Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΣΠΑΓΕ ΠΛΑΚΑ

                               Αγροίκοι  ή  Αμοραλιστές!!!

Οι περισσότεροι έχουμε απολαύσει την ομότιτλη κωμωδία με τον αείμνηστο Λάμπρο Κωνσταντάρα, όχι μόνο από τις αμέτρητες τηλεοπτικές επαναλήψεις της  αλλά και τις πολλαπλές  αντιστοιχίσεις της με την πολιτική μας επικαιρότητα. Η μοναδική διαφορά εντοπίζεται στο γεγονός ότι ο  ‘’ανεύθυνος’’ ήρωας της ταινίας,  αναγνωρίζει την αποτυχία του και επιχειρεί ή προσποιείται ότι θα αυτοκτονήσει , ενώ στην πολιτική μας κονίστρα καίγονται 102  και πνίγονται 23 άνθρωποι και οι υπεύθυνοι περί άλλα τυρβάζουν. Η προβολή μάλιστα των επίσημων στιγμιότυπων με το ‘’κρατικό μπάχαλο’’ και την απόκρυψη των θυμάτων, ανοίγει την όρεξη της ‘’πρώτη φορά αριστεράς’’ ηγεσίας μας να στήσει  τσιμπούσι στην Κρήτη. Να δείτε ότι στο τέλος θα υποδείξουν ως κύριο υπεύθυνο της τραγωδίας τον κ. Παπαχελά , που έφερε στο φώς τα συνταρακτικά αυτά επίσημα ντοκουμέντα.

Για να προλάβουμε μια νέα τραγωδία και κυρίως για να απαλλάξουμε τη χώρα από το δημόσιο άγος,  ας επιληφθεί  αυτεπάγγελτα  ο κ. Εισαγγελέας κατά του ‘’δράστη της σχετικής έρευνας’’  για την καταστροφή στο Μάτι και ενδεχομένως, κατά παντός  άλλου υπευθύνου .Ίσως έτσι να προλάβουμε τον γενικευμένο αμοραλισμό που χαρακτηρίζει την εποχή μας, διότι – εν όψει των εκλογών –  φοβούμαι ότι θα  ακολουθήσουν πολύ χειρότερα.

Η επικαιρότητα μου έφερε στο νου ένα διάλογο του 1962 , του ιστορικού ηγέτη μια άλλης ‘’πραγματικής’’ αριστεράς, του  Ηλία Ηλιού , με τον Ακαδημαϊκό και Υπουργό Παιδείας  Κωνσταντίνο Τσάτσο,  που παραθέτω , όπως τον γνώρισα προσωπικά και  αναφέρεται στην πηγή ‘’sansimera.gr’’.  Ιστορικά, η  ανθρώπινη ηθική  δεν αποτέλεσε ποτέ   δεξιά ή αριστερή αποκλειστικότητα, ενώ στην εποχή μας φευ [!] αποτελεί είδος σε ανεπάρκεια,  με τάση πλήρους εξαφάνισης και  ασφαλώς κάποιοι ευθύνονται γι’ αυτό!!!.

‘’Το 1962 ο Ηλίας Ηλιού, τότε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΕΔΑ, συνοδευόμενος από στελέχη της Νεολαίας, επισκέφθηκε τον Κωνσταντίνο Τσάτσο, τότε υπουργό Προεδρίας της Κυβερνήσεως του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Σκοπός της επίσκεψης ήταν η διαμαρτυρία για τη βία που ασκείτο σε αριστερούς φοιτητές στα πανεπιστήμια από τη δεξιάς απόκλισης φοιτητική οργάνωση ΕΚΟΦ (Εθνική Κοινωνική Οργάνωση Φοιτητών), από παρακρατικούς της Δεξιάς, αστυνομικούς ένστολους και ασφαλίτες.

Αφού άκουσε τον Ηλιού ο Τσάτσος, τον παρακάλεσε να μείνουν για λίγο μόνοι. Ήταν φίλοι και οι δύο διανοούμενοι μεγάλου βεληνεκούς, με κοσμοπολίτικη παιδεία και πλούσια νομική και φιλοσοφική παραγωγή. Η κατ' ιδίαν συνάντηση κράτησε μερικά μόνο λεπτά και όταν ο Ηλιού βγήκε από το υπουργείο στράφηκε προς τους νεολαίους της ΕΔΑ και τους είπε: «Παιδιά, δεν μπορείτε να φανταστείτε τι μου είπε ο κύριος ακαδημαϊκός και καθηγητής Πανεπιστημίου στην Ελλάδα και τη Γερμανία». Και συνέχισε: «Επειδή εσείς οι μαρξιστές έχετε οριστικά κερδίσει τον ιδεολογικό αγώνα, κατέχετε το χώρο του πανεπιστημίου και του πολιτισμού. Έχετε αλώσει τη νεολαία. Ηλία, δεν έχουμε άλλο τρόπο. Και δεν πρόκειται να παραδοθούμε. Θα σας ταράξουμε στο ξύλο».

Κάποιος από τους νεολαίους τον ρώτησε: «Και συ τι απάντησες;». Και ο Ηλιού τότε είπε το ιστορικό: «Και μείς θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα».’’Αντώνης Ταρνανάς

ΕΞ ΑΠΑΛΩΝ ΟΝΥΧΩΝ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

                [ Ελεύθερες Σκέψεις]

                                                                                                 

Η ανθρώπινη κοινωνία βίωσε κατά καιρούς έντονες και πολλάκις βίαιες καταστάσεις, στην προσπάθειά της να αλλάξει – προς το καλύτερο - τη μοίρα της ίδιας ή συχνότερα εκείνων που το επιδίωξαν. Οι αλλαγές αυτές επαγγέλλονταν [ με την έννοια της υπόσχεσης ] πάντα  την καλυτέρευση  της πραγματικότητας, χωρίς να είναι εξασφαλισμένος ο επιδιωκόμενος σκοπός, διότι κάθε ανάλογη  ‘’καλή’’  πρόθεση , υπέκρυπτε και τη σχετική προσωπική ιδεολογική, θρησκευτική ή άλλη  απροσδιόριστη επιδίωξη των υποκινητών της.

Ανατρέχοντας στην ιστορία, βρίσκουμε πληθώρα ανάλογων καταστάσεων, πολλές από τις οποίες αποδείχτηκαν καταστροφικές για το κοινωνικό σύνολο, το οποίο, ως συνήθως, συνδράμει  ή και υπερθεματίζει  στις λαϊκίστικες κορώνες εκείνων που το πείθουν ότι κατέχουν τη μοναδική απόλυτη αλήθεια . Ακόμα πληρώνουν οι λαοί τα εθνικοσοσιαλιστικά πειράματα του Χίτλερ που αιματοκύλησαν την ανθρωπότητα και τη διάψευση στην εφαρμογή της Μαρξιστικής θεωρίας, που γύρισε τους λαούς στον ιδιότυπο σύγχρονο μεσαίωνα. Ακόμα και ο Ευρωπαϊκός διαφωτισμός είχε τις δικές του παράπλευρες συνέπειες, μια των οποίων υπήρξε και ο αποκαλούμενος Νεοελληνικός Διαφωτισμός, ο οποίος  μάλλον υπερεκτίμησε τον ρόλο του.

