Η ΚΥΡΙΑ ΒΑΓΓΕΛΙΩ

 

Είχα αποφασίσει – και λόγω ηλικίας που τα μάτια και τα δάχτυλα δεν είναι τόσο πρόθυμα -  να διακόψω την ενδεχόμενη ενόχληση εκείνων που από ενδιαφέρον για το περιεχόμενο, τη γλώσσα ή από αγάπη στο πρόσωπό μου ή περιέργεια διάβαζαν τις  ιδέες και απόψεις μου για την επικαιρότητα. Τους διαβεβαιώνω όλους ότι τουλάχιστον διάβαζαν  πληροφορίες από πρώτο χέρι και χωρίς κανένα δόλο ή συμφέρον Δεν ξέρω γιατί αλλά δεν εμπιστεύομαι τα τσιτάτα και τα κομματικά συνθήματα που νυχθημερόν ακούγονται, χωρίς να λένε τίποτα και κυρίως χωρίς να λύνουν τα αμέτρητα λαϊκά προβλήματα. Προσπαθούν να εισάγουν ‘’καινά δαιμόνια’’, ενώ πρόκειται για  κενά αφού η παγκόσμια κοινωνία τα γνώρισε καλά και δεν βρήκε περιεχόμενο. Εμείς οι παλιότεροι νομίζαμε ότι είχαμε την τύχη , που αποδείχτηκε ατυχία, να τα ζήσουμε προσωπικά, να τα πιστέψουμε και να δούμε τα χάλια τους. Πίσω από καμουφλαρισμένα συνθήματα, έκρυβαν τις πραγματικές   προθέσεις τους, της ανατροπής της αστικής δημοκρατίας για να επιβάλουν – όταν το μπορέσουν – τη ‘’λαϊκή’’ τους επανάσταση, τύπου Κούβας, Β. Κορέας και τέως Ανατολικής Ευρώπης.

 Οι λαοί επιζητούν πλέον  λύσεις και όταν κάποιος τις προτείνει και πολύ περισσότερο τις νομοθετεί, ξεσηκώνονται όλοι οι άλλοι εναντίον τους, με τη γενική μομφή ότι δεν αποτελούν προοδευτικές αριστερές προτάσεις. Για τις τελευταίες σας έχω μιλήσει επανειλημμένα, αφού τις έχω ζήσει για 12 χρόνια στις τέως Ευρωπαϊκές χώρες του ‘’υπαρκτού’’ σοσιαλισμού που έλεγε ο Αντρέας. Εκεί να δεις κοινωνική περίθαλψη, αφού   έπρεπε να ανήκεις στην κομματική νομενκλατούρα για να τα απολαμβάνεις,  ενώ οι άλλοι έτρεχαν αλλά δεν  προλάβαιναν ποτέ!!! Έτσι λοιπόν σήμερα θα σας μιλήσω για ανθρώπινες ενέργειες που  άφησαν το ίχνος τους σε γεγονότα σαν αυτά που ζούμε σήμερα και τις ανάλογες προσωπικές εμπειρίες, χωρίς δόλο ή υπολογισμό.

Χαίρομαι που ‘’πρόλαβα’’ και   αναφέρομαι σε μια έκτακτη κατάσταση που βίωσα στην ‘’πολεμική περίοδο’’ [ όπως τώρα με τις επιδημίες  και την οικονομική δυσπραγία],αλλά με απόλυτη ειλικρίνεια και  πέρα για πέρα αληθινά γεγονότα. Στις ατέλειωτες αϋπνίες ο νους μου τρέχει στα περασμένα του πολέμου, της πείνας και του εμφύλιου  και κάποια από αυτά αισθάνομαι την ανάγκη να τα φέρω σε γνώση ενός ευρύτερου συνόλου., όπως κάνω σήμερα.

 Για να επιζήσουμε από την πείνα, ενώ ο πατέρας μας βρισκόταν στο Μέτωπο, η μητέρα μου ‘’βοηθούσε’’ γνωστή οικογένεια στον θερισμό, παίρνοντάς με μαζί της  με τον μικρότερο αδελφό μου,  για ‘’κοκολόι’’ . Δηλαδή μαζεύαμε σε ένα σακουλάκι τα ‘’σπυριά σιταριού’’ που ξέφευγαν μέσα στις καλαμιές για να ‘’διασκεδάσουμε’’ την πείνα μας. Θυμάμαι ότι το συγκεκριμένο κτήμα [ στην περιοχή Βερύκι] περιβάλλονταν από διαχωριστικά αυλάκια στάσιμου νερού, με πληθώρα κουνουπιών και φυσικά απανωτές επιδημίες ελονοσίας. Για την αντιμετώπισή τους  μοίραζαν στις οικογένειες 2-3 σωληνάρια κινίνου. Η μητέρα μας τα ‘’ασφάλισε’’ πάνω στο τζάκι που δεν τα φτάναμε και πήγε για τις δουλειές της.  Κατά την απουσία της  σκαρφάλωσα σε μια καρέκλα που  στήριζε ο αδελφός μου και δύο εγώ ένα εκείνος  καταναλώσαμε όλα τα χάπια. Γυρίζοντας από τη δουλειά της μας έτρεχε ‘’παραμάσχαλα’’ στο φαρμακείο του κυρ Νίκου, που με αντίδοτα ή πλύσεις στομάχου  , μας επανάφερε στη ζωή.

Αργότερα, όπως τα περισσότερα  παιδιά, περάσαμε και την επιδημία τύφου με πολλά θύματα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση κανένας από τους συγγενείς δεν βρέθηκε να συνδράμει στη φύλαξή μας, από τον φόβο της μετάδοσης, διότι σημειωτέο είχε πολλά θύματα. Τότε , ως από μηχανής Θεός, προσφέρθηκε εθελοντικά η γειτόνισσα κυρία Βαγγελιώ, η οποία στην πρώτη της νιότη είχε εργασθεί σαν νοσοκόμα στην Αθήνα και διέθετε και  σχετική εμπειρία. Σ’ αυτή την Κυρία, που εγώ και ο αδελφός μου χρωστάμε τη ζωή μας, θα αφιερώσω τα όσα ακολουθήσουν, διότι θέλω πριν φύγω από τη ζωή να πω δυο λόγια που ξεχωρίζουν τους καλούς από τους λοιπούς ανθρώπους.

