ΑΜΟΡΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΒΙΑΣΤΕΣ

 

 

Οι βιαστές που μονοπωλούν τελευταία τη δημοσιότητα   δεν αποτελούν  φρούτο των ημερών, ούτε μας  προέκυψαν ξαφνικά και αναίτια. Είναι αποτέλεσμα της επικράτησης  του αμοραλισμού που έφερε και στη χώρα  μας το κενό που άφησε πίσω της η χαμένη ιδεολογία. Αμοραλισμός είναι η  θεώρηση κατά την οποία  δεν υφίστανται ηθικές αξίες με καθολική, ενιαία και  παγκόσμια αναγνωρισμένη ισχύ. Είναι η αμφισβήτηση των ηθικών αντιλήψεων και κανόνων,  οι οποίοι αναιρούνται και  απορρίπτονται ως ξεπερασμένοι και απλοϊκοί.

Η παράταξη που κυβέρνησε τη χώρα μέχρι πέρυσι, με εντολή του Προέδρου της Βουλής, φωταγώγησε το κτίριο αυτό με τα χρώματα της ίριδας, στις παρελάσεις  ατόμων με σεξουαλικές ιδιαιτερότητες, στις οποίες συμμετείχαν και στελέχη της. Στην κατηγορία αυτή των ιδιαιτεροτήτων, έστω και σαν ακραία και νοσηρή μορφή, μπορούσε να ανήκει και ο κ. Λυγνάδης, εναντίον του οποίου τώρα καταφέρεται σφόδρα. Διερωτώμαι αν θα κάνει το ίδιο και για εκείνους που ενδεχομένως θα ακολουθήσουν και έλαβαν ή τους είχαν προσφερθεί υψηλότατες δημόσιες θέσεις. Διερωτώμαι αν θα ισχύσει και για αυτούς η κυβερνητική ευθύνη.

Όταν έπεσε το τείχος του Βερολίνου, οι διάφοροι στρατευμένοι των ανελεύθερων πολιτικών συστημάτων, έσπευσαν να συνεχίσουν τις μεθοδεύσεις του ολοκληρωτισμού  με νέες ‘’ προοδευτικές προτάσεις’’ , στα όρια της ασυδοσίας.  Διακήρυτταν το ανεξέλεγκτο της τέχνης, ζητούσαν  την κατάργηση των ‘’καμερών’’ σε δημόσιους χώρους για να μην ελέγχονται οι κάθε λογής εγκληματίες. Υπερασπίζονταν και συνεχίζουν να το κάνουν επίσημα, όχι μόνο νομικά αλλά και με αγώνες στην κοινωνία  τα δικαιώματα καταδικασμένων δολοφόνων τρομοκρατών,    απενοχοποιούσαν την έννοια της  επίσημης ‘’γκόμενας’’ - παράλληλα με τη σύζυγο - και  της  ‘’κωλοβίλλας’’ και κατηγοριοποιούσαν την κατάχρηση και την απάτη ανάλογα με τα ‘’νέα μέτρα μεγέθους’’   [Μαυράκης στη ΔΕΗ]. Επέβαλαν σε εκατομμύρια συνανθρώπων τη  διαμαρτυρία που αποφάσιζαν  οι μειοψηφίες των συμβουλίων , αντιμετωπίζοντας την πλειοψηφία ως ελίτ ή  εχθρό της κοινωνίας και ας ανήκε   στους σκληρά εργαζόμενους και νομοταγείς πολίτες.

Στη γνωστή συνέντευξη για το Μάτι, που  έκαναν πως δεν ήξεραν τίποτα για τους νεκρούς ενώ  η  κοινωνία βούιζε για την εκατόμβη. Κάποιος επίσημος δήλωνε ότι είχαν ‘’γίνει’’ οι σωστοί χειρισμοί και αν χρειαζόταν θα  ξανάκανε το ίδιο. Ακόμα και τώρα διαμαρτύρονται που η Δικαιοσύνη συνεχίζει την έρευνά της, ύστερα από καταγγελίες συγγενών των θυμάτων. [Τα δικά μας και τα δικά σας,  όλα δικά μας].

 Σύσσωμη η αντιπολίτευση  – συμπεριλαμβανομένων των ακροδεξιών ‘’γητευτών’’ και όσων  θριαμβολογούσαν το 2015 για το capital control – ‘’ φαίνεται ότι δεν  έμαθαν ποτέ τι είχε συμβεί’’, αφού ,για πρώτη φορά, δεν αντέδρασαν στον διορισμό ενός σατύρου στο εθνικό θέατρο, ενώ δεν αφήνουν ασχολίαστη καμιά κυβερνητική απόφαση. Γιατί άραγε!!!  Η δράση του πρωτοκλασάτου βιαστή   ήταν σίγουρα γνωστή από ετών [όπως λένε και οι γείτονες], αλλά και πάλι δεν άκουσαν και δεν ήξεραν τίποτα, αυτοί που κυβέρνησαν τη χώρα για 4 ½ χρόνια και τώρα τα φορτώνουν  στους διαδόχους τους. Τι έκαναν για όλα αυτά οι  κήνσορες του νέου  καθωσπρεπισμού, που θεωρούν πανεπιστημιακό άσυλο το χτίσιμο  των καθηγητών, το παραεμπόριο και τη μετατροπή των σχολών σε χώρους κατασκευής και αποθήκευσης μολότοφ! Για όνομα του [δικού μας] Θεού, αφού αυτοί δεν έχουν τον Θεό τους, δεν είμαστε ηλίθιοι  και κανείς  δεν έχει το δικαίωμα να υποτιμά τη νοημοσύνη μας. Μάθαμε πια τα δικαιώματά μας και δεν θέλουμε να σκέπτονται άλλοι  για λογαριασμό μας. Μπορούμε να δούμε  το συμφέρον μας καλύτερα από τρίτους και συνεπώς δεν χρειαζόμαστε μεσάζοντες. Η κρίση μας θα είναι δίκαιη προς όλους σας , αλλά με δικά μας κριτήρια, όταν έλθει η ώρα των εκλογών. Φθάνει πια με τον κομματικό εκβιασμό, που αποτελεί τον ψυχικό μας βιασμό, αφού με τις συνεχιζόμενες έρευνες  αποκαλύπτεται, ότι οι  βιαστές – ψυχής τε και σώματος – δεν μας έλειψαν ποτέ.  