Με τα  θέματα αυτά έχουν  ασχοληθεί πολλοί και καταλληλότεροι εμού, μερικοί  μάλιστα εξ αυτών έχουν εντρυφήσει συστηματικότερα στην ανάλυση των όποιων αποτελεσμάτων τους. Στο σημερινό μου πόνημα θα ασχοληθώ με την καταιγιστική και  αμείλικτη αμφισβήτηση που δολίως και ‘’ παρά φύσιν ‘’ έχει εισβάλλει στη ζωή όλων μας, χωρίς να γνωρίζουν, ακόμα και οι υποκινητές της, την τελική κατάληξη, αφού σήμερα βιώνουμε  ακόμα τα πρώτα  της δείγματα.

Αμφισβητούνται σχεδόν τα πάντα και μάλιστα α λα καρτ , στον όνομα της δήθεν προοδευτικότητας και μάλιστα από ευάριθμες ομαδούλες δεδηλωμένων αρνητών, των όποιων παραδοχών του παρελθόντος. Αρχίζοντας από τη θρησκεία, την πατρίδα και την οικογένεια, στοιχεία που τελικά  χαρίζουν στους πατριδοκάπηλους εθνικιστές, τους οποίους ισχυρίζονται ψευδώς ότι  αντιμάχονται. Στην πραγματικότητα  επιδιώκουν  να αφαιρέσουν τους συνεκτικούς κρίκους της κοινωνίας, ώστε να καταστήσουν  ευκολότερη την επιβολή  των  ανερμάτιστων ιδεοληψιών τους. Μέσα στη γενική αυτή αμφισβήτηση, πολλοί προσπαθούν  να επωφεληθούν, αγνοώντας διεθνείς κανόνες  δικαίου, ακόμα και επιστημονικές θεωρίες. Η γειτονική Τουρκία, για παράδειγμα,  στην προσπάθειά της να αναδειχθεί κυρίαρχη δύναμη, αμφισβητεί σχεδόν τα πάντα,  οριοθετώντας   αυθαίρετα, με δικά της κριτήρια ‘’τη γαλάζια’’ πατρίδα της. Σοβαροί επιστήμονες δεν χάνουν την  ευκαιρία  αμφισβήτησης ακόμα και της θεωρίας της σχετικότητας του Αϊνστάιν, παρά τις αμέτρητες διαψεύσεις τους, στη γη και στο διάστημα.

Με δεδομένο ότι η αμφισβήτηση έχει καταστεί πια βασικό στοιχείο της καθημερινότητας, στα μέτρα του κάθε  καιροσκοπούντα, είναι αδύνατη η ανεύρεση ειλικρινών και ανυστερόβουλων συνομιλητών , που θα εμποδίσουν τις επιδιώξεις  της νέας λαίλαπας της εποχής μας. Ακόμα και πολύ δικά μας και αγαπημένα πρόσωπα, αμφισβητούν ή  και αμφισβητούνται , όσον αφορά τις  εκατέρωθεν προθέσεις και  ικανότητες, χωρίς καν να διακατέχονται από δόλιες σκέψεις ή καιροσκοπισμό. Η αμφισβήτηση αυτοσκοπός και προϋπόθεση πριν από κάθε σκέψη ενίοτε δε και χωρίς οποιαδήποτε σκέψη, έχει γίνει η νέα μόδα κάθε ‘’σύγχρονου’’ πολίτη, που δηλώνει ή επιθυμεί να φαίνεται προοδευτικός.

Τη βεβαιότητα ότι  το ‘’φαινόμενο’’ αυτό αποτελεί σκόπιμη επιδίωξη και όχι φυσική συνέπεια ή αναγκαιότητα  της ζωής, μου ενίσχυσε μια πρόσφατη στενή επαφή μου με ένα βρέφος μόλις τριών μηνών, που δεν πρόλαβε να ‘’μπολιαστεί’’ από τη σύγχρονη λογική  της αμφισβήτησης κάθε αρχής, κανόνα ή παράδοσης. Έζησα από πολύ κοντά τον δυσσσέγγονό μου – γιο της μεγάλης μου εγγονής - και βεβαιώθηκα   ότι οι άνθρωποι από τη φύση τους είναι άδολοι και καλοπροαίρετοι, και αυτός είναι ο λόγος που οι πολιτικές ηγεσίες κάνουν τα ‘’χίλια – μύρια’’ για να τον φέρουν στα μέτρα τους, για να δεχθεί τη ‘’σαλεμένη’’ τους μωρότητα σαν διαφωτισμό. Στρεβλώνουν την παιδεία και αμφισβητούν τη θρησκεία, με σκοπό να εξαγοράσουν  τους νέους γενίτσαρους  που θα τους βοηθήσουν να επιβάλουν τις αποτυχημένες  ιδεοληψίες τους.

Το γεγονός ότι πολλοί από τη σημερινή κομματική νομενκλατούρα  της χώρας μας  προέρχoνται από την ενημέρωση, την εκπαίδευση ή  είναι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, δείχνει και το κατάντημα της κοινωνίας μας, η οποία τους εμπιστεύεται τη διδασκαλία της απολιτικοποιημένης πλέον  νέας γενιάς μας. Είναι αυτοί που εμποδίζουν τον Ήλιο της Άνοιξης να ζεστάνει τις καρδιές μας, όπως προδιαθέτει και ο συνημμένος θαυμάσιος πίνακας του Ρώσου ζωγράφου Victor Borisov – Musatov .      Αντώνης Ταρνανάς

Victor Boriso0n-Muratov, Russe [Sileil de printemps]

Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ

Ύστερα από μια μακρά σιωπή στην κοινοποίηση της αρθρογραφίας μου, αισθάνομαι την ανάγκη  να επανέλθω και να συμμερισθώ μαζί σας τη συμμετοχή στο Θείο δράμα και την προσμονή της Ανάστασης του Κυρίου αλλά και του Ελληνικού λαού, του οποίου το μαρτύριο δεν έχει τελειωμό. Αρχική μου σκέψη ήταν – όπως το συνηθίζω τέτοιες μέρες- να περιορισθώ στις ευχές και κάποιες αναπολήσεις  αντίστοιχων περιόδων του παρελθόντος, αλλά η επικαιρότητα με ανάγκασε να στραφώ σε αναμνήσεις μιας εποχής που θέλω να διαγράψω οριστικά από τη μνήμη μου.

