ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ''ΑΝ'' ΤΟΥ ΚΙΠΛΙΝΓΚ

 

              ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ‘’ΑΝ’’ ΤΟΥ ΚΙΠΛΙΝΓΚ

 

 

Μετά το χθεσινό μου πόνημα με τίτλο ‘’το δικό μου ‘’αν’’, επανέρχομαι με το πρωτότυπο ‘’ΑΝ του ποιητή, περιοριζόμενος σε μια εισαγωγή που χρησιμοποίησα προς μια καλή μου φίλη τη Μαρία, απαλείφοντας  τα λοιπά στοιχεία της για λόγους δεοντολογίας. Προσθέτω το προσωπικό περιστατικό που αναφέρω στο χθεσινό μου δημοσίευμα,  τους λόγους που το μελέτησα και την επίδρασή του στη μετέπειτα ζωή μου.

‘’Όταν υπηρετούσα στο στρατό τη δεκαετία το 1950, υπήρξα ο πρώτος που εκπαιδεύτηκε. στο πρωτόφερτο στις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας σύστημα επικοινωνίας, το  Ραδιοτηλέτυπο. Έκτοτε δίδασκα το αντικείμενο σε Αξιωματικούς παντός βαθμού στην αρχή και αργότερα στους οπλίτες.

Σε ένα τμήμα Αξιωματικών ήταν και ένας Ταγματάρχης, ο οποίος μετά τη λήξη των εκπαίδευσης έμεινε στη σχολή ως υποδιοικητής. Διαπιστώνοντας ότι ήμουν λίγο επίμονος και απόλυτος στις κρίσεις μου, μου υπέδειξε ν διαβάσω το ποίημα του Κίπλινγκ για να λειάνω την οξύτητά μου. Τον άκουσα, το διάβασα και έγινε άνθρωπος σωστός και εκεί κατέφευγα σε κάθε αδύνατη στιγμή μου και όλο αυτό με έκανε καλύτερο άνθρωπο’’. Είναι  μακρύ αλλά αναγνώστε το  προσεχτικά και σιγά-σιγά σε όλες τις εκδοχές του. Ένα διάβασμα δεν αρκεί, απαιτεί ανάγνωση και μελέτη και είμαι βέβαιος ότι θα το βρείτε χρήσιμο , όπως και εγώ.

Ακολουθεί το κείμενο με τη σύντομη εισαγωγή όπως το έστειλα και στη φίλη μου:

 

 

---

Από: Αντώνης Ταρνανάς <anpantar@yahoo.gr>
Στάλθηκε: Wednesday, April 30, 2025 4:48:24 PM
Προς: ΜΑΡΙΑ
Θέμα: ΤΟ ''ΑΝ'' ΤΟΥ κΊΠΛΙΝΓ

 

Αγαπητή Μαρία

σου αποστέλλω το ποίημα ''αν'' του Κίπλινγκ, σε μετάφραση Καρβούνη και παρωδία  του Κώστα Βάρναλη, μια μετάφραση του ποιητή Άγγελου Δόξα και κάποια σχόλια

   Καλοδιάβαστο        Αντώνης Ταρνανάς

 

 

Το Αν του Κίπλινγκ -και του Βάρναλη

 

Το πολύστιχο ποίημα «Αν» του Ράντιαρντ Κίπλινγκ (1865-1936) είναι ένα από τα γνωστότερα ποιήματα του 20ού αιώνα. Εκδόθηκε το 1910, λίγα χρόνια πριν οι βεβαιότητες της χρυσής εποχής της αποικιοκρατίας συντριβούν στα χαρακώματα της βόρειας Γαλλίας, αλλά είχε γραφτεί νωρίτερα, περί το 1895.

Ο Κίπλινγκ σε αυτό δίνει συμβουλές στον γιο του, σε τέσσερις ομοιοκατάληκτες οχτάστιχες στροφές, θέλοντας να του εμφυσήσει τα ιδανικά της βικτοριανής εποχής, τον στωικισμό που πρέπει να διακρίνει τον θαρραλέο άντρα που δεν δειλιάζει μπροστά στις αντιξοότητες, που δεν τρεμουλιάζει το πανωχείλι του -stiff upper lip, όπως λέει η  πολύ χαρακτηριστική βρετανική έκφραση που την διακωμώδησε ο Wodehouse στον Jeeves. Βεβαίως, τον αποικιοκράτη άντρα -άλλωστε ο Κίπλινγκ  λίγα χρόνια αργότερα έγραψε το ποίημα The White Man’s Burden όπου δικαιολογεί την κατάκτηση των Φιλιππίνων από τις ΗΠΑ.

Το ποίημα στα αγγλικά:

If you can keep your head when all about you
Are losing theirs and blaming it on you;
If you can trust yourself when all men doubt you,
But make allowance for their doubting too:
If you can wait and not be tired by waiting,
Or being lied about, don’t deal in lies,
Or being hated don’t give way to hating,
And yet don’t look too good, nor talk too wise;

If you can dream—and not make dreams your master;
If you can think—and not make thoughts your aim,
If you can meet with Triumph and Disaster
And treat those two impostors just the same:
If you can bear to hear the truth you’ve spoken
Twisted by knaves to make a trap for fools,
Or watch the things you gave your life to, broken,
And stoop and build ’em up with worn-out tools;

If you can make one heap of all your winnings
And risk it on one turn of pitch-and-toss,
And lose, and start again at your beginnings
⁠And never breathe a word about your loss:
If you can force your heart and nerve and sinew
To serve your turn long after they are gone,
And so hold on when there is nothing in you
⁠Except the Will which says to them: ‘Hold on!’

If you can talk with crowds and keep your virtue,
Or walk with Kings—nor lose the common touch,
If neither foes nor loving friends can hurt you,
If all men count with you, but none too much:
If you can fill the unforgiving minute
With sixty seconds’ worth of distance run,
Yours is the Earth and everything that’s in it,
⁠And—which is more—you’ll be a Man, my son!

Το ποίημα έγινε διάσημο, όχι άδικα, και ακόμα είναι, αφού το 1996 ψηφίστηκε, με μεγάλη διαφορά, το καλύτερο ποίημα Βρετανού ποιητή. Έχει μεταφραστεί και παρωδηθεί πολλές φορές και σε πολλές γλώσσες -σήμερα θα δούμε δυο μεταφράσεις και μια παρωδία του.

