ΦΩΝΑΖΕΙ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ

 

·                                      ΦΩΝΑΖΕΙ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ

 

Ο αείμνηστος Δημήτρης Ψαθάς, παλιός και έμπειρος Δημοσιογράφος, όταν έγραψε το ομότιτλο  έργο του, σίγουρα δεν μπορούσε να φαντασθεί ότι η πραγματικότητα που ζούμε  στις μέρες μας έχει ξεπεράσει  κάθε φαντασία, ακόμα και εκείνη ενός τόσο ικανού  συγγραφέα.

Από πού να αρχίσει κανείς και που να σταθεί, αλλά κυρίως πώς να δικαιολογήσει την ομαδική παράκρουση που οδηγεί σε μια γενικευμένη  αμφισβήτηση των πάντων. Εκπρόσωποι του λαού, αντί να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των ψηφοφόρων τους που τους έστειλαν στη Βουλή,  ξιφουλκούν άκριτα   κατά  κυβερνώντων  συναδέλφων τους, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που αυτό προκαλεί στα λαϊκά και τα  εθνικά μας συμφέροντα. Διερωτώμαι πως είναι δυνατό να αποδέχονται τον όρο κοινο-βούλιο, χωρίς την ελάχιστη διάθεση [να βουλευτούν από κοινού με συναδέλφους  τους,  ιδέες τις οποίες , εκ  προοιμίου απορρίπτουν;;;].

Ας  πάρουμε τους κομματικούς σχηματισμούς  της παρούσης Βουλής  έναν- ένα, οι οποίοι μοναδικό σκοπό έχουν και διακηρύσσουν,  να ‘’υφαρπάξουν’’ την εξουσία,  αντί να την  διεκδικήσουν.  Φωνασκούν  με κάθε τρόπο, και  σε κάθε ευκαιρία. Αρχίζουμε από εκείνους που οι ίδιοι ή το κόμμα τους έχουν κυβερνήσει τη χώρα και έχουν πολλαπλώς  λερωμένη τη φωλιά τους.

Πρώτη και καλύτερη η συγκυριακή  Αξιωματική   Αντιπολίτευση, με τον ιδιάζοντα μικρομεγαλισμό της και έναν αρχηγό που δεν κράτησε τίποτα καλό από εκείνα που βίωσε όσα χρόνια στο Βέλγιο. Αμέτρητα στελέχη της βρέθηκαν στη φυλακή ή  ‘’ξέφυγαν’’  λόγω παραγραφής, Χωρίς ονομαστικές αναφορές ας δούμε την υπόθεση των πάμπερς , που  ‘’αθωώθηκαν’’, χάρις στην ψήφο  μεγαλοψυχίας  του Προέδρου του Αρείου Πάγου.  Τον λαϊκό διχασμό με τα πράσινα και γαλάζια καφενεία και αμέτρητα άλλα. Το ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, που έθετε τη χώρα αντίπαλο συνειδητών εθνικών μας επιλογών και αμέτρητα όσα άλλα. Οι ψηφοφόροι τους , αγανακτισμένοι για όλα αυτά, άλλαξαν πλεύση .

Δεν  εννοώ βέβαια την κατ΄ ευφημισμόν ‘’Πλεύση  Ελευθερίας’’ , με ιδεολογήματα και σκέψη  ολοκληρωτικών καθεστώτων, που φόρεσε τη λεοντή [σε κάθε ερμηνεία της λέξης] παραλλαγής , για να  ξεγελάσει τους εναπομείναντες αφελείς. Τελευταία μάλιστα, για να ενισχύσει το προφίλ της, άρχισε να παίζει με το θυμικό εκείνων που δικαιολογημένα έχουν πληγωθεί ανεπανόρθωτα.

Σειρά έχει η τέως Αξιωματική Αντιπολίτευση που κατέφυγε στη μετάκληση  νέου ηγέτη από τις ΗΠΑ . Ο νέος αυτός , κλήθηκε για να του φορτώσουν τον εκλογικό  καταποντισμό του προκατόχου του . Ο τέως, με  την παραχώρηση του ονόματος Βόρεια Μακεδονία στο γειτονικό κρατίδιο,  .με τη συμφωνία των Πρεσπών,  περιόρισε – τουλάχιστον λεκτικά -την Ελληνική  Μακεδονία  σε Νότια, αφού δεν μπορούν να υπάρχου συγχρόνως δύο βόρειες. Έτσι διευκολύνεται και ο γνωστός αλυτρωτισμός των γειτόνων μας, στους οποίους εκφράζω  τα συλλυπητήρια μου για το τραγικό συμβάν  με τα αμέτρητα  θύματα. Να αναφερθώ στην εκατόμβη των ‘’καμένων’’ στο Μάτι, με την ηγεσία να προβαίνει σε  Press Conference  του Πρωθυπουργού τα μεσάνυχτα, με σκοπό να αποκρύψει την ύπαρξη θυμάτων που ήταν γνωστά πολύ νωρίτερα;;; Η παλινωδία τους δεν έχε τελειωμό!!!

Τελικά,  το Κόμμα  τριχοτομήθηκε αλλά  εμμένει  στον μικρομεγαλισμό του, εξαπολύοντας μύδρους κατά των αντιπάλων του της Κυβέρνησης, με τους παραδοσιακούς συκοφάντες του, να συνεχίζουν το διεστραμμένο  έργο τους   για να γίνουν ‘’βολευτές’’. Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα εκπροσώπου του που εξακολουθεί την πρότερη επαγγελματική του στρεβλή και επιλεκτική άποψη  για τη δημοκρατία!

Στη συνέχεια, χωρίς αξιολογική σειρά – αφού από τη μια μέρα στην άλλη γίνονται μετακινήσεις μεταξύ τους, θα απευθύνω ‘’ ρητορικό’’  ερώτημα ‘’ προς το Κόμμα που εκπροσωπεί τον γνήσιο  σταλινικό ολοκληρωτισμό,  αν όλα αυτά , για τα οποία  καλεί τον λαό σε κινητοποιήσεις,  θα μπορούσε να τα διακηρύξει με την ίδια άνεση και θράσος, σε χώρες  του υπαρκτού ή  του εναπομείναντος ανύπαρκτου σημερινού σοσιαλισμού. Προσωπικά, μετά την μακρά   διαβίωση μου σε κομμουνιστικές χώρες, είμαι βέβαιος ότι και η  υπόνοια για κάτι ανάλογο θα συνοδευόταν τουλάχιστον με εγκλεισμό σε ‘’ψυχιατρείο’’.