Η κυρά- Βαγγελιώ ,όπως την αποκαλούσαν γενικώς,  πρέπει να υπήρξε πολύ ωραία στα νιάτα της, αφού ακόμα και στα προχωρημένα της που τη γνώρισα, σφάζονταν λεβέντες για χάρη της. Ζούσε με την υπερήλικη μητέρα της και ένα αργόσχολο αδελφό, έχοντας αναλάβει αδιαμαρτύρητα τη συντήρηση όλων τους. Μοναδικός τρόπος για την εποχή ή τελευταία  επιλογή της ήταν η άσκηση του αρχαιότερου επαγγέλματος, με αξιοπρέπεια αλλά και απόλυτη σοβαρότητα. Αργότερα ο αδελφός της παντρεύτηκε και έφυγε οριστικά σε άγνωστο μέρος, όπως έφυγε από τη ζωή και η μητέρα της,  εμφανίστηκε όμως ένα κοριτσάκι του με εμφανή πνευματική υστέρηση, την επιμέλεια του οποίου ανέλαβε και πάλι εκείνη, μέχρι του φυσικού τέλους της μικρής. Αυτή η Κυρία, στη διάρκεια της προσβολής μας από τον τύφο, ήταν συνεχώς δίπλα μας με κομπρέσες και ιστοριούλες για να  δικαιολογήσει την απώλεια των μαλλιών μας και ατέλειωτες αγκαλιές και τραγούδια, χωρίς καμιά προφύλαξη για την ίδια.

 Δεν θα ξεχάσω ποτέ, λίγα χρόνια αργότερα στη διάρκεια του εμφυλίου, μια υποχρεωτική συγκέντρωση όλου του πληθυσμού της κωμόπολης που έγινε από τα στρατεύματα του Ελλάς στο προαύλιο του παλιού γυμνασίου, με τους αρματωμένους γενειοφόρους να παρουσιάζουν στον εξώστη του, δύο γυναίκες [ την Κυρία Βαγγελιώ και τη γυναίκα κάποιου δημόσιου προσώπου της πόλης] και έναν γνωστό ομοφυλόφιλο [ολόγυμνους και κουρεμένους],  που τους υποχρέωναν με ξυλοδαρμούς να φωνάξουν ότι δεν θα ‘’ξαναγ……..θούν] με Άγγλους. Οι δύο γυναίκες αναγκάστηκαν να το κάνουν, ενώ ο ‘άλλος έπαναλάβαινε συνεχώς ‘’συμφωνώ με ό,τι λένε οι κύριοι’’. Η προοδευτική αυτή ηθικοπλαστική τελετή τελείωσε με το πέρασμά τους μπροστά από όλους μας με τη διαταγή να τους φτύνουμε. Εγώ ήμουν τότε γύρω στα 10-11 και θυμάμαι καλά ότι με κάποιο τέχνασμα απέφυγα να υπακούσω .

Αργότερα η κυρά-Βαγγελιώ, αφού πέρασε στην τρίτη ηλικία και έστρωσαν κάπως  τα πράγματα ασχολήθηκε με τον καφέ, τα χαρτιά και άλλες μεθόδους μελλοντολογίας, με πανελλήνια  πελατεία. Έβρισκε πάντα δυο λόγια παρήγορα για όσους προσέτρεχαν στη βοήθειά της, ξέροντας από τα δικά της προβλήματα τι ζητούν  οι κατατρεγμένοι, αφού άλλωστε  οι αφελείς στη χώρα μας δεν έλειψαν ποτέ. Όσοι βρέθηκαν κοντά της αμείφθηκαν πλουσιοπάροχα, όπως και πολλοί συγγενείς της, με σπίτια, οικόπεδα και μετρητά. Όταν τέλειωσα το γυμνάσιο είχε ερωτηθεί από την εξ ίσου αφελή μητέρα μου να μελλοντολογήσει και για μένα και της είχε πει   το γνωστό, ‘’  μεγάλη πόρτα θα διαβώ’’. Όταν  λοιπόν μπήκα στο Υπουργείο Εξωτερικών, η μητέρα μου  ομολόγησε την πράξη της επιβραβεύοντας και την επιτυχή πρόβλεψή της κυρά Βαγγελιώς…!!!

Σαν επίλογο θα προσθέσω  ότι η κυρία Βαγγελιώ υπήρξε το πιο πολιτισμένο και ευγενικό πρόσωπο που γνώρισα στα δύσκολα εκείνα χρόνια της ζωής μου. Θα μπορούσα να την αποκαλέσω ένα εμπειρικό προπομπό των σημερινών επιστημόνων που δίνονται κυριολεκτικά  για το καλό του συνόλου και το μόνο που έχουν αποφύγει μέχρι στιγμής είναι το κούρεμα και το φτύσιμο, γιατί χαλάνε την ιδεοληπτική πιάτσα των πλιατσικολόγων της πολιτικής . Σχετικά με το τελευταίο παραθέτω ένα κείμενο με την υπογραφή Antikant7 και ημερομηνία  31 Ιανουαρίου 2017, για να δείτε ποιοι εξακολουθούν να μιλάνε σήμερα χωρίς αιδώ, σε αντίθεση με την  κυρά Βαγγελιώ που  μπορεί  να εμπορεύτηκε το σώμα της αλλά ποτέ την ψυχή και τη συνείδησή της. Αντώνης

Ακολουθεί το κείμενο

JAN

31

 

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

 

 

 

