναι αποφασισμένοι να συμμαχήσουν και με τον διάβολο. Διασκευάζοντας ελαφρώς το παλιό σύνθημα ‘’ο αγώνας τώρα δικαιώνεται’’, το οποίο  πρωτάκουσα από το ‘’βαθύ ΠΑΣΟΚ’’,  μπορώ να ισχυρισθώ με βεβαιότητα ότι ο ‘’ ο Φάουστ   τώρα δικαιώνεται’’ αφού ο Μεφιστοφελής βρίσκεται όσο ποτέ άλλοτε  πανίσχυρος ανάμεσά μας!!!

Μια και αναφέρθηκα – όχι τυχαία – στο βαθύ ΠΑΣΟΚ, θα ήθελα να κάνουμε μαζί μια μικρή αναδρομή στην  πολύ πρόσφατη λαμπρή και ελπιδοφόρο περίοδο που ‘’ο λαός ανέβηκε στην εξουσία, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, τα τιμημένα γηρατειά’’ και  άλλα προοδευτικά συνθήματα , πολλά των οποίων  συνοδεύτηκαν και με απτά αποτελέσματα. Δόθηκαν αυξήσεις σε πολλούς  χαμηλόμισθους που αφαιρέθηκαν από τη μεσαία και ανώτερη τάξη ή αποκτήθηκαν  με δανεικά που ακόμα πληρώνουμε. ‘’Διώξαμε τις αμερικανικές βάσεις’’ – με παράταση της παραμονής τους και τελικά, οι πολιτικοί μας κατάλαβαν τα θετικά στοιχεία της ΕΟΚ και του ΝΑΤΟ και ζήσανε αυτοί καλά και ο λαός καλύτερα [ όσο κράτησαν τα δανεικά ]. Τελικά επανήλθαμε στο λαϊκό γνωμικό ‘’ τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα’’ και φθάσαμε στην προσωρινή τεχνητή μας ευμάρεια , που υπήρξε και η μεγαλύτερη πολιτική απάτη της  σύγχρονης ιστορίας μας.

Τότε λοιπόν συνέβη το εξής τραγελαφικό. Πρωτοκλασάτα στελέχη του πράσινου ήλιου που παραλίγο να θαμπώσει και αυτόν της Βεργίνας ,  αφού έφαγαν τον περίδρομο με διάφορα εξοπλιστικά και άλλα προγράμματα,  προσπάθησαν να τα δικαιολογήσουν, αφού ‘’σχεδόν’’ όλοι τα ήξεραν. Αρχίζοντας από το ταμείο  του αποκαλούμενου Στρατηγού  με την επίδειξη , από τον αρχιγεύοντα, κάποιων ‘’ρυπαρών’’ κουρελόχαρτων , ως βιβλίου εσόδων του Κόμματος, απέτυχαν να κάνουν το ίδιο, για τον υποψήφιο για την αρχηγία του Κόμματος- Υπουργό Άμυνας- και άλλους Υπουργούς τους, οπότε χρησιμοποίησαν τη μέθοδο του ‘’στρίβειν δια του αρραβώνος’’ !!! Αναγκάστηκαν λοιπόν να τους ‘’καταγγείλουν’’ και οι ίδιοι, ίσως διότι ξεπέρασαν τα όρια που είχε θέσει ο μεγάλος αρχηγός στην περίπτωση της κατάχρησης στη ΔΕΗ με τον κ. Μαυράκη, λέγοντας….  Ε! όχι και 500.000!!!  Κάποιοι από τους ‘’έντιμους’’ βέβαια  δεν μπόρεσαν  να αντέξουν και το γεγονός ότι μερικοί  σύντροφοί τους αποδείχτηκαν πιο ‘’πονηροί’’ από τους ίδιους!!!

 Είναι γνωστό ότι όλοι αυτοί  υπήρξαν οι πολιτικοί πρόγονοι της σημερινής ηγεσίας της χώρας και  τρίβουν τα χέρια τους αφού πέτυχαν με ‘’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια ‘’ και εξηγούμαι.

Όταν τους κατάλαβε ο λαός   ‘’το έβαλαν στα πόδια ‘’. Σαν τους ποντικούς, εγκατέλειψαν  πρώτοι  το βυθιζόμενο  επαναστατικό τους κίνημα και ‘’τσοντάροντας’’ σε ένα αριστερο υπόλοιπο 3% , δημιούργησαν τη νέα ‘’προοδευτική’’ νομενκλατούρα. Με τον τρόπο αυτό προσπάθησαν να ‘’απενοχοποιηθούν’’ από  την κοινωνική σήψη του ‘’πολιτικού τους χώρου’’, και  αναβαπτιζόμενοι στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ,   ανακηρύχθηκαν κήνσορες της ανηθικότητας, φορτώνοντας στους ελάχιστους υπόδικους συντρόφους τους όλο το κακό. Ανέλαβαν δε έκτοτε την ρομφαία της κάθαρσης, μαζί με τους έτερους πολέμιους της διαφθοράς των ΑΝΕΛ. Που είναι τα δισεκατομμύρια που θα έβγαζαν από τη λίστα Λαγκάρντ; «Η αξιοποίηση της λίστας Λαγκάρντ είναι αδύνατη πια» δήλωσε ο πρόεδρος της ΑΑΔΕ κ. Γ. Πιτσιλής . Όσον δε αφορά την άλλη λίστα Μπόργιανς, η κυβερνητική εφημερίδα των συντακτών προσθέτει: «Είναι “ψίχουλα” τα ποσά της λίστας Μπόργιανς». Τι συμβαίνει επί τέλους κύριοι αριστεροδέξιοι προπετείς της κάθαρσης;