Στην αλλαγή αυτή οδηγήθηκα από μια φωτογραφία του κυρίου Πρωθυπουργού στην Καλαμάτα με ένα πανευτυχές κοριτσάκι στην αγκαλιά του, που μου θύμισε την πραγματική ιστοριούλα που θα σας διηγηθώ, χωρίς να παραθέσω τα  πλήρη στοιχεία  των ηρωίδων της:

Ήταν το καλοκαίρι του 1969, που υπηρετούσα στην Ελληνική Πρεσβεία της Πράγας Τσεχοσλοβακίας, την οποία  επισκέφθηκαν δύο εξαδέλφες – όπως μου δήλωσαν – Ελληνίδες  του παιδομαζώματος του 1949 ,με αίτημα την επιστροφή τους στην Ελλάδα. Μετά τα γεγονότα της σοβιετικής εισβολής στη χώρα, στην οποία τα Ελληνόπουλα αντιστάθηκαν πολύ έντονα, δημιουργήθηκε μια σημαντική τάση επιστροφής  των παιδιών αυτών στην πατρίδα τους. Σημειώνω όμως με πικρία ότι την εποχή εκείνη χρειάζονταν άδεια επιστροφής  και τα παιδιά που οδηγήθηκαν από τον δημοκρατικό  στρατό και χωρίς τη θέλησή τους στις  ‘’Λαϊκές Δημοκρατίες’’ της Ανατολικής Ευρώπης. Πέραν όμως αυτού  του παραλογισμού, την κατάσταση δυσκόλευε κυρίως η στάση των συγγενών τους στην πατρίδα που με διάφορα προσχήματα αντιδρούσαν  στην επιστροφή τους, για να συνεχίσουν να εκμεταλλεύονται την κτηματική τους περιουσία.

Όταν ζήτησα το μικρό τους όνομα – στην καταγραφή των στοιχείων τους – και οι δυο  μου απάντησαν : ‘’δυστυχώς το όνομά μας είναι Λαοκρατία’’, κατά τις κομματικές  επιλογές της εποχής και χωρίς να ευθύνονται οι ίδιες γι’ αυτό.  Από ό,τι γνωρίζω η μια τουλάχιστον επέστρεψε στην Ελλάδα  και μαζί με την περιοχή της καταγωγής της άλλαξε και το όνομα της, που κάποιες σκοπιμότητες της φόρτωσαν, χωρίς η ίδια να έχει ποτέ συγκατατεθεί.

 Έρχομαι τώρα στη φωτογραφία της Καλαμάτας, που επισυνάπτω, για να μη φανεί ότι θέλω να στερήσω την επιδίωξη του Πρωθυπουργού  και ίσως και την αντίστοιχη των γονιών του κοριτσιού,  για προβολή.  Σημειώνω  όμως ότι το γεγονός αυτό – που συνηθίζουν και οι λοιποί πολιτικοί μας -  αποτελεί απαράδεκτη έκθεση των ανηλίκων, χωρίς τη δυνατότητα των ίδιων να προστατευθούν από τη δημόσια θέα που ενδεχομένως αργότερα να μην επιθυμούν.

Διερωτώμαι τι κάνει ή μάλλον πως μπορεί η πολιτεία να προστατέψει τα αθώα και άβουλα παιδάκια από τη μετατροπή τους σε εργαλεία προβολής ψεύτικων εικόνων και πλασματικών εντυπώσεων , οι οποίες θα τα βαρύνουν ή ενδεχομένως και θα στιγματίζουν την ενήλικη ζωή τους. Τα ονόματα προφανώς μπορούν να αλλάξουν για όσους θέλουν να τα αποποιηθούν, μια δημόσια φωτογραφία όμως θα μπορεί να ‘’κραδαίνεται’’  εσαεί εναντίον τους, χωρίς δυνατότητα να αποσείσουν τη δική τους ευθύνη για τούτο.

Κύριοι πολιτικοί και πολιτικάντηδες και κυρίως  γονείς, μην εκθέτετε τα ανήλικα παιδιά σας στον βωμό της όποιας μωροφιλοδοξίας ή ιδεοληψίας σας, διότι αυτό τους προσδίνει  μια μορφή ‘’γενιτσαρισμού’’  που εμπεριέχει στοιχεία  του δικού σας  φανατισμού, της μισαλλοδοξίας και της αντεκδίκησης. Αφήστε να αποφασίσουν μόνα τους για τις μελλοντικές τους επιλογές,  όταν  θα μπορούν να έχουν προσωπική κρίση, όπως τουλάχιστον επιτάσσουν οι βασικοί κανόνες της δημοκρατίας, την οποία όλοι επικαλείσθε στις ομιλίες σας. Σταματήστε επί τέλους το ‘’πνευματικό’’ παιδομάζωμα, που μας γυρίζει πίσω  σε παλιές  ‘’οθωμανικές’’  πρακτικές, που βασάνισαν το λαό μας.

Με την ελπίδα ότι αν δεν ακουσθούν από τους υπεύθυνους, θα εισακουστούν σαν ευχές από τον οδηγούμενο στο μαρτύριο των Παθών Του  Ιησού, εύχομαι σε όλους σας καλή Ανάσταση, με όποιον τρόπο ο καθένας σας  την επιθυμεί.

Ακολουθεί  η ευτυχής φωτογραφία.     Αντώνης Ταρνανάς

ΝΟΜΠΕΛ Ή ΟΣΚΑΡ!

                                 Αισχρόν το γ’ αισχρόν, καν δοκή καν μη δοκή.   Αισχύνης

                                  Το κακό είναι κακό κι αν φαίνεται κι αν δεν φαίνεται.

 Πολύς θόρυβος γίνεται τελευταία για διάφορες  προτάσεις κομματικών στελεχών μέχρι και του Ποντίφικα, για τη  βράβευση  των κ. κ. Τσίπρα και  Ζάεφ, για την  υπογραφής τη   συμφωνίας των Πρεσπών.  Για να αντιληφθούμε  την αναγκαιότητα  της προτεινόμενης  βράβευσης, πρέπει  να κατανοήσουμε πλήρως το ακριβές περιεχόμενο της συμφωνίας,  τους επιδιωκόμενους σκοπούς και  κυρίως τις άμεσες και παράπλευρες συνέπειες  που  αυτή προκαλεί , σε βάθος χρόνου,  στην  περιοχή.

