ΑΠΟ ΤΟ 1965 ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

          Πρώτη ή δεύτερη φορά;

Πριν από κάθε έκφραση της προσωπικής μου άποψης, που αρνούμαι να θέσω υπό την έγκριση  οποιουδήποτε, δηλώνω τον αποτροπιασμό μου για τις απειλές κατά Βουλευτών και τη φημολογία περί εκβιασμών και έκνομων συναλλαγών, που υποβιβάζουν τη χώρα μας σε επίπεδο ζούγκλας. Αυτό όμως δεν νομιμοποιεί καμιά απαγόρευση κάθε θεμιτής αντίδρασης Κομμάτων και απλών πολιτών, που προσπαθούν να προλάβουν  πράξεις που θεωρούν επικίνδυνες για τη χώρα. Έχει και η δημοκρατία τους κανόνες της και το δικό της ‘’κόστος’’.

Είναι επίσης απαράδεκτο το υβρεολόγιο που ακούστηκε και σήμερα στην αίθουσα του Κοινοβουλίου και προκαλεί θλίψη  η σύμπτωση του θλιβερού αυτού λεξιλογίου με την αναγγελία από το προεδρείο ότι τη συνεδρίαση παρακολουθούν από τα θεωρεία μαθητές κάποιου σχολείου. Τα υποκριτικά χειροκροτήματα των Βουλευτών δεν μπόρεσαν να καλύψουν την παράφωνη πραγματικότητα. Πέραν όμως του τυπικού μέρους υπάρχει και το ουσιαστικό, που αναφέρεται στην εγκληματική  διαστρέβλωση των νοημάτων της ελληνικής γλώσσας και μάλιστα από τους υπερασπιστές της. Έλεος κυρίες και κύριοι.  Αν ζούσε ο  ομηρικός Αίαντας θα επαναλάμβανε το ‘’αιδώς Αργείοι’’!!!

Με αφορμή τα ανωτέρω περιστατικά και τα όσα γράφονται και λέγονται τις τελευταίες ημέρες για τη συμφωνία των Πρεσπών,  μου ξανάρχονται στο νου ανάλογες συζητήσεις που  βίωσα   το 1965 σε μια Ελληνο-Γιουγκοσλαβική συνάντηση κορυφής στο Βελιγράδι. Όπως περιγράφω στο βιβλίο μου  ‘’Αρνούμαι να ξεχάσω’’, που εκδόθηκε σε ανύποπτο χρόνο [2009], ο Γιουγκοσλάβος Πρωθυπουργός Petar Stambolic, αιφνιδίασε την ελληνική αντιπροσωπεία, θέτοντας  - εκτός ημερησίας διάταξης – θέμα συζήτησης  ‘’Μακεδονικού’’. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός  Γεώργιος Παπανδρέου [ ο γέρος],  ψέλλισε ότι ‘’επειδή σε λίγο έχουμε εκλογές στην Ελλάδα,   ας το αφήσουμε για αργότερα’’. Ο Υπουργός των Εξωτερικών Σταύρος Κωστόπουλος, του θύμισε εμπιστευτικά, ότι ‘’ αυτή ήταν η πρώτη επίσημη  ελληνική παραδοχή για την ύπαρξη Μακεδονικού’’. Η δεύτερη φορά  όμως ήρθε με ‘’δική μας’’  πρωτοβουλία και διθυραμβικές κυβερνητικές κορώνες.  Οψόμεθα!!!

Τον αιφνιδιασμό του  Stambolic ακολούθησαν πολλές συζητήσεις και σε έντονο ύφος και κατ’ ιδίαν στην Ελληνική Αντιπροσωπεία, όπως και τηλεφωνική παρέμβαση από την Αθήνα του Ανδρέα Παπανδρέου  [την εποχή που διεκδικούσε το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης  από τον Γαρουφαλλιά],  εθνικές λεπτομέρειες των οποίων δεν ανέφερα στο βιβλίο μου και το ίδιο θα κάνω και τώρα. Το   ρητορικό μου πλέον ερώτημα είναι ‘’ αν εκείνη  η πρώτη φορά  ήταν χείρων ή βελτίων της παρούσης’’.

Προσωπικά πάντως, τώρα αισθάνομαι χειρότερα, διότι το 1965 είχαμε απλώς έπεα πτερόεντα, ενώ σήμερα πραγματικά γεγονότα και τα ‘’γενόμενα ουκ απογίγνονται’’, όπως είχε πει  και ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος προς τον Τρικούπη. Την ίδια φράση επανέλαβε [10.12. 2015] και ο Στέλιος Ράμφος, σε ομιλία του για τον αποκλεισμό της σιδηροδρομικής γραμμής στην ουδέτερη ζώνη Ελλάδας – Σκοπίων . [Αχ! Αυτή η περιοχή θα συνεχίσει να μας απασχολεί και ίσως εντονότερα στο μέλλον]. ‘’Σβήνοντας κανείς ένα κομμάτι από το παρελθόν, είναι σαν να σβήνει και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον κι είναι θλιβερή πια η ζωή, που μοιάζει με ακατοίκητο σπίτι’’, είχε πει ο μεγάλος Γιώργος Σεφέρης.

              Ένας άλλος  γνήσιος αριστερός, ο  Karl Marx, του οποίου αρνούμαι πλέον την πρακτική την οποία έζησα για 12 χρόνια στις χώρες του υπαρκτού  σοσιαλισμού, είχε πει ότι ‘’η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα’’. Το ερώτημα είναι αν βρισκόμαστε  ακόμα στην πρώτη ή  περάσαμε ήδη στη δεύτερη φάση!!!

              Για πληρέστερη ενημέρωση επί των αναφορών μου, παραθέτω  απόσπασμα του βιβλίου μου, με τη  σχετική φωτογραφία, ώστε να καταδειχθεί το  κλίμα της συνάντησης του 1965  και η σύγκρισή του με το σήμερα.   Αντώνης Ταρνανάς

‘’’’ Το Βελιγράδι μου επιφύλασσε σημαντικές ακόμα εμπειρίες, ευχάριστες και δυσάρεστες. Θα συνεχίσουμε όμως την καταγραφή των γεγονότων, χρονολογικά και χωρίς αξιολόγηση της σημασίας των.

       Όταν πρωτοταξίδευα το 1960 σιδηροδρομικώς για το  πρώτο μου πόστο,  βρέθηκα τυχαία στο ίδιο βαγόνι με τον γνωστό πολιτικό φωτογράφο Μεγαλοκονόμο, που θα κάλυπτε τη συνάντηση κορυφής του Κωνσταντίνου Καραμανλή στο Βελιγράδι.