 Σταματήστε επί τέλους  τις ψευδολογίες σας, τη στιγμή που δηλώνετε προς κάθε κατεύθυνση ότι  ‘’δεν αποδέχεστε την αστική μορφή κοινοβουλευτισμού’’, επιλέγοντας την αντίπερα ιδεολογική όχθη  και μετά το γκρέμισμα του τείχους του Βερολίνου και την απόρριψη  της κομμουνιστικής ιδεολογίας από τους λαούς στους οποίου αυτή είχε βιαίως επιβληθεί!!!

 Μας απομένουν οι αντιποιούμενοι  την ιατρική επιστήμη πουλώντας τα μαντζούνια τους, μέσω εκπομπών, στην πλειάδα  ραδιοτηλεοπτικών  σταθμών που χρησιμοποιούν στην επαρχία, οι Θεομπαίχτες θρησκόληπτοι και οι οπαδοί του φασισμού. Γι΄αυτούς δεν αξίζει τον κόπο να χάνει κανείς τον χρόνο του, μένοντας με την ελπίδα ότι θα τους  καταλάβουν  και οι έσχατοι εύπιστοι ψηφοφόροι τους.

Θα κλείσω με μια υπόθεση εργασίας, ότι όλες οι επιθυμίες τους πραγματοποιούνται και καταλαμβάνουν την εξουσία. Ποιοι και πώς θα κυβερνήσουν την έρμη αυτή  χώρα, καταστρέφοντας ό,τι θετικό έχει συντελεσθεί μέχρι τώρα;;; Αν έχουν έστω και μια στοιχειωδώς ρεαλιστική απάντηση   να την ακούσουμε και να μας εξηγήσουν  γιατί δεν μπόρεσαν να την εφαρμόσουν ότι στο ίδιο τους το κόμμα  και ‘’ διελύθησαν εις τα εξ ων συνετέθησαν’’;;; Το αντίθετο αποτελεί ομολογία ότι θέλουν να πειραματιστούν ‘’στου κασσίδη το κεφάλι’’, που λέει  και ο λαός μας.  Αντώνης

 

o    

o    

o    

o    

ΤΙ ΕΠΟΧΗ ΚΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ[;]

 

 

ΤΙ ΕΠΟΧΗ ΚΙ’ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ[;]

 

 

Ο αποκληθείς και Εθνάρχης, Κωνσταντίνος Καραμανλής, είχε πει το περιβόητο έξω πάμε καλά και ήταν αλήθεια τότε με την ένταξή μας στην ΕΟΚ. Το ίδιο ισχύει και σήμερα με τη βελτίωση της διεθνούς κατάστασης  της χώρας μας. Μέσα όμως δεν πάμε καθόλου καλά, παρά το γεγονός ότι η ζωή μας έχει  γενικώς βελτιωθεί σημαντικά. Δεν έχουμε γίνει βέβαια  Ελβετία ίσως γιατί  αυτό  δεν το επιθυμεί και ο ‘’εθισμένος’’ στη μιζέρια και αταξία λαός μας.

Από πού να αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει. Αρχίζοντας από την πολιτική διαπιστώνουμε ότι ο ένας βρίζει τον άλλο και όλοι μαζί την Κυβέρνηση, επιφυλάσσοντας στους εαυτούς τους την  παντί τρόπω ‘’κατάληψη’’ της εξουσίας. Ποιος όμως τους εμπιστεύεται με τα μυαλά που κουβαλάνε και τις Οβιδιακές μεταμορφώσεις τους;;;

Το κακό  δεν περιορίζεται στην πολιτική, αφού κάποιοι, στο όνομα της απειθαρχίας προς στην εξουσία, διαπράττουν κάθε είδους παρανομία, κατάχρηση, λαθρεμπόριο και δολοφονίες για ξεκαθάρισμα λογαριασμών.

Στην ελληνική επαρχία λέγανε κάποτε, χωρίς να το υιοθετούν ούτε οι ίδιοι, ότι ‘’το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι του’’, αλλά ποιο κεφάλι, αφού η διαφθορά και η ψευδολογία τείνει να αποτελέσει ένα είδος εθνικού σπορ. Ανοίγεις την τηλεόραση και διαπιστώνεις ότι το μεγαλύτερο μέρος των ειδήσεων καταλαμβάνουν, η παντοειδής  παιδική παραβατικότητα , η ενδοοικογενειακή βία, οι απάτες,  οι καταχρήσεις και ό,τι άλλο ‘’διευκολύνει’’  τους θεατές να γίνουν καλύτεροι μιμητές των  προσωπικών ‘’ηρώων’’ τους , αφού τα περισσότερα αδικήματα γίνονται κυρίως για την  προβολή τους.

Και σαν να μην έφθανε η ειδησεογραφική  προβολή, συμπληρώνουν την ‘’παιδαγωγική επιμόρφωση’’ τα πλείστα των  πρωινο-μεσημεριάδικων, με τις απαστράπτουσες παρουσίες, να αναλύουν σε βάθος τον τρόπο διάπραξης των αδικημάτων. Τα ίδια και χειρότερα επικρατούν και στα  σίριαλ, που ανταγωνίζονται στην επικρατούσα ωμότητα λόγων και έργων.

Θα μου πείτε τι πρέπει να κάνουν για να αυξήσουν τα νούμερα θεαματικότητας και να ενεργοποιήσουν τα αρρωστημένα τους  ένστικτα για  να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό του διαδικτύου, που έχει καταστεί ο ρυθμιστής του τρόπου συμπεριφοράς  μας;;;

Δεν τολμώ να προτείνω λύσεις γιατί δεν είμαι εδικός αλλά και για να αποφύγω  τον δημόσιο  λεκτικό ‘’ πετροβολισμό’’, για προβολή παλιών και φθαρμένων συνηθειών της εποχής μου. Εγώ προφανώς δεν θα σιωπήσω κα θα λέω τις απόψεις μου που συνομολογούν πολλοί άλλοι, αλλά αποφεύγουν να το ομολογήσουν  για να με γίνουν δυσάρεστοι.

Το τελευταίο γίνεται  μόδα,  η οποία  αποτελεί  επιταγή στην εποχή μας, αρχίζοντας από την πολιτική, που οφείλει να διορθώσει τα κακώς κείμενα, όχι όμως με  προβολή χειρότερων και μοναδικό κίνητρο τα όποια ‘’ψηφουλάκια’’ , ικανοποιώντας τα ταπεινότερα λαϊκά ένστικτα.