Με τη συγκεκριμένη συμφωνία  υπερακοντίζονται ακόμα  και οι  θέσεις του Ν. Ζαχαριάδη και οι αποφάσεις της  πάλαι ποτέ 5^ης Ολομέλειας του ΚΚΕ, που είχαν επιβάλλει οι εμφυλιοπολεμικές συνθήκες  της εποχής. [Ο Ν. Ζαχαριάδης σε άρθρο του δημοσιευθέν στο περιοδικό «Δημοκρατικός Στρατός» (τεύχος Δεκ. 1948) υπεστήριξε την δημιουργίαν ανεξαρτήτου Μακεδονικού κράτους και στη συνέχεια η 5η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Ιαν. 1949) έκανε ομοφώνως δεκτή την εισήγησή του].  Στη μετέπειτα μακρά περίοδο, για πρώτη φορά αναγνωρίζεται από τη χώρα μας  μακεδονική γλώσσα και εθνότητα, ενώ  παραπέμπεται  σε επιτροπές η ρύθμιση των εμπορικών σημάτων και σημαντικά άλλα  διεθνώς κατοχυρωμένα ‘’ιστορικά  κεκτημένα’’ μας στην περιοχή !!! Ακόμα και αυτά που αναθεώρησε η ‘’γνήσια’’ αριστερά, τα επανέφερε η οπορτουνιστική ‘’γιαλαντζί’’   συνιστώσα της, εις εκπλήρωση των  επιθυμιών  Ε.Ε., ΝΑΤΟ  και ΗΠΑ και όχι μόνο.

Το ερώτημα που  προκύπτει πλέον, δεν αφορά το ενδεχόμενο  συναλλαγής και τα πιθανά ανταλλάγματα για την ιστορική αυτή ιδεολογική κυβίστηση, αλλά  το δίλημμα της επιλογής βραβείου , ανάμεσα στο Νόμπελ και το Όσκαρ. Είναι αλήθεια ότι , πολύ συχνά τελευταία,  γίνονται δυσδιάκριτα τα όρια  ενδιαφέροντος των δύο  Ακαδημιών Επιστημών της Σουηδίας και των Ηνωμένων Πολιτειών, ενίοτε όμως είναι σαφείς οι σκοπιμότητες αμφοτέρων.

Οι  ‘’κουτοπόνηροι’’ ισχυρισμοί περί αποκατάστασης παλιών  εκκρεμοτήτων που θα φέρουν την ειρήνη στην περιοχή, αποτελούν  καμουφλαρισμένη επαναφορά των  ιδεοληψιών του παρελθόντος, με παράλληλη εξυπηρέτηση της νέας τάξης πραγμάτων.  Η ιστορία θα αναδείξει – όταν πια θα είναι πολύ αργά – το πραγματικό σκηνικό  της συμφωνίας  και ίσως μας προκύψουν νέες ομολογίες για αυταπάτες. Για την ώρα όμως, μένουμε στη ‘’Μεγάλη Προοδευτική Συμμαχία’’ , με την ευγενική προσφορά των ρεταλιών της ΔΗΜΑΡ και του βαθέος ΠΑΣΟΚ και των λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων,  που είχαν μείνει στα αζήτητα.

Οι  βόρειοι γείτονές μας που απόκτησαν πλέον εθνική οντότητα  , έχουν κάθε λόγο προβολής της υποψηφιότητας των δύο ηγετών, που έδωσαν τέλος στην μακρόχρονη  ελληνική αμφισβήτηση του  αλυτρωτισμού  τους. Ανάλογη είναι και η θέση της  Ε.Ε., του ΝΑΤΟ και  των ΗΠΑ, που δεν μας συγχώρεσαν το βέτο στη  Σύνοδο  του Βουκουρεστίου [3.4.2008], ενώ  πλέον   η χώρα αυτή έγινε μέλος του ΝΑΤΟ, υποψήφια στην  Ε.Ε. και  σημαντική αμερικανική  βάση . Όσον αφορά  τα παλιότερα ‘’προοδευτικά συνθήματα‘’ ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο και φονιάδες των λαών Αμερικάνοι’’, θυσιάζονται στο βωμό της  νεώτερης θεώρησης  για ‘’τα καλά και συμφέροντα’’ που επιβάλλουν οι  περιστάσεις,  μετά την ανακάλυψη της περίφημης ‘’κουτάλας’’ της εξουσίας.

Όταν κρίνουμε τα γεγονότα μιας εποχής ,πρέπει πάντα να ανατρέχουμε σε  ανάλογα προηγούμενα , ώστε να οδηγούμαστε σε ασφαλέστερα συμπεράσματα των σκοπών και ενδεχόμενων σκοπιμοτήτων που τα προκαλούν. Είναι σχετικά πρόσφατο το Νόμπελ Ειρήνης στον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ με  τη γνωστή ‘‘’перестройка’, που σημαίνει αναδόμηση, ανασυγκρότηση, αναδιάρθρωση και τη ‘’гла́сност’’ , διαφάνεια, δημοσιότητα). Ποιος αλήθεια νοιάζεται πια  για τις αναχρονιστικές αυτές τις ιδέες, αφού ο σκοπός που ‘’αγιάζει τα μέσα’’  έχει συντελεσθεί και ο καθένας έλαβε το  βραβείο και την ‘’αμοιβή’’ που του αναλογεί !!! . Ρίξτε μια ματιά στη χώρα του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και θα καταλάβετε πόσοι άλλοι βολεύτηκαν με δισεκατομμύρια και ισόβια εξουσία, με μια απλή κωλοτούμπα, ενώ για το λαό το καθεστώς περιορίζεται ακόμα στην αλλαγή ονομασίας!!!

Στα πλαίσια αυτά αναλήφθηκε και μια ‘’αυθόρμητη’’ πρωτοβουλία από τον καλοπληρωμένο Συριζαίο  αντιπρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου , που ψηφίστηκε από 23 [ από τα 751 ] μέλη του, για την απονομή του βραβείου Νόμπελ στους σωτήρες της περιοχής μας!!!  Ο γνωστός αντιπρόεδρος και ένας   τέως παραμυθάς της δημοσιογραφίας, ενήργησαν φυσικά εκ καθήκοντος [ άξιος ο παχυλός μισθός του ευρωβουλευτού !].  Είναι πάντως η πρώτη φορά που η κυβερνώσα ριζοσπαστική αριστερά ,  υιοθετεί απόλυτα τη ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή ‘’ανήκομεν εις την Δύσιν’’  και δικαιώνει τους αγώνες του ελληνικού κεφαλαίου για τις συλλογικές συμβάσεις και τις αποδοχές  εργαζομένων και συνταξιούχων. Όσον αφορά τη συμφωνία των Πρεσπών και τις συνέπειές της, αντιμετωπίζεται πια σαν  μια απλή ‘’παράπλευρη απώλεια’’,  στον αγώνα υπεράσπισης της  παγκόσμιας ειρήνης, την οποία δεν μπορεί να κατανοήσει ο ‘’αχάριστος’’ ακροδεξιός  λαός της χώρας μας.