Στο βιβλίο Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας της Β’ Λυκείου βρίσκουμε μια μετάφραση από τον  ποιητή Άγγελο Δόξα (1900-1985)

Αν μπορείς να κρατάς το κεφάλι ψηλά όταν γύρω σου όλοι
τον εαυτό τους εχάσαν δειλά, και για τούτο μαζί σου τα βάζουν,
στον εαυτό σου αν μπορείς να ’χεις πίστη όταν όλοι για σένα αμφιβάλλουν
μα κι αδιάφορος να ’σαι κι ορθός στις δικές τους μπροστά αμφιβολίες,
αν μπορείς να υπομένεις χωρίς ν’ αποστάσεις ποτέ καρτερώντας,
ή μπλεγμένος με ψεύτες, μακριά να σταθείς, αν μπορείς απ’ το ψέμα
κι αν γενείς μισητός, να μη δείξεις στρατί στο δικό σου το μίσος,
κι ούτε τόσο καλός να φανείς κι ούτε τόσο σοφά να μιλήσεις,

αν μπορείς να ονειρεύεσαι δίχως να γίνεις του ονείρου σου σκλάβος,
αν μπορείς να στοχάζεσαι δίχως τη σκέψη να κάνεις σκοπό σου,
αν μπορείς την λαμπρήν ανταμώνοντας Νίκη ή τη μαύρη φουρτούνα,
να φερθείς με τον ίδιο τον τρόπο στους δυο κατεργάρηδες τούτους,
αν μπορείς να υποφέρεις ν’ ακούς την αλήθεια που ο ίδιος σου είπες,
στρεβλωμένη από αχρείους, να γενεί μια παγίδα για ηλίθιους ανθρώπους,
ή αν τα όσα η ζωή σού έχει δώσει αντικρίσεις συντρίμμια μπροστά σου,
κι αφού σκύψεις, ν’ αρχίσεις ξανά να τα χτίζεις με σκάρτα εργαλεία,

αν μπορείς να σωριάσεις μαζί τ’ αγαθά και τα κέρδη σου όλα,
κι αν τολμήσεις με μια σου ζαριά όλα για όλα να παίξεις
και να χάσεις τα πάντα και πάλι απ’ την πρώτη σου αρχή να κινήσεις,
και να μην ψιθυρίσεις ποτές ούτε λέξη για τα όσα έχεις χάσει,
κι αν μπορείς ν’ αναγκάσεις με βία, την καρδιά σου, τα νεύρα, το νου σου,
να δουλέψουν για σέναν ακόμα κι αφού τσακιστούνε στο μόχθο,
και ν’ αντέξεις σ’ αυτό σταθερά όταν τίποτε εντός σου δεν θα ’χεις
άλλο εξόν απ’ τη θέληση που όρθια θα κράζει σε τούτα «Κρατάτε»,

αν μπορείς να μιλάς με τα πλήθη κι ακέριος στο ήθος να μένεις,
ή αν βρεθείς με ρηγάδες χωρίς τα μυαλά σου να πάρουν αέρα,
κι αν ποτέ, ούτε οι φίλοι ούτε οι εχθροί να σε κάνουν μπορούν να πονέσεις,
τον καθένα αν ζυγιάζεις σωστά και κανέναν πιο πρόσβαρα απ’ άλλον,
αν μπορείς να γεμίζεις το αμείλιχτο ένα λεφτό της κάθε ώρας
στην αξία των εξήντα μοιραίων δευτερόλεφτων της διαδρομής του,
τότε θα ’ναι όλη η Γη σα δικιά σου, ως και κάθε που υπάρχει σε τούτη,

και —περισσότερο ακόμα— θε να ’σαι ένας άνθρωπος πλέριος, παιδί μου.

Δεν κρατάει την ομοιοκαταληξία ο Δόξας, αλλά διατηρεί τον  ρυθμό και το ύφος του πρωτοτύπου πετυχημένα.

Πιο γνωστή όμως είναι μια άλλη μετάφραση, από τον Νίκο Καρβούνη (1880-1947), που υπήρχε σε παλιότερα «νεοελληνικά αναγνώσματα». Θα τη δούμε στη συνέχεια.

Ο Κώστας Βάρναλης, φίλος του Καρβούνη και ποιητικός συνοδοιπόρος του από τα χρόνια της Ηγησώς, έφτιαξε  μιαν έξοχη παρωδία στο Αν του Κίπλινγκ, την οποία πρωτοπαρουσίασε στις 18 Ιουνίου 1953 σε χρονογράφημά του στην εφημερίδα Προοδευτική Αλλαγή, μια κεντροαριστερή πρωινή εφημερίδα (προσκείμενη στην ΕΠΕΚ, το κόμμα του Νικ. Πλαστήρα) με την οποία συνεργάστηκε για μερικούς μήνες τη χρονιά εκείνη.

Το χρονογράφημα το έχω συμπεριλάβει στον τόμο Φιλολογικά, τον έβδομο τόμο χρονογραφημάτων του Βάρναλη (Αρχείο, 2023) και από εκεί το παραθέτω. Προσέξτε ότι ο Βάρναλης, κατά τη συνήθειά του, δεν διεκδικεί την πατρότητα της παρωδίας (το ίδιο κάνει και άλλες φορές που παραθέτει στίχους του σε χρονογραφήματά του) -μάλιστα, υποτίθεται πως την παρωδία την έχει φτιάξει ένας επιστολογράφος του, ο Α.Ρ., και ο ίδιος απλώς «αντιγράφει» την επιστολή του.

Ασφαλώς  οι παροικούντες την ποιητική μας Ιερουσαλήμ ήξεραν ότι η παρωδία είναι δικό του έργο -και λίγα χρόνια αργότερα, στη συγκεντρωτική έκδοση του ποιητικού του έργου, συμπεριέλαβε και την παρωδία.

Να δούμε  το χρονογράφημα:

Το «Αν» του Κίπλιγκ (Ένα γράμμα)

«Διάβαζα και πάλι, τελευταία, το περίφημο ποίημα του Κίπλιγκ στο γιο του, που μ’ αυτό τον συμβουλεύει πώς θα γίνει άνθρωπος! Κι αισθανόμουνα πολύ κωμικά ν’ απηχούνε στο σημερινό μας κόσμο οι ιδεαλιστικές εντολές του Πατέρα. Σήμερα οι πραχτικοί πατέρες ακριβώς το αντίθετο συμβουλεύουνε στα παιδιά τους: πώς να μη γίνουν άνθρωποι. Παίζοντας, ξανάφκιασα το ποίημα, όπως θα το έγραφε ένας σάπιος πατέρας σε μια σάπιαν εποχή. Και καταπώς λέμε, το «προσγείωσα». Σου στέλνω και τα δυο κείμενα, του Κίπλιγκ και το «εις τα καθ’ ημάς». Είναι δυο διαφορετικές αλήθειες δυο διαφορετικών εποχών.

ΑΝ (του Κίπλιγκ) [Αυτή είναι η μετάφραση του Νικ. Καρβούνη]
Αν να κρατάς καλά μπορείς το λογικό σου, όταν τριγύρω σου όλοι
τα ’χουν χαμένα και σ’ εσέ της ταραχής των ρίχνουν την αιτία·
αν να μπιστεύεσαι μπορείς τον ίδιο τον εαυτό σου, όταν ο κόσμος
δεν σε πιστεύει· κι αν μπορείς να του σχωρνάς αυτήν τη δυσπιστία·
να περιμένεις, αν μπορείς, δίχως να χάνεις την υπομονή σου·
κι αν όλοι σε συκοφαντούν, να μην καταδεχτείς ποτέ το ψέμα
κι αν σε μισούν, εσύ ποτέ σε μίσος ταπεινό να μη ξεπέσεις
και να μην κάνεις τον καλό ή τον πολύ σοφό στα λόγια.
*

Αν να ονειρεύεσαι μπορείς και να μην είσαι δούλος των ονείρων·
αν να στοχάζεσαι μπορείς, δίχως να γίνει ο στοχασμός σκοπός σου·
αν ν’ αντικρίζεις σου βαστά το θρίαμβο και τη συμφορά παρόμοια
κι όμοια να φέρνεσαι σ’ αυτούς τους δυο τυραννικούς απατεώνες·
αν σου βαστά η ψυχή ν’ ακούς όποιαν αλήθεια σου ’χες ειπωμένη,
παραλλαγμένη απ’ τους κακούς, για να ’ναι για τους άμυαλους παγίδα·
ή συντριμμένα να θωρείς όσα σου έχουνε ρουφήξει τη ζωή σου·
και πάλι να ξαναρχινάς να χτίζεις μ’ εργαλεία που ’ναι φθαρμένα.