Το τελευταίο επεισόδιο με τον Βουλευτή της Νίκης αποτελεί ένα μικρό δείγμα για τον τρόπον σκέψης και δράσης ορισμένων αντισυστημικών και όχι μόνο ,Κομμάτων. Το επεισόδιο όμως δεν μπορεί, στο όνομα της ελεύθερης έκφρασης της τέχνης, να δικαιώνει και τους εκφραστές της, οι οποίοι ενίοτε ασχημονούν, προκειμένου να εντυπωσιάσουν με την υπερβολή  και προσβολή συμβόλων του λαού μας. Αυτό βέβαια αφορά τους δημιουργούς και μόνο, που ενίοτε ξεπερνούν τα εσκαμμένα, αλλά και η τέχνη κρίνεται , όπως κάθε άλλη δημόσια έκθεση, από ειδικούς και τους καθοιονδήποτε τρόπο προσβαλλόμενους από το έκθεμα,

Θα ήθελα να γράψω πολύ περισσότερα για τα όσα μας ταλανίζουν τελευταία, αλλά και να θέλω δεν μπορώ, ίσως  γιατί είναι τόσα πολλά και τα 91 χρόνια  μου δεν μου επιτρέπει να τα προλάβω όλα.

Αντιλαμβάνομαι ότι άλλαξαν οι εποχές και συνεπώς και τα γούστα και οι συμπεριφορές των ανθρώπων και ίσως εγώ δεν μπορώ να το καταλάβω. Γιατί όμως οι λοιπές πολιτισμένες χώρες το έχουν καταλάβει και τι έχουν κάνει περισσότερο από μας για να το αντιμετωπίσουν;;; Αποφαίνομαι με απόλυτη βεβαιότητα ότι δεν απαιτείται μόνο η λήψη πρόσθετων μέτρων αλλά, ας ομολογήσουμε επιτέλους όλοι μας , ότι φταίμε και εμείς, γα να μην πω κυρίως εμείς, που τα θεωρούμε ότι παραβιάζουν τις ‘’ελευθερίες’’ μας και απαιτούν την επικράτηση ‘’τάξης και νομιμότητας!!!

 Ανήκουμε σε μια χώρα που έχει τις αρχαιότερες ρίζες στον πολιτισμό και τη δημοκρατία, αλλά εμείς οι νεώτεροι , για να αποδείξουμε ότι δεν υστερούμε σε  ικανότητες , διακατεχόμαστε από ένα είδος Πυρώνειας αρρεψίας’’ [αμφιβολίας].

Περισσότερα για την κατανόηση του τελευταίου όρου θα βρείτε σε δημοσίευμά μου του 2017 , που ακολουθεί, και είχε γραφεί με την ευκαιρία του BREXIT. Διαπιστώνω όμως ότι βρίσκει πλήρη δικαίωση και με τα σουσούμια του νέου  σερίφη-πλανητάρχη.

Ζητώ συγγνώμη για μια ακόμα φορά για την ‘’ανάμιξη’’ λόγιων όρων σε ένα κείμενο δημοτικής. Το κάνω μόνο με την ελπίδα να περισωθεί έστω και το ελάχιστο από την αρχαία γλώσσα μας, που θα το ξαναπώ,  αποτελεί το μοναδικό στοιχείο απόδειξης της εθνικής μας υπόστασης. Αντώνης.

Ακολουθεί το δημοσίευμα  του 2017

 

Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2017 ‘’ΠΥΡΡΩΝΕΙΟΣ ΑΡΡΕΨΙΑ’’

 

Ο  Έλληνας φιλόσοφος Πύρρων ο Ηλείος [360 – 270 π.Χ]  υπήρξε ο ιδρυτής  της Σχολής του Σκεπτικισμού, που δεν έχει καμιά σχέση με όσα επικαλούνται οι νεόκοποι σκεπτικιστές. Αυτοί λειτουργούν χωρίς σκέψη και με βάσει το θυμικό και την ‘’κουτάλα’’. Προβληματίζουν τον λαό με τις ‘’ρηξικέλευθες’’ θεωρίες προβληματισμού , στερούμενοι όμως παντελώς σκέψης και τεκμηρίωσης, αφού μοναδικό τους κίνητρο αποτελεί η ιδεοληψία και το προσωπικό τους όφελος.

Η Πυρρώνειος αρρεψία [αμφιβολία] στηρίχτηκε στη σκέψη ότι τίποτα δεν μπορεί να είναι καθαυτό καλό ή κακό, δίκαιο ή άδικο, αφού   η ανθρώπινη συμπεριφορά ρυθμίζεται μόνο από τη συνήθεια και το έθιμο. Μοναδικό πραγματικό αγαθό θεωρείτο η αρετή, στοιχείο που αποτελεί ζητούμενο στην εποχή μας, ενίοτε δε αποτελεί απαρέσκεια των  σύγχρονων ‘’χαρισματικών’’ ηγεσιών, ιδιαίτερα στη χώρα μας.

Στις μέρες μας η ‘’αρρεψία’’ αποτελεί μια γενική και αστόχαστη  αμφισβήτηση , με μοναδικό κριτήριο το κομματικό και προσωπικό συμφέρον, ενώ η αρετή αντιμετωπίζεται σαν  ξεπερασμένη συντηρητική άποψη που αντιστρατεύεται την πρόοδο των δήθεν αριστερο-δέξιων ‘’ μαθητευόμενων μάγων’’. Για το σκοπό αυτό επιστρατεύεται η ψευδολογία και  ενοχοποιείται  το ορθόν  και εθνικά ωφέλιμο ως εθνικισμός, που  σπεύδουν να το οικειοποιηθούν και οι ποικιλώνυμοι ακροδεξιοί σχηματισμοί. Το βλέπουμε στην Αυστρία, την Ουγγαρία, την Πολωνία και αλλαχού και εσχάτως  ‘’δημιουργεί’’ ανάλογους μιμητές και στα καθ΄ημάς και ας  μην αποδέχονται οι ‘’υπεύθυνοι’’ τη θεωρία των δύο άκρων.

Πόσες φορές δεν ακούσαμε από πρωτοκλασάτους ηγέτες μας το σύνθημα για την  καπιταλιστική Ευρώπη που πίνει το αίμα μας,  ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, για τους γερμανοτσολιάδες,  τα επαχθή και απεχθή μνημόνια, των  οποίων  οψίμως  επικαλούνται την αναγκαιότητα και τόσα άλλα ευτράπελα. Αυτά βέβαια υπηρετούν κάποια συνθηματολογία, η οποία όμως αναθεωρείται  και  χαρακτηρίζεται ως αυταπάτη και ως αποτέλεσμα πιέσεων των κακών Ευρωπαίων που αρνούνται να χορέψουν στο ρυθμό των ταμπούρλων μας και να δεχθούν τη διαγραφή με ένα άρθρο των δανεικών μας. Το τελευταίο μου θυμίζει τους εγκληματίες που έχουν ενυπογράφως ομολογήσει λεπτομερώς το έγκλημά τους και στο δικαστήριο το αμφισβητούν,  επικαλούμενοι πιέσεις  κατά τη διαδικασία της ανάκρισης.