       Νάμαστε όμως και πάλι ,αρκετά χρόνια αργότερα, με τον φωτογράφο  να καλύπτει την  αντίστοιχη συνάντηση κορυφής του Γεωργίου Παπανδρέου στο Βελιγράδι, αλλά αυτή τη φορά και με τη δική μου παρουσία στις φωτογραφίες του, αφού είχα ορισθεί από τον εκτελούντα χρέη Πρεσβευτή, κ. Γιάννη Πεσμαζόγλου, να κρατώ τα πρακτικά αυτής της συνάντησης κορυφής. Ο νέος Πρέσβης,  κ. Ν. Καμπαλούρης, δεν είχε ακόμα επιδώσει  διαπιστευτήρια και εξ αυτού δεν είχε  αναλάβει, επίσημα,  τα καθήκοντά του.

           Η συνάντηση έγινε στο μεγαλόπρεπο τότε κυβερνητικό μέγαρο κοντά στο ZEMUN , μια παλιά περιοχή της πόλης με σημαντικό, προπολεμικά, Ελληνικό στοιχείο. Ενθουσιασμένος από την επιβλητικότητά του  ο Έλληνας Πρωθυπουργός, είχε δηλώσει, χαριτολογώντας, ότι σύντομα θα αποκτήσει και η χώρα μας κάτι ανάλογο. Την Ελληνική αντιπροσωπεία αποτελούσαν, πλην του Έλληνα Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου, ο Υπουργός  Εξωτερικών Σταύρος Κωστόπουλος, ο Διευθυντής της αρμόδιας  Πολιτικής Διεύθυνσης, Πρέσβης κ.  Μπένσης, οι Πρέσβεις Βασίλης Παπαδάκης και Λεωνίδας Μαρκαντωνάτος και οι διπλωματικοί Διευθυντές των Γραφείων Υπουργού Εξωτερικών κ. Βελισαρόπουλος και Πρωθυπουργού κ. Σωσίδης αντίστοιχα και ο υποφαινόμενος σαν πρακτικογράφος. Από τη Γιουγκοσλαβική πλευρά ήσαν, ο Πρωθυπουργός  PETAR STAMBOLIC, ο Υπουργός Εξωτερικών  KOCA POPOVIC, Ο Πρέσβης στην Αθήνα  PEKO DAPCEVIC [τέως Στρατηγός, υπεύθυνος για την προώθηση σοβιετικού πολεμικού υλικού, μέσω Γιουγκοσλαβίας προς τους Έλληνες αντάρτες στη διάρκεια του εμφυλίου] και  άλλοι Πολιτικοί και Διπλωματικοί εκπρόσωποι.

           Μετά τις τυπικές φιλοφρονήσεις, ο Γ/βος Πρωθυπουργός ρίχνει την πρώτη του βόμβα. Ένα θέμα που έχουμε να συζητήσουμε είναι το ‘’Μακεδονικό’’ [τα εισαγωγικά δικά μου].

           Τα μέλη της Ελληνικής  αντιπροσωπείας αιφνιδιάστηκαν και άρχισαν να κοιτάζονται με απορία, ο δε Στ. Κωστόπουλος να μου προστάζει ‘’γράψε  ό,τι ακούς’’, οπότε πέφτει μια δεύτερη βόμβα, αυτή τη φορά από τον Έλληνα Πρωθυπουργό. ‘’Ας το αφήσουμε για αργότερα γιατί σε λίγο έχουμε εκλογές’’.

           Ο Υπουργός μας των εξωτερικών, παρά την αστάθεια που του προκαλούσε η ασθένειά του, έσπρωξε σχεδόν βίαια τον Έλληνα Πρωθυπουργό, λέγοντάς του μα τί λέτε κ. Πρόεδρε, αυτή είναι η πρώτη επίσημη ελληνική παραδοχή για το θέμα. Έγινε  προσπάθεια από Ελληνικής πλευράς  να διασκεδασθούν οι εντυπώσεις και να συζητηθούν άλλα θέματα που περιείχε η ημερησία διάταξη και έτσι η συζήτηση συνεχίστηκε Τη δεύτερη μέρα των διαπραγματεύσεων,  οι Γ/βοι  επανέφεραν το θέμα και επέμεναν να συμπεριληφθεί στο κοινό ανακοινωθέν  η αναφορά στο ''Μακεδονικό''. Από την άλλη, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε τηλεφωνήσει το πρωί της ίδιας μέρας , ζητώντας να μιλήσει στον κ. Πρωθυπουργό . Ο παρευρισκόμενος Διευθυντής του Γραφείου του  Σωσίδης, ενώπιον του Γ. Παπανδρέου , άρπαξε το τηλέφωνο και του είπε '' να μην ανακατεύεσαι σε θέματα  που δεν σε αφορούν '', προσθέτοντας  έντονα  ‘’θα τα πούμε όταν επιστρέψουμε’’. Αφού σχεδόν του έκλεισε το τηλέφωνο, στράφηκε στον Πρωθυπουργό  με τη φράση ''πες του να μην ανακατεύεται και άλλα τινά καθόλου κολακευτικά. Ο Πρωθυπουργός , αμήχανος αλλά με απίστευτη ηρεμία , προσπάθησε να τον καλμάρει λέγοντας, '' μα αφού τον ξέρεις γιατί συγχύζεσαι ;''.

      Αυτά και άλλα ευτράπελα έγιναν σ'αυτή τη συνάντηση κορυφής και εγώ, που ήμουν πρωτάρης ακόμα, διερωτόμουν αν έτσι ή κάπως έτσι λύνονται τα εθνικά μας θέματα. Τελικά πάντως, τα περί συζητήσεως του ''μακεδονικού' δεν συμπεριλήφθηκαν στο '' εκδοθέν κοινό ανακοινωθέν'' , προς μεγάλη θλίψη του ανταποκριτού  του Πρακτορείου ΡΟΙΤΕΡS, που  ισχυριζόταν στα μέλη της Ελληνικής Αντιπροσωπίας, ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου τον είχε βεβαιώσει  ότι το θέμα είχε συζητηθεί  και ο ίδιος είχε σπεύσει  - για να προλάβει τους άλλους- να τηλεγραφήσει στο Πρακτορείο του την είδηση.