Το  κακό όμως έγινε και συνεχίζεται από τους διαδόχους του ΠΑΣΟΚ, χρησιμοποιώντας και την ίδια τακτική – με βελτιωμένες μεθόδους- ώστε να δηλώνουμε και πάλι πλήρη υποταγή στους ‘’φονιάδες των λαών’’ που μας δίνουν  ανοιχτά οδηγίες για την εξωτερική μας πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις μας. Μας λένε πόσο γρήγορα πρέπει να κλείσουμε το σκοπιανό  και αλβανικό μέτωπο, παρεμβάλλοντας και κάποιες κορώνες του κ. Χαν για διαμόρφωση των συνόρων, χωρίς μιλιά εκ μέρους μας για ‘’επέμβαση’’ στα εσωτερικά μας. Δεν ξέρω ποιες θα είναι οι επόμενες απελάσεις που θα μας ζητηθούν και φοβάμαι ότι θα ακολουθήσουν και οι ‘’εξοστρακισμοί’’ των ανεπιθύμητων ντόπιων  πατριωτών που διαπιστώνουν ότι από κάτοικοι της  Μακεδονίας έγιναν κάτοικοι της Νότιας – για την ώρα – Μακεδονίας. Από τις επίσημες δηλώσεις Σκοπιανών προκύπτει ότι υπάρχει  ακόμα η Ανατολική [βουλγαρική] και η Δυτική [αλβανική] Μακεδονία. Κινδυνεύουμε τελικά να μην περισσέψει τίποτα για μας, πέραν του κυβερνητικού χαρακτηρισμού ως ακροδεξιών!!!

Διερωτώμαι τι άλλο πρέπει να γίνει για να δείξουν οι κυβερνώντες μας τον άκρατο φιλοαμερικανισμό και φιλοευρωπαϊσμό τους και μπράβο τους που κατάλαβαν επί τέλους το ‘’ ανήκομεν εις την Δύσιν ‘’. Με τρομάζει όμως η ιδέα για τα ανταλλάγματα που θα αναγκασθούν να υποσχεθούν για αυτό το ‘’παζάρι’’, αφού τα αποτελέσματα θα φανούν όταν θα είναι πολύ αργά και όπως είπαμε, δεν αποτελούν πάντα το κριτήριο, όταν δεν πρόκειται για μια αλλαγή από την ρίζα [ΣΥΡΡΙΖΑ], αλλά απλά για ένα ακόμα ‘’κόλπο γκρόσο’’  ΣΥΡΙΖΑ.    Αντώνης Ταρνανάς

ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ

Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του Χριστού επί του Σταυρού. Αυτό είναι γνωστό  ακόμα και στους άθεους  και  ότι  ακόμα και σήμερα , ο  χριστιανισμός , εξακολουθεί να είναι η  επικρατούσα θρησκεία στη χώρα μας [ Στο άρθρο 3 παρ. 1 του Συντάγματος ορίζεται ότι ‘’Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού’’[.Μετά από το σταυρικό μαρτύριο επακολούθησε η αποκαθήλωση, η ταφή και η Ανάσταση Του Χριστού. Ενώ για μας τους κοινούς θνητούς δεν θα γίνει ποτέ η ‘’ανάσταση’’ που μας υποσχέθηκαν και παραμένουμε έκτοτε ‘’καθηλωμένοι’’ στο σταυρό του δικού μας μαρτυρίου που δεν έχει τελειωμό.

Μας υποσχέθηκαν στην αρχή σκίσιμο των μνημονίων και αργότερα, που κατάλαβαν τις αυταπάτες τους , ‘’ έντιμο συμβιβασμό’’ για την καθαρή έξοδο , που επίσης ξέρουν ότι δεν πρόκειται να γίνει . Νομοθέτησαν περικοπές των συντάξεων και μείωση του αφορολόγητου, ενώ  ψάχνουν προσχηματικές συμφωνίες με την κυρία Μέρκελ – έναντι ανταλλαγμάτων στο προσφυγικό, στο Σκοπιανό, στο Αλβανικό και ποιος ξέρει που αλλού – για κάποια βελτίωση του τρόπου που θα καλύψουν λεκτικά τα ‘’ημαρτημένα’’  τους

Αυτό λοιπόν που  οι ηγέτες μας αποκαλούν  καθαρή έξοδο από τα μνημόνια, που συνομολογεί ,για τους δικούς λόγους και ο κ. Μοσκοβισί , ισοδυναμεί με το τετέλεσται, αυτής και της επόμενης γενιάς, αφού έχουν υποθηκευθεί τα πάντα στο ‘’ξενοκίνητο’’ Ταμείο αποκρατικοποιήσεων, από τους σύγχρονους ‘’Μερκελιστές και Γερμανοτσολιάδες’’. Προσωπικά δεν αισθάνομαι ότι απειλούμαι, πρώτον διότι έχω ξαναζήσει συνθήκες πείνας και κατοχής και δεύτερον διότι ανήκω στην προνομιούχο ‘’απερχόμενη’’  γενιά, που ότι είχε να πάθει το έπαθε και μάλιστα διπλά και συνεπώς δεν την τρομάζουν οι όποιες καινούργιες κακουχίες. Σκέπτομαι όμως τα παιδιά και τα εγγόνια  μας, που θα υποστούν τις συνέπειες της  νεότερης ψευτοκουλτούρας με τον δήθεν προοδευτικό μανδύα και δυστυχώς για αυτά δεν το έχουν  ακόμα συνειδητοποιήσει. Είναι θύματα της τεχνητής ευμάρειας που όλοι βιώσαμε και όσοι είναι αφελείς εξακολουθούν να πιστεύουν σε επαναφορά της, ενώ οι πιο υποψιασμένοι έφυγαν ήδη εκτός της χώρας, ακόμα και στα Βαλκάνια.!!!