Κάνοντας ζάπινγκ στα ‘’μεσημεριάτικα’’, είχα ακούσει παλιότερα, Έλληνα ηθοποιό – με διεθνείς συμμετοχές ως κομπάρσου – να δηλώνει ότι ‘’στη χώρα μας  έπρεπε να ανήκεις σε ομάδα σεξουαλικής ιδιαιτερότητας, για να γίνεις αποδεκτός από μια κάστα σκηνοθετών και λοιπών παραγόντων ταινιών και εκπομπών’’. Αυτό δεν το άκουσε κανένας άλλος και αν ναι πώς το αντιμετώπισαν οι κατά καιρούς αρμόδιοι;;; Άκουσα επίσης από νεαρές starlets , ότι για να αναλάβουν κάποιο ρόλο έπρεπε να περάσουν από το κρεβάτι των ‘’αρμοδίων’’ και κάποιες μάλιστα άφηναν να φανεί ότι υπόκυψαν!!! Ούτε αυτό το άκουσαν οι δήθεν κοπτώμενοι σήμερα για τη δημόσια ηθική!!! Ο κατηγορούμενος ηθοποιός ακούγεται σε εκτός θέματος  μονολόγους του  επί σκηνής , να  αποκαλύπτει πλήρως τον βορβορόθυμο* και ζοφερό ψυχικό του κόσμο . Ο ίδιος έχει συλληφθεί το 1984 [ με προοδευτική τότε  διακυβέρνηση] για βιασμό και το θέμα δεν προχώρησε στη δικαιοσύνη. Τι έγινε τότε  και με ποια δικαιολογία αποδόθηκε στην κοινωνία σαν λευκή περιστερά ο βιαστής;;; Μήπως αυτή η αντίδραση της πολιτείας του άνοιξε την όρεξη για τη σημερινή κατάντια του ίδιου και της κοινωνίας μας;;; Ευτυχώς που άνοιξαν κάποια στόματα  για να προληφθούν ανάλογα περιστατικά  εις το μέλλον  και για να κλείσουν τα λαλίστατα στόματα εκείνων που δεν σκέπτονται πριν εκφράσουν την απερισκεψία τους να χρεώσουν στους αντιπάλους τους την  ‘’παιδοφιλία’’ ενός ανώμαλου!!!

Δεν μπορώ να παραβλέψω και τον βιασμό της πολιτικής με τις  αντιδημοκρατικές ενέργειες κομματικών ομάδων που  μετέχουν σε κοινοβουλευτικές διαδικασίες μιας αστικής δημοκρατίας που δεν αποδέχονται!!! Υπάρχει Κόμμα του κοινοβουλίου μας που δηλώνει δημόσια ότι αποβλέπει στη βίαιη ανατροπή του!!!  Σε ποια δημοκρατική χώρα τα κόμματα που μετέχουν στην κοινοβουλευτική διαδικασία , δηλώνουν επίσημα ‘’απείθεια’’  και την κατάργηση στην πράξη Νόμων του ψηφίστηκαν από το κοινοβούλιο ;;;[ εδώ υπάρχουν περισσότερα κόμματα]. Υπάρχουν  αμέτρητα   παραδείγματα  ευκαιριακών πλιατσικολόγων της πολιτικής, που χρεώνουν στον κοινοβουλευτισμό και την τρέχουσα ανώμαλη κατάσταση. Αισθάνομαι ότι όλοι αυτοί οι τυχοδιώκτες, μπορεί και να χαίρονται για όσα δεινά μας συμβαίνουν,  δίνοντας την εντύπωση ότι  στηρίζουν το υπαρξιακό τους μέλλον ακόμα και στην καταστροφή της χώρας, αρκεί να ωφεληθούν οι ίδιοι.[θυμηθείτε πώς επιβλήθηκαν  κάποτε στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης], αυτό που ο  σύντροφος Αντρέας ονόμαζε υπαρκτό σοσιαλισμό!!!

Θέλω να κλείσω το κείμενό μου με κάτι πιο εύθυμο, με την πρόβλεψη ότι η υπόθεση Λιγνάδη, με τη μεσολάβηση του νέου του νομικού συμβούλου θα ακολουθήσει τη μοίρα της ΑΕΛ και ο νοών νοείτω. Αντώνης

           

·       Βορβορόθυμος: Ο βρομερά σκεπτόμενος

Έφυγε ένας άνθρωπος

 

Ένα τηλεφώνημα της φίλης μου Ελένης από τις Βρυξέλλες, μου ανήγγειλε την απώλεια του   Πρέσβη ε.τ.  Αλέξανδρου  Ζαφειρίου,  τα φυσικά  ίχνη του οποίου  είχα χάσει από το 1992, χωρίς να παύσω να ενδιαφέρομαι για νέα του. Ο  Αλέκος που γνώρισα το μακρινό 1959 , αποτελούσε διαπρύσιο  κήρυκα του Αριστοτελικού μέτρου,  της λογικής και υπόδειγμα έντιμου και ευφυούς ανθρώπου. Αργότερα, μια αδικαιολόγητη  υπηρεσιακή του αντιμετώπιση , τον υποχρέωσε σε  μια συστηματική επιφυλακτικότητα.

Οι δρόμοι μας αντάμωσαν συνολικά τρεις φορές. Κατά την είσοδό του στην Υπηρεσία το  1959, δέκα χρόνια αργότερα στην Πράγα, που αντικατέστησε τον απελαθέντα Επιτετραμμένο που ατύπως υποκαθιστούσα προσωπικά και λίγο πριν τη συνταξιοδότηση αμφοτέρων  μας στις Βρυξέλλες, στα όρια  των  δεκαετιών  του 1980.- 1990.

Τον διέκρινε ένα ιδιαίτερο χιούμορ και μια  υψηλή πνευματική διαύγεια και ετοιμότητα. Δεν θα ξεχάσω  πώς  αντιμετώπισε την εντολή του Υπουργού Εξωτερικών Πιπινέλη,  για τον εορτασμό  της 21^ης Απριλίου, με ομιλίες ‘’για την επανάσταση’’. Με απαράμιλλη σοβαρότητα  παράκαμψε κάθε αναφορά στη χούντα, αναφερόμενος   αποκλειστικά στην  επανάσταση του 1821.