      Αν η ταπεινότητά μου έχει δικαίωμα γνώμης, το μόνο ελαφρυντικό  της όλης κατάστασης ήταν η βεβαρυμμένη  υγεία και το προχωρημένο της ηλικίας του Έλληνα Πρωθυπουργού και η δεδομένη κακή κατάσταση της υγείας του Υπουργού  Εξωτερικών, που διέθετε, πάντως, πλήρη πνευματική διαύγεια. Και σ 'αυτή όμως την περίπτωση, δεν υπάρχουν ευθύνες; Θα μου πείτε βέβαια πόσα από αυτά φθάνουν στη δημοσιότητα, αφού και μερικοί   δημοσιογράφοι  που τα γνωρίζουν, ''παθαίνουν'',  επιλεκτική αμνησία , προς τη μία ή την άλλη πλευρά. Εγώ, προσωπικά, πάντως, με αφορμή  αυτό και ανάλογα άλλα περιστατικά , που γνώριζα την αλήθεια από πρώτο χέρι  και διάβαζα εντελώς διαφορετική περιγραφή σε διάφορα έντυπα , άρχισα να αμφισβητώ την αντικειμενικότητα  τους και τελικά, λόγω αμφιβολιών, δεν διαβάζω πλέον εφημερίδες και κυρίως ''πολιτικές αναλύσεις''. Πώς εξηγείται, άλλωστε , μια συγκεκριμένη  πολιτική είδηση να παρουσιάζεται με πολλές και διαφορετικές εκδοχές, ανάλογα με την τοποθέτηση του εντύπου; Δεν είναι δυνατό να τα αποδώσουμε όλα στη σύμπτωση και να δεχθούμε πια την περιβόητη θεωρία της ανεξαρτησίας του Τύπου. Για την ώρα ας αρκεσθούμε   στην ευχή να περιορισθεί το φαινόμενο, αφού τα συμφέροντα που διέπουν τα πάντα στη χώρα μας, θα εξακολουθήσουν να πιέζουν για την επιβολή των απόψεών τους. ‘’’’

     

ΕΙΚΟΝΑ 2.Ο Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου. Αριστερά του ο Υπουργός Εξωτερικών Στ. Κωστόπουλος και οι Πρέσβεις Β. Παπαδάκης και Μπένσης και δεξιά του ο Πρέσβης Καμπαλούρης, ο Γραμματέας Βελισαρόπουλος και ο υποφαινόμενος.

Προσθήκη λεζάντας

ΠΑΡΗΓΟΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

                            ΜΙΑ ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ

                         [ Την ακούει κανείς;;;]

Έχω και στο πρόσφατο παρελθόν ασχοληθεί με το επιστημονικό έργο και την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού βραβείου Έρευνας και Καινοτομίας στον τομέα της νοητικής υγείας, από τον νευροεπιστήμονα - ερευνητή Ιωάννη Ταρνανά. Αυτή τη φορά  επανέρχομαι για να καταστήσω γνωστές κάποιες γενικότερες σκέψεις που προκύπτουν από μια τελευταία συνέντευξή του, με τίτλο ‘’ Πρέπει να αγκαλιάσουμε ένα μεγάλο και απίθανο στόχο ‘’, θέμα που ταλανίζει τη χώρα μας και αναγκάζει τα καλύτερα μυαλά της να ξενιτεύονται. Παραθέτω το κείμενο της συνέντευξης και αφήνω τους αναγνώστες να εξάγουν τα δικά τους συμπεράσματα, ελπίζοντας  να βρεθούν ευήκοα ώτα:        

‘’’’ΤΟ BLOG

13/01/2019 08:25 EET | Updated 22 ώρες πριν

Ιωάννης Ταρνανάς: Πρέπει να αγκαλιάσουμε έναν μεγάλο και απίθανο στόχο

·        

·        

Άννα Γριμάνη Δημοσιογράφος

Ο κ. Ιωάννης Ταρνανάς λαμβάνει το βραβείο καινοτομίας του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για την Καινοτομία και την Έρευνα: EIT Health

Ως διεθνή επιστήμονα και υπότροφο του Ιδρύματος Atlantic /  Rhodes με τον Διεθνή Οργανισμό  GBHI για την ισότητα στην νοητική υγεία, και με την εφεύρεση Αltoida να τον φέρνει στο προσκήνιο των κορυφαίων καινοτόμων επιχειρηματικών σχεδιασμών στην Ευρώπη, ζήτησα από τον δρ. Ιωάννη Ταρνανά να απαντήσει, στο πως οραματίζεται μια καλύτερη Ελλάδα.«Προβληματίζομαι, θα πει, ιδιαίτερα, να ισορροπήσω μεταξύ της προσπάθειας μου να φανώ χρήσιμος με την απάντηση μου, όπως κάνω στην επιστημονική δουλειά μου ή να φανταστώ κάτι θεωρητικό και φιλοσοφικό. Θα επιλέξω το πρώτο μένοντας πιστός στην επιστημονική ταυτότητα που έχω χτίσει τα τελευταία 20 χρόνια μετά από μεγάλη προσπάθεια».

O Έλληνας ερευνητής που φέρει τον τίτλο του διακεκριμένου ως AtlanticFellowforEquityinBrainHealth/ GlobalBrainHealthInstitute (GBHI), είναι ο ιδρυτής και επιστημονικός διευθυντής (Founder & Chief   Science   Officer  at  Altoida,) του καινοτομικού προγράμματος τουAltoidaAG με έδρα την Λουκέρνη στην Ελβετία. Ο διεθνής νευροεπιστήμονας προσηλωμένος πάνω από μια δεκαετία στην ερευνητική αντιμετώπιση της νόσου του Alzheimer εξελίσσει ψηφιακά τους Digital   Biomarkers (Υπολογιστικοί Βιοδείκτες) με τη χρήση νέων τεχνολογιών για την κατανόηση της γήρανσης και για την εύρεση μεθόδων πρόληψης, στοχεύοντας στη μείωση του ενδεχόμενου ανάπτυξης της άνοιας ή την καθυστέρηση εμφάνισης της. 

Αυτό που θέλω για μια Ελλάδα της επόμενης μέρας είναι να δω το σύνολο της κοινωνίας να αγκαλιάσει έναν “μεγάλο και απίθανο στόχο”.

Απόφοιτος της Ψυχολογίας του Αριστοτέλειου πανεπιστημίου όπου ήταν οι βασικές σπουδές του, με μεταπτυχιακά στην Πληροφορική στο Sussex   University, School   of   Cognitive and Computing  Sciences, και διδακτορικό στη Νευροφυσιολογία στο ΑΠΘ, ο Ιωάννης Ταρνανάς άρχισε να ασχολείται με την τεχνολογία της εικονικής πραγματικότητας στην Γερμανία και από το 2006 να την εφαρμόζει σε άτομα με εγκεφαλικές παθήσεις ή νευροεκφυλιστικές αλλοιώσεις. Το πολυσχιδές ερευνητικό πεδίο του σε κορυφαία πανεπιστημιακά ιδρύματα, όπως το UniversityofCalifornia, SanFrancisco και το TrinityCollege, Dublin, Swiss Federal Institute of Technology (ETH), ανέδειξε την καινοτόμο μέθοδο του AltoidaARπου εντοπίζει τα πρώτα νευρολογικά συμπτώματα της νόσου του Alzheimer με ακρίβεια 94% και έξι χρόνια πριν αυτά να εμφανιστούν.