Θα ξεκινήσω το άρθρο μου με τη φράση που είπε ο Χαρίλαος Τρικούπης "ανθ' ημών Γουλιμής, Καληνύχτα σας". Μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει το ίδιο και το αυτό για τον κάθε Έλληνα. Μια πλήρης αδράνεια από το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων πολιτών. Σκυμμένα κεφάλια, πρόσωπα άχρωμα, χωρίς ίχνος χαμόγελου, μα το χειρότερο χωρίς ίχνος ελπίδας. Ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο χωρίς να κάνουμε τίποτα. Μου θυμίζει μια κατάσταση Big Bang. Πριν τρία χρόνια, έγραφα για το πολιτικό σκηνικό στην χώρα μας, σήμερα δεν υπάρχει ούτε πολιτική, παρά μόνο εντολές. Οδεύουμε προς εξαφάνιση σε όλους τους τομείς. Μια αριστερή κυβέρνηση στο προσκήνιο. Ένα ντόμινο από ψέματα. Ένα καλοστημένο αστειάκι. Από την έκθεση της Θεσσαλονίκης μέχρι το 3^ο μνημόνιο. Και πίσω από όλο αυτό 10.000.000 Έλληνες. 300 Βουλευτές με 9.000ευρώ το μήνα μισθό,  μια Κυβέρνηση να διαβεβαιώνει πως τελείωσαν με το παλιό και πως η ελπίδα έρχεται. Βόλεμα των δικών τους ανθρώπων, όπως συμβαίνει παραδοσιακά με όλες τις κυβερνήσεις. Άνοιγμα της ΕΡΤ και επαναπρόσληψη των καθαριστριών στο Υπουργείο Οικονομικών (για να φανώ καλός στον κόσμο θα σκέφτηκε ο Πρωθυπουργός), Καρανίκας ο σύμβουλος και τα υπόλοιπα τα ξέρουμε. Καθημερινά στις ειδήσεις αβάσταχτη φορολογία, υγεία τραγική, χάνεται κόσμος άδικα λόγω των συνθηκών που επικρατούν. Στην παιδεία τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Σχολεία, χωρίς πετρέλαιο θέρμανσης και με ελλείψεις καθηγητών. Κόσμος χάνει καθημερινά την δουλειά του. Όλοι είπαμε, πόσο χειρότερο μπορεί να γίνει?

 

 Και ξαφνικά ρολόι χρεοκοπίας από το CNN, το BBC και άλλα κανάλια. Ίσως η μεγαλύτερη ταπείνωση που ένιωσε ο Ελληνικός λαός κατά την άποψη μου. Έπειτα capital controls. Μετά από όλο αυτό το καταστροφικό περιβάλλον, έρχεται η διαβεβαίωση πως δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα. Αντίθετα νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις έπεσαν στο τραπέζι. Κατόπιν η Κυβέρνηση διαβεβαίωσε πως θα είναι τα τελευταία επώδυνα μέτρα για τον λαό. Και ξαφνικά ξεπροβάλει 4^ο μνημόνιο.

 Ακόμα και τώρα ο λαός είπε αν είναι για το καλό της Ελλάδας να τα πληρώσουμε και τα μέτρα από το 4^ο μνημόνιο, όπως κάναμε και με τα προηγούμενα για να έχουμε κάποιες ελπίδες να γίνει η οικονομία πάλι όπως ήταν παλιά.

 

Η Ελληνική οικονομία είναι ένα βαρέλι δίχως πάτο. Όσα μέτρα και αν πάρουμε, όση φορολογία και να πληρώσουμε, όσο να μειώνουμε μισθούς και συντάξεις η οικονομία δεν θα ανακάμψει. Η βιομηχανία, ο πρωτογενής τομέας και οποιαδήποτε εξαγωγική διαδικασία της Ελλάδας είναι στο τέλμα και όποιες ελπίδες δίνονται με φυσικά αέρια, σωτήρες και άλλα, θα περάσουν στο χρονοντούλαπο σε πολύ γρήγορο χρονικό διάστημα. Η χώρα μας χρεοκόπησε αρκετές φορές, ήρθε η στιγμή να γίνει και επίσημα. Είναι ένας ασθενής με καρκίνο σε όλο του το σώμα και οι χημειοθεραπείες (μνημόνια) απλά παρατείνουν τη ζωή του με αβάσταχτο πόνο. Οι επιλογές όλων μας, μας έφεραν σε αυτό το σημείο. Κάποιοι θα πρέπει να τιμωρηθούν για την κατάσταση αυτή, αλλά ως συνήθως δεν θα είναι οι υπαίτιοι.

 

Το παραπάνω κείμενο αποτελεί μια ιστορία μυθοπλασίας ή μήπως όχι?  

Δημοσιεύτηκε 31st January 2017 από τον χρήστη

 Antikant7

 

 

ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΥΘΕΙΑ

 

 

                           ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ  ΕΥΘΕΙΑ

 

 

Η τελική ευθεία αποτελεί το έσχατο τμήμα ενός δρόμου, χωρίς στροφές και ανεβοκατεβάσματα, κυρίως όμως χωρίς τη δυνατότητα επιστροφής. Με τη γεωμετρική αυτή διατύπωση περιγράφω τις τελευταίες μέρες του φίλου μου του Γιάννη, που ακολουθεί το πεπρωμένο του. Πλήρης ετών και ημερών αλλά κυρίως προβλημάτων, ένοιωθε πανέτοιμος για το μεγάλο ταξίδι του, όπως συμφωνούσαμε στις συχνές τηλεφωνικές επικοινωνίες μας. Χαριτολογώντας μάλιστα λέγαμε ότι όποιος φθάσει πρώτος στον τελικό προορισμό να φροντίσει και για τον άλλο, αν και μιλούσαμε για  πρωτόγνωρα μέρη για τα οποία, μέχρι τώρα δεν υπάρχουν προσωπικές εμπειρίες. Μένω σε όσα μας διδάσκει η θρησκεία μας, η οποία μας αφήνει κάποιες ελπίδες ‘’να ξαναβρεθούμε’’, ελπίζω σε αναγνωρίσιμη μορφή, ώστε να δικαιωθούν και τα χαριτολογήματά μας.

Όλα αυτά τα γράφω με αφορμή τη διασωλήνωση του παλιού συνάδελφου και φίλου μου Γιάννη Μητροβασιλείου που  δεν επικοινωνεί πλέον με το περιβάλλον, οπότε αδυνατώ να του τα πω προσωπικά. Δεν πρόκειται για  νεκρολογία, αφού ο άνθρωπος είναι ακόμα τύποις ζωντανός, αλλά για προσωπική μου ανάγκη να εκφράσω τα αισθήματά μου, αφού ο ίδιος βρίσκεται στην τελική ευθεία και  δεν ξέρω  αν επιθυμεί πια το ενδεχόμενο της όποιας ‘’επιστροφής’’ του.