*
Αν όσα απόχτησες μπορείς, σ’ ένα σωρό μαζί να τα μαζέψεις
και δίχως φόβο μονομιάς, κορώνα γράμματα, όλα να τα παίξεις
και να τα χάσεις κι απ’ αρχής ατράνταχτος να ξεκινήσεις πάλι
και να μη βγάλεις και μιλιά ποτέ γι’ αυτόν τον ξαφνικό χαμό σου·
αν νεύρα και καρδιά μπορείς και σπλάχνα και μυαλό κι όλα να σφίξεις
να σε δουλέψουν ξαναρχής κι ας είναι από πολύν καιρό σπασμένα·
και να κρατιέσαι πάντα ορθός, όταν δε σου ’χει τίποτ’ απομείνει
παρά μονάχα η θέλησις, κράζοντας σ’ όλα αυτά: «Βαστάτε»!

*
Αν με τα πλήθη να μιλάς μπορείς και να κρατάς την αρετή σου,
με βασιλιάδες να γυρνάς δίχως απ’ τους μικρούς να ξεμακραίνεις·
αν μήτε φίλοι μήτ’ εχθροί μπορούνε πια ποτέ να σε πειράξουν·
όλον τον κόσμο αν αγαπάς, μα και ποτέ πάρα πολύ κανέναν·
αν του θυμού σου τις στιγμές, σαν φαίνεται αδυσώπητ’ η ψυχή σου
μπορείς ν’ αφήσεις να διαβούν την πρώτη ξαναβρίσκοντας γαλήνη,
δικιά σου θα ’ναι τότες η Γης μ’ όσα και μ’ ό,τι απάνω της κι αν έχει
και, κάτι ακόμα πιο πολύ, Άνδρας αληθινός θα ’σαι παιδί μου!

Και τώρα το δεύτερο «Αν…» της εποχής μας:

ΑΝ…
Αν ημπορείς την παλαβή να κάνεις, όταν οι άλλοι
σου κάνουνε το γνωστικό κι όλοι σε λένε φταίχτη·
αν δεν πιστεύεις τίποτα κι οι άλλοι δε σε πιστεύουν·
αν σχωρνάς όλα τα δικά σου, τίποτα των άλλων·
κι αν το κακό, που πας να κάνεις, δεν το αναβάλλεις
κι αν σ’ όσα ψέματα σου λεν με πιότερ’ απανταίνεις·
κι αν να μισείς ευφραίνεσαι κι όσους δεν σε μισούνε
κι αν πάντα τον πολύξερο και τον καλόνε κάνεις·

*
Αν περπατάς με την κοιλιά κι ονείρατα δεν κάνεις
κι αν να στοχάζεσαι μπορείς μονάχα το ιντερέσο·
τον νικημένο αν παρατάς και πάντα διπλαρώνεις
το νικητή, μα και τους δυο ξετσίπωτα προδίνεις·
αν ό,τι γράφεις κι ό,τι λες, το ξαναλέν κι οι άλλοι
γι’ αληθινά ‒ να παγιδεύουν τον κουτό κοσμάκη·
αν λόγια κι έργα σου καπνόν ο δυνατός αέρας
τα διαβολοσκορπά και συ ξαναμολάς καινούργιον·

*
Αν όσα κέρδισες μπορείς να τα πληθαίνεις πάντα
και την πατρίδα σου κορόνα γράμματα να παίξεις·
κι αν να πλερώνεις την πεντάρα που χρωστάς αρνιέσαι
και μόνο να πληρώνεσαι σωστό και δίκιο το ’χεις·
αν η καρδιά, τα νεύρα σου κι ο νους σου εν αμαρτίαις
γεράσανε κι όμως εσύ τα σφίγγεις ν’ αποδίδουν·
αν στέκεις πάντα δίβουλος και πάντα σου σκυμμένος
κι όταν φωνάζουν οι άλλοι «εμπρός»! συ να φωνάζεις «πίσω»!

*
Αν στην πλεμπάγια να μιλάει αρνιέται η αρετή σου
κι όταν ζυγώνεις δυνατούς, στα δυο λυγάς τη μέση
κι αν μήτε φίλους μήτ’ εχθρούς ποτέ σου λογαριάζεις
και κάνεις πως τους αγαπάς, αλλά ποτέ κανέναν·
αν δεν αφήνεις ευκαιρία κάπου να κακοβάνεις
και μόνο αν κάνεις το κακό, η ψυχή σου γαληνεύει,
δικιά σου θα ’ναι τούτ’ η Γης με όλα τα κάλλη πο’’χει
κι έξοχος θα ’σαι Κύριος, αλλ’ Άνθρωπος δε θα ’σαι».
Α.Ρ.
Δια την αντιγραφήν
Κ. ΒΑΡΝΑΛΗΣ

Δεν έχω κάνει αντιπαραβολή κι έτσι δεν αποκλείω να υπάρχουν μικρολαθάκια στη μετάφραση του Καρβούνη, όπως την παραθέτει εδώ ο Βάρναλης. Το κείμενο της παρωδίας όπως δημοσιεύτηκε  αργότερα στα Ποιητικά του Βάρναλη έχει ελάχιστες, ασήμαντες διαφορές σε σχέση  με αυτό του χρονογραφήματος.

Ο Βάρναλης στην παρωδία του χρησιμοποιεί  ίδιο αριθμό στροφών και στίχων όπως το πρωτότυπο αλλά με δεκαπεντασύλλαβους που κυλάνε πιο ομαλά, με την ίδια ρωμαλέα δημοτική όπως ο Δόξας και ο Καρβούνης στις μεταφράσεις τους. Θεωρώ ότι είναι έξοχο δείγμα παρωδίας, από εκείνα που δεν  επιτίθενται στον αρχικό δημιουργό αλλά σχολιάζουν τις συνθήκες.

Στη μεταπολεμική Ελλάδα, όπου κυβερνούσαν οι απόντες των  εθνικών αγώνων και οι αγωνιστές  της αντίστασης βρίσκονταν σε φυλακές και εξορίες, ο Βάρναλης  θεωρεί πως οι επιταγές του Κίπλινγκ χρειάζονται ριζική τροποποίηση.

Υπάρχουν κι άλλες μεταφράσεις του Αν στα ελληνικά. Ο Νεκτάριος Μαμαλούγκος έχει μαζέψει εδώ καμιά δεκαριά,  δυστυχώς χωρίς να αναφέρει τον κάθε μεταφραστή.