Το ακόμα χειρότερο είναι ότι οι ίδιοι αυτοί ψευδολόγοι, που ‘’πιάστηκαν με τη γίδα στην πλάτη’’, τα αρνούνται όλα και θέλουν να μας πείσουν ότι κακώς  δεν συμμεριζόμαστε την καθαρή έξοδο από τα μνημόνια, που υποστηρίζουν τα κομματικά παπαγαλάκια τους και στελέχη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ότι ο λαός πλέον ''ξύπνησε'' και ξέρει  καλύτερα από τους Ευρωπαίους και ντόπιους  αισιόδοξους  καιροσκόπους,  το παιχνίδι που παίζεται στην πλάτη του. Είναι αλήθεια ότι συνειδητά ή ασυνείδητα βρήκαν εκείνους  που ‘’περνάνε’’ όσα μετά βδελυγμίας καταδίκαζαν στο πρόσφατο παρελθόν και μάλιστα ‘’χωρίς να ανοίξει μύτη’’. Όταν τελειώσουν τη δουλειά τους θα πάρουν και αυτοί το δρόμο τους, αλλά το κακό θα έχει συντελεσθεί. Στο μεταξύ οι  ευκαιριακοί νομείς της εξουσίας θα έχουν  πάρει μια γερή δόση  χλιδάτης   ζωής, που δεν έβλεπαν ούτε στα όνειρά τους , ενώ τώρα  πρωτοστατούν περιχαρείς στις κωδωνοκρουσίες των  εργασιών της  wall Street του παγκόσμιου καπιταλισμού.

 

Σε κάθε περίπτωση, ευτυχώς, φοβήθηκαν να  ακολουθήσουν το παράδειγμα των λοιπών ευρω-σκεπτικιστών, διότι η χώρα μας δεν έχει τις δυνατότητες της Μ. Βρετανίας. Η τελευταία , άρχισε ήδη να πληρώνει την απερισκεψία της με το BREXIT, που πρότειναν κάποιοι επίσης αριστεροδέξιοι οπαδοί της σύγχρονης βρετανικής ‘’αρρεψίας’’. Οι δικοί μας, πιο ευέλικτοι και πονηρούληδες ‘’οπορτουνιστές’’, κάνοντας ΝΑΙ το ΟΧΙ, έστριψαν  ‘’δια του αρραβώνος’’ , όπως συνήθως κάνουν  παγκοσμίως οι δειλοί, περιορίζοντας  κάπως τη συμφορά, η οποία όμως παραμένει συμφορά και πρέπει να διορθωθεί, αλλά πώς;  Αντώνης Ταρνανάς

Αναρτήθηκε από Αντώνιος ΤΑΡΝΑΝΑΣ στις 10:17 μ.μ. 

ΟΥΚ ΕΝ ΤΩ ΠΟΛΛΩ ΤΟ ΕΥ ΑΛΛ' ΕΝ ΤΩ ΕΥ ΤΟ ΠΟΛΥ

 

ΟΥΚ ΕΝ ΤΩ ΠΟΛΩ ΤΟ ΕΥ ΑΛΛ’ ΕΝ ΤΩ ΕΥ ΤΟ ΠΟΛΥ

                       ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ

 

 

Η χώρα μας που γέννησε τη δημοκρατία και τον αρχαίο πολιτισμό, ‘’φείδεται’’ της εφαρμογής τους ή παραποιεί την ορθή ερμηνεία τους , σε αντίθεση με ό,τι κάνουν οι λοιπές πολιτισμένες χώρες. Η συνήθης  υπερβολή μας και οι σύγχρονες αντισυστημικές τάσεις  διάφορων κομματικών σχηματισμών και του διαδικτύου,  αναζητούν  ευήκοα ώτα, ανάμεσα   στις εύπιστες λαϊκές μάζες , συμβάλλοντας  στη διαστροφή της αλήθειας και της κανονικότητας. Δεν πρέπει να θεωρείται άσχετη και η σημερινή πράξη Βουλευτή του Κόμματος ‘’ΝΙΚΗ’’, που μπήκε στην Εθνική Πινακοθήκη ως ‘’ταύρος εν υαλοπωλείω’’, προκαλώντας φθορές σε έργα τέχνης, τα οποία θεώρησε ασεβή!!!

Δεν γνωρίζω αν  η όλη κατάσταση  αποτελεί  επακόλουθο του τρόπου που γαλουχήθηκαν οι μεταπολεμικές γενιές που έζησαν περιόδους ειρήνης και ευμάρειας,  μοιραία συνέπεια   της αμφισβήτησης που προκάλεσε η ιδεολογική σύγχυση μετά το γκρέμισμα του τείχους του Βερολίνου ή σύμπτωμα των καιρών. Ό,τι και αν ισχύει, είναι καιρός να σκεφθούμε  ότι στη χαλεπή εποχή μας ‘’οί καιροί  ου μενετοί’’ και  έχουμε άμεση υποχρέωση  να συνέλθουμε το ταχύτερο ,επαναφέροντας τις αξίες μας,

Το πρώτο μέρος του τίτλου, αποτελεί παράφραση της ρήσης του αυλητή Καφισία, όταν ένας μαθητής του έπαιζε τον αυλό με ιδιαίτερη ένταση: "οὐκ ἐν τῷ μεγάλῳ τὸ εὖ κείμενον εἶναι, ἀλλὰ ἐν τῷ εὖ τὸ μέγα" . Στην μια ή την άλλη μορφή του σημαίνει ότι το καλό  υπερέχει της υπερβολής και πρέπει κάποτε να βάλουμε μέτρο  και ποιότητα στη  ζωή μας. Επιβεβαίωση της Αριστοτελικής αυτής θεώρησης,  αποτελεί και το δεύτερο μέρος του τίτλου ’’μέτρον άριστον ’’ , γνωστό  και ως παν μέτρον άριστον, από το περίφημο ρητό του Κλεόβουλου, που καθοδηγούσε τον λαό. Είναι καιρός λοιπόν να σταματήσουμε τις αναιτιολόγητες και παράδοξες υπερβολές , που τείνουν να καταστούν τρόπος ζωής στην καθημερινότητά μας .