Με τον Γιάννη – που ξεκινήσαμε σχεδόν μαζί – είχαμε πολλά κοινά στοιχεία και σαν άνθρωποι αρκετές διαφορές, ίσως και γιαυτό υπήρξαμε εξαίρετοι συνάδελφοι με σταδιακή εξέλιξη της φιλίας μας. Ο δεσμός μας μεγάλωσε με το πέρασμα των χρόνων και κυρίως μετά τη συνταξιοδότηση, αφού τα στοιχεία που μας έδεσαν περισσότερο δεν υπήρξαν υπηρεσιακά αλλά  άδολες προσωπικές μας επιλογές. Υπήρξε έντιμος και ευθύς άνθρωπος και αγαπητός σε όλους τους συναδέλφους .

Στην παρούσα φάση δεν ξέρω τι να του ευχηθώ, οπότε θα επαναλάβω τα λόγια που συνήθιζε τελευταία ‘’ ό,τι πει ο Κύριος’’.

ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ!!!

Μαθαίνω ότι ΣΉΜΕΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙ  ακολούθησε το δρόμο του μέχρι το τέλος. Καλό του κατευόδιο.

Αντώνης

 

 

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΥΦΛΩΣΗ

 

       Στρατευμένοι και ιδεοληπτικοί

 

 

Είναι αλήθεια ότι η στρέβλωση των γεγονότων αποτελούσε ανέκαθεν πάγια κομματική θέση της αντιπολίτευσης, με μοναδική εξαίρεση τα εθνικά θέματα, έστω και με προσχηματικούς τρόπους, για να δικαιολογούν την αλλαγή ρότας. Έχω ακούσει – κατά καιρούς – σημαντικούς συνταγματολόγους, οικονομολόγους και νομικούς, να ‘’παρερμηνεύουν’’ το γνωστικό τους αντικείμενο, για ψηφουλάκια και για να δικαιολογήσουν την ιδεοληψία τους.

 Το ΚΚΕ, πολύ συχνά δεν ψήφιζε στρατιωτικές δαπάνες για να ‘’δείξει’’ ότι – μόνο αυτό -  είναι κατά των πολέμων , ενώ το  ίδιο πολέμησε ηρωικά κατά των κατακτητών αλλά  ‘’ και κατά των Ελλήνων’’ στον εμφύλιο, αποδεχόμενο τη   βοήθεια του πατερούλη Στάλιν στα εσωτερικά μας. Έφθασαν στο σημείο να κατακρίνουν κάθε ευρωπαϊκή συνδρομή ακόμα και τώρα που αποτελεί μοναδική ελπίδα μας, μένοντας μόνοι  στις παλιές αριστερές αντιλήψεις τους [ ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, που φώναζαν μαζί με τους λοιπούς αριστερούς]. Είπαμε να ξεχνάμε αλλά όχι μέχρι του σημείου της καθολικής αμνησίας, διότι εγώ στην αρχή του 87 ου έτους θυμάμαι πάρα πολλά που ειλικρινά δεν τιμούν κανένα. Ας θυμίσω απλά ότι ‘’αποδέχτηκαν’’ πληρωμή σύνταξης αντιστασιακού για τους αγώνες τους και αυτό δεν τιμά την ηθική που υποστηρίζουν.

Οι εθνικιστική πτέρυγα, εκμεταλλευόμενη την κρισιμότητα της κατάστασης προβάλλει ηρωικές πράξεις για να καταδείξουν ότι είναι οι μόνοι πατριώτες στη χώρα αυτή. Ας ασχοληθούν καλύτερα με την καθημερινή αντιποίηση της φαρμακευτικής επιστήμης και ας αφήσουν άλλους σοβαρότερους να κάνουν εθνική πολιτική., που αφορά όλους μας.

 Από τις λοιπές αριστερές-προοδευτικές δυνάμεις, θέλω και το προσπαθώ πάρα πολύ , να αφήσω απέξω το άλλοτε κραταιό  βαθύ και ρηχό ΠΑΣΟΚ, αλλά η πρακτική τους δεν με αφήνει. Αν εξαιρέσει κανείς τα Ελληνο-Τουρκικά, έχουν γίνει ουρά σε κάθε σύνθημα του Σύριζα και του υποκρυπτόμενου γιαλαντζί διεθνισμού του. Να σημειώσουμε εδώ ότι ο τελευταίος , με τον ανεκδιήγητο υπουργό των οικονομικών του 2015, έχουν γίνει οι μοναδικοί που δίνουν νομική επιχειρηματολογία στην Τουρκία του Ερντογάν, που δεν την αφήνει βέβαια ανεκμετάλλευτη. Σε καμιά περίπτωση δεν ισχυρίζομαι ότι είναι λιγότερο πατριώτες, αλλά ο ψευτοδιεθνισμός τους δεν τους αφήνει να λειτουργήσουν πατριωτικά και αυτό, όπως δείχνουν τα πράγματα, θα το πληρώσουν ακριβά, χρεώνοντας όμως και τη χώρα μας με την  φιλοτουρκική τους  επιχειρηματολογία. Ίσως αυτός να υπήρξε και ο κύριος λόγος που έθεσαν θέμα προσωπικής ψήφου στην κύρωση της Ελληνο-Αιγυπτιακής συμφωνίας, που την απαιτούσαν οι καιροί και την  ήθελε η πλειοψηφία των βουλευτών τους.

Αυτό είναι το ‘’κατάντημα’’ όχι μόνο της ιδεοληψίας τους που την κατάλαβε επί τέλους ο λαός, αλλά κυρίως της στράτευσής τους. Ένας στρατευμένος, σε οποιοδήποτε πεδίο της ζωής – ακόμα και στην τέχνη – μπορεί να καρπούται  κάποια πρόσκαιρα οφέλη, στο τέλος όμως στιγματίζεται γι’ αυτή του τη πράξη και ενίοτε την πληρώνει και η χώρα. Κάποιοι έξυπνοι έως και σοφοί το κατάλαβαν νωρίς και έκαναν ‘’διόρθωση των ημαρτημένων’’ τους, για την τιμή των όπλων. Είναι θέμα νοημοσύνης, διότι μωραίνει κύριος ον βούλεται απολέσαι, αλλά κυρίως τσίπας . Το τελευταίο φαίνεται ότι αποτελεί πλέον είδος σε ανεπάρκεια ή τους επιβλήθηκε  η χρήση της λέξης με την προσθήκη του γράμματος [ρ], για να τιμήσουν αυτόν που τους έβγαλε από την αφάνεια. Τελείωσε πια ο καιρός των καταλήψεων κτηρίων και εξουσίας και η ζωή βάζει τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του, που λέει η σοφή παροιμία.