Πιο γνωστή παραμένει η μετάφραση του Καρβούνη -σε πολλές μάλιστα αναδημοσιεύσεις στο Διαδίκτυο, ιδίως στο Φέισμπουκ, θα βρείτε ότι αποδίδεται στον Βάρναλη. Από αυτόν τον βραχνά, την απόδοση ποιημάτων σε άλλους, δεν  ξέρω πώς θα γλιτώσουμε.

 

ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ''ΑΝ''

 

               ΤΟ  ΔΙΚΟ  ΜΟΥ  ‘’ΑΝ’’

 

Αγαπητοί φίλοι, συνάδελφοι και αναγνώστες μου,  Χριστός Ανέστη [που λέγαμε παλιότερα]

Όσα λέγονται και γίνονται τελευταία διεθνώς αλλά και στη χώρα μας, δημιουργούν αμέτρητα ερωτήματα αλλά και απορίες και όλο αυτό με οδήγησε στην επίκληση   ενός παλιού ποιήματος , με τίτλο  ‘’ΑΝ’’.

Η λέξη ‘ΑΝ’’, συντακτικώς εισάγει υποθετικές προτάσεις και όπως λένε μερικοί, με αυτό χτίζεις και παλάτια. Συνάμα όμως αποτελεί και  τίτλο σημαντικού ποιήματος του Κίπλινγκ, που κάποτε η ζωή με υποχρέωσε να το μάθω καλά και  να το  ενστερνιστώ, για να επιβιώσω. Με βοήθησε όμως  πολύ και με έκανε ‘’σοφότερο και κυρίως καλύτερο ή απλά  ‘’άνθρωπο’’.  Έκτοτε, μαζί με τα ερωτήματα του ποιήματος, ο τίτλος του με οδηγεί αυτόματα σε ένα σύγχρονο και ταπεινό δικό μου ‘’ΑΝ’’, που το διατυπώνω ευθύς αμέσως.

Με τη γεροντική αφέλειά μου  ερωτώ, απλά αλλά ευθέως, αν π.χ. το  πρόσφατο γενικό  Blackout που συνέβη στη μεγάλη και σοσιαλιστική Ισπανία, συνέβαινε στη χώρα μας, τι θα γινόταν χθες, σήμερα και στο διηνεκές;; Τι θα έλεγαν και τι θα ζητούσαν όλοι αυτοί οι σύντροφοι, οι θρησκόληπτοι και οι θεομπαίχτες –δεξιοί και αριστεροί- της κοινοβουλευτικής αρένας;;; Ειδικότερα τι θα διαλαλούσε η λαλίστατη κυρία της Βουλής;;; Για το ΚΚΕ το ξέρω, γιατί έχω ζήσει 12 χρόνια στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, όπως τις αποκαλούσε ο ‘’χαρισματικός’’ Αντρέας Παπανδρέου, αρνούμενος όμως  αιδημόνως  να αναφερθεί και  στον ‘’ανύπαρκτο’’. Απλά θα επαναλάμβανε τη γνωστή καραμέλα, ότι είναι έργο των ιμπεριαλιστών και του κεφαλαίου που ευνοεί και εκτρέφει η Κυβέρνηση. Έτσι απλά και χωρίς εξηγήσεις, όπως πολύ συχνά κάνουμε σχεδόν  όλοι μας.

Σκέπτομαι αν αυτά τα ερωτήματα απασχόλησαν ποτέ αυτούς που προανέφερα και αν βρίσκουν κάποια σχέση του ξύλινου και δογματικού τους,  με τη δημοσκοπική τους κατρακύλα. Βέβαια  έμειναν όρθιοι ΠΡΟΣΩΡΙΝΆ, κάποιοι λαϊκιστές που  τα λόγια τους – γιατί έργα για το κοινωνικό σύνολο, δεν αξιώθηκαν να κάνουν – έχουν ακόμα απήχηση στους εύπιστους και τους τελευταίους αφελείς, που και αυτοί,  ΑΝ τους καταλάβουν θα τους κλείσουν την πόρτα.

 Έχουμε  άλλωστε αμέτρητα ανάλογα παραδείγματα, πρόσφατων και παλιότερων  ‘’διαττόντων’’ αστέρων , της πολιτικής μας σκηνής, που εξαφανίστηκαν πολύ νωρίς, ζητώντας στέγη σε συγγενείς κομματικούς σχηματισμούς ή έμειναν απέξω, έρημοι και καταφρονεμένοι. Συνεπώς αυτά που γράφω είναι βιώματα και συνεπώς  πραγματικά  και όπως έλεγε η αείμνηστη Μαλβίνα, είναι  ‘’καρατσεκαρισμένα’’!!!

 Δεν είναι όμως μόνο οι δικοί μας, που εμμένουν στις αποτυχημένες συνταγές του κακού παρελθόντος αλλά και σύγχρονοι μεγάλοι ηγέτες ,καιροσκόποι και οπαδοί του πρόσφατου ιδιότυπου αναθεωρητισμού στη διεθνή κονίστρα  Άλλοι απειλούν τους γείτονες με πυρηνικά, άλλοι με δασμούς και διωγμούς φτωχών και ανυπεράσπιστων που μέχρι τώρα ήταν στη δούλεψή τους, ενώ  κάποιοι  γείτονές  μας ,  έχουν μείνει ακόμα στο  αναχρονιστικό CASUS BELLI.

Αρχίζω από την  κραυγαλέα περίπτωση του πλανητάρχη, που γιόρτασε και αυτοθαυμάστηκε για τις πρώτες 100 ημέρες στον ‘’θρόνο’’ του. Χώρισε τον Κόσμο αλλά και τους ανθρώπους σε καλούς και κακούς, ανάλογα με τη  θέση και τη στάση τους απέναντί του. Βλέπει ότι όλοι άλλαξαν, ακόμα και αυτοί που τον ψήφισαν και αυτός τίποτα δεν κατάλαβε και το χειρότερο είναι ότι είναι αποφασισμένος να μην το καταλάβει ποτέ , γιατί έτσι του αρέσει. Υποσχέθηκε ειρήνευση στον πόλεμο της Ουκρανίας, αλλά στο τέλος ζητάει από τα θύματα να δώσουν ανταλλάγματα στους εισβολείς για τις περιοχές που εισέβαλαν αλλά  και για τον εαυτό του να πάρει τις σπάνιες γαίες της χώρας. Αυτή είναι η έννοια της  δικαιοσύνης που τείνει να επιβληθεί παγκόσμια και μοναδικός στόχος είναι το κέρδος και η επικράτηση του δόγματος , μακάριοι οι κατέχοντες, έστω και αν πρόκειται για εισβολείς. Ο ίδιος αποκαλεί εισβολείς όσους μπήκαν στη χώρα του και έκαναν  τις πιο βρώμικες δουλειές, που απαξιούσαν να κάνουνε οι γηγενείς.