Έγιναν και πολύ καλά έκαναν,  απεργίες για ενδεχόμενες διαχρονικές εγκληματικές  αβελτηρίες και παραλείψεις της πολιτείας και ζητήθηκε η δικαίωση των αδικοχαμένων θυμάτων στα Τέμπη. Το επισήμαναν με κάθε τρόπο οι διαδηλωτές και η μεν πολιτεία δηλώνει ότι το κατάλαβε και  θα προχωρήσει άμεσα στη διόρθωσή του, η μοναδική δε αρμόδια για δίκαια τιμωρία των ενόχων Δικαιοσύνη, συνεχίζει το έργο της για να μην ξεφύγει κανένας ένοχος, όσο ψηλά και αν βρίσκεται. Η συστηματική συνέχιση  όμως  ,  αρχίζει να γίνεται περιττή και βαρετή ρουτίνα για το κοινωνικό σύνολο, χωρίς να προσφέρει τίποτα περισσότερο. Δεν εννοώ βέβαια τους συγγενείς των θυμάτων οι οποίοι θα συνεχίσουν να ζητούν  τη δικαίωση των νεκρών τους. Η Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής   – όπως οφείλει – θα εξετάσει κάθε νεότερο στοιχείο  αναζήτησης  της αλήθειας, αφήνοντας τις χαροκαμένες οικογένειες να  θρηνήσουν τους χαμένους οικείους τους ,με ηρεμία και τον προσήκοντα  σεβασμό της   ιδιωτικότητας  που δικαιούνται και απαιτούν οι στιγμές.  Αντώνης

 

ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΝΕΡΑΙΔΕΣ

 

       ΕΝΑ   ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΝΕΡΑΙΔΕΣ

 

 

Μια φορά κι έναν καιρό, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, υπήρχε μια εφημερίδα με το όνομα ΕΣΤΙΑ. Τη δημιούργησαν και την διηύθυναν οι αδελφοί Κύρου . Η  ύλη της διέφερε από όλες τις άλλες εφημερίδες της εποχής και αποτελούσε ένα είδος δημόσιου κατήγορου, προσώπων και καταστάσεων, με πολλή δυσκολία να πει έναν καλό λόγο για οτιδήποτε συνέβαινε. Θύμιζε λίγο τα σημερινά πρωινό-μεσημεριάδικα, με αρκετό κουτσομπολιό για όλους και για όλα, χωρίς όμως κακία  αλλά με πάθος, Δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω που οφείλονταν το γεγονός ότι ήταν πάντα επίκαιρη και ενδιαφέρουσα.

Την  δύσκολη εποχή που αναφέρομαι, οι διάφοροι έμποροι τύλιγαν τα προϊόντα τους  -ακόμα και το κρέας-  σε μια παλιά εφημερίδα σε σχήμα  χωνιού, από έλλειψη υλικών συσκευασίας αλλά και για οικονομικούς λόγους. Η ΕΣΤΙΑ   όμως,– ακόμα και μετά την αποσυσκευασία του περιεχομένου της – δεν απορρίπτονταν στα σκουπίδια πριν ρίξεις μια ενδιαφέρουσα ματιά στα γραφόμενά της, που παρουσίαζαν   ενδιαφέρον ανάγνωσμα. Είχε  λίγους μεν αλλά σταθερούς αναγνώστες, κυρίως μεταξύ συνταξιούχων  και φίλων της ορθής χρήσης  γραφής της γλώσσας μας, Η ΕΣΤΙΑ, αποτελούσε ευχάριστο ανάγνωσμα ακόμα και όταν κατέκρινε  ή ‘’κουτσομπόλευε’’ γενικώς τα κακώς κείμενα, χωρίς όμως να χρωματίζεται κομματικά.

Θυμάμαι το 1968  που πήρα απόσπαση από την Πράγα που υπηρετούσα  στην Πρεσβεία μας στη Βόννη, πρωτεύουσα τότε  της Δυτικής Γερμανίας, Πρέσβης της χώρας μας ήταν ο Αλέξης Κύρου, αδελφός των ιδιοκτητών της ΕΣΤΙΑΣ. Με έστειλαν εκεί για να αντικαταστήσω ένα συνάδελφό, που εν μέσω χούντας τον κατηγορούσαν σαν χουντικό!!! Τελικά όμως, μετά μερικούς μήνες, αντιλαμβάνεστε ο ‘’χουντικός’’ συνάδελφος παρέμεινε στη θέση του και  εγώ επέστρεψα στη δική μου στην Πράγα, παραμονές της σοβιετικής εισβολής.

Ο Αλέξης Κύρου παράμενε στη Βόννη, με υπερτεσσακονταετή υπηρεσία και ανανεώσεις της θητείας του ανά εξάμηνο, ύστερα από πιέσεις του Υπουργού Εξωτερικών Πιπινέλη,  αποτελώντας τον κυματοθραύστη της αντιχουντικής θέσης της Γερμανίας, αφού είχε διατελέσει επί σειρά ετών καθηγητής στη χώρα και έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης. Ο συμπαθέστατος αυτός Πρέσβης, μπαίνοντας στην Πρεσβεία, καλημέριζε καθημερινά όλους τους υπαλλήλους και ‘’σκωπτικά’’ μας ρωτούσε αν διάβασε κανείς μας την ‘’κουτσομπόλα’’ των αδελφών του  και ποιον είχε βάλει στόχο εκείνη την ημέρα. Πρόσθετε δε ότι,  ‘’ αν ποτέ η εφημερίδα αποφασίσει να υποστηρίξει κάποιον πολιτικό, θα τον κάψει. Οι παλιοί που έζησαν τα γεγονότα θυμούνται ότι έγινε ανεκτική στη χούντα  και υποστήριξε πολιτικά τον  Σπύρο Μαρκεζίνη τον οποίο  έκαψε οριστικά και αμετάκλητα.

Παρακολουθώντας τα πρωτοσέλιδα της σημερινής ‘’ΕΣΤΙΑΣ’’ διαπιστώνω ότι κράτησε το πολυτονικό σύστημα γραφής και αρέσκεται στα  fake news  του διαδικτύου , με στήριξη  ευκαιριακών κομματικών ‘’συνάξεων’’, με αντισυστημική δομή. Συνειρμικά θυμάμαι τα λόγια του αείμνηστου Αλέξη Κύρου και τις πιθανές συνέπειες για κείνους που στηρίζει η εφημερίδα. Ο καιρός θα  μας καταδείξει αν υπήρξαν προφητικά και για την εποχή μας.