Αντώνης

ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ

 

Όταν ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι έγραψε το ομότιτλο έργο του, δεν υπήρχαν τα μέσα ‘’κοινωνικής’’ δικτύωσης, ούτε τα οργανωμένα fake news, που ταλανίζουν τη φαιδρή ιδεοληπτική εποχή μας. Στο έργο του,  δολοφόνος υπήρξε ένας φοιτητής της νομικής , ο Ρασκόλνικωφ, που πλήρωσε το έγκλημά του με ποινές, που σημάδεψαν όλη τη μετέπειτα ζωή του. Ο συγγραφέας έχει επηρεασθεί  από τις αρχαίες τραγωδίες, όπου για κάθε πράξη υπάρχει το ανάλογο και μάλιστα σκληρό αντίκρισμα, αφού ο φονιάς τρελαίνεται και ακολουθεί  μια τιμωρία χωρίς  τελειωμό.

Στο διαπραττόμενο σήμερα έγκλημα, είναι πολλοί αυτοί  που πιστεύουν ότι θα ξεφύγουν την   τιμωρία . Η πράξη όμως καθημερινά αποδεικνύει ότι αυτό που κάνουν αποτελεί ‘’αποκοτιά’’, αφού και  οι ίδιοι  οι νέοι μας  πέφτουν θύματα της δήθεν παλικαριάς τους, δημιουργώντας παράλληλα μια νέα μορφή  ‘’κοινωνικού αυτοματισμού’’ εναντίον τους. Σε μια εποχή που δεν υπάρχουν ιδεολογίες και ιδανικά, προβάλλονται μεθοδεύσεις αμφισβήτησης των πάντων από μηδενιστές που δεν βρίσκουν άλλο πρόσφορο τρόπο για να προωθήσουν τις ιδεοληψίες τους. Οι σύγχρονοι Ρασκόλνικωφ εδώ είναι πολλοί και πληροφορούμαι ότι τους ‘’ψάχνει’’ η δικαιοσύνη, διότι στη χώρα των καλοπροαίρετων γίνονται πιστευτές και οι χονδροειδείς  ψευτιές τους.

 Φαίνεται βέβαιο ότι δεν πρόκειται μόνο  για αφελείς και απερίσκεπτους νέους, που άθελα τους γίνονται ‘’δολοφόνοι’’ αλλά ενδεχομένως πρόκειται για άτομα που υπηρετούν, συνειδητά ή όχι είναι αδιάφορο για την ώρα, αλλότριους σκοπούς. Μήπως πρέπει  οι δικαστικές αρχές να αναζητήσουν και ενδεχόμενους  ηθικούς αυτουργούς, που δοκιμάζουν και  την τελευταία ευκαιρία που προσφέρει  μια πανδημία για να έλθουν στην επικαιρότητα;;;

Με εντυπωσιάζει το γεγονός ότι κανένα από τα λαλίστατα σε ανάλογες περιπτώσεις κομματικά στελέχη  που αντιμάχονται αθέμιτα τους ειδικούς επιστήμονες και τα όργανα της πολιτείας, δεν έχει καταδικάσει ξεκάθαρα και επίσημα τα fake news που αμφισβητούν ακόμα και αυτή την ύπαρξη της πανδημίας. Διερωτώμαι δε αν δεν θα βοηθούσε και τους ίδιους μια ποινή που θα τους υποχρέωνε να προσφέρουν κοινωνικό έργο σε νοσοκομεία με κορωνοιό, ώστε να πληροφορηθούν εκ των έσω την ύπαρξη του και να κατανοήσουν την επικινδυνότητα του παιχνιδιού που εκόντες-άκοντες  παίζουν!!!

Δεν μπορώ να κατανοήσω εκείνους  που πιστεύουν ότι κατέχουν τη μοναδική αλήθεια, αμφισβητώντας ακόμα και τη γνώση των ειδικών, για τους οποίους έχουν πει αμέτρητες ανοησίες. ‘’ Άμμες δε γ’ εσόμεθα πολλώ κάρρονες’’ έλεγαν οι  νεώτεροι Σπαρτιάτες όταν παραλάμβαναν από τους παλαιότερους, χωρίς να αμφισβητήσουν ποτέ τη γνώση και σοφία τους. Μόνο που τότε έλλειπαν οι σελίδες της συστηματικής ψευδολογίας και η απέχθεια προς τους κανόνες και την κανονικότητα. Ουδέν καλόν αμιγές κακού, αρκεί να  εφαρμόζεται το μέτρο και όχι η σκοπιμότητα!!!   Αντώνης

ΤΟ ΧΑΣΜΑ ΤΩΝ ΓΕΝΕΩΝ

 

                         ΑΥΤΟΜΟΛΟΙ ΣΤΟΝ  ΚΟΡΩΝΟΙΟ

 

 

 Είναι πια σαφές ότι η πανδημία ανέδειξε  καθαρά και το χάσμα των γενεών, με τους νέους μας – σε μεγάλο βαθμό –να αυτομολούν στο εχθρικό για τους γηραιότερους, στρατόπεδο του covid-19 και το κάνουν φανερά – σχεδόν αδιάντροπα . Δίνουν την εντύπωση ότι επί τέλους βρήκαν αποτελεσματικό σύμμαχο στην εξουδετέρωση των ‘’αντιπάλων’’ ή στην καλύτερη περίπτωση στην αποφυγή κάθε ευθύνης για τους ανιόντες τους, με το πρόσχημα της προστασίας των. Μέρος της νεολαίας, αλλά σε παγκόσμια κλίμακα, απεργάζεται ή αποδέχεται ξένα  σχέδια   ‘’απελευθέρωσης’’ της από το ‘’κατεστημένο’’, που δυστυχώς ευθύνεται για τη σημερινή εξέλιξη. Πολλοί , για να μην πω οι περισσότεροι νέοι μεγάλωσαν με γκουβερνάντες ‘’ευκαιρίας’’ και άλλες παρά φύση οικογενειακές συνθήκες, στο όνομα της  νέας έννοιας περί ελευθερίας, που προτάσσουν την  καριέρα και προφανώς την εξασφάλιση διατροφής της.