Αντί, οποιασδήποτε άλλης κριτικής ή σχολίων, παραθέτω   αυτούσιο το  προφητικό ποίημα του Νίκου Γκάτσου και τα σχόλια δικά σας.

‘’’’ΤΑ ΨΕΥΤΙΚΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ...

Δεν έχω σπίτι πίσω για να `ρθώ

ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ

δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά

να περπατήσω μια Πρωτομαγιά.

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα

μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.

Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια

εσύ φοράς τα αρχαία σου στολίδια

και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς

που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς.

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα

μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.

Μα τότε που στη μοίρα μου μιλούσα

είχες ντυθεί τα αρχαία σου τα λούσα

και στο παζάρι με πήρες γύφτισσα μαϊμού

Ελλάδα Ελλάδα μάνα του καημού.

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα

μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.

Μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι

εσύ κοιτάς τα αρχαία σου τα κάλλη

και στις αρένες του κόσμου μάνα μου Ελλάς

το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς.’’’’

Αντώνης Ταρνανάς

ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΕΝ ΚΡΑΝΙΩ Ή ΕΝ ΠΟΤΗΡΙΩ!

Θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί, με τα όσα τραγελαφικά και πρωτοφανή συμβαίνουν τελευταία γύρω  μας, ότι βρισκόμαστε ενώπιον μιας τρικυμίας εν κρανίω, που σημαίνει πλήρη διανοητική σύγχυση. Οι ειδικοί προσδιορίζουν ότι η κατάσταση αυτή αποτελεί [Σύνδρομο συνήθως οξείας και παροδικής διαταραχής των ψυχικών λειτουργιών, κυρίως του προσανατολισμού και της μνήμης].

Προϋπόθεση λοιπόν  για να συντρέξει  μια ανάλογη κατάσταση αποτελεί η ύπαρξη προσανατολισμού και μνήμης , που  αποτελεί και το ζητούμενο εν προκειμένω. Παράλληλα όμως, είναι γεγονός ότι  κανείς  δεν προέρχεται από παρθενογένεση –αφού πολλοί από αυτούς  προϋπήρξαν σε άλλα πολιτικο-ιδεολογικά σχήματα  και με εντελώς διαφορετικές απόψεις , τις οποίες  τεχνηέντως παραμερίζουν ή αποσιωπούν , ‘’ποιώντες  την  νήσσαν’’, για να μη γίνουν αντιληπτοί. Η χώρα μας όμως είναι τόσο μικρή και με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας, είναι πανεύκολη η επαναφορά των σχετικά πρόσφατων αντίθετων ισχυρισμών τους.

Με βεβαιότητα λοιπόν θα μπορούσε να λεχθεί ότι δυστυχώς για όλους μας, δεν έχουν υποστεί το σύνδρομο της παροδικής αυτής διαταραχής, αφού έτσι θα υπήρχε και δυνατότητα σύντομης και αποτελεσματικής θεραπείας και θα λυνόταν το πρόβλημα. Υποψιάζομαι ότι, στην περίπτωσή μας, συντρέχει το δεύτερο ενδεχόμενο, δηλαδή της έντεχνης και σκόπιμης ‘’τρικυμίας εν ποτηρίω’’, που χρησιμοποιούν ή και μετέρχονται οι παντοειδείς εξουσίες για να θολώνουν τα νερά και να προωθούν έτσι τις αθέμιτες  ενίοτε μύχιες σκέψεις  τους. Με τον τρόπο αυτό κερδίζουν χρόνο και δρουν παραπειστικά, ώστε  να‘’ περνούν στα μαλακά’’ τις υποκρυπτόμενες επιδιώξεις τους. Εδώ βέβαια σπεύδει σε βοήθεια και η [καλοδεχούμενη αφού μας βολεύει] εξωτερική επέμβαση στα εσωτερικά μας, της κάποτε μισητής τρόικας και των εκπροσώπων της. Ακόμα και μέσα στο  Ελληνικό Κοινοβούλιο ο κ. Μοσκοβισί, επαίνεσε το ναι σε όλα της πολιτικής ηγεσίας μας, φθάνοντας στο σημείο να θέσει υπό αίρεση και τις προσωπικές του απόψεις για ‘’αυστηρή τήρηση των συμφωνημένων, επιβραβεύοντας εκείνους που έχουν δηλώσει ότι δεν θα παραδώσουν τον λαό [ εννοώντας προφανώς την εξουσία] στους YES MEN.

 H αριστερά, όταν ακόμα υπήρχε πραγματική αριστερά, χρησιμοποιούσε έναν ειδικό όρο για να στιγματίσει ανάλογες προσπάθειες εσωτερικών ή εξωτερικών της αντιπάλων. Χαρακτήριζε όλους αυτούς τους ευκαιριακούς τυχοδιώκτες ως οπορτουνιστές, φροντίζοντας να τους στολίσει και με τα ανάλογα ‘’συνοδά’’ κοσμητικά επίθετα – όπως αργυρώνητους και φραξιονιστές] , ώστε να τους στιγματίσει οριστικά και αμετάκλητα. Ο σπάνιος αποχαρακτηρισμός τους γινόταν ύστερα από σημαντικά Συνέδρια και Ειδικές κομματικές συνελεύσεις.

