ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΥΘΕΙΑ

 

 

                           ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ  ΕΥΘΕΙΑ

 

 

Η τελική ευθεία αποτελεί το έσχατο τμήμα ενός δρόμου, χωρίς στροφές και ανεβοκατεβάσματα, κυρίως όμως χωρίς τη δυνατότητα επιστροφής. Με τη γεωμετρική αυτή διατύπωση περιγράφω τις τελευταίες μέρες του φίλου μου του Γιάννη, που ακολουθεί το πεπρωμένο του. Πλήρης ετών και ημερών αλλά κυρίως προβλημάτων, ένοιωθε πανέτοιμος για το μεγάλο ταξίδι του, όπως συμφωνούσαμε στις συχνές τηλεφωνικές επικοινωνίες μας. Χαριτολογώντας μάλιστα λέγαμε ότι όποιος φθάσει πρώτος στον τελικό προορισμό να φροντίσει και για τον άλλο, αν και μιλούσαμε για  πρωτόγνωρα μέρη για τα οποία, μέχρι τώρα δεν υπάρχουν προσωπικές εμπειρίες. Μένω σε όσα μας διδάσκει η θρησκεία μας, η οποία μας αφήνει κάποιες ελπίδες ‘’να ξαναβρεθούμε’’, ελπίζω σε αναγνωρίσιμη μορφή, ώστε να δικαιωθούν και τα χαριτολογήματά μας.

Όλα αυτά τα γράφω με αφορμή τη διασωλήνωση του παλιού συνάδελφου και φίλου μου Γιάννη Μητροβασιλείου που  δεν επικοινωνεί πλέον με το περιβάλλον, οπότε αδυνατώ να του τα πω προσωπικά. Δεν πρόκειται για  νεκρολογία, αφού ο άνθρωπος είναι ακόμα τύποις ζωντανός, αλλά για προσωπική μου ανάγκη να εκφράσω τα αισθήματά μου, αφού ο ίδιος βρίσκεται στην τελική ευθεία και  δεν ξέρω  αν επιθυμεί πια το ενδεχόμενο της όποιας ‘’επιστροφής’’ του.

Με τον Γιάννη – που ξεκινήσαμε σχεδόν μαζί – είχαμε πολλά κοινά στοιχεία και σαν άνθρωποι αρκετές διαφορές, ίσως και γιαυτό υπήρξαμε εξαίρετοι συνάδελφοι με σταδιακή εξέλιξη της φιλίας μας. Ο δεσμός μας μεγάλωσε με το πέρασμα των χρόνων και κυρίως μετά τη συνταξιοδότηση, αφού τα στοιχεία που μας έδεσαν περισσότερο δεν υπήρξαν υπηρεσιακά αλλά  άδολες προσωπικές μας επιλογές. Υπήρξε έντιμος και ευθύς άνθρωπος και αγαπητός σε όλους τους συναδέλφους .

Στην παρούσα φάση δεν ξέρω τι να του ευχηθώ, οπότε θα επαναλάβω τα λόγια που συνήθιζε τελευταία ‘’ ό,τι πει ο Κύριος’’.

ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ!!!

Μαθαίνω ότι ΣΉΜΕΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙ  ακολούθησε το δρόμο του μέχρι το τέλος. Καλό του κατευόδιο.

Αντώνης