Για να στηρίξω τις σημερινές καταγραφές μου και με σκοπό να μην αδικήσω τη νεολαία μας, κατέφυγα και σε δημοσιευμένες εκθέσεις εφήβων μας με θέμα το χάσμα των γενεών. Κυριαρχεί η άποψη της επανάστασης για την ανατροπή των σκουριασμένων αντιλήψεων των γέρων που δεν γνωρίζουν την πραγματικότητα. Έμεινα με την εντύπωση – σημειώστε ότι είμαι πατέρας, παππούς και προπαππούς – ότι θεωρούν σχεδόν απορριπτέους όσους δεν γνωρίζουν τη νέα τεχνολογία, στην οποία δυστυχώς έχουν καθιερώσει τα γκρίκλις σαν μοναδική γλώσσα επικοινωνίας. Μήπως είναι και αυτό ένα πρόσθετο εμπόδιο στην επικοινωνία των γενεών, μετά την κατάργηση της δια ζώσης ανταλλαγής σκέψεων;;; Αδιαφορούν για την παράδοση, την εμπειρία και κάποιοι ‘’επαναστάτες’’ διεθνιστές και  για την ιστορία της χώρας. Αγαπητοί μου νέοι, ξανασκεφθείτε το και αναζητήστε αποδείξεις στην ίδια τη φύση, ψάχνοντας να βρείτε δέντρα χωρίς ρίζες. Μην ξεχνάτε ότι και οι εξελίξεις στην τεχνολογία και τις επιστήμες δεν αποτελούν αποκλειστικότητα μιας μοναδικής γενιάς, αλλά σύμπραξη και αλληλεγγύη των γενεών. Το αντίθετο αποτελεί σύμπτωμα ολοκληρωτισμού και παραδοχή κατοχής της μοναδικής αλήθειας, που είναι δείγμα φασισμού. Διεκδικήστε τα δικαιώματά σας αλλά όχι σε βάρος των άλλων και μην κουράζεστε να υποβάλετε τον εαυτό σας σε κάποια δοκιμασία, αν αυτό συμβάλει στο γενικότερο καλό.

 Τη δύσκολη αυτή ώρα, θυμήθηκα μια συνηθισμένη έκφραση της  γιαγιάς μου που έλεγε  ‘’το μυρμήγκι που θέλει να χαθεί βγάζει φτερά’’ και διαπιστώνω ότι αυτό αποτελεί σχεδόν αυτοσκοπό για πολλούς  σύγχρονους νέους, ίσως διότι έτσι μόνο μπορούν να επιζήσουν στην κοινωνία που τους δημιουργήσαμε. Η σύγχρονη νεολαία που δεν γνώρισε πολέμους και συμφορές,  έζησε καλύτερες ημέρες και σε κάποιο βαθμό δέχτηκε ως Μάνα εξ ουρανού την ελευθερία – σε βαθμό ασυδοσίας – που της ‘’επέτρεψαν’’ τα νέα ήθη και η συστηματική υποβάθμιση του θεσμού της οικογένειας. Εδώ έπαιξε σημαντικό ρόλο και η δήθεν προοδευτική αντιμετώπιση από λαϊκιστές και ψηφοθήρες, συνδυάζοντας έτσι το τερπνό με το ωφέλιμο. Δεν αποκλείω, η στάση των νέων  μας να αποτελεί και ανταπόδοση εκείνης  των γονιών τους και της ίδιας της πολιτείας και το μεγάλο  ευχαριστώ της για όλα αυτά μαζί.

Τώρα που αποδεικνύεται ότι ήταν λανθασμένη η αρχική τους εντύπωση ότι είναι άτρωτοι από τον ιό , θα το ξανασκεφθούν περισσότερο  να παίξουν ‘’ανοιχτά’’ με τη φωτιά της πανδημίας, θεωρώντας τις όποιες απώλειες ευπαθών και αδυνάτων ως παράπλευρες !!!

Ακόμα και τώρα, που στατιστικά, το 60% των κρουσμάτων είναι νέοι άνθρωποι, συντηρούν μόνοι ή με την βοήθεια ειδικών σπερμολόγων αυτό το μύθο, για να μη χάσουν την ανεμελιά με την οποία εμείς οι μεγαλύτεροι τους ‘’γαλουχήσαμε’’ . Κάποιοι μάλιστα ομολογούν ότι κουράστηκαν ήδη να ανέχονται  κανόνες και  μια ενδεχόμενη νέα  στέρηση, στα πλαίσια της καλώς εννοούμενης αλληλεγγύης των γενεών. Είναι κρίμα αλλά και αυτό πια χάθηκε μπροστά στον λαϊκισμό που θυσιάζει τα πάντα στο βωμό σκοπιμοτήτων των καιρών. Τους έχουν κάνει να μη βλέπουν ούτε τον επικείμενο προσωπικό τους κίνδυνο. Τους κούρασε η μικρή αρχική καραντίνα που κράτησε τη μικρή μας χώρα σε περίοπτη διεθνή θέση και μόλις τους αποδέσμευσαν έδειξαν τις επιθυμίες τους, γεμίζοντας καφετέριες, ξενυχτάδικα και μπαρ. Θυμάμαι ότι συνεχίστηκαν τα μαθήματα των γυμνασίων, διότι στο πρώτο κλείσιμο τους κατέκλεισαν τις καφετέριες και αύξησαν τον συγχρωτισμό.

Το γεγονός έσπευσαν να εκμεταλλευθούν  οι οργανωμένες ιδεοληπτικές ομάδες που γέμισαν τις σελίδες δικτύωσης του ιντερνέτ με εξωφρενικά συνθήματα, που αμφισβητούν όχι μόνο τις προθέσεις και ικανότητες των ειδικών αλλά και αυτή την ύπαρξη του ιού, που αποδίδουν σε ξένα και ντόπια συμφέροντα. Δεν πρόκειται για το σύνολο των  νέων, αλλά είναι τόση η πειστικότητα των συνθημάτων και πολύ περισσότερη η ανεμελιά πολλών νέων, που θυσιάζουν σε πρώτη φάση τους ηλικιωμένους  τους , ενώ δεν έχουν σκεφθεί τι θα κάνουν ότι έλθει η δική τους σειρά και δυστυχώς δεν θα αργήσει.