Αυτό άλλωστε κάνουμε και εμείς με τους ξένους που η ανάγκη τους έφερε στη χώρα μας. Γίναμε όλοι καφενόβια  αφεντικά και από πάνω τους κατηγορούμε ότι ξύπνησαν και ζητούν ‘’ άκουσον-άκουσον’’, τα δικαιώματά τους !!!. Ξεχνάμε όμως ότι για τον ίδιο λόγο μια άλλη   Ελλάδα  ζει και εργάζεται σε ξένες χώρες που βρέθηκε παλιότερες εποχές και για τους ίδιους λόγους. Ακόμα και ο νέος πλανητάρχης που έβαλε σκοπό της προεδρίας του να διώξει από τη χώρα του όλους τους ξένους, απόγονος ξένων ήταν  κι αυτός, γιατί για Ινδιάνος δεν μου φαίνεται !!!

 Το τελευταίο μου θύμισε μια παλαιότερη συζήτηση με μια φίλη μου Ολλανδέζα, για την ιδιαίτερη αδυναμία που δείχνει η χώρα της για τους Τούρκους σε ψηφοφορίες στους διεθνείς οργανισμούς. Η απάντησή της δεν με εξέπληξε αφού το ίδιο κάνουμε όλοι μας. Μου είπε ότι  ‘’οι Τούρκοι που κατέφυγαν στη χώρα μας κάνανε αποκλειστικά όλες τις βρώμικες δουλειές, υπήρξαν οι βοθροκαθαριστές και η ηγεσία μας από κόμπλεξ και για να δείξει υποκριτικά  τα ευγενικά της αισθήματα και τον ‘’πολιτισμό’’ της. ανταποδίδει   ‘’με λάθος τρόπο’’ μια κάποια ικανοποίηση , όχι στα θύματα , αλλά στη χώρα που τους υποχρέωσε να γίνουν μετανάστες’’

Είναι κι αυτό ένα επί πλέον δείγμα του νέου πολιτισμού μας, που κατακρίνουμε το κακό όταν το κάνουν άλλοι ενώ εμείς περί άλλα τυρβάζουμε και  όσα μας αφορούν, όλα   τα  θεωρούμε ότι είναι καλώς καμωμένα!!! Αντώνης

 

 

ΘΕΩΡΙΑ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΑ ΜΥΛΩΝΑ

 

     ΘΕΩΡΙΑ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΑ ΜΥΛΩΝΑ

 

 

Η  παροιμία αυτή  αναφέρεται πια, μάλλον ανεπιτυχώς, σε όσους παριστάνουν τους σπουδαίους, ενώ  είναι ανήθικοι και ανάξιοι. Ο μυλωνάς ήταν κάποτε ένας επαγγελματίας, ο οποίος παραλάμβανε σιτάρι από τους πελάτες του και τους παρέδινε  αλεύρι. που αποτελούσε την πρώτη  ύλη για το ψωμί, τα ζυμαρικά και πλείστα άλλα σπιτικά παρασκευάσματα της βασικής διατροφής τους. Δεν ήταν όμως  ο μόνος, αλλά για εκείνες τις  εποχές ήταν ο πιο αναγκαίος και ίσως γι’ αυτό στιγματίστηκε. Καλές και κακές εξαιρέσεις ανθρώπινης ποιότητας και συμπεριφοράς υπήρχαν και υπάρχουν παντού, αλλά ο μυλωνάς ‘’ανεκδοτοποιήθηκε’’  γιατί κάποιοι από αυτούς κλέβανε στο ζύγι, νοθεύανε, ή δεν ικανοποιούσαν τις ποιοτικές απαιτήσεις των πελατών τους στο πιο αναγκαίο προϊόν για τη ζωή τους.

Τρέφω μεγάλη εκτίμηση για κάθε μυλωνά που γνώρισα στο παρελθόν και  πιστεύω ότι ο κλάδος  έπεσε θύμα συμπτώσεων και άδικων συγκρίσεων, αφού κακοί επαγγελματίες και όχι μόνο,  υπάρχουνε παντού, χωρίς καμιά εξαίρεση. Ακόμα και οι επίσκοποι, που είναι οι επί γης εκπρόσωποι του Θεού,  δεν  είναι  Θεοί και ενίοτε παραβλέπουν  το ιερό καθήκον τους.

 Με την ευκαιρία της  κοίμησης του τελευταίου  Πάπα, που ήταν   διαφορετικός και πιο κοντά στους αναξιοπαθούντες,   μίλησαν πολλοί και είπαν ακόμα περισσότερα. Ο ίδιος, είχε ζητήσει συγγνώμη για τα σκάνδαλα μελών  της Καθολικής Εκκλησίας, που προφανώς ανάλογα ίσως  συνέβησαν και συμβαίνουν και σε άλλες θρησκείες. Η πάνδημη συμμετοχή στις σχετικές θρησκευτικές  τελετές των ημερών  και η παλλαϊκή αγάπη που θα τον συνοδεύει για πάντα, αποτελεί επιβράβευση του ‘’καλού καγαθου’’ πολίτη,  όπως τον  πίστευαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι.

  Ο πολίτης αυτός συγκέντρωνε όλα τα μόρια της Αρετής που κατά τον Πλάτωνα ήταν η σοφία, η ανδρεία, η σωφροσύνη, η δικαιοσύνη και η ευσέβεια, αλλά και πολλές άλλες μερικότερες ψυχικές και σωματικές αρετές . Όλες αυτές οι αρετές κάνουν τον άνθρωπο «όλως σπουδαίον», δηλαδή τέλειο, όπως παρατηρεί ο Αριστοτέλης . Στις νεώτερες όμως εποχές , η παιδεία και η εκπαίδευση θέτουν διαφορετικούς στόχους και κυρίως  τις σύγχρονες υλικές ανάγκες  και προσπαθούν  να διαμορφώσουν  νέου τύπου πολίτη που  απλώς  συμφωνεί και υπηρετεί πιστά τα δεδομένα της εποχής .

Δυστυχώς, για τις σύγχρονες υλιστικές κοινωνίες, επικαλούμαστε το ανέκδοτο του  κακού μυλωνά αλλά αποφεύγουμε  να δούμε στον καθρέφτη εμάς τους ίδιους . Τώρα όμως δεν υπάρχει άλλοθι , αφού δεν υπάρχουν πια μυλωνάδες για να τους φορτώσουμε  το κακό για όλα τα δεινά που κατατρύχουν τις  κοινωνίες , μετά  την πρόσφατη απώλεια   του σύγχρονου  Άγιου Φραγκίσκου της Ασίζης.