Η Αltoida – από το γερμανικό alter που σημαίνει ηλικία, και το αρχαίο οίδα: γνωρίζω -γνωρίζω την ηλικία μου- είναι spin-off του Πανεπιστήμιου της Ζυρίχης και πρόκειται για μία εμπνευσμένη εφαρμογή, ένα τεχνολογικό εργαλείο θα λέγαμε, ”μέτρησης” της εγκεφαλική δραστηριότητας των χρηστών σε ένα περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας, με στόχο τη διάγνωση της πρώιμης άνοιας αλλά και ταυτοχρόνως την εγρήγορση της μνήμης. Μια διαρκής πνευματική άσκηση μέσω της τρισδιάστατης εικόνας και οικείων στοιχείων δηλ. ένας εικονικός περίπατος ή μια εικονική περιήγηση σε ένα μουσείο. Η νέα αυτή τεχνολογία έδωσε στον δρ. Ιωάννη Ταρνανάτο βραβείο καινοτομίας - ΕΙΤ  Ιnnovators  Awards – ενώ μαζί τιμήθηκε επίσης, και ο Έλληνας καθηγητής στο Βέλγιο Γιάννης Ποντίκης-του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Καινοτομίας και Τεχνολογίας (ΕΙΤ).

Φοβόμαστε πλέον τα δύσκολα, ενώ τα δύσκολα είναι που αξίζουν! Μιλάω συλλογικά όχι ατομικά.

Με την πεποίθηση ότι συνειδητοποιημένα πρέπει «να ενημερώσουμε και να εκπαιδεύσουμε την επόμενη γενιά επιστημόνων» ο Ιωάννης Ταρνανάς εκφράζει στη HuffPost την πραγματιστική θέση του για την χώρα.

Εγγραφείτε και ακολουθήστε ΚΟΙΝΩΝΙΑ

 «Αυτό που θέλω για μια Ελλάδα της επόμενης μέρας (αποφεύγω τον όρο καλύτερη), είναι να δω το σύνολο της κοινωνίας να αγκαλιάσει έναν “μεγάλο και απίθανο στόχο”. Δεν θα χρωματίσω τη σκέψη μου πολιτικά αλλά πιστεύω ακράδαντα πως αυτό που έχουμε ξεχάσει εδώ και πολύ καιρό να κάνουμε ως κοινωνία είναι να βάζουμε ως στόχο κάτι που φαντάζει απίστευτα δύσκολο έως αδύνατο και παρόλα αυτά με την συλλογική ευφυΐα, ικανότητα ακόμη και μαγκιά μας να κατορθώνουμε και να τον ολοκληρώνουμε. Φοβόμαστε πλέον τα δύσκολα, ενώ τα δύσκολα είναι που αξίζουν ! Μιλάω συλλογικά όχι ατομικά. Ατομικά είμαστε όλοι ακόμη σε μεγάλο βαθμό “μάγκες” ή ακόμη καλύτερα μερικές φορές “ψευτόμαγκες”. Ένα από τα λίγα πρόσφατα ιστορικά παραδείγματα που μπορώ να αναφέρω για αυτό που εννοώ είναι ίσως οι αθλητικές μας επιτυχίες στο ποδόσφαιρο το 2004 και το μπάσκετ το 2006. Μπορεί ο οποιοσδήποτε φυσικά να αμφισβητήσει το πόσο “συλλογικές” ήταν αυτές οι επιτυχίες, αλλά δεν μπορεί να αρνηθεί πως όλοι αισθανθήκαμε δέος μαζί τους! Θα μπορούσα να προτείνω εγώ κάποιους αντίστοιχους “μεγάλους και απίθανους στόχους” επιστημονικά, τεχνολογικά, κοινωνικά ή και πολιτικά. Το ζητούμενο όμως δεν είναι να προτείνω εγώ κάτι, άλλωστε έχω την αντίστοιχη εμπειρία σε τέτοια εγχειρήματα. Το ζητούμενο είναι να συμφωνήσει η αδελφή μου, ο αδελφός μου, οι γονείς μου και οι φίλοι μου σε ένα τέτοιο στόχο και να τον κατορθώσουμε μαζί! Εκεί είναι, που σταματάω να είμαι χρήσιμος και καταντώ θεωρητικός, διότι είναι καθαρά φιλοσοφική κουβέντα η χρονική στιγμή και οι συνθήκες για να συμβεί κάτι τέτοιο». ''''.  Αντώνης Ταρνανάς

ΑΠΟΡΙΑ ΨΑΛΤΟΥ ΒΗΞ

Πριν αναζητήσω τη λύση στις ατέλειωτες απορίες μου, θα ήθελα να συνεισφέρω και τις προσωπικές μου εμπειρίες στην ερμηνεία του γνωστού γνωμικού, που αποτελεί τον τίτλο του σημερινού μου πονήματος. Στα νεανικά μου χρόνια υπήρξα πράγματι [άμισθος] βοηθός δεξιού ψάλτη στην εκκλησία της ενορίας μου και μετέπειτα μέλος της πολυφωνικής χορωδίας στον ίδιο ναό και μπορώ να βεβαιώσω ότι πολλάκις οι ψάλτες αντιμετωπίζουν ανάλογο δίλημμα. Οι αιτίες είναι πολλές και οφείλονται κυρίως σε διαφοροποιήσεις του τελετουργικού που ακολουθείται σε  διάφορες γιορτές αλλά κυρίως στον ήχο των διάφορων ψαλμών και τροπαρίων και ξεπερνιούνται άλλοτε  με  ηχομιμητικές λέξεις – το αποκαλούμενο τερερέμ - ενίοτε δε και με τον γνωστό ξερόβηχα. Στην περίπτωση χορωδίας δεν υπάρχει αντίστοιχο φωνητικό τρικ και βέβαια αποκλείεται ο βήχας, που θα δημιουργούσε τη γνωστή χασμωδία, οπότε η λύση βρίσκεται στην επανάληψη της τελευταίας στροφής της ψαλμωδίας ή κάποιου  πρόσθετου  αμήν!!!

Τώρα όμως, που δεν είμαι πια ψάλτης ούτε χορωδός, πώς να λύσω τις απορίες των  85  χρόνων μου, αφού δεν μπορούν να με βοηθήσουν ο βήχας και τα τερερέμ και στο κάτω της γραφής ποιος θα με ακούσει; Για τον λόγο αυτό θα διατυπώσω εγγράφως τις απορίες μου και θα είμαι ευγνώμων  για το εναπομένον υπόλοιπο του βίου μου, αν κάποιος χριστιανός, αλλόθρησκος ή και άθεος, θελήσει να συνδράμει στην απάντηση  των αποριών μου.