Μαζί με τους πολύ νέους που βράζει το αίμα τους και σε ένα βαθμό θεωρούν εαυτούς άτρωτους, προστέθηκαν και κάποιες αιρετικές ομάδες ‘’σιτεμένων’’, που θέλουν  να συνδέσουν την πανδημία με  διάφορες  στενοκεφαλιές   τους. Άκουσα και τον εξαίρετο τέως Πρόεδρο των ΗΠΑ Ομπάμα να υποστηρίζει ότι τον κούρασαν  και αυτόν τα περιοριστικά μέτρα!!

Έχουν άραγε διερωτηθεί  όλοι αυτοί οι στοργικοί πατέρες και προοδευτικοί νέοι, πόσο έχουν κουραστεί τα εκατομμύρια των προσφύγων , χωρίς την όποια βεβαιότητα της ελάχιστης έστω βελτίωσης των συνθηκών της ‘’ζωής’’ των;;; Αυτοί που θαλασσοδέρνονται με μοναδικό αντίκρισμα την εξασφάλιση,  για άγνωστο διάστημα, αυτής της ‘’στερημένης’’ επιβίωσής τους!!! Όσα τελικά εκστομίζουν  οι νέοι και οι όποιοι καθοδηγητές τους, δεν αποτελούν παρά μια κακόγουστη και χιλιοπαιγμένη κομματική , παράσταση  αλτρουισμού, χωρίς σκέψη και τεκμηρίωση, απλά για να επιδείξουν μια  διαφορετικότητα και την δήθεν παλικαριά τους απέναντι στην πανδημία.

Δεν ξέρω τι σκέπτονται να κάνουν οι άλλες χώρες, με επί κεφαλής την ‘’προστάτιδα’’ που ο Πρόεδρος της υπερηφανεύεται για το κατάντημα της χώρας  του, ας συνεννοηθούμε όμως  εμείς μεταξύ μας και ας αναζητήσουμε τη δοκιμασμένη και μοναδική μέθοδο που μας έκανε να ξεχωρίσουμε στην αρχή. Κανένας μας δεν πέθανε από μακροχρόνιες στερήσεις τα χρόνια της κατοχής, διότι πολλοί από μας έζησαν για μήνες σε ρεματιές και χαράδρες και χαίρουν άκρας υγείας ακόμα και σήμερα, χωρίς τη στήριξη ψυχολόγων και άλλων ειδικών, που πρέπει να ασχοληθούν περισσότερο με τους  ‘’αυτόμολους’’ και εκείνους που τους ωθούν σε ανάλογες ενέργειες. Την εποχή των πολέμων και των μαυραγοριτών, συνασπίστηκαν όλοι οι Έλληνες κατά του εχθρικού συνόλου και προτίμησαν να πέσουν στο πεδίο της μάχης, παρά να λιποτακτήσουν. Ας κάνουμε και τώρα το ίδιο κατά των σύγχρονων ανεγκέφαλων και  μαυραγοριτών, που προφανώς παραμυθιάζουν το λαό, για να πουλήσουν την πραμάτεια τους.

Αντώνης

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΜΙΛΑΜΕ ΑΛΑΜΠΟΥΡΝΕΖΙΚΑ

 

       KAI OΜΩΣ ΜΙΛΑΜΕ ΑΛΑΜΠΟΥΡΝΕΖΙΚΑ!!!

 

 

Σε προηγούμενο άρθρο μου είχα διερωτηθεί ρητορικά, αν  ‘’ομιλείτε Ελληνικά’’, για τον  τρόπο που παρερμηνεύθηκε η  απαγόρευση  των πανηγυριών, με την πρόταξη ενός συνθετικού και φοβάμαι ότι η συνέχεια με δικαίωσε. Αναφέρομαι βέβαια στα ‘’κεσάτια’’ των ταλαίπωρων υπαίθριων εμπόρων, διότι τα άλλα αποτελέσματα δεν τα είδαμε ακόμα και ελπίζω να μην τα δούμε ποτέ, διότι θα είναι οδυνηρά, για την πόλη γενικώς  αλλά και για τους ίδιους τους  ‘’στριμωγμένους’’ στις παράγκες τους  εμπόρους. Αν μοιραζόντουσαν  τα έξοδα διαμόρφωσης του χώρου, το κέρδος τους θα ήταν μεγαλύτερο.

Αντιλαμβάνομαι ότι έχω γίνει εμμονικός , το κάνω όμως με μοναδικό σκοπό να φανώ χρήσιμος και όχι ευχάριστος. Προσπαθώ απλά να μεταφέρω  τις ‘’πολεμικές’’ εμπειρίες μου του 1940 σε μια άλλη μορφή πολέμου που βιώνει η ανθρωπότητα, ώστε το σύνολο των μικρών προσπαθειών να αμβλύνει τις γενικότερες συνέπειες.

Παρατηρώ όμως, ότι οι προσπάθειες της παραπειστικής , αλλά εξ ίσου επικίνδυνης,  απείθειας στην τροποποιημένη νέα απαγόρευση, υπηρετεί μόνο  τα προσχήματα. Αυτό μπορεί να δίνει ένα τυπικό  συγχωροχάρτι, δεν αποσείει όμως τις  όποιες μελλοντικές ευθύνες. Στην περίπτωσή μας όχι απλώς δεν σκεφθήκαμε την πρόληψη αλλά δεν κάνουμε τίποτα για να μην συνεχισθεί. Ο Θεός να βοηθήσει τον τόπο, διότι οι άνθρωποι, σε κάθε περίπτωση, κρίνουν εκ του αποτελέσματος, που ελπίζω και προσεύχομαι να είναι αίσιο.