Δυστυχώς, αρκετοί σημερινοί  θρησκευτικοί ταγοί και ηγέτες θεοκρατικών χωρών,  ευλογούν και υποθάλπουν πολέμους, μετέχοντες σε κομματικά παιχνίδια σε βάρος των λαών , που δεν έχουν άλλη επιλογή,  παρά να τους ‘’πιστεύουν’’. Οι ίδιοι δε παραφράζουν την εκκλησιαστική ρήση "Τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών και ειρήνην τω κόσμω, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα’’, περί άλλα τυρβάζουν  και παραβλέπουν παντελώς το θέμα της ειρήνης στον Κόσμο.   Αντώνης

ΙΔΙΟΠΟΙΗΣΗ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

 

                          ΙΔΙΟΠΟΙΗΣΗ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ  

           ΚΑΙ ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΗ ΚΟΜΜΑΤΙΚΩΝ ΔΟΓΜΑΤΙΣΜΩΝ

 

 

Διπλή γιορτή η μέρα της πρωτομαγιάς, που έχει τις ρίζες της στο μακρινό μας παρελθόν, με σημαντική αντιστοιχία στα ‘’ανθεσφόρια’’ των αρχαίων Ελλήνων, προς τιμήν της θεάς Δήμητρας. Επειδή η πρώτη μέρα του Μαΐου βρίσκεται ανάμεσα στην εαρινή ισημερία και το θερινό ηλιοστάσιο, θεωρείται η αρχή της Άνοιξης, ενώ  πολλές προχριστιανικές παγανιστικές κοινωνίες τη θεωρούσαν αρχή του καλοκαιριού.

Προσωπικά θυμάμαι ότι τη μέρα αυτή μαζεύαμε λουλούδια από τους αγρούς και πλέκαμε στεφάνια, με τα οποία στολίζαμε την είσοδο του σπιτιού μας. Αργότερα, με την κομματικοποίηση της κοινωνίας,  έγινε μόνο     εργατική αργία και απεργία  και  χάθηκε κάθε σχέση της με την Άνοιξη , την αναζωογόνηση της φύσης και την ανθοφορία,  Το ακόμα  χειρότερο είναι ότι  κάποιοι ακραίοι ‘’αριστεροί’’ ιδιοποιήθηκαν ξένους επιτυχείς αγώνες και επέβαλαν να αποκαλείται εργατική πρωτομαγιά, θεωρώντας εαυτούς αποκλειστικούς νομείς των εργατικών αγώνων.

Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η ‘’φενάκη’’ εξαπάτησης , αφού είναι γνωστό ότι οι αγώνες για τα εργατικά   δικαιώματα και το 8ωρο, άρχισαν στο Σικάγο τον Μάιο του 1886 και λίγα χρόνια νωρίτερα είχαν γίνει οι πρώτες επιτυχημένες διεκδικήσεις στον Καναδά, το 1872. Πρόκειται για Χώρες τις οποίες το ΚΚΕ αποκαλεί ‘’φονιάδες των λαών’’, ενώ υπερασπίζεται και προβάλλει την ‘’μεταλλαγμένη’’ εφαρμογή της θεωρίας του Μαρξ, στην τσαρική Ρωσία του 1918. Αποκρύπτουν δε με περισσή αιδημοσύνη ότι η Εργατική Πρωτομαγιά καθιερώθηκε ως Εθνική Εργατική Εορτή  στην Ελλάδα, από τον γνωστό και μη εξαιρετέο,  Ιωάννη Μεταξά, στις 7 Απριλίου 1937.

 

Άκουσα σήμερα το πρωί, στο κρατικό Κανάλι, εκπρόσωπο του ΚΚΕ, να μιλάει για τις εκδηλώσεις της εργατικής πρωτομαγιάς και την ‘’κατοχύρωση των εργατικών δικαιωμάτων εδώ και 200 χρόνια’’.

Προφανώς συνειδητά έλεγε την μισή και στρεβλή αλήθεια του,  αποφεύγοντας όμως  να κατονομάσει  ποιοι, πώς και πού το έκαναν, εμμένοντας δογματικά στην ιδιοποίηση ξένων αγώνων για τα συνολικά ανθρώπινα δικαιώματα των λαών. Ας σημειώσουμε επίσης  ότι τις χώρες που πρωτοστάτησαν στα  δικαιώματα των εργατών, που το Κόμμα του τους θεωρεί δικούς του, τις αποκαλεί  ιμπεριαλιστικές και ‘’ φονιάδες των λαών’’.

Για την αποκατάσταση της  μοναδικής αλήθειας, που κανένας μας  δεν μπορεί να θεωρεί αποκλειστικό του προνόμιο, θα επαναφέρω την επιβεβαιωμένη πια θεωρία των δύο άκρων. Την ίδια ιδιοποίηση κάνει και το άλλο άκρο, της ακροδεξιάς, το  οποίο αυτοανακηρύσσεται ως ο μοναδικός  προστάτης πατρίδας, θρησκείας και οικογένειας, Στην πράξη , υπονομεύει  και τους τρεις θεσμούς, εξομοιώνοντας  τη φιλοπατρία με την αθέμιτη δική της πατριδοκαπηλία. Καλή πρωτομαγιά λοιπόν, αργία ή απεργία και ας μνημονεύουμε όλοι μας τους συνολικούς αγώνες που δόθηκαν και καλώς συνεχίζονται, για τα ανθρώπινα δικαιώματα, χωρίς καμιά διάκριση χρώματος, φύλου και καταγωγής ή ιδεολογίας. Δεν πρέπει όμως να λησμονούμε ότι η πρωτομαγιά δεν αποτελεί μόνο γιορτή των εργατών αλλά του συνόλου της κοινωνίας και ας  χαρούμε όλοι μαζί τη ζωογόνο Άνοιξη  , με τα ιδιαίτερα δικά της χρώματα και αρώματα που ομορφαίνουν τη  ζωή και την όση έχει απομείνει φύση!!!     Αντώνης

          

Ο ΤΕΤΤΙΞ ΚΑΙ Ο ΜΥΡΜΗΞ

 

                Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥ ‘’Ο ΤΕΤΤΙΞ ΚΑΙ Ο ΜΥΡΜΗΞ΄΄

       [ΜΙΑ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΥΣ]

 

 Πρόκειται για το γνωστό και  τόσο διδακτικό, παιδικό,  παραμύθι [ Ο ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ ΚΑΙ Ο ΜΥΡΜΗΓΚΑΣ] που αρχίζει να ‘’ξεφτάει’’ με τον καιρό και στις μέρες μας ίσως και να διαψεύδεται το ηθικό του δίδαγμα. Τα σύγχρονα μυρμήγκια μπήκανε πια στα σπίτια μας, σε κάθε γωνιά και όροφο   στις πολυκατοικίες, ακόμα  και στην ίδια τη ζωή μας. Από λαμπρά  υποδείγματα της προνοητικότητας, μιμήθηκαν τον άνθρωπο και έγιναν λαθροεισβολείς  και κλέφτες των σπιτιών μας. Έχουμε ανοίξει από καιρό πόλεμο μεταξύ μας και   όλοι συχνά προσφεύγουμε στη γνωστή  απεντόμωση, για  να απαλλαγούμε από αυτά,   έγιναν οι  εχθροί μας. Είναι ακόμα εργατικά αλλά εισχωρούν στα σπίτια μας όλες τις εποχές και στην προσπάθειά τους να μπαίνουν ευκολότερα. μεταλλάχθηκαν  και έγιναν πολύ μικρά. Οι μικροί λοιπόν αυτοί ανιχνευτές τροφής, μπορούνε να μολύνουνε τα τρόφιμά μας, καθώς φέρουν μαζί τους διάφορα βακτήρια.