Το θέμα των ημερών είναι η συμφωνία των Πρεσπών – δεν ξέρω γιατί στο μυαλό μου έρχεται η αντίστοιχη της Βάρκιζας – την οποία ‘’προγραμμάτισε, αποφάσισε και πραγματοποίησε’’ μόνη της μια Κυβέρνηση που εκπροσωπεί μειοψηφικό μέρος του λαού,  με πολλά στελέχη της να αντιτίθενται σφόδρα, φθάνοντας στο σημείο να την χαρακτηρίζουν ‘’προδοτική’’. Αντίθετη είναι και η  κυρίαρχη άποψη   των λοιπών Κομμάτων της  Βουλής και  της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού. Οι μόνοι σύμφωνοι με τη συμφωνία είναι, πέραν των υπέρμαχων της Κυβέρνησης και των έντυπων και ηλεκτρονικών φερέφωνων της , οι δανειστές μας, με επί κεφαλής την φίλη μας κυρία Μέρκελ, το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και οι απανταχού [προοδευτικοί] καπιταλιστές.

Διερωτώμαι λοιπόν, γιατί όλοι αυτοί έχουν το δικαίωμα να την ‘’διαφημίζουν με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο’’ και όσοι αντιτίθενται να χαρακτηρίζονται συλλήβδην ακροδεξιοί και φασίστες; Εγώ, για παράδειγμα, έχοντας πολυετή προσωπικά βιώματα του προβλήματος και μακεδονική καταγωγή, είμαι αντίθετος τόσο με τη συμφωνία όσο και με την ακροδεξιά και κυρίως με τον φασισμό που έζησα στο πετσί μου. Δεν ξέρω αν έχω αυτό το δικαίωμα αλλά πιστεύω ότι σε μια χώρα δημοκρατική πρέπει να το έχω γιατί αλλιώς  δικαιούμαι να  το πάρω μόνος μου!!!

Γιατί οι υπέρμαχοι της συμφωνίας δικαιούνται να προπαγανδίζουν την άποψή τους –έστω και χωρίς ανταλλάγματα όπως ισχυρίζονται- ενώ αν κάνουν κάτι ανάλογο οι αντίθετοι,  όλα τα παπαγαλάκια  καλούν τη δικαιοσύνη [την οποία συνήθως λοιδορούν]  να πάρει μέτρα εναντίον τους; Δηλαδή εγώ που το δηλώνω εγγράφως ότι είμαι αντίθετος διαπράττω παρανομία και υπάρχει περίπτωση να διωχθώ για υποκίνηση παθών και διατάραξη της εθνικής τάξης και ειρήνης; Αρχίζω να φοβάμαι ότι θα με κατατάξουν στους νεοδημοκρατικούς,  τους πασοκικούς, τους κεντρώους ακόμα και τους χρυσαυγίτες και αυτό είναι άδικο και ανέντιμο στην ηλικία μου να μου κολλάνε κομματικές ταμπέλες. Θεωρώ ότι σε μια ευρωπαϊκή χώρα ο καθένας έχει το δικαίωμα να προβάλει με κάθε θεμιτό μέσο τις απόψεις και αντιρρήσεις του και αν χρειασθεί να συμμετέχει σε πορείες και λοιπές  ομαδικές εκδηλώσεις, δικαίωμα που έχει παραχωρηθεί  ήδη στους αναρχικούς και τους μπαχαλάκηδες.

Από την άλλη, διαπιστώνω ότι το σοβαρό αυτό εθνικό θέμα, αφού πήρε την έγκριση των καπιταλιστών φίλων μας, τώρα αποτελεί αντικείμενο διαμάχης ανάμεσα στον κ. Τσίπρα και τον κ. Καμμένο , λες και πρόκειται για διαπροσωπική τους διαφορά και ότι σήμερα θα συναντηθούν –  μαθαίνω  ότι το έκαναν ήδη – για να αποφασίσουν. Πληροφορούμαι ότι ο κ. Καμένος δήλωσε ότι αποχωρεί από την Κυβέρνηση και μου προκύπτει μια πρόσθετη απορία. Τι σημαίνει αυτό, για τη συμφωνία, την κυβέρνηση και κυρίως για τη χώρα; Γιατί αυτό δεν έγινε εγκαίρως, ώστε να αποφύγουμε και την εθνική διαπόμπευση ; Τελικά φαίνεται ότι δεν θα γίνουμε ποτέ μια κανονική χώρα παρά τις όποιες αντίθετες διακηρύξεις των ηγετών μας.

Εκλιπαρώ λοιπόν κάθε καλόπιστο, νουνεχή και νομοταγή πολίτη να με βοηθήσει να καταλάβω όσα ενδεχομένως η ηλικία μου δεν μου επιτρέπει, αν παρανομώ εγώ και όποιος άλλος ταυτίζεται με τις απόψεις μου και ευελπιστώ να μη θεωρούνται συνένοχοι και οι αποδέκτες και αναγνώστες των μηνυμάτων και της ιστοσελίδας μου. Αποδέχομαι κάθε  ‘’συμβουλή‘’  που θα με βοηθήσει να κατανοήσω τη νέα προοδευτική πρακτική και θα λύσει αυτές και τόσες άλλες σχετικές απορίες , που μου προκαλούνε τον βήχα, αλλά δηλώνω ότι δεν θα επιτρέψω σε κανένα να μου τον ‘’ κόψει ‘’ !!! .   Αντώνης Ταρνανάς

ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΟΒΙΔΙΑΚΕΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τις Οβιδιακές μεταμορφώσεις κάποιων σύγχρονων πολιτικών και θεωρώ επιβεβλημένο να θυμίσω την  πηγή προέλευσης του όρου. Ο Οβίδιος υπήρξε σπουδαίος Ρωμαίος ποιητής του 1^ου μ.Χ. αιώνα και οι ‘’μεταμορφώσεις’’  του αποτέλεσαν  σημαντικό του  έργο,  που ασχολείται με τους μύθους  της ελληνικής κυρίως και της  ρωμαϊκής αρχαιότητας, που περιείχαν  κάποια στοιχεία υπερφυσικής μεταμόρφωσης. Το έργο αυτό σώθηκε από αντίγραφά του που είχε παραδώσει σε φίλους του, διότι το πρωτότυπο το έκαψε, εξοργισμένος από την απόφαση του Αυγούστου να τον εξορίσει σε περιοχή της σημερινής  Ρουμανίας. Το έργο αυτό κέντρισε τη φαντασία πολλών ποιητών, ζωγράφων, γλυπτών και συγγραφέων, όπως ο Λουκιανός στο Συμπόσιο, αλλά και μεταγενέστερων όπως ο Μπέρναρντ  Σω το 1913 στον Πυγμαλίωνα

Δεν νομίζω όμως ότι θα μπορούσε ο ποιητής  να φαντασθεί ότι, δυο χιλιάδες χρόνια αργότερα, το  έργο του θα αποτελούσε  πεδίο άσκησης πολιτικής και τρόπο σκέψης  στη χώρα που οι υπερβολές της μυθολογίας της αποτέλεσαν την αφορμή της δημιουργίας του.  Οι σύγχρονοι λοιπόν Έλληνες – με αποκορύφωμα τις  μέρες μας -  ξαναζούν τις Οβιδιακές μεταμορφώσεις σε όλο τους το μεγαλείο και σε σημείο να μην μπορούν  να παρακολουθήσουν τι ακριβώς τους συμβαίνει.