Στην εποχή μας έχουν αλλοιωθεί τόσο πολύ οι ιδεολογικές διακρίσεις, ώστε ο οποιοσδήποτε μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερός, δεξιός, προοδευτικός , φιλελεύθερος ή να ετεροπροσδιορίζεται – μειωτικά - από τους  αντιπάλους του - ως ακροδεξιός, φασίστας, αποστάτης κλπ. Όλα αυτά συμβαίνουν,  χωρίς ποτέ να καλείται  να αποδείξει τους ισχυρισμούς του,[ όπως συμβαίνει με τους κοινούς θνητούς που φέρουν ακέραια την ευθύνη των αποδείξεων]. Είναι και αυτό ένα δείγμα ότι στη χώρα  που γεννήθηκε  η δημοκρατία,  αποτελεί  πια είδος εν ανεπαρκεία, διότι δεν θελήσαμε ή σκόπιμα παραλείψαμε , να κρατήσουμε ένα μικρό δείγμα της και για μας!!!

Ο πολιτικός εφιάλτης που ζούμε, δεν παρέδωσε μόνο τα ασημικά της χώρας μας σε ‘’ ετεροδιαχειριζόμενο  ταμείο’’ αλλά καθιέρωσε και το ναι σε όλα, σαν αξίωμα της ‘’ περήφανης ισότιμης συμμετοχής μας στην Ε.Ε.’’. Αυτό αποτελεί πράγματι τη νέα οπορτουνιστική έκφραση που έλεγε η πάλαι ποτέ γνήσια αριστερά. Περαστικά μας!!!    Αντώνης Ταρνανάς

ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΙ ΒΟΜΒΕΣ

             Αλληγορικοί  Συμβολισμοί

Από τον Ιούνιο του 1966 μέχρι και τα Χριστούγεννα του 1971 έζησα στην Πράγα, όπου η τύχη μου χάρισε την ευκαιρία να γνωρίσω πρόσωπα και καταστάσεις      , που σημάδεψαν για πάντα τη ζωή μου. Δεν ήταν βέβαια μόνο η Άνοιξη της Πράγας, στην οποία έχω αφιερώσει αμέτρητα άρθρα και σημαντικό μέρος του βιβλίου μου ‘’Αρνούμαι να ξεχάσω’’. Ήταν τόσο πολλά και έντονα τα γεγονότα που βίωσα, που αν δεν ήμουν ακόμα νέος τότε και  με αριστερή προδιάθεση, θα κατέληγα αντικομουνιστής.[ Υποψιάζομαι ότι κάπως έτσι την έπαθαν  οι Συριζαίοι, διότι η πολιτική τους δεν θυμίζει σε τίποτα την   αριστερά].

Στις εμπειρίες μου συμπεριλαμβάνεται, πέραν της ιστορικής Άνοιξης της Πράγας,  η προσωπική μου γνωριμία με τον πολυολυμπιονίκη Εμίλ Ζάτοπεκ, τον Μίλαν Κούντερα,  η  συστηματική μου επαφή με τις ρίζες της ευρωπαϊκής κλασικής μουσικής,  της όπερας και του Τσεχοσλοβακικού κινηματογράφου.

Με αυτό το τελευταίο είδος θα επιχειρήσω να ασχοληθώ ακροθιγώς και μόνο στο επίπεδο αλληγορικών  συμβολισμών, ενός σπουδαίου έργου, που συνέπεσε με τα πρώτα μου βήματα στην Πράγα. Πρόκειται για μια παγκόσμια κινηματογραφική επιτυχία  ‘’ ο άνθρωπος που έβλεπε τα τραίνα να περνούν’’, της οποίας παραθέτω μια συνοπτική περίληψη [ για όσους δεν έτυχε να δουν την ταινία] και οι αναγνώστες του παρόντος θα κρίνουν αν βρίσκουν ομοιότητες  με τη σύγχρονη πολιτική μας κατάσταση. Αντί της σεξουαλικής αφύπνισης και ωρίμανσης του Μίλος Χρμα, θα μπορούσε να υπονοείται μια ανάλογη ιδεολογική και πολιτική διαδικασία:

Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν:  είναι τσεχοσλοβάκικη ταινία του 1966, σε σκηνοθεσία και σενάριο Γίρι Μένζελ. Θεωρείται μία από τις σπουδαιότερες ταινίες του Νέου Κύματος Τσεχοσλοβακίας. Το σενάριο βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μπόχουμιλ Χράμπαλ. Πρόκειται για μία δραματική-κωμική ταινία ενηλικίωσης, που επίκεντρό της είναι ένας έφηβος σταθμάρχης, κατά την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής στην Τσεχοσλοβακία. Ο αθώος αυτός έφηβος ξεκινάει ένα ταξίδι σεξουαλικής αφύπνισης και ωρίμανσης, το οποίο εν τέλει θα τον οδηγήσει σε μία ηρωική πράξη κατά των Ναζί. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 18 Νοεμβρίου του 1966 στην Τσεχοσλοβακία. Απέσπασε αρκετές υποψηφιότητες και βραβεύσεις. Κέρδισε, μεταξύ άλλων, το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας^[7] της Αμερικανικής Ακαδημίας το 1968 και το Μεγάλο Βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μανχάιμ-Χαϊδελβέργης το 1966.