Επικουρικά επισυνάπτω και ένα  σχετικό δημοσίευμα της 7.4.2018, με τίτλο ‘’τους τινάζει στον αέρα ο Κρις Σπύρου ‘’ και ένα πολύ ενδιαφέρον παρασκήνιο:    Αντώνης  Ταρνανάς

‘’’’Toυς «τινάζει» στον αέρα ο Κρις Σπύρου: «Θα τους πάμε στη δικαιοσύνη για τις Πρέσπες» – Τι αναφέρει για την «απόρρητη» επιστολή Κοτζιά σε Τσίπρα

Δημοσίευση: 7 Απριλίου 2019, 9:00 πμ | Ανανέωση: Απρίλιος 7, 2019 στις 9:03 πμ

Με το εθνόσημο της Ελλάδας να στέκεται δίπλα στο εθνόσημο της «Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας», στο ίδιο επιστολόχαρτο, με ημερομηνία 12 Φεβρουαρίου 2019, η «Μόνιμη Αντιπρόσωπος της Δημοκρατίας της Ελλάδας στα Ηνωμένα Έθνη», Πρέσβης Μαρία Θεοφίλη και η (Προσωρινή) «Επιτετραμμένη της Μόνιμης Αντιπροσωπίας της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας» στα Ηνωμένα Έθνη, Σάνια Ζωγράφσκα Κρστέσκα, ειδοποιούν τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, ότι: «η Τελική Συμφωνία», «η οποία έλαβε χώρα στις Πρέσπες στις 17 Ιουνίου 2018, έχουμε την τιμή να σας πληροφορήσουμε για την εφαρμογή της στα Ηνωμένα Έθνη, ότι στις 12 Φεβρουαρίου 2019 η Τελική Συμφωνία τέθηκε σε ισχύ.»

Κλείνοντας την επιστολή τους, η Πρέσβης Μαρία Θεοφίλη, και η (Προσωρινή) Επιτετραμμένη Σάνια Ζωγράφσκα Κρστέσκα, παραγγέλνουν στον Γενικό Γραμματέα: «Θα θέλαμε να αδράξουμε την ευκαιρία να εκφράσουμε την βαθιά ευγνωμοσύνη μας στον Προσωπικό σας Απεσταλμένο, κύριο Μάθιου Νίμιτς, για την υποστήριξή του, καθ’ όλη την διαδικασία. Παρακαλούμε να διαβιβαστεί η επιστολή αυτή στην Γενική Συνέλευση και στο Συμβούλιο Ασφαλείας.»

Ο λόγος που οι αρχιτέκτονες και οι υπογράφοντες της Συμφωνίας των Πρεσπών δεν συγχαίρουν επίσημα τον «Προσωπικό Απεσταλμένο» του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Μάθιου Νίμιτς, «για την υποστήριξή του, καθ’ όλη την διαδικασία» είναι ύποπτος, και εντελώς παράλογος.

Και ο λόγος που οι Αντιπρόσωποι τον Μονίμων Αντιπροσωπιών των δύο κρατών στα Ηνωμένα Έθνη δεν εκφράζουν τις ευχαριστίες τους εκ μέρους των Κυβερνήσεων που αντιπροσωπεύουν, είναι κι αυτός ύποπτος και παράλογος.

Ο τρόπος και ο χρόνος που απέκτησε κρατική οντότητα και «Μόνιμη Αντιπροσωπεία» στα Ηνωμένα Έθνη, το ανύπαρκτο κράτος με το όνομα «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας», ο λόγος που οι Μόνιμοι Αντιπρόσωποι διαβιβάζουν το κείμενο της Συμφωνίας των Πρεσπών, και ανακοινώνουν την ημερομηνία έναρξης της ισχύος της στον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, καθώς και οι λόγοι που οι αρχιτέκτονες και οι υπογράφοντες της Συμφωνίας των Πρεσπών απέφευγαν να αναγνωρίσουν και να ευχαριστήσουν τον Μάθιου Νίμιτς για τις υπηρεσίες του, είναι ύποπτοι και ανεξήγητοι.

Αναρωτιέται κανείς. Γιατί ο κύριος Νίμιτς εξαφανίστηκε από την διαδικασία, όπως εξαφανίστηκαν και οι αρχιτέκτονες και οι συνυπογράφοντες της Συμφωνίας των Πρεσπών; Γιατί όλοι τους γνώριζαν πολύ καλά ότι το Σύνταγμα της «Δημοκρατίας των Σκοπίων», του κατά την Συμφωνία των Πρεσπών, «Δεύτερου Μέρους», καθορίζει ξεκάθαρα. Οι διεθνείς συμφωνίες του κράτους αυτού συνάπτονται και υπογράφονται μόνο από τον Πρόεδρο της εν λόγω Δημοκρατίας.

Το «Άρθρο 119» του Συντάγματος του «Δεύτερου Μέρους» αναφέρει συγκεκριμένα: «Διεθνείς συμφωνίες συνάπτονται στο όνομα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Μακεδονίας.» Και το «Άρθρο 118» του Συντάγματος του «Δεύτερου Μέρους» αναφέρει επίσης ξεκάθαρα: «Οι διεθνείς συμφωνίες που έχουν κυρωθεί σύμφωνα με το Σύνταγμα αποτελούν μέρος της εσωτερικής έννομης τάξης και δεν μπορούν να τροποποιηθούν από το νόμο.»

Ο Μάθιου Νίμιτς, οι αρχιτέκτονες και οι συνυπογράφοντες της Συμφωνίας των Πρεσπών γνώριζαν πολύ καλά, ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας του «Δεύτερου Μέρους», της «Δημοκρατίας των Σκοπίων», Γκιόργκε Ίβανοφ, δεν συνέταξε, ούτε υπέγραψε την Συμφωνία των Πρεσπών.

Όλοι τους γνώριζαν επίσης, ότι ο Πρόεδρος Ίβανοφ ακύρωσε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που ο πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ, διεξήγαγε στις 30 Σεπτεμβρίου 2018, με το παραπλανητικό ερώτημα προς τους ψηφοφόρους του κράτους τους: «Είστε υπέρ της εισόδου στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ με την αποδοχή της συμφωνίας ανάμεσα στην Δημοκρατία της «Μακεδονίας» και την Δημοκρατία της Ελλάδας;»

Ο Πρόεδρος Ίβανοφ ακύρωσε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος διότι σχεδόν 70% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων του κράτους δεν προσήλθαν στις κάλπες. Και ότι μόνο 30% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων της Δημοκρατίας του «Δεύτερου Μέρους» συμμετείχε στην αντισυνταγματική απόπειρα του Ζόραν Ζάεφ, να ανατρέψει την απόφαση του Προέδρου Ίβανοφ να απορρίψει την Συμφωνία των Πρεσπών.