Με την ευκαιρία αυτή, θα αναφερθώ αποσπασματικά και στην εξέλιξη του δικού μου προβλήματος, διότι η κατάσταση στη Βόννη ήταν δραματική, αφού ο  στρατιωτικός μας Ακόλουθος –συμμαθητής και φίλος του Παπαδόπουλου-  με το επιτελείο του έφθαναν μέχρι ξυλοδαρμού των υπαλλήλων ή παραπομπή τους στο ΕΑΤ-ΕΣΑ για ‘’συμμόρφωση’’!!! Με αφορμή όλα αυτά και έχοντας προνοήσει να κρατήσω το  [δυσεύρετο] σπίτι μου στην Πράγα,  είχα προπληρώσει το ενοίκιο ολόκληρου του 1968, πιστεύοντας ότι δεν θα μείνω στη Γερμανία για πολύ. Καθημερινά ρωτούσα τον Πρέσβημου γιατί επιμένει να με κρατά με μικρό παιδί στη Βόννη, αφού ο άλλος  θα μείνει και η εκεί παραμονή μου δεν με ενδιαφέρει. Σημειωτέο ότι  η οικοσκευή μου βρισκόταν επί μήνες στις αποθήκες του σταθμού με έξτρα πληρωμή και εγώ διέμενα σε επιπλωμένο σπίτι με οικονομική επιβάρυνση, βέβαιος ων ότι θα επιστρέψω στην Πράγα. Κάποια μέρα όμως έφθασε ένα προσωπικό τηλεγράφημα του Υπουργού Πιπινέλη που  καλούσε  τον Πρέσβη να ανανεώσει την εκεί παραμονή του για ένα εξάμηνο ακόμα.

Του πήγα προσωπικά το τηλεγράφημα και τον ρώτησα αν θα  παραμείνει στην Πρεσβεία και μου απάντησε ότι κουράστηκε πια με αυτή την κατάσταση και θα φύγει. Εκμεταλλεύθηκα την ευκαιρία και τον ρώτησα τι προβλέπει για  μένα μετά την  αποχώρησή του, αφού και τώρα που είναι παρών παραμένουμε και οι δυό;;;Μου απάντησε ότι δεν το είχε σκεφθεί και  έγραψε ένα τηλεγράφημα προς τον Υπουργό εξωτερικών με το ακόλουθο σύντομο περιεχόμενο: ‘’Διαπιστώσας ότι θέμα [αναφέρεται ο ‘’χουντικός’’ συνάδελφος] κατέστη εθνικό, διέταξα κ. Ταρνανά [ τον υποφαινόμενο]να επιστρέψει στη θέση του, υποβάλλω δε άμα την παραίτησή μου’’.

Εγώ  επέστρεψα πράγματι στην Πράγα , όπου βίωσα τη σοβιετική  εισβολή, εκείνος δε, επιστρέφοντας οδικώς στην Αθήνα, έπαθε καρδιακή συγκοπή και έχασε τη ζωή του.  Προσωπικά  βίωσα τα γεγονότα εκείνης της εποχής, αισθάνομαι την ανάγκη να τα μεταφέρω στους νεώτερους και να αποτίσω φόρο τιμής στον λαμπρό εκείνο άνδρα που το αιφνίδιο τέλος της ζωής του , του στέρησε τη δυνατότητα να τα  αφηγηθεί ο ίδιος  και να δει την μετεξέλιξη της ‘’κουτσομπόλας, όπως αποκαλούσε την εφημερίδα που δημιούργησε η οικογένειά του.  Αντώνης

ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΣ

 

                 Ο TEMP[I]ORA O MORES

            Ω ΚΑΙΡΟΙ [ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ] Ω ΗΘΗ

 

 

Σήμερα,  θα είμαι πραγματιστής , όπως  επιβάλλει  η επικαιρότητα  και  η ίδια η ζωή, και  θα πω την αλήθεια και μόνο την αλήθεια,  χωρίς φόβο και πάθος και με τη μεγαλύτερη ανθρωπίνως δυνατή αντικειμενικότητα.  Υποπτεύομαι  ότι  μεγάλο μέρος του λαού μας –-καλοπροαίρετοι και  μη - χαρακτηρίζεται από υποκρισία και σκοπιμότητες ή ακολουθεί τυφλά το θυμικό  και όχι τη λογική του.  Δεν πέρασαν ούτε τρεις μέρες από τις πανελλήνιες και πανελλαδικές εκδηλώσεις συμμετοχής στο πένθος των συγγενών  θυμάτων των Τεμπών και οι ίδιοι – στην πλειονότητά τους  -  ξέχασαν πάραυτα το σκοπό των   κινητοποιήσεων  τους, συμμετέχοντας στο καρναβάλι. .  Για  κάποιους ‘’ετεροκίνητους συμπαραστάτες’’ δεν λέω ότι μασκαρεύτηκαν  τη Δευτέρα, γιατί το φαινόμενο  αυτό  προϋπήρχε των απόκρεω και  αποτελούσε ανέκαθεν ευκαιριακή κατάσταση  στη χώρα μας.

Εν τω μεταξύ στη συζήτηση στη Βουλή, ο Πρόεδρ5ος του σύριζα έσπευσε να  ιδιοποιηθεί την προχθεσινή λαοθάλασσα   για τα θύματα των Τεμπών, δηλώνοντας ότι  κατέβηκαν στους δρόμους για  να φύγει αυτή η Κυβέρνηση.