Φίλε  Αλέκο καλό σου κατευόδιο και, όπως λέει το δημοφιλές τραγούδι, ίσως μια μέρα να ξαναβρεθούμε.  Αντώνης

Επιδημία Πανώλης 1828 και σημερινή Πανδημία

 

        Καταπληκτική ομοιότητα;;;

 

 

Δυο καλοί  φίλοι μου έστειλαν ένα άρθρο, αναφερόμενο σε Νόμο του Καποδίστρια του 1828, για την αντιμετώπιση επιδημίας πανώλης στον Αργοσαρωνικό, που βεβαιώνει κατά τον αρθρογράφο, μια  καταπληκτική ομοιότητα με τη σημερινή κατάσταση. Παραθέτω το άρθρο του Νόμου στο πρωτότυπο  και σε κατανοητή μετάφραση, για να γίνει αντιληπτό από τους χρήστες των γκρίκλις  και τους  ‘’παλαιοκομματικούς’’ ποικιλώνυμους ‘’ξερόλες’’, που κατακλύζουν το διαδίκτυο.

Το Άρθρο 285 του συγκεκριμένου Νόμου αναφέρει τα εξής:

«Αν, περιστάσεως τυχούσης, πόλις τις ή χωρίον είναι ύποπτα λοιμού, συγχρόνως μετά την περιστοίχησίν των υπό υγειονομικής γραμμής, ανάγκη πάσα ληφθώσιν ευθέως τα εξής μέτρα. Υποχρεούνται οι κάτοικοι να μένουν εις τα ίδια. Εμποδίζεται πάσα θρησκευτική τελετή. Δεν σημαίνονται οι κώδωνες». 

1821 ιστορία‘’ Αν  σε πόλη ή χωριό παρουσιαστεί ύποπτο κρούσμα της επιδημίας , είναι απόλυτη ανάγκη, συγχρόνως με την υγειονομική περίφραξη, να ληφθούν  και τα ακόλουθα μέτρα: Οι κάτοικοι υποχρεούνται να μένουν στα σπίτια τους. Εμποδίζεται κάθε θρησκευτική τελετή και δεν σημαίνουν οι καμπάνες’’.

 

Όταν διαπίστωσαν ότι η επιδημία δεν υποχωρούσε, ο Κυβερνήτης που είχε γνώσεις ιατρικής,  επέβαλε  καραντίνα 50 ημερών και όλοι οι κάτοικοι της περιοχής ευχαρίστησαν τον Καποδίστρια για τα μέτρα που επέβαλε. Αφού και πάλι η επιδημία δεν υποχωρούσε διαπίστωσαν ότι ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΔΕΝ ΕΤΗΡΟΥΝΤΟ και προχώρησαν σε παράταση της καραντίνας και ζώνες ναυτικού αποκλεισμού της Ύδρας. Παρ’ όλα όμως τα μέτρα, ο λοιμός επεκτάθηκε σε πολλές από της γύρω περιοχές  η οικονομία κατέρρευσε και ο λαός πεινασμένος στράφηκε κατά της κυβέρνησης.

Ο Καποδίστριας όρισε τον αδελφό του ως επιτετραμμένο που επισκέφθηκε τις περιοχές και έκανε έρευνα από σπίτι σε σπίτι για την αναζήτηση ασθενών, αλλά η κατάσταση δεν διορθώθηκε.

Τότε ο Κυβερνήτης, προτάσσοντας σαφώς το θέμα της υγείας από τη δεινή οικονομική κατάσταση και κάθε άλλη επίπτωση, ζήτησε τη συνδρομή του Ελβετού γιατρού Λουί Αντρέ Γκοσέ , ο οποίος επέβαλε αυστηρά  μέτρα – κλείνοντας και τα καφενεία – και κατόρθωσε να θέσει υπό έλεγχο την επιδημία. Η  γνωστή όμως ελληνική  νοοτροπία,  με την ‘’κουτοπόνηρη’’ χαλάρωση των μέτρων,  δημιούργησε σύντομα δεύτερο κύμα της επιδημίας, οπότε εφαρμόστηκαν πολύ αυστηρότερα μέτρα, τα οποία επιτηρούσαν ακόμα και  στρατιωτικά σώματα, μέχρι που τελικά ο λοιμός  ξεριζώθηκε οριστικά. Ο  Καποδίστριας αναγνώρισε και  τίμησε τη μοναδική συνδρομή του Ελβετού  γιατρού Γκοσέ , με την απόδοσή του των  ‘’δικαιωμάτων του γνήσιου και αυτόχθονος Ποριώτου’’ και διέδωσε τη μοναδική του ιατρική συνδρομή στον γνωστό  τότε κόσμο.

Ας αναζητήσουμε όμως και τους λόγους αμφισβήτησης της  ‘’  καταπληκτικής ομοιότητας’’, που  τελικά δεν φαίνεται να είναι  πραγματική. Τα γενόμενα επί Καποδίστρια έχουν καταγραφεί, κανείς μας όμως δεν ασχολήθηκε εκτενέστερα με τη σύγχρονη αντιμετώπιση, σε μια εποχή  σχεδόν δυο αιώνες νεότερη, με τεχνολογική εξέλιξη και κυρίως με άριστη  κατάρτιση των ειδικών  επιστημόνων μας. Κάποιοι επιδίωξαν και πισωγυρίσματα, όχι όμως στην εποχή του Καποδίστρια, αλλά σε άλλες εποχές και  δόλιες μεθοδεύσεις.

