ΠΟΙΟΣ ΕΚΛΕΨΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ

ΠΟΙΟΣ  ΕΚΛΕΨΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ 

Αφού απολαύσετε το δροσερό ανέκδοτο που μόλις μου περιήλθε και το παραθέτω ευθύς αμέσως, θα ήθελα να δούμε και την άλλη πλευρά του νομίσματος, που αποτελεί και την ουσία του θέματος.

           

‘’Ένας επιθεωρητής πηγαίνει στο σχολείο μπαίνει στην τάξη 

και ρωτάει τα παιδιά.
-Ποιος έκλεψε τα μήλα των Εσπερίδων;
-Όχι εμείς απαντούν τα παιδιά.
Τότε ο δάσκαλος των παιδιών λέει:
-Κύριε επιθεωρητή δεν γίνονται τέτοια πράγματα στο σχολείο μας.
Απογοητευμένος ο επιθεωρητής φεύγει και στέλνει ένα γράμμα στο Υπουργείο Παιδείας.
-Επισκέφθηκα το καλύτερο σχολείο της χώρας και στην ερώτηση μου 

ποιος έκλεψε τα μήλα των εσπερίδων δεν ήξερε κανένα παιδί να μου απαντήσει και το χειρότερο δεν ήξερε ούτε και ο δάσκαλος τους.
Και ο Νίκος Φίλης του απαντά.
-Κύριε επιθεωρητή εσείς να κοιτάζετε την δουλειά σας.
Αυτή είναι υπόθεση της αστυνομίας.’’

Για να διευκολύνουμε και εκείνους που δεν έτυχε να ακούσουν για τους άθλους του Ηρακλή , θα διευκρινίσουμε ότι  η κλοπή των χρυσών μήλων  από τη χώρα  του Άτλαντα, είχε αίσιο και δίκαιο τέλος, αφού – με τη μεσολάβηση της Αθηνάς- επιστράφηκαν  και πάλι στον κήπο των Εσπερίδων. Τι γίνεται όμως με τα ‘’κλοπιμαία’’ του ελληνικού λαού και ποιος θα του τα δώσει πίσω;  Στη δική μας χώρα   που  διώκεται η κλοπή  του Γιάννη-Αγιάννη, παραμένουν ασύλληπτοι αυτοί που μας κλέβουν τους μισθούς και τις συντάξεις,  τη δυνατότητα της εργασίας και το δικαίωμα να ζήσουμε στην πατρίδα μας. Το χειρότερο  είναι ότι μας κλέβουν την ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ  ΟΝΕΙΡΟ, δίνοντάς μας φρούδες ελπίδες και ψεύτικες υποσχέσεις, για ένα μέλλον που κανείς πια δεν  αναμένει  για το προβλεπτό μέλλον. Στέλνουν τα παιδιά μας για μια ακόμα φορά μετανάστες, αφού η χώρα δεν μπορεί ή  και  δεν  θέλει [για τις δικές της σκοπιμότητες] να κάνει επί τέλους κάτι για να εξασφαλίσει τουλάχιστον την επιβίωσή τους.

Η φτώχεια μεγαλώνει, η ανεργία γιγαντώθηκε, η μεσαία τάξη αποτελεί πλέον μια μακρινή ανάμνηση και οι κρατούντες συνεχίζουν να ‘’κυνηγάνε’’ τους νταβατζήδες, προσθέτοντας και βολεύοντας παράλληλα τους δικούς  τους - συμπεριλαμβανομένων των κουμπάρων.

Καταντήσαμε τελικά ένα έθνος ‘’ανάδελφο’’, όχι με την έννοια που του είχε αποδώσει ο τότε  Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αλλά με τη σημασία του έρμου και απροστάτευτου  , αφού κανείς πια δεν μας εμπιστεύεται, για να διευκολύνει τη στήριξή μας. Όλα αυτά συμβαίνουν στη χώρα της  φαιδράς πορτοκαλέας και οι υπεύθυνοι περί άλλα τυρβάζουν και συνεχίζουν να παίζουν με το νευρικό μας σύστημα, τάζοντας συνεχώς καινούργιους παραδείσους, τη στιγμή που η ζωή μας έχει καταντήσει κόλαση.

            Βλέποντας όλα αυτά τα χάλια μας άρχισαν και οι αλυτρωτικές διεκδικήσεις των γειτόνων μας, εφαρμόζοντας το ‘’δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται’’ και η δική μας βελανιδιά έπεσε παταγωδώς και το άκουσαν όλοι, εκτός από την ηγεσία της χώρας. Συνεχίζουν στο ίδιο τέμπο να ισχυρίζονται ότι ζούμε καλύτερα και εμείς οι ‘’ανόητοι’’ δεν το καταλαβαίνουμε και ότι σε λίγο θα φανεί καλύτερα το έργο τους, το οποίο σημαίνει ότι ‘’το δούλεμα πάει ψιλό γαζί’’, όπως θα λέγανε και οι  ψευτόμαγκες του Ψυρρή και της πλατείας Κουμουνδούρου.

            Για να επανέλθουμε λοιπόν στο δροσερό ανέκδοτο μας, θα έλεγα ότι με αφήνουν  αδιάφορο  οι γνώσεις του κυρίου Φίλη και της λοιπής κομπανίας αλλά με ενδιαφέρει απόλυτα η γνώση τους, που οδηγεί τη χώρα στον όλεθρο και εκείνοι δεν έχασαν ούτε καν το πλατύ τους χαμόγελο. Περαστικά μας. Αντώνης Ταρνανάς