Πού πήγε  άραγε η θλίψη τους και η αγανάκτηση  τους για τα εγκλήματα που προαποφάσισαν τα ‘’λαϊκά  δικαστήρια’’ πριν αποφανθεί η Δικαιοσύνη; Ανήκω σε μια  γενιά που γνώρισε ανάλογα  ‘’δικαστήρια’’ εκατέρωθεν στη διάρκεια του εμφυλίου και φοβάμαι ότι κάποιοι επιδιώκουν την επαναφορά τους.  Άλλωστε δεν έχουν άλλο τρόπο – όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις – να ανέλθουν στην εξουσία. Η υποκρισία άγγιξε και  διάφορες δομές της πολιτείας,  ακόμα και του αθλητισμού, με εκδηλώσεις πένθους , ενός λεπτού σιγή σε όλους τους αγώνες  και ανάλογες προσωπικές δηλώσεις..   Κάποιοι πρωτοτύπησαν και έκαναν  προσωρινή  διακοπή ποδοσφαιρικού αγώνα  στο 57^ο λεπτό, που θυμίζει αριθμητικά τα θύματα , αιφνιδιάζοντας   και τους θεατές του αγώνα. Η  ενέργεια  αυτή  ίσως αποτελεί και  μια κάποια ‘’εξήγηση’’, γιατί ο λαός  δεν έπραξε το ίδιο για την καραμπινάτη εγκληματική απώλεια των 104 ατόμων που κάηκαν  ζωντανά στο Μάτι,  το 2018.  Προφανώς  γιατί τη χώρα   κυβερνούσε ‘’άσφαλτος’’ προοδευτική Κυβέρνηση  και κρίθηκε   αδύνατη μια ανάλογη συμπεριφορά., αφού τα θύματα ήταν    περισσότερα από τα 90 λεπτά   ενός  ποδοσφαιρικού αγώνα !!! Αποτελούν και αυτά δείγματα των καιροσκοπισμών που διακρίνουν την εποχή μας. Η καταδίκη των υπευθύνων  εκείνης της εκατόμβης δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί, παρά την παρέλευση υπερτριπλάσιου  χρόνου από το  σιδηροδρομικό δυστύχημα, λόγω πολυπλοκότητας της δίκης και εγγενών αδυναμιών.

Οι  τραγικοί γονείς και συγγενείς των  θυμάτων  αμφοτέρων των ‘’εγκλημάτων’’,  όταν θα έχουν ξεχαστεί οι συμπαραστάσεις , ειλικρινείς τε και  υποκριτικές,   θα, συνεχίσουν να  βιώνουν  το δράμα μόνοι τους . Τότε, θα καταλάβουν όλοι ότι το μεγαλείο της συμπαράστασης του λαού που άγεται και φέρεται από τις συγκυρίες, ήταν μια ακόμα υποκρισία.  Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης των δύο ‘’εγκλημάτων’’ , και της συμπαράστασης  του λαού και των κομματικών μηχανισμών, παραθέτω  αποσπάσματα πρόσφατης κατάθεσης-απολογίας , του Δημάρχου  της περιοχής κ. Μπουρνούς, για τα θύματα στην περιοχή του:

Τρίτη, 25 Φεβρουαρίου 2025 18:24

 

«Η μη αποστολή δυνάμεων η αιτία της καταστροφής»

Ευθύνες στη μη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού την ημέρα της πυρκαγιάς απέδωσε κατά την απολογία του στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο για την τραγωδία στο Μάτι ο πρώην δήμαρχος Ραφήνας – Πικερμίου, Ευάγγελος Μπουρνούς, ο οποίος χαρακτήρισε τον εαυτό του κατηγορούμενο, αλλά και θύμα.

«Το σπίτι μου κάηκε, η σύζυγός μου είχε εγκαύματα και οι γονείς της έμειναν πέντε ώρες μέσα στη θάλασσα και βγήκαν μαζί με τους υπόλοιπους. Έμειναν τις περισσότερες ώρες κάτω από το νερό και βγήκαν ζωντανοί. Απλώς άντεξαν. Εκείνη την ημέρα έφερα το βάρος της θέσης του δημάρχου», είπε ο κ. Μπουρνούς, ο οποίος έκανε λόγο για έλλειψη κρατικού μηχανισμού.

Όπως είπε στους δικαστές ο κατηγορούμενος, από νωρίς γνώριζαν ότι υπήρχαν νεκροί.

«Ήμουν ο πρώτος που ανακοίνωσε στις 8 το βράδυ ότι υπήρχαν νεκροί. Τους είδα. Με πήρε κάποιος δημοσιογράφος και είπα ότι υπάρχουν νεκροί. Όταν κατέβηκα στο λιμάνι της Ραφήνας, έβγαιναν οι νεκροί σωρηδόν. Μέσα σε σακούλες εννοώ. Το επίσημο κράτος μέχρι τις 23:00 δεν ήξερε για νεκρούς», είπε ο κατηγορούμενος, προσθέτοντας ότι κακώς του αποδίδονται κατηγορίες.

‘’Βρίσκομαι σήμερα ενώπιόν σας με κατηγορίες που δεν ταιριάζουν σε εμένα και το ποιόν μου… Κάθε ημέρα που περνάει σκέπτομαι αν μπορούσα να κάνω κάτι διαφορετικό ακόμα και για την οικογένειά μου. Η απάντηση είναι ότι θα έπρεπε να κάνω πιο πολλά για την οικογένειά μου. Αν μπορούσα, θα είχα δέκα πυροσβεστικά και όχι πέντε. Η έλλειψη αποστολής δυνάμεων είναι η αιτία της καταστροφής. Όταν αργείς, αυτά είναι τα αποτελέσματα’’.

Δεν επιθυμώ να εξωραΐσω την αποτελεσματικότητα του κράτους, αδυνατώ όμως   να αποσιωπήσω την υποκρισία – οποθενδήποτε και αν προέρχεται - που επιδείχτηκε σε βάρος των θυμάτων και των οικογενειών τους  και στις δυο περιπτώσεις, που αποτελεί διαχρονική μας αδυναμία.

Τέλος παραθέτω και κάποιες σοφές ρήσεις και παροιμίες , σχετικές με την υποκρισία και τον καιροσκοπισμό ,για να καταλάβουμε όλοι μας τι συμβαίνει γύρω μας:

 

‘’Πολλοί δρώντες τα αίσχιστα, λόγους τους αρίστους ασκέουσι.

Δημόκριτος

Λόγω γαρ ήσαν ουκ έργω φίλοι.

–	Γιατί ήταν φίλοι στα λόγια, όχι στην πράξη.

Ευριπίδης

Τους ρήτορας τα δίκαια μεν εσπουδακέναι λέγειν, πράττειν δε, ουδαμώς.

–	Οι ρήτορες έχουν σπουδάσει να μιλούν για τα δίκαια, αλλά να τα πράττουν, καθόλου.

Διογένης

 

Μεγαρέων δάκρυα.

Αρχαιοελληνική παροιμιακή φράση

(για ψεύτικα δάκρυα, επειδή στα Μέγαρα καλλιεργούσαν πολλά κρεμμύδια)

Εχθρός γαρ μοι εκείνος ομώς Αΐδαο πύλησιν
ος χ’ έτερον μεν κεύθη ενί φρεσίν, άλλο δε είπη.

–	Ότι μου είναι μισητός, όσο του Άδη οι πύλες, κείνος που κρύβει άλλο στον νουν και άλλο στο χείλος έχει.