Στην παρούσα πανδημία, η κυβέρνηση όρισε μια πολυμελή επιτροπή που συνεδριάζει τακτικά, ενημερώνει το κοινό και απαντά σε ερωτήματα και ανάλογα με την εξέλιξη της πανδημίας αναπροσαρμόζει τα επιβαλλόμενα μέτρα. Η συνολική επίσημη αντιπολίτευση δεν βρήκε τίποτα θετικό και κάθε φορά υποστήριζε το ακριβώς αντίθετο μέτρο. Έφθασαν στο σημείο να αποδώσουν  ευθύνες και σε διακεκριμένους  επιστήμονες ή να προβάλουν επιλεκτικά τις απόψεις κάποιων εξ αυτών, τους οποίους πρότειναν και για  το Υπουργείο Υγείας. Αντιτάχθηκε στον τρόπο κτήσης και  διανομής των εμβολίων , με διαφοροποιήσεις  στην αιτιολογία και τόσες άλλες φαιδρότητες,  με τη διατύπωση ακόμα και επιστημονικού λόγου, από μη ειδικούς ή διαστρέβλωση της γνώμης άλλων.  Άλλοι μεν εφαρμόζοντες τις μεθόδους που πουλάνε μέσω τηλεοράσεως τα ‘’μαντζούνια’’ τους, άλλοι απαίτησαν να μην έχει ανάμιξη η Ευρώπη, και το κεφάλαιο και άλλοι αλληλοπαπαγαλίζοντας μεταξύ τους για να κρατήσουν ή να κερδίσουν το κομμάτι της πίττας που κατείχαν, διεκδικούν ή ονειρεύονται!!! Την εποχή του Καποδίστρια άκουσαν τους ειδικούς, εφάρμοσαν το σύστημα ακορντεόν [ανάλογα με την εξέλιξη] επέβαλαν την εφαρμογή των αποφάσεων και σώθηκαν.

Εμείς οι σύγχρονοι και αιθεροβάμονες πότε επί τέλους θα θέσουμε το κοινό καλό πάνω από το κομματικό και τα αριστεροδέξια ιδεολογήματα για να σωθούμε;;; Πότε θα δούμε αυτό που δείχνει ο επίσημος εβδομαδιαίος χάρτης της Ευρώπης, με τη χώρα μας ουδέποτε μέχρι σήμερα σε κόκκινο χρώμα και πολλάκις με μικρά έστω αλλά μοναδικά ψήγματα πράσινου;;; Τι βίτσιο είναι αυτό που μπερδεύει την ιδεοληψία με τα κομματικά μας καλά και συμφέροντα;;; Προσέχετε , γιατί ο ελληνικός λαός δεν είναι πια ετεροκινούμενος. Έχει άποψη, ενημερώνεται, βλέπει και θέλει το συμφέρον του και δεν του αρέσει να αμφισβητούν την νοημοσύνη του. Αντώνης

Βουρτσελισμός

 

[Επαναφορά παλιών μεθοδεύσεων]

 

 

Πρόκειται για  όρο που αναφέρεται στο παρατσούκλι συγκεκριμένου  προσώπου [όπως λέμε μιθριδατισμός], αλλά αφορά πλείστες όσες περιπτώσεις και τον κουβαλάω μέσα μου περισσότερο από 75 χρόνια. Για μένα και όσους τον γνώρισαν, σημαίνει φιλαυτισμός, φιλαυτία ή φιλοτομαρισμός, ορολογία με την οποία είμαι βέβαιος ότι θα συμφωνούσε και ο κ. Μπαμπινιώτης. Πριν εξηγήσω πώς μου προέκυψε η ανάγκη να αναφερθώ στο θέμα, οφείλω να εξηγήσω την αιτία που μου προκάλεσε την υιοθέτηση του χαρακτηρισμού.

Με την απελευθέρωση της χώρας από τα στρατεύματα κατοχής και στα πρόθυρα του εμφυλίου, που στην επαρχία ήταν πολύ έντονος, οι ενήλικες άντρες κινδύνευαν να στρατευθούν από τον ΕΛΑΣ ή να επιστρατευθούν τοπικά από τις Ένοπλες δυνάμεις, για την πολεμική αντιπαράθεση. Ο καθένας που ήθελε να το αποφύγει χρησιμοποιούσε διάφορους τρόπους και τεχνάσματα, που δεν ήταν πάντα αποτελεσματικά, ή μετακόμιζε στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Ο συγχωρεμένος ο Μπαρμπαγιάννης [το επώνυμό του ήταν σχεδόν άγνωστο] σκέφθηκε να κάνει τον κουτσό. Κυκλοφορούσε με ένα μπαστούνι, δίνοντας την εντύπωση ότι έχει πλήρη αναπηρία. Λέγεται μάλιστα ότι με την ίδια μέθοδο απέφυγε και τη γενική επιστράτευση στον πόλεμο, παίρνοντας και ένα χαρτί αναπηρίας και αργότερα ένα πενιχρό επίδομα και μια άδεια ‘’πάγκου’’ σε τοπικά πανηγύρια. Θυμάμαι ότι σε μια συγκεκριμένη εμποροπανήγυρη της πόλης [6-10 Αυγούστου], είχε ένα από τα γνωστά στους παλιότερους καροτσάκια, με χύμα παγωτό [χωνάκι ή φόρμα – ανάμεσα σε δυο λεπτά μπισκότα].Εγώ  ανέλαβα   [γύρω στα 10 μου] την πώλησή του, έναντι ευτελούς αμοιβής με το κομμάτι. Έτσι λοιπόν, κάθε βράδυ  – πάντα μετά τα μεσάνυχτα – εμφανιζόταν  το αφεντικό μου, μετρούσε τα κενά  χωνάκια ή τα αντίστοιχα μπισκοτάκια φόρμας  και μου έκανε τη χρέωση, χωρίς να υπολογίζει ότι το υλικό αυτό, έσπαγε και δεν αποτελούσε πάντα δείγμα πώλησης. Τις περισσότερες φορές δούλευα 20 ώρες την ημέρα και δεν έπαιρνα δεκάρα, λόγω του τρόπου υπολογισμού, διότι μου τα χρέωνε σαν  προσωπική μου κατανάλωση. Μέσα στην απελπισία και την παιδική μου αφέλεια, μου ξέφυγε να του θυμίσω ότι έκανε ψεύτικα τον κουτσό, αφού τον είχα δει στο σπίτι του να βαδίζει κανονικά. Προσπάθησε να με ηρεμήσει και έκτοτε μου έδινε ένα ποσοστό επί των εισπράξεων, πιέζοντας με να μη το πω σε κανένα. Ο καημένος ο μπάρμπα-Γιάννης, στην προσπάθειά του να μην αποκαλυφθεί , συνέχισε τη μέθοδο αυτή για το υπόλοιπο της ζωής του, με αποτέλεσμα να καταστεί πραγματικά χωλός.