Η ταινία ξεκινά με τον Μίλος Χρμα, που ετοιμάζεται να δουλέψει ως υπάλληλος τοπικού σταθμού τρένου, εμφανιζόμενος αρκετά περήφανος με τη στολή του. Ο πρωταγωνιστής αφηγείται  τι κάνει η οικογένειά του, με τον πατέρα του να κάθεται όλη μέρα, μετά από πρόωρη συνταξιοδότηση.

Ένα βράδυ, ο Μίλος το περνάει με την αγαπημένη του Μάσα, όμως κατά τη διάρκεια της ερωτικής τους συνεύρεσης εκσπερματώνει πρόωρα και στη συνέχεια αδυνατεί να ολοκληρώσει τη σεξουαλική πράξη.  Ο Μίλος αποκαλύπτει στον γιατρό το πρόβλημα του και ο τελευταίος τον καθησυχάζει πως πρόκειται για κάτι συνηθισμένο και του προτείνει ως λύση να κάνει διάφορες άλλες σκέψεις κατά τη διάρκεια του σεξ (π.χ. το ποδόσφαιρο) καθώς και να συνευρεθεί με μία μεγαλύτερη και πιο έμπειρη γυναίκα από αυτόν.^[8]

Ο Μίλος, ψάχνει χωρίς επιτυχία μία γυναίκα πιο έμπειρη. Ένα βράδυ, φτάνει στο σταθμό μία ώριμη γυναίκα, η οποία ήταν μέλος της αντίστασης. Κατόπιν συνεννόησης , η γυναίκα δέχεται να κάνει σεξ μαζί του. Μαζί της φέρει και έναν εκρηκτικό μηχανισμό, ώστε να ανατινάξουν ένα τρένο των Ναζί, που κουβαλούσε πολεμοφόδια, διαδικασία την οποία αναλαμβάνει ο Μίλος, ο οποίος ανεβαίνει κάπου ψηλά και ρίχνει τον μηχανισμό επάνω στο τρένο.’’

            Σε αντιδιαστολή  με το θέμα της ταινίας, αναφέρω τα χθεσινά  γεγονότα της χώρας μας, με τη σειρά που διαδραματίστηκαν   και αφήνω σε σας να κάνετε τις δικές σας εκτιμήσεις για το πού θα πέσει  τελικά η  βόμβα, που ενδεχομένως θα προκαλέσουν οι χθεσινές ενέργειες που περιγράφονται στη συνέχεια.     

Ο  κ. Στουρνάρας παρέδωσε στον Πρόεδρο της Βουλής την Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος με το σχόλιο : ‘’   ότι ουδεμία χώρα στον κόσμο, με πιθανή εξαίρεση τις πετρελαιοπαραγωγές, έχει επιτύχει και δεσμευθεί για τόσο υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Επομένως, αυτή η υπόθεση αποτελεί και τη μεγαλύτερη επισφάλεια στην ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους μακροπρόθεσμα’’.

Ο Πρόεδρος [όλης] της Βουλής  υπεραμύνθηκε της οικονομικής πολίτικής της Κυβέρνησης, προσθέτοντας «Τα προγράμματα αυτά εν πολλοίς εμπεριείχαν μέσα τους ισχυρό σπέρμα αδικίας και ισχυρών λαθών από πλευράς και του ΔΝΤ και των άλλων εταίρων, όταν είχαν επιβληθεί στη χώρα. Αισιόδοξα τώρα μπορούμε να αντικρίσουμε το παρόν και το μέλλον έτσι ώστε στο επίπεδο της ελληνικής κοινωνίας να υπάρξει επούλωση, θεραπείες και μια ανάπτυξη δίκαιη, με κοινωνικό πρόσημο».

            Ο κ. Πρωθυπουργός, στο έκτακτο Υπουργικό Συμβούλιο τόνισε
‘’την ανάγκη του «πολύ καλού συντονισμού» των υπουργείων, καθώς «η ελληνική κυβέρνηση θα έχει μεγαλύτερη διακριτική ευχέρεια στην άσκηση πολιτικής» - με την καθαρή έξοδο από τα μνημόνια - και στη συνέχεια ασχολήθηκε κυρίως με την ‘’ακροδεξιά πολιτική του κ. Μητσοτάκη τον οποίο φέρει να εμπλέκεται και με φασιστικούς κύκλους της Ευρώπης [ τον κ. Ούρμπαν και τον κ. Κούρτς], προκαλώντας τα χειροκροτήματα των  Υπουργών του, σε σημείο να μην αντιληφθούν την απουσία του Υπουργού Άμυνας κ. Καμμένου, που είχε άλλες σοβαρότερες υποχρεώσεις, που δεν μπορούσε να αναβάλει!!!’’