Όμηρος

Να φοβάσαι τους προφήτες κι αυτούς που είναι έτοιμοι να πεθάνουν για την αλήθεια, επειδή κατά κανόνα κάνουν και άλλους να πεθάνουν μαζί τους, μερικές φορές πριν απ’ αυτούς και καμιά φορά αντί γι’ αυτούς.

Ουμπέρτο Έκο

Ένας ανθρωπιστής είναι πάντα ένας υποκριτής.

Τζωρτζ Όργουελ

Προκειμένου να γίνει αφέντης, ο πολιτικός προσποιείται τον υπηρέτη.

Σαρλ Ντε Γκωλ

Η υποκρισία είναι τα λύτρα που πληρώνει η αμαρτία στην αρετή.

 

Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω

Είναι χαζό να συνεχίσουμε να υποκρινόμαστε ότι κατά βάθος είμαστε όλοι αδέρφια. Η αλήθεια είναι ότι κατά βάθος είμαστε όλοι κανίβαλοι, φονιάδες, προδότες, ψεύτες και υποκριτές.

Χένρυ Μίλλερ

Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης.

Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις.’’

Αντώνης

ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ

 

                             ΑΛΗΘΕΙΕΣ  ΚΑΙ   ΨΕΜΑΤΑ

                

 

Με όσα συμβαίνουν  τελευταία  στον Κόσμο ολόκληρο, συμπεριλαμβανομένης  και της χώρας μας, έχει χαθεί  το μέτρο  και ο καθένας  πιστεύει  στην προσωπική του αλήθεια  και προσπαθεί να την επιβάλει  και στους άλλους. Βλέποντας το θέμα εμπειρικά ,  ελλείψει ειδικών γνώσεων , διαπιστώνω ότι καθένας έχει τις δικές του θέσεις και αντιλήψεις για το σωστό και το λάθος, την αλήθεια και το ψέμα, αγνοώντας τις κοινωνικές παραδοχές .   

Κατά γενική παραδοχή , το  ψέμα αποτελεί  συνειδητή  και σκόπιμη πράξη, χρησιμοποιείται δε για να  καλύψει  παραλείψεις, λάθη ή πράξεις παράνομες, ανήθικες και ανόητες ή φαντασιώσεις. Μια ηπιότερη και λιγότερο βλαπτική μορφή του, αποτελούν τα κατά συνθήκη ψεύδη. Χρησιμοποιούνται, συνήθως, για να απαλύνουν κάποια δυσάρεστη αναγγελία ή κατάσταση ή για να προετοιμαστεί ο  αποδέκτης τους να  ακούσει την αλήθεια, χωρίς όμως να παύει  να είναι ψέμα.

Το ψεύδος κυριαρχεί έναντι της αλήθειας και σίγουρα αποτελεί απαράδεκτη και καταδικαστέα πράξη, ασχέτως πώς και γιατί χρησιμοποιείται. Αποτελεί  επικίνδυνο κοινωνικό φαινόμενο και μοναδικό και δόλιο μέσο  έκφρασης  λαϊκισμού , για τη συσκότιση  ή την απόκρυψη  της αλήθειας.

Η  αλήθεια ορίζεται στο Λεξικό ως «συμφωνία με γεγονότα ή την πραγματικότητα, μια δήλωση που αποδεικνύεται ότι είναι ή γίνεται αποδεκτή ως αληθινή, πραγματικότητα ή ακρίβεια». Μερικοί άνθρωποι σήμερα αρνούνται την ύπαρξη της αληθινής πραγματικότητας και υποστηρίζουν ότι πρόκειται για αντιλήψεις και γνώμες. Από την άλλη πλευρά όμως προκύπτει ότι είναι  απολύτως αναγκαία η ύπαρξή της. .

Παράλληλα όμως είναι  αναμφισβήτητο ότι ‘’ουδείς κατέχει την μοναδική  απόλυτη αλήθεια’’. Όσοι   υποστηρίζουν το αντίθετο , αρνούνται πεισματικά να σταματήσουν να ‘’κοροϊδεύουν τον εαυτό τους’’ ή να επιδιώκουν  να ‘’επιβάλουν’’ την δική τους ‘’πλασματική  αλήθεια ‘’ για την εξυπηρέτηση  προσωπικών,  ενίοτε δε και ιδιοτελών  σκοπών.

Οι καιροί άλλαξαν, όχι όμως προς το καλύτερο και ίσως η ηλικία και οι εμπειρίες μου να με εμποδίζουν να συμμεριστώ αυτή την αλλαγή και να μπω κι εγώ στον αχταρμά που έχει δημιουργηθεί. Περιορίζομαι στην παρατήρηση του φαινομένου και εξακολουθώ να εμπιστεύομαι την  διαπιστωμένη νοητική μου επάρκεια.

Γυρίσαμε στις  εποχές του  δίκιου  του Σερίφη και της διπλωματίας  με ‘’το παίρνεις ή φεύγεις’’, συνοδεία  ανεπίτρεπτων ψευδών, για να δικαιολογηθεί η πρωτοφανής απρέπεια. Το πρόσωπο του καλεσμένου-φιλοξενούμενου είναι ιερό, πόσο μάλλον αν πρόκειται για αιρετό  Πρόεδρο μιας Δημοκρατικής χώρας. Μου θυμίζει  την ανάλογη τελεσιγραφική πρόταση του Ιταλού Πρέσβη στον Μεταξά το 1940, την οποία ο ελληνικός λαός απέρριψε.

Είναι φανερό ότι από τον ηγέτη που ανέχθηκε την κατάληψη του Καπιτωλίου, αθωώνοντας τους πραξικοπηματίες και τον ηθικό αυτουργό της πρωτοφανούς πράξης και θαυμαστή του Πούτιν δεν μπορεί κανείς να αναμένει καλύτερη συμπεριφορά. Φοβάμαι πολύ τη συνέχεια, σκεπτόμενος ότι η προεδρεία  του μόλις ξεκίνησε.

Με συγκίνησε βαθύτατα η πανελληνική και πανελλήνια συμμετοχή στο έγκλημα των Τεμπών και στο βαρύτατο πένθος των συγγενών των θυμάτων.  Είναι αλήθεια ή ψέματα ότι  δεν έγινε το ίδιο και για το έγκλημα που διαπράχτηκε στο Μάτι με τους 104 καμένους  ζωντανούς και τους οικείους τους;;; Σημειώστε ώστε και η δική τους δικαίωση αναμένει απάντηση από την Δικαιοσύνη και την Πολιτεία.  Ρητορικό είναι το ερώτημά μου αλλά δεν θα το αποφύγει κανείς. Γιατί αυτή η σκόπιμη και επιλεκτική μνήμη;;; Αντώνης