Παρότι γνώριζαν ότι η Συμφωνία των Πρεσπών κατέστη ανυπόστατη με την άρνηση του Προέδρου Ίβανοφ να την υπογράψει, και την άρνηση του λαού να επιβάλει στον Πρόεδρο Ίβανοφ να αλλάξει την απόφασή του, ο Ζόραν Ζάεφ και οι συνέταιροί του συνέχισαν τις διαδικασίες που η Συμφωνία των Πρεσπών απαιτούσε. Με τον Μάθιου Νίμιτς να βρίσκεται σε παρατεταμένες διακοπές, τις οποίες όπως ο ίδιος είχε δηλώσει δημοσίως, είχε 35 χρόνια να κάνει.

Όταν ο ελληνικός λαός λάβει γνώση του κειμένου που εμπεριέχει η επιστολή παραίτησης του τότε Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας, Νίκου Κοτζιά, η οποία όπως είναι γνωστό δημοσίως έχει διαβαθμιστεί «απόρρητη» από τον πρωθυπουργό της Ελλάδας, θα αντιληφθεί και τη νομιμότητα ή μη των ενεργειών που κατέληξαν στην «κύρωση» της Συμφωνίας των Πρεσπών από τα Κοινοβούλια των δύο «Μερών».

Και όταν ο ελληνικός λαός, τα Ηνωμένα Έθνη και η παγκόσμια δικαιοσύνη διαβάσουν το πλήρες κείμενο της «Ρηματικής Διακοίνωσης», που το «Υπουργείο Εξωτερικών της Δημοκρατίας της Μακεδονίας» απηύθυνε προς το «Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας» στις 20 Ιουνίου 2018, με τον «αριθμό 07-18871/1», με την οποία «Ρηματική Διακοίνωση» το Υπουργείο Εξωτερικών της Δημοκρατίας της Μακεδονίας γνωστοποίησε στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας ότι «στις 20 Ιουνίου 2018, η Δημοκρατία της Μακεδονίας κύρωσε την Τελική Συμφωνία για τη Επίλυση των Διαφορών όπως περιγράφονται στις Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών 817 (1993) και 845 (1993), τη Λήξη της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995 και την Εδραίωση Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης μεταξύ των Μερών», θα καταλάβουν γιατί η Συμφωνία των Πρεσπών είναι αντισυνταγματικά συντεταγμένη και ανυπόστατη.

Η «Ρηματική Διακοίνωση» με «αριθμό 07-18871/1» έχει επίσης καταχωρηθεί ως «απόρρητη». Και βάσει του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας, «μόνο ο πρωθυπουργός έχει το δικαίωμα να την αποχαρακτηρίσει.»

Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, στην επιστολή του προς το Συμβούλιο Ασφαλείας με ημερομηνία 14 Φεβρουαρίου 2019, ειδοποιεί το Συμβούλιο Ασφαλείας για την επιστολή των δύο Αντιπροσώπων Μαρίας Θεοφίλη και Σάνιας Ζωγράφσκα Κρστέσκα της 12ης Φεβρουαρίου 2019. Και ανακοινώνει: «Θα ήμουν ευγνώμων εάν διαβιβαστεί ως έγγραφο της Γενικής Συνέλευσης και του Συμβουλίου Ασφαλείας η παρούσα επιστολή και τα παραρτήματά της, ως το θέμα 118 της ημερήσιας διάταξης.»

Ο αριθμός «118» της «ημερήσιας διάταξης» της 73ης Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη, αφορά την αναγνώριση νέων κρατών μελών στα Ηνωμένα Έθνη. Το οποίο, σημαίνει ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας σήμερα έχει στα χέρια του την αίτηση του «Δεύτερου Μέρους» στην Συμφωνία των Πρεσπών, της «Δημοκρατίας των Σκοπίων», να αναγνωριστεί ως νέο κράτος με το όνομα «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας», έχοντας την ελληνική κυβερνητική συγκατάθεση.

Από την πρώτη στιγμή που οι σχεδιαστές της Συμφωνίας των Πρεσπών ανακοίνωσαν την δημιουργία της, δήλωσα δημοσίως και επανειλημμένως «Η Συμφωνία των Πρεσπών έχει ένα και μόνο σκοπό. Να δώσει κρατική Μακεδονική οντότητα με το όνομα «Βόρεια Μακεδονία» στην «Δημοκρατία των Σκοπίων». Και να δώσει εθνική Μακεδονική ταυτότητα στους κατοίκους της.» Και ακριβώς αυτό θα γίνει εάν το Συμβούλιο Ασφαλείας και η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών εγκρίνουν το αίτημα που περιέχει η επιστολή της «Μόνιμης Αντιπροσώπου της Δημοκρατίας της Ελλάδας», Μαρίας Θεοφίλη και της «(Προσωρινής) Επιτετραμμένης Αντιπροσώπου της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας», Σάνια Ζωγράφσκα Κρστέσκα, προς τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, με ημερομηνία 12 Φεβρουαρίου 2019.

Επαναλαμβάνω ακόμη μια φορά. Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι ανθελληνική, ανυπόστατη, και παράνομη. Εάν τα Ηνωμένα Έθνη επικυρώσουν την αντισυνταγματικά συντεταγμένη και παράνομα επικυρωμένη Συμφωνία των Πρεσπών, τότε τα Ηνωμένα Έθνη θα φέρουν την ευθύνη επικύρωσης μιας «μαϊμού» διεθνούς συμφωνίας. Και θα βρεθούν εκτεθειμένα ενώπιον της παγκόσμιας δικαιοσύνης.» ‘’’’

ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΕΙΣ

                           Ελλάς – Αγγλία  ‘’εν  πτήσει’’

Στην τρελή μας εποχή δημοσιεύονται τόσα παράξενα γεγονότα, που δύσκολα μπορεί να τα παρακολουθήσει κανείς και ακόμα δυσκολότερα να τα πιστέψει. Αναφέρομαι σε μια χθεσινή είδηση για μια πτήση  Λονδίνο – Ντίσελντορφ, της  British Airways, η οποία ‘’εκ παραδρομής’’ κατέληξε  στο Εδιμβούργο!!! Παραθέτω τα κυριότερα στοιχεία της

 ‘’’’Αεροσκάφος της British Airways που ήταν προγραμματισμένο να πραγματοποιήσει την πτήση Λονδίνο- Ντίσελντορφ κατέληξε στο αεροδρόμιο του Εδιμβούργου. Το λάθος (965χλμ) αποδόθηκε στη χρήση λάθους σχεδίου πτήσεως που δόθηκε και- προφανώς χωρίς δεύτερη σκέψη-χρησιμοποιήθηκε από τους κυβερνήτες.