         Τελικά όμως, ο κ. Καμμμένος [ το γράφω με τρία [μ] για να επισημάνω το βαθμό του καψίματος του]  – προ του κινδύνου να μείνει μόνος του -  άστραψε και βρόντησε, με την δήλωση που ακολουθεί:

---

«Δεν θα επιτρέψουμε χωρίς δημοψήφισμα ή εκλογές να έρθει η συμφωνία για ψήφιση στη Βουλή» τόνισε ο υπουργός Άμυνας και πρόεδρος των ΑΝΕΛ, Πάνος Καμμένος, κατά την επίσης έκτακτη συνέντευξη Τύπου, αναφερόμενος στη συμφωνία με τα Σκόπια.«Θέλω να δηλώσω ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται να έρθει σε κύρωση η συμφωνία χωρίς την έγκριση του λαού. Ο λαός θα αποφασίσει, εκτός αν υπάρχουν 180 βουλευτές» είπε ο Πάνος Καμμένος. Ο ίδιος έκανε λόγο για εκλογές ή δημοψήφισμα και είπε: «Αναλαμβάνω εγώ την ευθύνη, κύρωση της συμφωνίας δεν θα υπάρξει».

Ο κ. Καμμένος δήλωσε ότι θα παραστεί στη σύνοδο του ΝΑΤΟ όπου θα γίνει η πρόσκληση για τα Σκόπια, με αντίθετη προφανώς θέση από την κυβερνητική. Ο Πάνος Καμμένος είπε πως «η συμφωνία είναι κακή και θα κάνω ότι μπορώ να την μπλοκάρω».

          Τώρα εγώ τι μπορώ να πω; Είναι βέβαιο ότι κάποιοι βρίσκονται μακράν μιας  πνευματικής, ιδεολογικής και γιατί όχι και σεξουαλικής αφύπνισης  και ωρίμανσης , στοιχείων απολύτως απαραίτητων για τη λήψη σωστών αποφάσεων. Διερωτώμαι απλά γιατί πρέπει ο λαός να πληρώνει τα επίχειρα των ανώριμων ‘’ πειραματισμών’’  τους!!!

Αντώνης Ταρνανάς

ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ, ΠΕΡΕΣΤΡΟΙΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΜΙΜΗΣΕΙΣ ΤΩΝ

Εκείνο που κυρίως χαρακτηρίζει τους αριστερούς και κάθε μορφής  αριστερίζοντες είναι η εφευρετικότητα όρων και λεκτικών διατυπώσεων, ώστε να αποφεύγουν την κυριολεξία και την αλήθεια, με την οποία δεν είχαν ποτέ ισορροπημένες σχέσεις – ενίοτε τις λένε και αυταπάτες. Κάποιοι από τους νεοπαγείς για την εποχή τους  όρους   αποτέλεσαν πραγματική επιδίωξη ενώ κάποιοι άλλοι -μεταγενέστεροι- υπήρξαν απλές  προσχηματικές απομιμήσεις, για να καταστήσουν την ‘’αριστεροσύνη’’ ένα σύγχρονο Δούρειο Ίππο για τον σφετερισμό της εξουσίας. Είναι ιστορικά αποδειγμένο ότι η κατάληψη της εξουσίας αποτελούσε ανέκαθεν τον μύχιο πόθο και τον    αυτοσκοπό των ποικιλώνυμων προοδευτικών, ριζοσπαστικών ή άλλων αριστεροφανών κινημάτων…

Ο Ευρωκομουνισμός του Ενρίκο Μπερλίνγκουερ ήταν η πρώτη  αμφισβήτηση του ‘’παγιωμένου’’ Σοβιετικού Σοσιαλισμού. Ο ‘’Ιστορικός Συμβιβασμός’’  [1978], που  εγκαταλείφθηκε , διότι μεσολάβησε η απαγωγή και δολοφονία του Άλντο Μόρο από τις Ερυθρές ταξιαρχίες, οδηγούσε σε πλήρη ρήξη με τη Σοβιετική Ένωση. Ο Ιταλός ηγέτης είχε πρωτοστατήσει  δέκα χρόνια νωρίτερα  στην καταδίκη της σοβιετικής εισβολής στην Τσεχοσλοβακία, την οποία είχαν σπεύσει να αναγνωρίσουν το ΚΚΕ [συνέχεια του οποίου αποτελούν ο Συνασπισμός, ο Σύριζα και κάθε νεώτερη αριστερή συνιστώσα στη χώρα μας] και το ΑΚΕΛ της Κύπρου, που έκανε τον δικό του  πολιτικό ‘’συμβιβασμό’’, για να έλθει στην εξουσία].

Ακολούθησε  η Περεστρόικα του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, με την γκλάσνοστ [ διαφάνεια] που έφερε στο φως τα σαθρά θεμέλια  ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος που ταλάνισε τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Αυτές τελικά  οδηγήθηκαν από αντίδραση στο  ‘’άλλο άκρο’’, όπως βλέπουμε σήμερα με τον ρατσισμό και τις ακροδεξιές τάσεις των. Ισχύουν και εδώ οι κανόνες της φυσικής για τη θεωρία της έλξης των αντιθέτων, που οι νεοσοσιαλίζοντες αρνούνται να αποδεχθούν. Μπορούν όμως να δουν που κατέληξαν  τα ισχυρά Κομμουνιστικά Κόμματα της Γαλλίας , της Ιταλίας και των τέως καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού [  συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας] και θα  καταλάβουν το ιστορικό τους λάθος.