Σε ένα νεοελληνικό COALITION [ χρησιμοποιώ  ξενόγλωσσο προσδιορισμό για να αποφύγω την κυκλοφορούσα κακόηχη ελληνική εκδοχή ], καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες διάφορων καινοφανών παραδοξοτήτων και μια τεχνητή ανταλλαγή παλικαρισμών και ηγετικών  προκλήσεων, ανάμεσα στους συναρχηγούς, για να μας δείξουν ποιος έχει το πάνω χέρι. Ας καταλάβουν επί τέλους ότι δεν μας απασχολεί ποιος και τι αποφασίζει στις μεταξύ τους σχέσεις αλλά τι πράττουν για το συμφέρον της χώρας που κυβερνούν.

Δεν είναι συνεπώς λογικό ούτε καν έντιμο,  άλλα να λένε το βράδυ και άλλα το επόμενο πρωί, όταν μάλιστα πρόκειται για σοβαρά εθνικά θέματα και δεν αφορά τη χώρα κάθε πότε θα συγκροτούν ή θα ακυρώσουν της κομματικές συναθροίσεις τους αλλά ποιες είναι οι εθνικές θέσεις τους στην πράξη. Είναι δικαίωμά τους να έχουν τις θέσεις τους για τη συμφωνία των Πρεσπών, υποχρεούνται όμως να  τις γνωστοποιήσουν και στον ελληνικό λαό που τον αφορούν και τους ψηφίζει. Οι ‘’απειλές’’  και οι ‘’προκλήσεις’’ για πάλη στη Βουλή ή στα μαρμαρένια αλώνια αποτελούν προπέτασμα καπνού για να καλύψουν το ‘’παιχνίδι’’ με τις μύχιες σκέψεις τους, τώρα που ήρθε η ώρα  να τις αποκαλύψουν και να βρεθούν ενώπιον των εθνικών τους ευθυνών.

Οι πολιτικοί του γειτονικού μας κρατιδίου, με τις φημολογούμενες μεθοδεύσεις , κατάφεραν να ψηφισθεί η πρότασή τους, εμείς από την πλευρά μας τι κάνουμε; Ο καθένας δικαιούται να έχει τις θέσεις του υπέρ της συμφωνίας και οφείλει να τις προβάλει, με οποιονδήποτε θεμιτό τρόπο. Το ίδιο δικαίωμα όμως έχουν και οι αντιτιθέμενοι στη συμφωνία να προβάλουν – επίσης με κάθε έννομο μέσο -  τις δικές τους αντιρρήσεις. Ας σταματήσουν  πλέον  τις Οβιδιακές μεταμορφώσεις, από την έλλειψη θάρρους να αποκαλύψουν τις πραγματικές τους προθέσεις, για να σώσουν τη καρέκλα τους και να προλάβουν  την ενδεχόμενη διάλυση των κοινοβουλευτικών τους ομάδων. Ιδού λοιπόν η Ρόδος ιδού και το πήδημα, διότι μετά την απομάκρυνση από το ‘’ταμείο’’ δεν αναγνωρίζονται λάθη ούτε υπάρχουν ελαφρυντικά. Ο αντρισμός, σαν πράξη γενναιότητας και όχι σεξιστικής διαφοροποίησης, δεν αποδεικνύεται με τα παντελόνια και το όποιο περιεχόμενό τους αλλά ΜΟΝΟ  με πράξεις!!!     Αντώνης Ταρνανάς

Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΓΥΦΤΟΥ

Εισαγωγικά διευκρινίζω ότι ο όρος γύφτος είναι βυζαντινός - ελληνικός, χωρίς καμιά  μειωτική αιχμή και προέρχεται από τη λέξη Αιγύπτιος. Σε κάθε περίπτωση ζητώ συγγνώμη για τον προσωρινό δανεισμό του όρου και μόνο για τη διευκόλυνση της διασκευής του γνωστού και χιλιοειπωμένου ανέκδοτου,  που παραθέτω στη νέα του μορφή. Τόσο το πρωτότυπο όσο και η επιχειρούμενη διασκευή μου, αναφέρονται και χαρακτηρίζουν την  ‘’αβάσταχτη αιθεροβαμοσύνη’’ που κρύβεται πίσω από τον προσχηματικό διεθνισμό, για να χρησιμοποιήσω την πιο επιεική  του εκδοχή.

‘’Ένας γύφτος κληρονόμησε ένα οικόπεδο δίπλα σε ένα  αρχαίο αρχοντικό με ιστορικό όνομα.  Φωνάζει λοιπόν ένα  επιτελείο ‘’ειδικών’’ μηχανικών να  του χτίσουν ένα ακριβώς όμοιο οίκημα στο οικόπεδό του.  Όταν τελείωσε η κατασκευή, ο γύφτος βγαίνει στο μπαλκόνι και φωνάζει στον γείτονα του.

 Γείτονα, εσύ μπορεί να μη με χωνεύεις αλλά εγώ είμαι ίδιος με σένα, αφού έχουμε ίδιο αρχοντικό, ισχυρίζεται ο γύφτος.

Αποκλείεται του λέει ο άρχοντας γιατί δεν έχουμε τα ίδια αγάλματα. Σκυλιάζει ο γύφτος και πουλάει ό,τι έχει και δεν έχει και γεμίζει το δικό του σπίτι με παρόμοια αγάλματα, έστω και με ξενόγλωσσες επιγραφές, αφού  δεν τα βρήκε στη ‘’ γλώσσα του ‘’. Ξαναβγαίνει στο μπαλκόνι του και φωνάζει περιχαρής στον γείτονά του.

Γείτονα, τώρα έχουμε το ίδιο αρχοντικό και  τα ίδια αγάλματα,  άρα είμαι ίδιος με σένα. Ο  γείτονας τον διαψεύδει και πάλι  λέγοντας ότι ο ίδιος έχει αρχαίο και  ιστορικό όνομα και συνεπώς δεν είναι ίδιοι.

Ο γύφτος δεν την αντέχει αυτή την προσβολή και καλεί  τους απανταχού διεθνιστές και λοιπούς υποστηρικτές του  μέχρι και  εκείνους πέραν του Ατλαντικού και Ειρηνικού Ωκεανού, να του  πουλήσουν όσο – όσο ένα ίδιο αρχαίο όνομα και να βεβαιώσουν τη γνησιότητά του.