Η πανδημία κατέστρεψε κάθε προοπτική και για τα επόμενα πολλά  χρόνια και εμείς ,φορώντας  παραμορφωτικούς φακούς, ζούμε στον κόσμο μας, ένα κόσμο εντελώς φανταστικό και  κατατρυχόμαστε με πρόσκαιρες φρούδες ελπίδες. Ό,τι κι αν είπα, λέω και θα πω μελλοντικά, είναι καλοπροαίρετο, γιαυτό και διατηρώ την τοπογραφική μου αοριστολογία, διότι δεν θέλω να θίξω πρόσωπα αλλά να κατακρίνω νοοτροπίες της φυλής μας που χαϊδεύουν  αφτιά και αποβαίνουν σε βάρος όλων μας. Δεν κάνω κρίση προθέσεων, πιστεύοντας ότι αυτές έχουν καλά κίνητρα, δεν λαμβάνουν όμως υπόψη την τραγικότητα των στιγμών που ζούμε και θα μπορούσαν να είναι μοναδικές  υπό  διαφορετικές συγκυρίες.  Αντώνης

Η ΣΠΙΘΑ ΚΑΙ ΤΟ ΦΤΆΡΝΙΣΜΑ

 

         ΚΙ ΕΓΙΝΕ Η ΣΠΙΘΑ ΠΥΡΚΑΓΙΑ

            ΤΟ ΦΤΑΡΝΙΣΜΑ ΚΑΤΑΡΑ

 

 

Το πρώτο αποτελεί επιτυχημένο στίχο εξαίρετου τραγουδιού, ενώ το δεύτερο κατέστη χαρακτηριστικό στοιχείο της επικαιρότητας.  Επηρεάζουν αμφότερα τόσο πολύ την εποχή μας, σε σημείο να περιοριστεί σημαντικά η επιτυχία της χώρας μας, με την υπογραφή της συμφωνίας Ελλάδας – Αιγύπτου για την ΑΟΖ. Και όμως, το τελευταίο  είχε σαν αποτέλεσμα ο κ. Τσαβούσογλου να ανακαλύψει επί τέλους το Νησί που οι πρόγονοί του αναζητούσαν από τον  16^ο αιώνα και είπαν το περιβόητο Γιοκ Μάλτα. Το γεγονός πάντως έκανε ‘’τούρκους’’  το σύνολο της αντιπολίτευσης, όπως συνήθως συμβαίνει στη χώρα μας, σε κάθε εθνική επιτυχία. Ας τους αφήσουμε τώρα όλους να απολαύσουν τις φανφάρες τους και θα  ξαναδούμε  το θέμα προσεχώς, όταν καταλαγιάσει ο ‘’κουρνιαχτός’’.

 Επανέρχομαι  λοιπόν  στον τίτλο του θέματός μου, όταν  χθες το απόγευμα παρακολούθησα, από το μπαλκόνι του σπιτιού μου, μια πυρκαγιά κοντά την πόλη  και τις  παράγκες του παζαριού στο κέντρο της. Ευτυχώς για το πρώτο, οι αρμόδιες αρχές έσπευσαν εγκαίρως και πρόλαβαν τη μετάδοση της φωτιάς στο πευκοδάσος και γλυτώσαμε τα χειρότερα. Δεν μπορώ να πω ότι ισχύει ή ίδια πρόνοια και για το δεύτερο, με αποτέλεσμα και οι ‘’παράγκες’’ να μην έχουν κίνηση αλλά και να αιωρείται πάντα ο κίνδυνος ενός φταρνίσματος που θα μπορούσε να ανάψει άλλες φωτιές που δεν σβήνουν με θαρραλέους πιλότους.

Όπως γνωρίζουμε η φωτιά  είναι μια χημική αντίδραση κατά την οποία εκλύεται θερμότητα. Τα  βασικά στοιχεία της φωτιάς είναι το καύσιμο, το οξυγόνο και η φλόγα. Τα δύο πρώτα υπάρχουν σε επάρκεια στη φύση, ενώ το τελευταίο  είναι αποτέλεσμα σκόπιμης, τυχαίας  ή ανόητης ανθρώπινης πράξης και ευτυχώς  στις περισσότερες περιπτώσεις μπορεί να προληφθεί. Σε αντίθετη περίπτωση μπορεί να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά, αρκεί να μη συντρέξουν οι συνθήκες που έκαψαν το Μάτι και δημιούργησαν την εκατόμβη των νεκρών συμπατριωτών μας, αφού κανένας και τίποτα δεν λειτούργησε σωστά, όπως μέχρι στιγμής προκύπτει.

          Το φτάρνισμα είναι μια ημιαυτόματη ανθρώπινη λειτουργία, την οποία – κατά τους επιστήμονες – δεν επιτρέπεται να αναστείλουμε διότι προκαλεί επικίνδυνες βλάβες στην ακοή. Σε κάθε  φτάρνισμα απελευθερώνονται 100.000 μικρόβια με ταχύτητα 100 χιλιομέτρων την ώρα. Αφού λοιπόν δεν μπορούμε να  το ελέγξουμε ούτε να το προλάβουμε, επιβάλλεται – σε καιρούς χαλεπούς σαν αυτούς που βιώνουμε τώρα -  να αποφεύγουμε τις καταστάσεις που δημιουργούν συνωστισμούς και αποτελούν εργαλείο μετάδοσης του ιού. Όπου αυτό είναι αδύνατο, να φοράμε μάσκα που θα εμποδίζει την εκτόξευση των δικών μας και θα μας προστατεύει από τις  ‘’αντίπαλες εκτοξεύσεις ‘’.

          Το θέμα είναι τόσο απλό μα τόσο δύσκολο και κανείς δεν μπορεί να μας βοηθήσει χωρίς την προσωπική μας συμμετοχή. Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν προφάσεις εν αμαρτίαις αρμοδίων, υπευθύνων και νταήδων, αφού η ανοησία και η μαγκιά δεν έχει καμιά σχέση με την γενναιότητα .

          Έτσι λοιπόν, παρακολουθώντας από το μπαλκόνι μου το διπλό θέαμα – πυρκαγιάς και παζαριού – ευχόμουν και είχα πολλές ελπίδες να τελειώσει αισίως η φωτιά,  αφήνοντας το δεύτερο στην θεία πρόνοια, που μια ζωή επικαλούμαστε σε κάθε μας αμέλεια και απρονοησία , που οι σύγχρονοι αποκαλούν συντηρητισμό.     Αντώνης