Μπροστά στο αδιέξοδο στο οποίο οδηγήθηκαν τα αριστερά αυτά κινήματα, ‘’εφευρέθηκαν’’ διάφορες παραφυάδες δήθεν προοδευτικών ψευτοκουλτουριάρηδων – κυρίως στις χώρες της Νότιας Ευρώπης. Μπροστά στην οικονομική  κρίση της εποχής και  συνθηματολογώντας κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ,  πέτυχαν να κυβερνήσουν ή να συγκυβερνήσουν τις χώρες τους, επιδεικνύοντας ένα εντελώς διαφορετικό πολιτικό προσωπείο. Παρατηρώντας  τα όσα συμβαίνουν στη δική μας χώρα, διαπιστώνουμε ότι, για να κρατήσουν την εξουσία,  εφαρμόζουν τις πιο ακραίες καπιταλιστικές μεθόδους και με συνοπτικές διαδικασίες υπόσχονται και υπογράφουν όλα όσα αποτελούσαν το κυρίαρχο στοιχείο  αντίθεσης, που τους έφερε στην εξουσία. Προσπαθώντας να μιμηθούν τον   Μπερλίνγκουερ, προβάλλουν τον δικό τους ‘’έντιμο’’ συμβιβασμό, για να δικαιολογήσουν την αμαχητί ανταπόκριση σε κάθε απαίτηση της Ε.Ε. και ιδιαίτερα της κυρίας Μέρκελ και μάλιστα με συμφωνίες ‘’κάτω από το τραπέζι’’, με  ανταλλάγματα που δεν είναι άμεσα ορατά.

 Αφελώς διερωτώμαι πώς μπορεί να τους αποκαλεί ο λαός μας, για να τους διακρίνει από τους προκατόχους τους Μερκελιστές και Γερμανοτσολιάδες; Χωρίς να κάνω κανένα προσωπικό χαρακτηρισμό, θα τους θυμίσω τα λόγια του μεγάλου Ιταλού Κομμουνιστή ηγέτη, που τα λέει όλα : ‘’Όταν η επιδίωξη της εξουσίας γίνεται αυτοσκοπός, η πολιτική εκφυλίζεται και παρακμάζει και τα κόμματα μετατρέπονται σε μηχανές εξουσίας που δεν υπηρετούν το κοινό καλό, αλλά ιδιοτελείς βλέψεις και ιδιωτικά συμφέροντα»

Αντώνης Ταρνανάς

ΠΑΡΑΔΟΞΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΞΟΛΟΓΙΕΣ

Είχα αποφασίσει, εν όψει και του επικείμενου θέρους, να διακόψω την ενόχληση των αναγνωστών των άρθρων και σχολίων μου, αφού είχα αρχίσει να αισθάνομαι σαν τον Δον Κιχώτη, τον  γνωστό ήρωα του Θερβάντες. Τα όσα όμως εξακολουθούν να συμβαίνουν στη χώρα μας και το γεγονός ότι ο χρόνος μιας σεζόν για την ηλικία μου έχει διαφορετικές διαστάσεις και θέλω να προλάβω όσα μπορώ περισσότερα, μου έφεραν στο νου  το απόφθεγμα του Πυθαγόρα:  Χρη σιγάν ή κρείσσονα σιγής λέγειν’’[ πρέπει να σωπαίνεις ή είναι καλύτερο να τα λες;].

Αποφάσισα, σχεδόν υποχρεώθηκα από τα γεγονότα, να διακόψω τη σιωπή μου, διότι – όπως έλεγε η αείμνηστη Σαπφώ Νοταρά – ‘’εδώ γίνονται Σόδομα και Γόμορρα’’ και δεν αναφέρομαι μόνο σε  εκτροπές από τις Θείες εντολές, αλλά σε ένα γενικό μπάχαλο  που δεν έχει αρχή και τέλος. Τα όσα συμβαίνουν τελευταία ,μας επαναφέρουν στην παράσταση που ζήσαμε με τις καταγγελίες του κ. Καμμένου – με την σύμπραξη του ανανήψαντος [!] κ. Λαζόπουλου, για την δήθεν προσπάθεια εξαγοράς και εκφοβισμού  του κ. Χαϊκάλη. Ευτυχώς, αμφότεροι οι ηθοποιοί επέστρεψαν στο φυσικό τους χώρο, όπου διαπρέπουν.

Οι  καταγγελίες αυτές επαναλαμβάνονται και στις μέρες μας . Αυτή τη φορά με υποδεικνυόμενο θύμα τον κ. Κατσίκη, και  μάλιστα  επικροτούνται και από τον τρίτο στην πολιτειακή ιεραρχία,           Πρόεδρο της Ελληνικής  Βουλής , με τη δήλωση«Υπάρχει μια  ακραία προσπάθεια εκφοβισμού προς το πολιτικό σύστημα προς κόμματα, βουλευτές, θεσμούς. Προσπαθούν και αυτό πρέπει να αποτραπεί να επιβάλουν ένα κλίμα φόβου για τις δικές τους επιδιώξεις και τις δικές τους απόψεις. Η δημοκρατία έχει τους τρόπους να αμύνεται.’’ Χαίρομαι κυρίως  για την κατακλείδα της δήλωσης και περιμένω την άμεση δημοκρατική αντίδραση.

Εν τω μεταξύ, αλλού τα κακαρίσματα και αλλού γεννούν οι κότες , που έλεγε ο κάποτε σοφός λαός μας, διότι ενώ οι καταγγελίες  εστρέφοντο προς τα δεξιά και τα δεξιότερα, βγήκε ο ‘’φίλος’’ Ρουβίκωνας, που όχι μόνο ανέλαβε την ευθύνη της ενέργειας αλλά διευκρίνισε ότι τελικά δεν πραγματοποιήθηκε η εισβολή.