Η British Airways ζήτησε συγγνώμη από τους επιβάτες ενώ όπως έγινε γνωστό το BAe-146, χωρητικότητας 96 θέσεων, χειριζόταν πλήρωμα της γερμανικής εταιρείας τσάρτερ Aviation για λογαριασμό της βρετανικής εταιρείας. Το αεροσκάφος και το πλήρωμά του εκτελούσαν υπεργολαβία, που ανέλαβαν με μια διαδικασία γνωστή στην αεροπορική βιομηχανία με τον όρο wet lease («μίσθωση με πλήρωμα»).

Αυτό βέβαια που δεν μάθαμε όταν έγινε γνωστή η αρχική είδηση, ήταν οι αντιδράσεις επιβατών και αεροσυνοδών στο αεροσκάφος όταν το λάθος έγινε αντιληπτό.

Όταν ο κυβερνήτης προσγείωσε τελικά το αεροσκάφος στο Εδιμβούργο ένας προφανώς έκπληκτος αεροσυνοδός ακούγεται στο βίντεο που δημοσίευσε η Daily Mail, να λέει στους επιβάτες. «Να πάρει η ευχή! Κανείς σας δεν πάει στο Εδιμβούργο; Κανείς για Εδιμβούργο; ΟΚ, παρακαλώ μην τραβάτε φωτογραφίες και βίντεο».

Φυσικά η ανακοίνωση του αεροσυνοδού ξάφνιασε τους επιβάτες που φυσικά δεν είχαν αντιληφθεί ότι δεν πετούσαν προς Ντίσελντορφ (εδώ δεν το είχαν καταλάβει οι πιλότοι).

Η αλήθεια πάντως είναι πως οι περισσότεροι όχι μόνο φαίνεται να αντιδρούν ψύχραιμα αλλά και να γελάνε, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει πως κάποιοι άλλοι δεν εκνευρίστηκαν αφού η άφιξή τους στην πόλη της Γερμανίας θα καθυστερούσε για ώρες. Πηγή huffingtonpost.gr ‘’’’

Διαβάζοντας την είδηση με προσοχή, διαπίστωσα αμέτρητες όσες ομοιότητες με  το πανεθνικό ‘’ ταξίδι στο άγνωστο’’ της δικής μας πτήσης και τις επί μέρους ομοιότητες με τη ‘’χαμένη στο άγνωστο’’ πτήση της BEA.

Το βρετανικό αεροσκάφος είχε συγκεκριμένο δρομολόγιο αλλά δεν μπόρεσε να το ακολουθήσει. Σκεφθείτε τι συμβαίνει με τη δική μας πτήση που δεν έχει σχεδιασμό. Αυτή γι’ αλλού ξεκίνησε και αλλού μας οδηγεί, χωρίς, ακόμα και σήμερα, να ξεκαθαρίσει τον τελικό προορισμό. Στην αρχή προβλήθηκε  επίμονα ο θαυμαστός προορισμός για  Βενεζουέλα, αλλά μέχρι στιγμής προσεγγίζουμε τα Σκόπια [μέσω του ‘’συνδικάτου’’, [ΕΟΚ, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ] και συνεπώς η απόκλιση ξεπερνάει  και αυτήν  της ταλανιζόμενης Βρετανίας!!!

Η British Airways,  που εκτελούσε την πτήση με μίσθωση, μόλις  αντιλήφθηκε το λάθος της, ζήτησε συγγνώμη. Στη δική μας πτήση όμως, προς το άγνωστο , πώς θα εντοπισθεί το λάθος και πού  μας οδηγεί; Ας βιαστούνε λίγο οι πιλότοι, για να προλάβουν τις εκλογές, γιατί μετά ενδέχεται να  τους αφαιρεθεί η άδεια πτήσης και  όλοι εμείς θα καταστούμε  ‘’θύματα αεροπειρατείας’’ με απρόβλεπτες αντιδράσεις !!!

Όταν το βρετανικό αεροσκάφος προσγειώθηκε τελικά στη Σκοτία, ένας αεροσυνοδός αναφώνησε την περίφημη ατάκα: «Να πάρει η ευχή! Κανείς σας δεν πάει στο Εδιμβούργο; Κανείς για Εδιμβούργο; ΟΚ, παρακαλώ μην τραβάτε φωτογραφίες και βίντεο». Στη δική μας πτήση, ποιος θα αναλάβει το θάρρος να ψελλίσει μια αντίστοιχη ατάκα της παρηγοριάς;; Εκτός αν εμφανισθεί – όπως στο αρχαίο θέατρο -  ο από μηχανής θεός , με τη μορφή  του  σύγχρονου παλληκαρά-Δον Κιχώτη που κυνηγάει ‘’βοθροκάναλα’’  και μας ‘’πετάξει’’ με αλεξίπτωτο στο κενό . Με τον τρόπο αυτό, ίσως να  ολοκληρώσουν την προγραμματισμένη κάθαρση και απαλλαγούν οριστικά από το άγος της  ‘’ακροδεξιάς'’, στην οποίαν έχουν εντάξει όσους  δεν συμφωνούν μαζί τους!!!

Το μόνο κοινό στοιχείο που βρήκα στις συγκρινόμενες δύο ‘’πτήσεις’’, είναι η τελική αντίδραση   των επιβατών, οι οποίοι, παρόλα ταύτα, έμειναν ψύχραιμοι και γελαστοί, όπως ακριβώς κάνει και ο ελληνικός λαός. Το κακό με τον τελευταίο  είναι ότι δεν μαθαίνει από τα λάθη του, πρόθυμος να τα επαναλάβει σε πρώτη ευκαιρία. Το ακόμα χειρότερο είναι, ότι δυστυχώς,  το έχουν μάθει πια  και οι εκάστοτε πιλότοι και αεροπειρατές  ευκαιρίας της χώρας μας και το εκμεταλλεύονται δεόντως, χωρίς ποτέ να ζητούν συγγνώμη!!!.   Αντώνης Ταρνανάς

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΑΣ

  [Αθώα  και  Επικίνδυνα]

Σε μια εποχή που οι πολιτικοί ομιλούν πολύ και στοχάζονται ελάχιστα, είναι φυσικό να παρατηρούνται  πολλά και σοβαρά λεκτικά ‘’ατοπήματα’’, τα κατ’ ευφημισμόν αποκαλούμενα μαργαριτάρια. Πολλά από αυτά   έμειναν στην ιστορία και έχουν καταστεί ταυτόσημα με εκείνους που τα διέπραξαν, από κεκτημένη ταχύτητα, άγνοια, ενίοτε δε και σκοπιμότητα. Οι δυο  πρώτες περιπτώσεις αφήνουν κάποια περιθώρια επανόρθωσης, αρκεί να μην άπτονται σοβαρών εθνικών μας θεμάτων, οπότε σώζονται απλώς τα προσχήματα. Η  τρίτη όμως περίπτωση, που μπορεί να οφείλεται και  σε ιδεοληψία η κακή πολιτική εκτίμηση,  απαιτεί ιδιαίτερη σκέψη, ώστε να προληφθούν  νέες ‘’κερκόπορτες’’, με καταστροφικά αποτελέσματα. Για τον λόγο αυτό, οι έχοντες δημόσιο λόγο – ένεκα του αξιώματός των -  πρέπει να επεξεργάζονται πολλαπλά  εκείνα  που εκστομίζουν, πριν αυτά  καταστούν  μπούμερανγκ σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων.