Έρχομαι τώρα στην ανάγκη που με ώθησε στη χρήση του συγκεκριμένου τίτλου , που με γύρισε τόσες δεκαετίες πίσω και μου θύμισε αλήστου μνήμης εποχές. Όπως τότε, δυστυχώς  και στις μέρες μας  υπάρχουν πολλοί που  αναζητούν προσχήματα αποφυγής του εμβολίου. Δεν γνωρίζω τον λόγο αλλά υποψιάζομαι πολλούς και κυρίως για εκείνους που θέλουν να μην είναι στους πρώτους, αφήνοντας κάποιους άλλους να αποτελέσουν τα πειραματόζωα στη μαζική του   εφαρμογή. Αυτό αποτέλεσε την αφορμή να επεκταθώ και σε παράλληλα συμπτώματα που αποδίδονται  στο εμβόλιο, θεωρώντας τα είδος Βουρτσελισμού. Και ως εδώ ας το αποδώσουμε στον ενδεχόμενο φόβο και την όποια  αμφισβήτηση δημιουργεί κάθε τι καινούργιο. Είναι απαράδεκτη όμως η μεθοδολογία που εξικνείται μέχρι του σημείου να ισχυρίζονται ότι ‘’ υπάρχουν  θύματα και ότι αυτό αποτέλεσε και αφορμή να σταματήσουν οι εμβολιασμοί’’.

Ενοχοποιούν τεκμηριωμένες αποφάσεις επιστημόνων  παγκοσμίου κύρους, αντιπαραθέτοντας υπαρκτά ή  φανταστικά πρόσωπα που ‘’ειδοποιούν’’ για τους κινδύνους του εμβολίου. Παρουσιάζουν τις απόψεις τους σαν μια φιλική προσπάθεια   να βοηθήσουν και τους άλλους να αποφύγουν τον ‘’κίνδυνο’’. Δεν πρόκειται βέβαια για καθαρά ελληνικό φαινόμενο, αφού  η αντίδραση στο εξωτερικό είναι πιο  οργανωμένη και ίσως   κατευθυνόμενη, ώστε να καταστήσει ‘’δυσχερή έως αδύνατη’’ την επιδιωκόμενη  γενική ανοσία του πληθυσμού.  Το παγκόσμιο επίτευγμα απόκτησης εμβολίου σε τόσο σύντομο χρόνο, μπορεί να πάει χαμένο μπροστά σε κάποιες σκοπιμότητες που εύκολα παρασύρουν  τις  εύπιστες μάζες ή τους συνομωσιολόγους, που η πανδημία τους παρέχει πεδίο δόξας λαμπρό για να περάσουν τις απόψεις τους. Ορισμένοι [μεγαλοδημοσιογράφοι] επικαλούνται ακόμα και τον χαρακτηρισμό του εμβολίου ως προαιρετικού στη Γερμανία, σαν απόδειξη της ‘’επικινδυνότητάς του]. Ακόμα και κάποια Κόμματα δεν είναι άμοιρα στην αμφισβήτηση όχι μόνο του εμβολίου αλλά και των λαμβανόμενων κατά καιρούς μέτρων. Ενδεικτικά είναι και όσα ακούστηκαν χθες ενώπιον της Προέδρου της Δημοκρατίας από αρχηγό Κόμματος και τα σχόλια που ακολούθησαν.

Μήπως η πολιτεία πρέπει να μας προστατεύσει από όλους αυτούς τους ψεκασμένους ή συστηματικούς ψεκαστές της κοινής γνώμης!!!.  Προσωπικά δηλώνω ότι μετά χαράς θα αποδεχθώ τη Δευτέρα  την  ημερομηνία που θα μου  υποδειχθεί για τον εμβολιασμό μου .     Αντώνης

Γύφτοι

 

                    [ Ας μιλήσουμε ειλικρινά ]

                           Εικόνα 1  Ενδεικτική Διασπορά των αθίγγανων στην Ευρώπη

 

Ο όρος ‘’γύφτοι’’, στις διάφορες γλωσσικές παραλλαγές του,  είναι  καταχωρημένος στα παγκόσμια λεξικά. Πρόκειται για λαούς που ζουν συνήθως νομαδικά στη Νότιο-Ανατολική Ευρώπη, ενώ στην Κεντρική έχουν σχεδόν αλλοτριωθεί!!! Σε κάποιες χώρες από αυτές [Δανία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Ελβετία και Κύπρο], παρουσιάζονται με ερωτηματικό ως προς τον πληθυσμό  και  τις δραστηριότητές τους, αφού έχουν σχεδόν αφομοιωθεί. Υπόκεινται απόλυτα στην   εθνική νομοθεσία της χώρας που διαβιούν και  δυνητικά ανελίσσονται  σε όλες τις κοινωνικές βαθμίδες , απολαμβάνοντας πλήρους ισοτιμίας, χωρίς καμιά φυλετική αναφορά. Δεν μπορεί να ισχυρισθεί κανείς το ίδιο για κάποιες Βαλκανικές χώρες, μεταξύ των οποίων και η δική μας, όπου ‘’απολαμβάνουν’’ ή ‘’υφίστανται’’ ένα καθεστώς μεταξύ ασυδοσίας και  εγκατάλειψης. Οι ίδιοι ανέχονται σιωπηρά την υφιστάμενη κατάσταση, αποφεύγοντας  και τις απορρέουσες υποχρεώσεις . Έτσι λοιπόν ‘’βολεύονται’’ και οι δυο πλευρές, δημιουργώντας  όμως στους συμπολίτες τους αλλά και στους ίδιους, προβλήματα και πρόκληση  αδικημάτων εκ μέρους μιας μερίδας εξ αυτών, με αποτέλεσμα μια  γενικευμένη καχυποψία σε βάρος του συνόλου τους.  Οι ίδιοι, με υποδείξεις αυτόκλητων   ηγεσιών τους, αρκούνται σε προσχηματικούς και αναπόδεικτους αυτοχαρακτηρισμούς [  Ρομά, Τσιγγάνοι , αθίγγανοι κλπ] , για να αποσείσουν την παγιωμένη  απαξία ,που με τον καιρό  έχει αποκτήσει η λέξη γύφτος. Στη χώρα μας, που έχει καταργηθεί η βασιλεία, αυτοί διατηρούν τον δικό τους βασιλιά και πέραν της γραφικότητας δίνουν την εντύπωση  ιδιότυπης ‘’αυτονομίας’’.