 Στην εποχή που ζούμε δεν δυσκολεύτηκε πολύ να βρει το όνομα που αναζητούσε  - δίνοντας και  τη σχετική αντιπαροχή του οικοπέδου του -  και  νάτον και πάλι στο μπαλκόνι του.

Γείτονα, τώρα είμαι καλύτερος από σένα, διότι έχουμε ίδια σπίτια, ακριβώς ίδια αγάλματα, ιστορία και όνομα, με τη διαφορά ότι εγώ έχω γείτονα έναν άρχοντα ενώ   εσύ  ένα γύφτο.

Αυτή τη φορά,  επί τέλους,  αντέδρασε ο αρχαίος κάτοικος της περιοχής και ‘’έθεσε βέτο’’ συμμετοχής του νέου γείτονα στα συμβούλια της περιοχής, αν δεν σταματήσει τους αλυτρωτισμούς και τον σφετερισμό ενός πολιτισμού που ήκμασε  στην περιοχή εννιά αιώνες πριν την εμφάνισή του ‘γύφτου’’ στη γειτονιά.

Όπως γίνεται συνήθως στις ‘’σύγχρονες’’  κοινωνίες, τα πάντα μπαίνουν στο παζάρι και κερδίζει ο ισχυρότερος ή αυτός που δίνει περισσότερα, εκτός αν  χαλάσει τη ‘’συνταγή’’ κάποια  εθνική αντίδραση, κάτι που στην εποχή μας είναι παρεξηγημένη και χαρακτηρίζεται εθνικισμός.

 Έτσι λοιπόν, οι νέοι φίλοι του αρχέγονου κατοίκου, τον έπεισαν  ‘’με τον δικό τους τρόπο’’,  ότι   δεν κινδυνεύει από τον αδύναμο γείτονα, δίνοντας και το καλό παράδειγμα  για ανάλογες καταστάσεις άλλων περιοχών. Τελικά φαίνεται ότι τον έπεισαν για τις αγαθές προθέσεις του ‘’γύφτου’’, τον οποίο επείγονται να εντάξουν  στην ομάδα τους, αφού αυτή η περιοχή εξακολουθεί να παραμένει το πειραματόζωο των μεγάλων φίλων και συμμάχων της.

Τελικά, ο ‘’γύφτος’’ κατοχύρωσε την ονομασία της γλώσσας   την οποία έχει  σφετερισθεί, και την ιθαγένεια, εθνότητα ή εθνικότητα [ανάλογα με τη μετάφραση της λέξης nationality]. Όσον αφορά την ονομασία της περιοχής του,  έκανε την παραχώρηση να αποδεχθεί έναν πρόσθετο γεωγραφικό επιθετικό προσδιορισμό, τον οποίο όμως συστηματικά ξεχνά να χρησιμοποιήσει. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι δίνει την εντύπωση του αδικημένου, επιδιώκοντας έτσι  ‘’πλείονες’’ παραχωρήσεις.’’

Εδώ τελειώνει το ανέκδοτο  και απομένει να δούμε ποιος θα γελάσει και κυρίως ποιος θα γελάσει τελευταίος. Για τη διασκευή  Αντώνης Ταρνανάς

ΤΑ ΓΚΕΣΕΜΙΑ και τα κοπαδια τους

Ποιος θα μας τόλεγε ότι, ύστερα από 4 σχεδόν χρόνια ‘’αριστερής’’ διακυβέρνησης, θα επιβεβαιωθεί και στην πράξη, η  δήλωση του Κωνσταντίνου Καραμανλή στη Βουλή [12.6.1976] ότι : ‘’ Η Ελλάς πολιτικά, αμυντικά, οικονομικά, πολιτιστικά ανήκει εις την δύσιν’’,  παρά τους αντίθετους τότε ισχυρισμούς του Ανδρέα Παπανδρέου  ότι ‘’ η Ελλάς ανήκει στους Έλληνες’’. Το  πρώτο αμφισβητήθηκε και λοιδορήθηκε σφόδρα από την κανονική αριστερά , ενώ το δεύτερο δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ.                                                                                                                                                                                                                                                      

Αυτά όμως ανήκουν πια στο κακό παρελθόν όπως και ο έντονος αντιαμερικανισμός, η συνθηματολογία για την ΕΟΚ και το  ΝΑΤΟ, τους Γερμανοτσολιάδες και Μερκελιστές, υπό το πρόσχημα της κανονικότητας, που μας επιβάλλουν ‘’οι νέοι καιροί -  νέα ήθη ‘’ !!!  Η σημερινή καλοδεχούμενη επίσκεψη της Γερμανίδας Καγκελαρίου στη Μπανανία – όπως την  αποκαλούσε το 2012 ο κ. Τσίπρας και της ‘’φώναζε’’ το ‘’GO BACK ΚΥΡΙΑ ΜΕΡΚΕΛ’’  -  έχει μοναδικό σκοπό  να μας θυμίσει τις δεσμεύσεις για τη συμφωνία των Πρεσπών και άλλες υποδείξεις των δανειστών μας, με την ενδεχόμενη απειλή για οικονομικές και άλλες συνέπειες. Το περίεργο είναι ότι ξαφνικά ‘’φιλιώσαμε’’ και με τη νέα  ηγεσία των ΗΠΑ  και μάλιστα σε μια  περίοδο που δρομολογεί το χτίσιμο ενός νέου ‘’τείχους ‘’ με το Μεξικό  και  διευκολύνει  την τουρκική επέμβαση στη Συρία, που  αμφισβητείται   έντονα  από τους ίδιους τους Αμερικανούς και σε πείσμα βέβαια του παλιόφιλου  κ. Μαδούρο.

 Τελικά φαίνεται ότι  η χώρα μας, μόνο με Αριστερούς τιμονιέρηδες μπορεί να πάει δεξιά , αφού οι τελευταίοι γνωρίζουν, από προσωπική εμπειρία, τις διαστροφικές  πολιτικές  σκέψεις του λαού μας και το κυριότερο, το πραγματοποιούν χωρίς  άμεσο ρίσκο, αφού τα αποτελέσματα  τα πληρώνουν  –  συνήθως – οι επόμενοι!!! Θα υπομνήσω επίσης  τη συμφωνία της Βάρκιζας  και άλλα παρόμοια γεγονότα χωρίς να ανοίξει μύτη. Η Δεξιά ειδικεύεται  στις αριστερόστροφες μεταρρυθμίσεις, όπως έγινε με την αιφνιδιαστική καθιέρωση της δημοτικής το 1977, με Υπουργό Παιδείας τον Γεώργιο Ράλλη, τη ορθή νομιμοποίηση του ΚΚΕ από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή  και την πρόταση της Προεδρίας της Δημοκρατίας στον κύριο Κουβέλη [ το τελευταίο  δεν το ‘’ άντεξε’’ ούτε η  σημερινή αριστερά και το απέρριψε ].