Στο σημερινό μας σχόλιο δεν θα ασχοληθούμε αναλυτικότερα με τις απευκταίες και επικίνδυνες ακραίες  δηλώσεις της τελευταίας περίπτωσης , που δεν μπορούν να ενταχθούν στα  ‘’μαργαριτάρια’’ ,με την παραδοχή  ότι όλοι οι πολιτικοί μας προτάσσουν πάντα το εθνικό συμφέρον. Αυτό βέβαια δεν καθιστά  εντελώς αθώα και ακίνδυνα τα γλαφυρά μαργαριτάρια που έχουν ακουστεί κατά καιρούς από τους παράγοντες της δημόσιας ζωής της χώρας μας που τείνουν να αποτελέσουν  βασικό γνώρισμα των δημόσιων δηλώσεων. Είναι τόσα πολλά που οι συλλέκτες τους τα έχουν κατατάξει  ‘’αξιολογικά’’ στην πρώτη 12κάδα, δεκαπεντάδα ακόμα και  εκατοντάδα των  χαρακτηριστικότερων.

Θα αρχίσω με  δηλώσεις  πρωτοκλασάτου, ’δεδικαιωμένου’’ κατά τον Απόστολο Παύλο,  κυβερνητικού στελέχους του πρόσφατου παρελθόντος, που έχουν καταστεί ταυτόσημες με το όνομά του:

o   Δεν δικαιούσθε διά να ομιλείτε!

o   Βρισκόταν στη Γουιάνα και ‘’ μας χαιρετούσε από τη Γουινέα ‘’

o   Απειλούσε να ‘’καταρρίψει’’ τους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους που  ‘’διέφθειραν’’ την ελληνική κοινωνία και τέλος ,δήλωνε

o   Κύριε Πρόεδρε…Δεν δύναμαι…να συνεχίσω…[πεθαίνοντας στο δικαστήριο]

Συνεχίζω με την πλουσιότατη σύγχρονη προσφορά, που δεν έχει και ίσως δεν θα αποκτήσει ποτέ όμοιό της:

Αλέξη Τσίπρας

 ■ «Δεν βρήκα ούτε έναν να μου πει ότι δεν εφάρμοσα τις υποσχέσεις μου».

■ «Κάναμε έναν συμβιβασμό, δεν είμαστε συμβιβασμένοι».

■ «Δεν κάναμε δηλώσεις που εκτίθουν τη χώρα».

■ «Η Μυτιλήνη, η Λέσβος και τα άλλα νησιά της Ελλάδας…».

■ «Δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα».

■ «Ακουσον μεν, πάταξον δε».

■ (Προς Ανγκελα Μέρκελ) «Αν δώσω αυτό που μου ζητάς, καλύτερα να βγάλω εισιτήριο για άλλη χώρα». [Τελικά  το έδωσε αλλά προτίμησε τη χλιδή της  χώρας]!!!

■ «Εάν εκείνο το βράδυ (σ.σ.: της 12ης Ιουλίου στις Βρυξέλλες) σηκωνόμουν να φύγω, πιθανώς θα γινόμουν ήρωας για μια νύχτα -ίσως και για δύο ή τρεις-, αλλά θα ήταν μια πραγματική καταστροφή για τις επόμενες ημέρες και νύχτες. Και όχι μόνο για εμένα, αλλά και για την πλειονότητα του ελληνικού λαού. Άρα ήταν ένα πολύ δύσκολο δίλημμα. Η καρδιά, η ψυχή μου, μού έλεγε “σήκω και φύγε”. Αλλά το μυαλό μου μού έλεγε ότι έπρεπε να βρω μια λύση, παρόλο που γνώριζα ότι αυτή η λύση θα είναι πολύ δύσκολη».[ It’s the classical dilemma between the head and the heart – τραγούδι του   Chris de Burgh του 1984 ή , ανάγκα και Θεοί πείθονται,   για την κουτάλα της εξουσίας!!!].

■ «Είναι σε όλους μας συμπαθή τα νεκρά παιδιά και μας προκαλούν θλίψη, αλλά τα άλλα προσφυγόπουλα που ζουν δεν είναι συμπαθή;».

Υπάρχουν πολλά ακόμα εξ ίσου ή και περισσότερο ενδιαφέροντα αλλά δεν τα αντέχω και θα κλείσω με δύο  του μοναδικού κυρίου Βαρουφάκη  ,ένα του κ. Καμμένου και το αμίμητο του κ. Φίλη, που αφιερώνεται στους Ελληνοπόντιους από ένα Πόντιο Πιλάτο:

■ «Είχαμε μια ευκαιρία να χρεοκοπήσουμε και τη χάσαμε»

 ■ «Το βράδυ του δημοψηφίσματος ο Τσίπρας μου είπε “ήρθε η ώρα να παραδοθούμε”». [Προτίμησε να ‘’παραδώσει΄΄ τον Υπουργό του]

 ■ «Ο στρατός διασφαλίζει τη σταθερότητα στο εσωτερικό».

          ■ «Αναγνωρίζουμε τον πόνο των Ποντίων, αλλά δεν πρόκειται για γενοκτονία».[εντελώς συμπτωματικά τα ίδια ισχυρίζεται και ο Σουλτάνος της γείτονος].

Παραλείπω για λόγους αισθητικής τα περί γεμιστών [της κυρίας Θεανώς ], το λιάσιμο των μεταναστών  [της κυρίας Τασίας], τα σχόλια των αντιπάλων, όπως και την επανάληψη των πρόσφατων δηλώσεων του κ. Κατρούγκαλου για τα δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο και τη γεωγραφική ‘’διατριβή’’  του κ. Τσιρώνη, που απηχούν τις τουρκικές θέσεις για τα νησιά της περιοχής, Για τη γραφή και αντιγραφή Αντώνης Ταρνανάς