Θυμάμαι επίσημα στατιστικά στοιχεία της Γιουγκοσλαβίας του Τίτο, τη δεκαετία του 1960 που ζούσα στη χώρα, που για την τότε ‘’ ομόσπονδη δημοκρατία της Μακεδονίας’’ ανέφεραν ότι κατοικείται από ‘’Σέρβους, Βουλγάρους, Αλβανούς, Μακεδόνες, Τσιγγάνους κλπ’’.

Σε ορισμένες περιοχές της χώρας μας,  στις οποίες  διαβιούν ‘’οργανωμένα’’, αποτελούν ‘’άβατο’’ και προβληματισμό για  τους λοιπούς κατοίκους της περιοχής, προσβάλλοντας κάθε ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αποτελούν κέντρα εγκληματικότητας, εμπορίου ναρκωτικών και παράνομης συναλλαγής, που δυστυχώς στιγματίζουν όχι μόνο  τις κοινότητές τους αλλά και  την ευρύτερη περιοχή, στην οποία επιβάλλουν  δικούς τους κανόνες. Είναι καιρός πια να καταργηθούν τα ιδιότυπα αυτά ‘’γκέτο’’ , που δεν επιτρέπουν  τη λειτουργία σύγχρονων κοινωνικών δομών. Είναι απαράδεκτος ο χαρακτηρισμός τους  συλλήβδην   ως κλεφτών, ληστών, απατεώνων και  δολοφόνων, όπως προκύπτει από πρόσφατα  δημοσιεύματα. Δυστυχώς όμως για αυτούς, κάποιες μειοψηφίες  στιγματίζουν το σύνολο και  εμποδίζουν τη δημιουργία κοινωνικής αποδοχής και ανεκτικότητας.

 Την αρχή οφείλει να κάνει επί τέλους η πολιτεία, με την υποχρεωτική  ένταξή τους στις ισχύουσες νομικές διατάξεις και διαδικασίες. Με πρόσχημα τις παραδόσεις τους, παραβιάζονται   κατοχυρωμένα   δικαιώματα  των ανηλίκων και διατηρούνται   διάφορες ‘’βαρβαρότητες’’ που αποτελούν ντροπή για πολιτισμένες κοινωνίες. Να επιβληθεί στο σύνολό τους   η 9ετής   υποχρεωτική  παιδεία, διότι πολλοί από αυτούς έχουν καταστήσει ‘’εθιμικό τους δίκαιο’’ τις  δεισιδαιμονίες των προγόνων τους. Να κατανοήσουν πρώτοι οι ίδιοι ότι οι κοινωνίες  άλλαξαν και ότι δεν διαφέρουν βιολογικά ή νομικά από τους λοιπούς ανθρώπους , με του οποίους είναι υποχρεωμένοι να συμβιώσουν αρμονικά και ισότιμα.

 Έχει γίνει αποδεκτό ότι  προέρχονται από την Ινδία , ενώ οι ίδιοι αφήνουν να εννοηθεί ότι ανήκουν σε Ινδοευρωπαϊκά φύλα, η ύπαρξη των οποίων δεν έχει καμιά τεκμηρίωση. Η  Ινδοευρωπαϊκή θεωρία είναι μια  καθαρά γλωσσολογική  ερμηνεία, σύμφωνα με την οποία η Σανσκριτική ήταν η κοινή μητέρα των Ευρωπαϊκών γλωσσών . Δεν απέχει πολύ από τη γερμανική  εκδοχή   περί Αρίας φυλής ,που επικράτησε στα τέλη του 19ου  μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα και την εθνικοσοσιαλιστική άποψη για την  ‘’καθαρότητα’’ της συγκεκριμένης  φυλής.

 

 Με το θέμα έχω ασχοληθεί και στο παρελθόν, θεωρώντας  ότι η  αδιαφορία που επιδεικνύουν  στους κανόνες της κοινωνίας,  οδηγούν σε διακριτική αντιμετώπιση και μοιραία στον ανεπίτρεπτο ρατσισμό. Τα  Κόμματα, κατά καιρούς, τους προσεταιρίστηκαν ψηφοθηρικά, οι ίδιοι όμως  δεν έχουν ακόμα αποδεχθεί πλήρως τις υποχρεώσεις τους, αρκούμενοι  μόνο στα δικαιώματά τους.

Στην Ευρώπη, η πλειοψηφία τους είναι ενταγμένη στον τρόπο  ζωής του συνολικού πληθυσμού, με εξαίρεση όσους εργάζονται εποχιακά, διακινούμενοι και διαμένοντες με απόλυτη τάξη και οργάνωση, με φροντίδα των τοπικών Αρχών. Έχω και στο παρελθόν αναφερθεί σε περιστατικό της 10ετίας του 1980 στην Ολλανδία, όταν είδα έκτακτες εργασίες σε κεντρικό ποδοσφαιρικό γήπεδο της Ουτρέχτης [ οικίσκους, τουαλέτες και μπάνια], που άλλαξαν την όψη του γηπέδου. Έμαθα ότι αυτό έγινε για να εξυπηρετήσει διερχόμενη  ομάδα αθιγγάνων, που μετέβαιναν σε βορειότερη περιοχή για εποχιακή εργασία. Το πιο εντυπωσιακό ήταν ότι την επομένη της αναχώρησής τους, το γήπεδο αποδόθηκε στην ομάδα στην προηγούμενη κατάστασή του. Αυτό βέβαια σημαίνει συνεργασία και συνεννόηση ανάμεσα στις τοπικές αρχές και τους οργανωμένους νομάδες.

Στη δική μας ευρωπαϊκή χώρα , πολλά τσιγγανόπουλα, με διάφορα προσχήματα αποφεύγουν το σχολείο , και η πλειοψηφία τους  ζει στο ύπαιθρο, σε αυτοσχέδιους καταυλισμούς και σε απάνθρωπες συνθήκες [ εντός και πέριξ]. Έχω την εντύπωση ότι αυτό αποτελεί  εκούσιο  αντάλλαγμα για την κοινωνική ανοχή στην ασυδοσία και τη συστηματική τους  παραβατικότητα, που θεωρούν  αναφαίρετο δικαίωμα τους.  Δεν είναι δυνατόν να ευθύνονται μόνο οι ‘’γύφτοι’’ αλλά κυρίως η πολιτεία που δεν βρήκε τρόπο να τους πείσει ότι σαν πολίτες αυτής της χώρας έχουν και υποχρεώσεις και κυρίως στην παιδία που αποτελεί το βασικότερο μέτρο ένταξής τους  στην κανονικότητα.