Ερώτημα δημιουργούν οι εξελίξεις της Αριστερο-Δεξιάς κοινοπραξίας, αφού τα πρώτα σύννεφα σκιάζουν τον ορίζοντα και το διαζύγιο τροφοδοτεί  τη δημοσιότητα. Εδώ πια δεν υπάρχουν προγνωστικά και νομίζω ότι – για μια φορά ακόμα – θα διαψευστεί ο ‘’σοφός’’ καλοπληρωμένος Ευρωβουλευτής , που συνιστά  συναινετικό διαζύγιο, αφού και ο κ. Τσίπρας τον ‘’άδειασε’’ με τη χθεσινή του συνέντευξη. Το θέμα γίνεται οξύτερο διότι ο κ. Καμμένος [ τα δύο μμ δεν είναι τυχαία]  διαπιστώνει ότι έχασε ‘’τα αβγά και τα καλάθια’’, αφού και το Σκοπιανό ‘’πέταξε’’, όπως και οι σύντροφοί του, που είχε φροντίσει να τους ανταλλάξει με Υπουργεία  και φυσικό είναι να προτιμήσουν την κουτάλα παρά ένα αβέβαιο μέλλον με την απλή καθιέρωση του νέου ‘’αιματοβαμμένου’’ κομματικού εμβλήματος.

 Η κυρία Μέρκελ,  που είχε συμβάλλει αποφασιστικά στο περιβόητο εκείνο Eurogroup για την ‘’περήφανη’’ μετατροπή του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος σε ΝΑΙ, ενδέχεται  να μας θυμίσει και τους κινδύνους που διατρέχουμε εν όψει εκλογών, εξόδου στις αγορές  και κυρίως των  ‘’μαξιλαριών’’, που μας επέτρεψε να ‘’κραδαίνουμε’’ ως κατακτήσεις της οικονομικής μας πολιτικής!!! Μόνο να μην τολμήσει κανείς – έστω και ‘’Νατιομακεδόνας’’ - να μιλήσει για ανταλλάγματα και άλλα τέτοια κακόβουλα ακροδεξιά συνθήματα.

Εδώ λοιπόν ταιριάζει απόλυτα η λαϊκή και συνάμα λόγια ρήση ‘’ο φόβος φυλάει τα έρμα’’ . Ο Αισχύλος, στις Ευμενίδες,  θέτει εις το στόμα του Χορού, ότι στην πόλη πρέπει να υπάρχει πάντα ο φόβος της τιμωρίας και του κολασμού των πολιτών δια τα αδικήματα τα οποία διαπράττουν. "... σέβας αστών φόβος τε ξυγγενής το μη αδικείν σχήσει το τ΄ημαρ και κατ΄ευφρόνην ...". Δηλαδή ο σεβασμός και ο αδελφός του ο φόβος, θα συγκρατούν τους πολίτες από την αδικία .... Φαίνεται λοιπόν ότι η φίλη μας  Καγκελάριος, παίζει τον ρόλο του χορού των Ευμενίδων και μας προειδοποιεί  δια ζώσης  τι μας περιμένει σε περίπτωση που εμμείνουμε στο τετριμμένο ‘’ η Ελλάς ανήκει εις τους Έλληνες’’.

Μπροστάρης   σ’ αυτή τη νέα τάξη πραγμάτων και την επιδιωκόμενη κανονικότητα είναι ένας ριζοσπάστης αριστερός ηγέτης της χώρας, που κάποια χρόνια πριν, πρωτοστατούσε στις  καταλήψεις και ‘’περιέφερε’’ τις επαναστατικές ιδέες του στα διάφορα κανάλια  της εποχής, προβάλλοντας εντελώς αντίθετες απόψεις. Φαίνεται ότι τελικά έμαθε να εκτιμά το πολιτικά ορθό, που συμπίπτει και με το προσωπικά ωφέλιμο.

Τώρα όμως  – σαν το γκεσέμι  – καλείται να  επιβάλει τα ‘’καινά του δαιμόνια’’ και στο κοπάδι  του, για να  το οδηγήσει στις νέες ατραπούς και αγυιές, που λίγο  πριν απέρριπτε μετά βδελυγμίας και αποτέλεσαν την κύρια συνθηματολογία του για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των ‘’προοδευτικών’’ ψηφοφόρων του. Αύριο λοιπόν, όταν θα έχει φύγει η καλή μας φίλη κυρία Μέρκελ, πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στην γενικότερη ηθική του κ. Καμμένου και την κομματική πολυσυλλεκτικότητα του κ. Παπαχριστόπουλου, όπως αυτά προκύπτουν από μια φωτογραφία του πρώτου και ένα σύντομο βιογραφικό του δεύτερου, που ακολουθούν:

                         Εικόνα Από αγώνα πόλο στη Βουλιαγμένη

‘’’’Ποιος  είναι ο Θ.Παπαχριστόπουλος, τον οποίο κάποιοι παρομοιάζουν – λόγω του υποκριτικού του ύφους – με την  ‘’ιτιά την κλαίουσα’’, που του ανοίγει πεδίο δόξας  λαμπρόν εις το θέατρο!!!.

Πολλές φορές ακούμε τον θορυβώδη βουλευτή να μιλά για το “παλιό” πολιτικό σκηνικό και τα “παλιά” κόμματα.

Ποιος όμως γνωρίζει, ότι ο Θανάσης Θ.Παπαχριστόπουλος ήταν υποψήφιος Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ τη  δεκαετία του 1990, στη συνέχεια μεταπήδησε στη Ν.Δ. αναλαμβάνοντας κρατική θέση επί Καραμανλή, μετά (εν μέσω Μνημονίων) κατέβηκε υποψήφιος Βουλευτής του Αντώνη Σαμαρά με τη ΝΔ, μετά πήγε στο κόμμα του Καμμένου ;

Όμως πέραν αυτών, ο κ. Παπαχριστόπουλος, αν τελικά αποχωρήσει από τους ΑΝΕΛ και προσχωρήσει στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ θα κατέχει και ένα νέο ρεκόρ. Θα έχει κατορθώσει να κατέβει στις εκλογές με 4 διαφορετικά κόμματα!

Κάποιοι τον ταυτίζουν με ορισμένους παλαίμαχους ποδοσφαιριστές, τους αποκαλούμενους γυρολόγους, που σε κάθε μεταγραφική περίοδο γυρνούν από ομάδα σε ομάδα, εξασφαλίζοντας ετήσια εισοδήματα, μέχρι να κλείσουν την καριέρα τους. Το τελευταίο μου θυμίζει μια παλιά μεταγραφή με το όνομα  Πολέτι, που αποδείχτηκε ‘’κουτσός’’.’’’’      Αντώνης Ταρνανάς