 Ο Αίσωπος μιλάει μειωτικά για τον τεμπέλη τζίτζικα, που κάθε καλοκαίρι, μόλις βγει απ΄το κουκούλι του αρχίζει το τραγούδι. Αυτός όμως δεν μας ενοχλεί,  είναι καλός  τραγουδιστής και μας διασκεδάζει. Είναι ο καλύτερος από τους δυο, είναι πιο ευχάριστος και δεν  μας ενοχλεί ποτέ. Διερωτώμαι δε  γιατί να τον κακολογεί τόσο πολύ ο σοφός αρχαίος μυθοπλάστης μας   και δεν του αναγνωρίζει έστω και  το δικαίωμα να κάνει το κέφι του όπως εκείνος θέλει, αφού δεν βλάπτει κανένα!!!

 Θα επαναλάβω, ακόμα μια φορά, τη γνωστή ρήση του Κικέρωνα  ‘’O TEMPORA O MORES’’. Αλλάξανε οι εποχές, αλλάξανε τα γούστα, όπως άλλαξαν και οι κανόνες ηθικής και θάταν άδικο όλα να τα χρεώσουμε, στον Αίσωπο και γενικά  στο ζωικό βασίλειο. Όλα τα ζώα, όπως και εμείς κάνουν κάθε προσπάθεια για να επιβιώσουν, με μόνη τη διαφορά  ότι εμείς, ως ισχυροί. επιφυλάσσουμε στον  εαυτό μας  το δικαίωμα της επιλογής, που  αρνούμαστε  συλλήβδην , σε όλα τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου.

Αλήθεια, ρωτήσαμε ποτέ, όλα  αυτά τα ζώα που φέραμε στα σπίτια μας, μα και στη δούλεψή μας αν ήθελαν να φύγουν από το δικό τους περιβάλλον::: Τώρα τους βάζουμε κανόνες και τα τιμωρούμε, αφού δεν μπόρεσαν να αρνηθούν  τον τρόπο ζωής που τους επιβάλαμε και για να αποδείξουμε τα ευγενικά μας ‘’κίνητρα’’, τα υποβάλλουμε ακόμα και στη στείρωση. Διερωτώμαι ανθρώπινα, με ποιο δικαίωμα δείχνουμε τόσο μίσος απέναντι στα αθώα αυτά ζωάκια, που δεν μπορούν να  αρνηθούν και μάλιστα αγιοποιούμε τους χιλιάδες συλλόγους προστασίας τους , που υπερηφανεύονται για το θεάρεστό τους έργο!!!

Απευθύνω σε όλους μας  ένα απλό και αφελές γεροντικό , μα ανθρώπινο ερώτημα: Θα ήθελαν τα μέλη όλων αυτών  των φιλοζωικών ενώσεων να υποστούν τη στείρωση στο όνομα μιας όποιας ‘’φιλανθρωπίας’’;;; Τολμώ να πω ότι, ευτυχώς , δεν υπάρχουν ακόμα ανάλογες ‘’φιλανθρωπικές ενώσεις’’ και δεν περιορίζομαι μόνο στον όποιο πόνο, αλλά στη στέρηση  του δικαιώματος διαιώνισης του είδους. Με το μυαλό που κουβαλάμε,  ίσως  αλλάξουν κάποτε  οι εξουσίες των μελών του ζωικού βασιλείου και τότε αλίμονό μας!!! Τότε θα καταλάβουμε πόσο δημοκρατικά υποκριτική  είναι η ‘’ζωοφιλία’’ μας.

Μιλάμε συνεχώς δια δημοκρατικό δικαίωμα, σπάνια όμως αναφερόμαστε και  στις υποχρεώσεις ή τις ευθύνες μας, που φορτώνουμε πάντα στους άλλους

Θυμάμαι ένα περιστατικό παλιά στις Βρυξέλλες, όταν κάποιος προσπάθησε να παρομοιάσει τον αείμνηστο Υπουργό  Θεόδωρο Πάγκαλο, με τη γνωστή ιστορία για την αγελάδα,  που ενώ γέμιζε με γάλα τη ‘’καρδάρα’, έδινε  μια με το πόδι της και το έχυνε όλο. Ο θυμόσοφος όμως Υπουργός μας κατακεραύνωσε με την απάντησή του. ‘’Ρώτησε ποτέ κανείς αυτή την αγελάδα, τι ήθελε να κάνει το γάλα που είναι αποκλειστικά δικό της;;;’’.

 Θα  κλείσουμε, με ένα, εξ ίσου αφελές και  εμπειρικό συμπέρασμα ότι αγαπάμε με ιδιοτέλεια και ενεργούμε , κατά το δοκούν της εποχής μας,  με περισσή  υποκρισία και μπόλικη  αυταρέσκεια. Αντώνης                  

 

 

ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ

 

      

               ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ ΚΑΙ  ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ

 

 Ο Χριστός κατηγόρησε τους  ηγέτες, μπροστά στο λαό τους, για υποκρισία και  τους απηύθυνε επτά σκληρές καταγγελίες, που  ξεκινούν με το καυστικό “Ουαί” , [αλίμονο].

Εγώ δεν είμαι Θεός και ό,τι είχα να πω το έλεγα  από μέσα μου για να αποφύγω τις  συνέπειες. Δεν αντέχω όμως  πια τη σιωπή , ούτε τις ενοχές μου και θα απευθύνω τις ταπεινές ανθρώπινες καταγγελίες μου, όσο μπορώ εναργέστερα. Δεν το κάνω για να γράψω κάτι, αφού υπάρχουν χιλιάδες θέματα, ούτε για τα προσχήματα, δεν   έχω όμως  τον τρόπο και τη δύναμη να διορθώσω τα κακώς κείμενα που όλοι μας ανεχόμαστε. Μοναδική μου έγνοια είναι να σώσω την ψυχή μου και να απαλλαγώ από τις Ερινύες, που αισθάνομαι πως δίκαια με κυνηγούν για  την αιδήμονα σιγή μου,  

Δεν αντέχω τους άθεους που υποκρίνονται τους πιστούς για να τους προσεταιριστούν  , ούτε και τους υποκριτές πιστούς που για  τον ίδιο λόγο κάνουν κακό σε όλους μας – πιστούς τε και αθέους-  που ύστερα από ένα μακρύ διάλειμμα ειρήνης και ευμάρειας,  δημιουργούν μίση και διχασμούς, με  τους πολέμους  προ των πυλών, να εγγίζουν την αυλή μας.

Αρχίζω το ‘’Ουαί υμίν’’ από τον πλανητάρχη, δεδηλωμένο και  ενεργό Χριστιανό και το Πασχαλινό του μήνυμα. Για να  μην τον αδικήσω, παραθέτω σε μετάφραση την πλήρη προσωπική του ανάρτηση. Φρονώ δε ότι το αλίμονο δεν αρκεί, ούτε καλύπτει τον παραλογισμό του, για τον οποίο επιβάλλεται, το δίχως άλλο, να επιληφθούν ειδικοί επιστήμονες, για να προλάβουν τα χειρότερα για τη χώρα του και ολόκληρο τον Κόσμο:

"Καλό Πάσχα σε όλους, συμπεριλαμβανομένων των Ριζοσπαστών Αριστερών Τρελών που αγωνίζονται και συνωμοτούν με τόση λύσσα για να φέρουν πίσω στη χώρα μας Δολοφόνους, Βαρόνους Ναρκωτικών, Επικίνδυνους Κρατούμενους, Ψυχικά Ασθενείς και διαβόητα Μέλη της Συμμορίας MS-13 και Κακοποιούς Συζύγων.