Παλιότερα η παραβατικότητά τους περιοριζόταν στην επαιτεία, την εκμετάλλευση ζώων [ αρκούδες, μαϊμούδες]  και  τις μικροκλοπές, που όλοι μας παραβλέπαμε  και τους έγινε συνήθεια και ‘’διδάσκεται’’ από τις  οικογένειές τους. Ο τρόπος ζωής τους περιγράφεται γλαφυρά  στις  νουβέλες του   Αντρέα Καρκαβίτσα  και στον ‘’δωδεκάλογο του γύφτου’’ του Κωστή Παλαμά. Στον τελευταίο, ο γύφτος παρουσιάζεται σαν ένα ‘’σύμβολο της ελεύθερης αδούλωτης ψυχής και της δημιουργικής δράσης , που δεν σταματάει πουθενά, δεν υποτάσσεται σε τίποτα και προχωρεί συνεχώς, γκρεμίζοντας τα παλιά και σάπια και χτίζοντας καινούργια και γερά’’. Μόνο που η κεκτημένη του ταχύτητα δεν φρενάρει ούτε σε νόμιμα εμπόδια, που προσφέρει κάθε οργανωμένη κοινωνία και κυρίως η παιδεία για  να την κατανοήσουν και να επωφεληθούν από αυτή.

Φοβάμαι ότι πολλοί και από τους αναγνώστες μου θα μείνουν στον παρεξηγημένο τίτλο του άρθρου μου, που τον επέλεξα σκόπιμα,  παραβλέποντας το ουσιαστικό περιεχόμενό του.

  Αντώνης

Ο Μαγικός Αυλός

 

Είχα ήδη αποφασίσει να κλείσω μια από τις χειρότερες μεταπολεμικές χρονιές , με ένα κείμενό μου, με τον απρεπή αλλά τόσο ταιριαστό τίτλο ‘’ στον αγύριστο’’.  Δεν  αφορούσε μόνο τη χρονιά που εκπνέει αλλά και τα πρόσωπα που θέλησαν να την εκμεταλλευτούν για ‘’ίδιο’’  όφελος, παραβλέποντας  το εθνικό συμφέρον.  Πρωτάκουσα τη φράση  το 1944, κατά την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής , μετέπειτα συμμάχων και ενίοτε άσπονδων φίλων μας. Είχα ήδη από χθες προετοιμάσει τον ‘’σκελετό’’ του άρθρου μου, στο οποίο  απαριθμούσα και όσα νόμιζα ότι αποτελούσαν την αιτία. Μέρες όμως που είναι,  προτίμησα να δώσω τόπο στην οργή προτάσσοντας την αγάπη.

Με το ξύπνημά μου, φρόντισα το σπιτικό και τον εαυτό μου,  αλλάζοντας οτιδήποτε μου θύμιζε το χρόνο που φεύγει.  Στη συνέχεια  έκανα το ίδιο και στο ζωάκι  που φιλοξενώ και βγήκα στο ηλιόλουστο μπαλκόνι μου για να απολυμάνω το σπιτάκι του, πριν ασχοληθώ με την πρωινή σίτιση αμφοτέρων μας. Εκεί, ο δυνατός αέρας έφερνε με διακοπές στα αφτιά μου, μια διακριτική ‘’ αυλική’’ μουσική , από τη γειτονική κεντρική πλατεία που ‘’υποθέτω’’  είχε στηθεί και πάλι η πατροπαράδοτη φάτνη της πόλης μας. Ο αέρας δεν μου επέτρεπε να διακρίνω τη μελωδία αλλά ο ήχος του αυλού με οδήγησε συνειρμικά στη ομώνυμη όπερα του Μότσαρτ και στην αλλαγή του τίτλου  του πονήματός μου .

Η όπερα αυτή, που θεωρείται  το τελευταίο έργο του συνθέτη, έχει  πολλούς συμβολισμούς και ‘’τεκτονικά’’  ψήγματα της εποχής. Έχει  κεντρικό θέμα της  την αγάπη προς τον άνθρωπο , τη μάχη του καλού ενάντια στο κακό και της αλήθειας στο ψέμα και δίνεται με  μορφή παραμυθιού ώστε να περάσει  ευκολότερα τα  μηνύματά της . Διακρίνεται επίσης για τις έντονα δραματικές αντιθέσεις των χαρακτήρων της. Ενώ στην αρχή ο πρωθιερέας Ζαράστρο παρουσιάζεται ως εκπρόσωπος των δυνάμεων του κακού μας προκύπτει ενάρετος και σοφός. Σε αντίθεση, με  την αρχικά καλοσυνάτη Βασίλισσα της νύχτας, η οποία  στο τέλος αποκαλύπτει την πραγματική της κακή φύση. Οι ειδικοί αποδίδουν  τις  αντιθέσεις σε αναθεωρήσεις εκ των υστέρων  των συμβολισμών, που προσομοιάζουν τη βασίλισσα με τους Ιακωβίνους και τη  Γαλλική επανάσταση και τις θέσεις του  ζεύγους των πρωταγωνιστών με σύμβολα  της δημοκρατίας και της ελπίδας της Γαλλίας.

 Μήπως τελικά δεν συμβαίνει το ίδιο και στις μέρες μας, με μόνη ίσως   διαφοροποίηση την ορολογία του σύγχρονου ιδεολογικού  ‘’παραμυθιού’’ ;; Άσχετα με την  ερμηνεία που  δίνεται στο λιμπρέτο της όπερας, ανάλογες ακροβασίες γίνονται και στο μελωδικό της μέρος, με τους φωνητικούς ακροβατισμούς, να υποβάλλουν τους σολίστες σε  επικίνδυνους λαρυγγισμούς, απαιτώντας  εξαίρετες  φωνητικές δεξιότητες.