Θα μου πείτε εύλογα και ποια είναι η διαφορά; Συμφωνώ ότι η αντιμετώπιση δεν μπορεί να διαφέρει ανάλογα με το ‘’χρώμα’’ των καταδρομέων. Λέγοντας δε αντιμετώπιση δεν εννοώ την  παλαιότερη εντολή του ιδίου  του κυρίου Προέδρου για την  απελευθέρωση των εισβολέων στον κοινοβούλιο και μάλιστα, με άμεση επιστροφή τους στον χώρο της σύλληψής τους - στο  προαύλιο της Βουλής. Αυτό δεν είναι τρόπος δημοκρατικής άμυνας αλλά ιδεοληπτικός αλληθωρισμός!!!

Πότε όμως συμβαίνουν  όλα αυτά τα καταγγελλόμενα έκτροπα – άσχετα με τη λανθασμένη εκτίμηση του εχθρού – για εξαγορές, απειλές και τόσες άλλες  αξιόποινες πράξεις σε  βάρος της Δημοκρατίας; Τη στιγμή ακριβώς που ο λαός τρέμει για τις επερχόμενες μειώσεις των συντάξεων, τη συμφωνία με τα Σκόπια , την πιθανολογούμενη με την Αλβανία και ίσως και με την Ανατολική μας γείτονα. Την ίδια στιγμή  ο κ. Πρωθυπουργός δηλώνει  -προκαταβολικά- στο Λονδίνο ότι ‘’ Η συνθήκη του Δουβλίνου «είναι ξεπερασμένη από τη ζωή» και τονίζει ‘’Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο, στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου, να μοιραζόμαστε το βάρος και να μην βρίσκονται σε αυτή την άδικη θέση οι χώρες της πρώτης υποδοχής αλλά και η Γερμανία», Σύμφωνα με τους Financial Times , «o κ. Τσίπρας ανέφερε ότι οποιαδήποτε συμφωνία με τη Γερμανία δεν θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στην Ελλάδα, δεδομένου ότι μόνο 50-100 αιτούντες άσυλο περνούν κάθε μήνα τα βόρεια σύνορα της χώρας. "Για μας δεν είναι το πρόβλημα"».

Διερωτώμαι μήπως η δήλωση για την ξεπερασμένη συνθήκη του Δουβλίνου, εντείνει τις εμμονές κάποιων άσπονδων γειτόνων μας, που ενδεχομένως θεωρήσουν ξεπερασμένη και τη  συνθήκη της Λωζάννης , η οποία  τους ‘’στερεί  τα εδάφη της καρδιάς των’’;

Με βάση τα προαναφερθέντα και πλείστα όσα άλλα, που αφορούν την παιδεία, τη θρησκεία και την εφαρμοσμένη δημοκρατία, που δεν είναι ποτέ δεδομένη, αναγκάζομαι να επικαλεσθώ τον Μίλαν Κούντερα, που είχα την τύχη να γνωρίσω στη εξέλιξη της  Άνοιξης  της Πράγας του 1968 που συνέπιπτε με τα μαύρα χρόνια της χούντας και την παράλληλη αναγνώριση της σοβιετικής εισβολής στην Πράγα από το ΚΚΕ. Τα γεγονότα της Πράγας και   η εγκατάσταση ηγεσίας Κουίσλινγκς στην χώρα του,  έκαναν τα βιβλία του ‘’Αστείο’’ και ‘’ η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι’’ το Ευαγγέλιο για τους κατατρεγμένους λαούς των δύο χωρών. Θυμάμαι τα παρατιθέμενα αποσπάσματα από τα δυο βιβλία του :

‘’Ακόμα και ο θάνατος έχει εδώ ένα πρόσωπο μιας ονειρικής θλίψης και μιας σκληρής μαύρης φάρσας. Είναι επίσης μια μελέτη θανάτου: του θανάτου των ανθρώπινων όντων, αλλά, ακόμα, και του -πιθανού-  θανάτου της γηραιάς μας Ευρώπης.

-Όποιος θέλει διαρκώς να «εξυψωθεί» πρέπει να περιμένει ότι μια μέρα θα τον πιάσει  ίλιγγος . Ο ίλιγγος είναι άλλο πράγμα από τον φόβο μην πέσουμε. Είναι η φωνή του κενού κάτω από  εμάς που μας τραβάει και μας καταπίνει.’’

            Σε όλα αυτά προσθέτουμε και τη σημερινή ‘’ασυμφωνία’’ για το μεταναστευτικό, που δίνει τη δυνατότητα στους οικονομικά ισχυρούς του Βορρά να ‘’αδειάζουν έναντι αμοιβής’’ τους δυστυχείς μετανάστες στο φτωχό Νότο και κυρίως στη χώρα μας. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε το γεγονός ότι οι χώρες που πλειοδοτούν στη σύγχρονη μορφή ρατσισμού είναι οι τέως κομμουνιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, με τις ‘’προοδευτικές’’ αντιλήψεις τους και ότι πάντα υπάρχουν πρόθυμοι γερμανοτσολιάδες και νεομερκελιστές, που με τη νέα συνθηματολογία τους επανέρχονται στις ‘’αυταπάτες’’ τους για να μας δείξουν ότι  πιστεύουν μόνο στις εντολές του Μαμωνά .

Θα κλείσω το άρθρο μου με μια παράφραση στα λόγια του Νίτσε: “Ξεχνάει κανείς τα λάθη του- αποκαλώντας τα αυταπάτες- , όταν τα εξομολογείται σε κάποιον άλλο. Ο άλλος, όμως, δεν τα ξεχνάει…ποτέ!!!”

Αντώνης Ταρνανάς