Καλό Πάσχα επίσης στους ΑΔΥΝΑΜΟΥΣ και ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΣ Δικαστές και Αξιωματούχους Επιβολής του Νόμου που επιτρέπουν αυτή τη μοχθηρή επίθεση εναντίον του Έθνους μας να συνεχίζεται, μια επίθεση τόσο βίαιη που δεν θα ξεχαστεί ποτέ!

Ο Κοιμισμένος Τζο Μπάιντεν επίτηδες επέτρεψε σε Εκατομμύρια ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ να μπουν στη Χώρα μας, εντελώς χωρίς έλεγχο και διασταύρωση στοιχείων, μέσα από μια Πολιτική Ανοικτών Συνόρων που θα μείνει στην Ιστορία ως η πιο καταστροφική πράξη που έχει διαπραχθεί ποτέ κατά της Αμερικής.

Ήταν, μακράν, ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ και πιο Ανίκανος Πρόεδρός μας, ένας άνθρωπος που δεν είχε απολύτως καμία ιδέα τι έκανε — Αλλά προς αυτόν, και προς το άτομο που χειρίστηκε και καθοδήγησε το Αυτόγραφο Μηχάνημα (ίσως τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ Πρόεδρο!), και προς όλους όσοι ΕΞΑΠΑΤΗΣΑΝ στις Εκλογές του 2020 για να εκλεγεί αυτός ο άκρως καταστροφικός Ηλίθιος, σας εύχομαι, με μεγάλη αγάπη, ειλικρίνεια και στοργή, ένα πολύ Καλό Πάσχα!!!"

          Συνεχίζω  το ‘’Ουαί’’ με τον άλλο ‘’μεγάλο’’ και  έναν από τους  φίλους του πλανητάρχη για όσα σκέπτεται, γιατί έτσι είχε μάθει στην KGB, της οποίας υπήρξε στέλεχος πριν τη μετάλλαξή του σε Χριστιανό. Ιδού η υποκρισία του, στην οποία προσπαθεί να πάρει μαζί του και τον Πατριάρχη Μόσχας και πασών των Ρωσιών, που ευλόγησε την εισβολή στη γείτονα και τέως φίλη, χώρα της  Ουκρανίας. Βλέποντας πόσο του κόστισε αυτός πόλεμος [ κυρίως οικονομικά γιατί τα θύματα ποτέ δεν τα μετράνε  οι ολιγάρχες],  ίσως σκέπτεται να αλλάξει ρότα, μετατρέποντάς τον σε θρησκευτικό. Γνωρίζουμε πολύ καλά από την ιστορία, για τη βαρβαρότητα αντίστοιχων πολέμων. Αυτός και οι όμοιοί του, ποτέ δεν έπαυσαν να ονειρεύονται την παλινόρθωση των αυτοκρατοριών τους.  

Δεν είναι διαφορετικός ο τρίτος της παρέας, που ποτέ δεν έκρυψε τον αναθεωρητισμό του. Αυτός αυτοθαυμάζεται και έχει δηλώσει ανοιχτά  ότι ‘’η θάλασσα του καθενός φθάνει  όπου και ο ορίζοντάς του.  Δεν θα πω περισσότερα για αυτόν, γιατί τα λέει μόνος  του και ασφαλώς τα εννοεί ,όπως  οι φίλοι  και όλοι οι εταίροι του.!!!

Μπορώ να αναφέρω πολλά ακόμα ‘’Ουαί υμίν’’, με τα οποία θα  ασχοληθούμε εν ευθέτω χρόνω, κλείνοντας το παρόν με τα καθ’ ημάς, τελευταία αλλά εξ ίσου σημαντικά!!!

Ο μεγαλύτερος μυθοπλάστης της αρχαιότητας, έβαλε  στο στόμα ενός αφελούς χωριατόπουλου, που εξέλαβε το σύριγμα των σαλιγκαριών που έβραζε στην κατσαρόλα, ως τραγούδι και τους είπε: «Ω κάκιστα ζώα, των οικιών υμών εμπιπραμένων, αυτοί άδετε». Με άλλα λόγια, καίγεται το σπίτι σας και εσείς τραγουδάτε.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στην ελληνική πολιτική σκηνή, με την πλειονότητα των κομμάτων να θεωρεί αυτοσκοπό, την πτώση της Κυβέρνησης για να πάρουν την εξουσία. Αστόχαστοι και άφρονες, που δεν μπορείτε να φροντίσετε ούτε το σπίτι σας [το ίδιο σας το Κόμμα]  και έχετε χάσει κάθε επαφή με όσα συμβαίνουν γύρω μας, τι εννοείτε όταν λέτε εξουσία;;; Η χώρα  τελευταία, ποτέ δεν πήγαινε καλύτερα, πως θα την κυβερνήσετε εσείς; Με φανταχτερά συνθήματα, έξω από κάθε λογική των ημερών που βιώνουμε, εσείς θα κάνετε πειράματα, ‘’στου κασσίδη το κεφάλι ‘’!!!

Ας δεχθούμε λοιπόν για την κουβέντα μας ότι ευσταθούν τα επιχειρήματά σας  και ότι  καλείστε να κυβερνήσετε. Ποιος  από σας είναι ικανός να το κάνει και με ποιους, αφού στην πραγματικότητα ούτε μιλάτε μεταξύ σας. Προτάσσετε τις κάθε λογής ιδεοληψίες σας και ποντάρετε στην ενδεχόμενη αφέλεια κάποιων ψηφοφόρων. Αφού η χώρα πάει καλά όπως πιστεύουν διεθνώς, εσείς τι από όλα αυτά θα αλλάξετε και τι διαφορετικό θα πράξετε και  πώς , με τι λεφτά;;;  Το σύνθημα ‘’λεφτά υπάρχουν’’ είδατε που οδήγησε τη χώρα μας και κανείς δεν δικαιούται να παίζει πια  με συνθήματα και ‘’έπεα πτερόεντα’’, όταν η συγκυρία δεν επιτρέπει εφησυχασμούς ούτε και αφελείς σκέψεις σαν εκείνες του χωριατόπουλου με τα σαλιγκάρια.

Σταματήστε πια να μιμείστε τα λόγια του Πλανητάρχη, που παρέθεσα αυτούσια για να δείτε τις ομοιότητες και την υποκρισία σας και συμφιλιωθείτε με την πραγματικότητα και όλοι μεταξύ σας για το εθνικό καλό και τότε, όπως λέγανε παλιά, έχει ο καιρός γυρίσματα και θάρθει και η σειρά σας, γιατί αλλιώς θα επαληθευτεί  η φράση του Χριστού ‘’ Ουαί υμίν γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί’’. Χριστός Ανέστη.

Αντώνης