Χαίρομαι που τελικά αντί κατάρας επικαλούμαι την ευχή  να πρυτανεύσει λογική και εθνική σύνεση για τον καινούργιο χρόνο. Είναι ανάγκη   όλοι να βοηθήσουμε,  ώστε η χώρα μας να ολοκληρώσει  τα αισιόδοξα  βήματα που διαφαίνονται πίσω από τα δεινά που επισώρευσε η πανδημία και ο νέο-οθωμανικός παραλογισμός. Αυτά που μας ενώνουν είναι περισσότερα και πιο σημαντικά από εκείνα που ‘’τεχνητά’’ πάνε να μας χωρίσουν. Αντώνης

Τα φετινά Χριστούγεννα Αλλιώτικα από τα άλλα

    Για 8 τουλάχιστον  δεκαετίες που θυμάμαι τον εαυτό μου, έχουν σωρευτεί αμέτρητες αναμνήσεις και αυτές τις μέρες επαναφέρω επιλεκτικά στο νου μου τις πιο ευχάριστες και όσες με συγκίνησαν  περισσότερο. Παραμονή  σήμερα και άρχισα τις προετοιμασίες για το χριστουγεννιάτικο μοναχικό μου γεύμα και το νοερό μου ρεβεγιόν.

Ξεφυλλίζοντας τα φωτογραφικά μου  άλμπουμ , μένω σε δυο-τρεις φωτογραφίες που μου θυμίζουν τη Μεγάλη Γιορτή  σε άλλους καιρούς σ’ άλλα μέρη  και με μεγάλες συντροφιές. Παραβλέπω τη μοναξιά ,επιδιώκοντας την επικαιροποίηση στιγμών του παρελθόντος  και αντί δείπνου της παραμονής παρασκευάζω το  γεύμα για το μεσημέρι των Χριστουγέννων. Η φωτογραφία που ακολουθεί, αποτυπώνει την οπτική πλευρά του , αφήνοντας στον παρασκευαστή του   γεύσεις και  συναισθήματα.

Όπως προανέφερα, δεν έχω  την πολυτέλεια να αφεθώ στο χάος  των αναμνήσεων, περιοριζόμενος σε  επιλογές που  ελαφρύνουν την ατμόσφαιρα και  αμβλύνουν τα όποια συναισθήματα βιώνονται παγκόσμια. Η απόφασή μου να τα ζήσω  μόνος μου, απαιτεί  ρέγουλα και υπομονή.

Επειδή, τόσο το γεύμα όσο και το ‘’ρεβεγιόν’’ δίνονται κυρίως φωτογραφικά, θα αρχίσω τις αναμνήσεις μου  με την περιγραφή μιας από τις καλύτερες  παραμονές Χριστουγέννων που ευτύχησα να ζήσω. Το 1980 που τοποθετήθηκα στις Βρυξέλλες, οι φίλοι μου Αντώνης, Μιχάλης και Τάσος, που  με βοήθησαν  να βρω σπίτι για την εκεί διαμονή μου, μου πρότειναν  τη λύση της αγοράς αντί της ενοικίασης. Βρήκαμε πράγματι μια ενδιαφέρουσα μονοκατοικία και σε συμφέρουσα τιμή, αλλά μόνος με  δυο μικρά παιδιά,  φοβήθηκα το ρίσκο και το απέφυγα. Επειδή ο αγοραστής είχε ανάγκη, έριξε την τιμή ακόμα περισσότερο, οπότε πρότεινα να το αγόρασαν ο Αντώνης με τη Μαρία, οι οποίοι  άρχισαν αμέσως τις απαραίτητες επισκευές, που κράτησαν μέχρι τα Χριστούγεννα. Επειδή όμως έπρεπε να παραδώσουν το σπίτι που διέμεναν με ενοίκιο μέχρι το τέλος της χρονιάς, προσφέρθηκα με τα παιδιά μου να ‘’βάλουμε ένα χεράκι’’ στα βαψίματα, για να προλάβουν τη μετακόμιση. Έτσι λοιπόν, τη συγκεκριμένη παραμονή των Χριστουγέννων, σε ένα διάλειμμα των  εργασιών μας, ‘’τσιμπήσαμε’’ κάτι πρόχειρο πάνω σε ξύλινα κιβώτια, για να ξεγελάσουμε την πείνα μας, με τη μελωδική συνοδεία ενός τρανζίστορ, που διαθέταμε. Την αμέσως επόμενη εβδομάδα, γιορτάσαμε   – με την ίδια σύνθεση – το πρώτο ευρωπαϊκό ρεβεγιόν στις Βρυξέλλες , με ποτό, χορούς  και τραγούδια. Περάσαμε θαυμάσια  αλλά  τίποτα δεν μας θύμισε την ατμόσφαιρα και τη γαλήνη που ζήσαμε στο ‘’ γιαπί’’, μια εβδομάδα νωρίτερα.

Τις επόμενες πολλές χρονιές, στο σπίτι μας, σε σπίτια φίλων και τις περισσότερες φορές στην ταβέρνα του Αλέκου και του Θωμά, περάσαμε αξέχαστες βραδιές, που θα με συνοδεύουν και το όποιο ενδεχόμενο υπόλοιπο της ζωής μου. Οι φωτογραφίες που επισυνάπτονται, είναι από το  στέκι  ‘’La Canette’’  με τον Θωμά  και τους αγαπητούς μου Γιάννηδες στη μουσική, που τόσο ευγενικά  συνόδευαν τους ωδικούς μου πειραματισμούς. Ήμουν πάντα με τα παιδιά μου και φιλικά, συγγενικά και αγαπημένα μου πρόσωπα, ένα από τα οποία  εσχάτως μας εγκατέλειψε για το μεγάλο ταξίδι.  Στη ζωή μας η χαρμολύπη αποτελεί σημαντικό στοιχείο, αφού η χαρά και η  ευτυχία αποτελούν  αναλαμπές που φευγαλέα διατρέχουνε το βίο μας.

Με όσα σας διηγήθηκα και τα πολλά  που κράτησα μόνο  για μένα, αισθάνομαι ότι ‘’δεν περνώ άσχημα και μόνος μου’’ . Κουτσοπίνω το εκλεκτό κοκκινέλι μου ,ανταλλάσσοντας ευχές με πρόσωπα που με αγαπούν και κυρίως αγαπώ, που διαπιστώνω  ευτυχώς είναι  ακόμα αρκετά.  Μια  μέρα , σαν και σήμερα, που πολλοί συνάνθρωποί μας υποφέρουν από τον Κορωνοϊό , την πείνα , τη δυστυχία και τη μοναξιά που προκαλεί η σύγχρονη ανθρώπινη αποξένωση, και το ελάχιστο χριστουγεννιάτικο βίωμα αποτελεί πολυτέλεια και δοξάζω τον Θεό.      Αντώνης