Έφυγε ένας άνθρωπος

 

Ένα τηλεφώνημα της φίλης μου Ελένης από τις Βρυξέλλες, μου ανήγγειλε την απώλεια του   Πρέσβη ε.τ.  Αλέξανδρου  Ζαφειρίου,  τα φυσικά  ίχνη του οποίου  είχα χάσει από το 1992, χωρίς να παύσω να ενδιαφέρομαι για νέα του. Ο  Αλέκος που γνώρισα το μακρινό 1959 , αποτελούσε διαπρύσιο  κήρυκα του Αριστοτελικού μέτρου,  της λογικής και υπόδειγμα έντιμου και ευφυούς ανθρώπου. Αργότερα, μια αδικαιολόγητη  υπηρεσιακή του αντιμετώπιση , τον υποχρέωσε σε  μια συστηματική επιφυλακτικότητα.

Οι δρόμοι μας αντάμωσαν συνολικά τρεις φορές. Κατά την είσοδό του στην Υπηρεσία το  1959, δέκα χρόνια αργότερα στην Πράγα, που αντικατέστησε τον απελαθέντα Επιτετραμμένο που ατύπως υποκαθιστούσα προσωπικά και λίγο πριν τη συνταξιοδότηση αμφοτέρων  μας στις Βρυξέλλες, στα όρια  των  δεκαετιών  του 1980.- 1990.

Τον διέκρινε ένα ιδιαίτερο χιούμορ και μια  υψηλή πνευματική διαύγεια και ετοιμότητα. Δεν θα ξεχάσω  πώς  αντιμετώπισε την εντολή του Υπουργού Εξωτερικών Πιπινέλη,  για τον εορτασμό  της 21^ης Απριλίου, με ομιλίες ‘’για την επανάσταση’’. Με απαράμιλλη σοβαρότητα  παράκαμψε κάθε αναφορά στη χούντα, αναφερόμενος   αποκλειστικά στην  επανάσταση του 1821.

Φίλε  Αλέκο καλό σου κατευόδιο και, όπως λέει το δημοφιλές τραγούδι, ίσως μια μέρα να ξαναβρεθούμε.  Αντώνης