ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ

               Η επικρατούσα θρησκεία

            [Σχόλια ενός απλού πολίτη και χριστιανού]

Η  επικαιρότητα των ημερών  χαρακτηρίζεται από τη ‘’διαμάχη’’,  όσον αφορά το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία, ενώ στο βάθος υποκρύπτεται μια συστηματική  προσπάθεια επιβολής  της μαρξιστικής  αντίληψης , με την επίκληση  του διαφωτισμού. Χωρίς να αρνείται κανείς τη σημασία του διαφωτισμού στα γεγονότα του 19^ου αιώνα και τη γαλλική επανάσταση, επιβάλλεται όμως   να λάβουμε υπόψη και τις συνθήκες της εποχής στη χώρα αυτή. Εμείς  ζούμε την Ελλάδα, το Σύνταγμα της οποίας – όπως δικαιούται - έχει, προς το παρόν , αντίθετη πρόβλεψη. Δεν είναι δυνατόν να επικαλούμαστε ξένες χώρες και καταστάσεις επιλεκτικά και να αδιαφορούμε για σημαντικότερα θέματα που τις διακρίνουν από τη δική μας. Στη Γαλλία π.χ. μια κατάσταση Σύριζα με τη συστηματική ψευδολογία του  θα είχε καταρρεύσει πάραυτα. Μήπως θυμάται κανείς τον Ζωρζ Μαρσέ και την εξέλιξη του κόμματός του, μετά το γκρέμισμα του τείχους του αίσχους και μάλιστα χωρίς  ψευδολογίες; Γνωρίζει, επί τέλους, κάποιος από τους ‘’μαρξιστο-σοσιαλίζοντες’’ ηγέτες μας, ποια είναι τα ποσοστά αποδοχής του σημερινού σοσιαλιστή ηγέτη της φίλης χώρας, που με τη στάση του ανέβασε την κυρία Λεπέν σχεδόν σε πρώτο κόμμα; Ελλάς – Γαλλία συμμαχία , παλιότερα και τώρα, αλλά καμιά άλλη σύγκριση, παρά τις ‘’καιροσκοπικές’’ ταυτίσεις μας. Λίαν συντόμως και αφού επιτύχουν ή αποτύχουν τα σχέδιά τους θα μας φτύσουν και πάλι και αυτό, δυστυχώς,  το γνωρίζουν καλά  οι δικοί μας οπορτουνιστές .

Εισερχόμαστε λοιπόν στο θέμα μας.

ΤΜΗΜΑ Β': Σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας

Άρθρο 3

1.   Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας, που γνωρίζει κεφαλή της τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Μεγάλη Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης και με κάθε άλλη ομόδοξη Εκκλησία του Χριστού· τηρεί απαρασάλευτα, όπως εκείνες, τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις. Είναι αυτοκέφαλη, διοικείται από την Ιερά Σύνοδο των εν ενεργεία Αρχιερέων και από τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο που προέρχεται από αυτή και συγκροτείται όπως ορίζει ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας, με τήρηση των διατάξεων του Πατριαρχικού Τόμου της κθ' (29) Ιουνίου 1850 και της Συνοδικής Πράξης της 4ης Σεπτεμβρίου 1928.

2.   Το εκκλησιαστικό καθεστώς που υπάρχει σε ορισμένες περιοχές του Κράτους δεν αντίκειται στις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου.

3.     Στην έννοια του Κράτους και των σχέσεων των πολιτών η ανεξιθρησκία αποτελεί όρο του Συνταγματικού Δικαίου. Συνταγματικά, ανεξιθρησκία καλείται η ανοχή του Κράτους απέναντι σε κάθε γνωστή και αναγνωρισμένη θρησκεία.

4.     Το Σύνταγμα της Ελλάδος στο άρθρο 13 παράγραφος 2 ^[2][3] απαγορεύει τον προσηλυτισμό ο οποίος νομικά ορίζεται πιο περιορισμένα, για να μην θίγεται το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης του θρησκευτικού αισθήματος, ως «η με αθέμιτα μέσα προσπάθεια διείσδυσης στην θρησκευτική συνείδηση του άλλου».

Πριν αντιπαραθέσω τις αντίστοιχες απόψεις των προτύπων των κυβερνώντων  μας,  του Μάρξ και του Ένγκελς, θα ήθελα να προσθέσω την μόνιμα επικαλούμενη ‘’ανεξιθρησκία’’, η οποία αποτελεί όρο του Συνταγματικού Δικαίου και προβλέπει την ανοχή του Κράτους σε κάθε γνωστή και αναγνωρισμένη θρησκεία [3] . Το άρθρο 13 του  [ισχύοντος  Ελληνικού Συντάγματος], απαγορεύει ρητώς τον προσηλυτισμό, χαρακτηρίζοντάς τον ως αθέμιτη προσπάθεια διείσδυσης στη θρησκευτική συνείδηση του άλλου[4].

Χωρίς να είμαι συνταγματολόγος ούτε και νομικός, κάνοντας απλώς χρήση της εμπειρίας  και της όσης μου απέμεινε λογικής, από τις κυβερνητικές  δολιχοδρομίες , έχω δύο απλά  ερωτήματα. Πρώτο, με ποιο κριτήριο  επικαλούνται την ανεξιθρησκία για την  διακηρυγμένη αθεΐα τους, αφού δεν    αποτελεί γνωστή και αναγνωρισμένη ‘’ θρησκεία’’, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα; Δεύτερο, το να διακηρύσσει καθημερινά η Κυβέρνηση  και να προσπαθεί να επιβάλει, από θέση ισχύος,  την αθεΐα της δεν αποτελεί προσηλυτισμό και μάλιστα βάναυσο ; Ας απαντήσουν οι ειδικοί , αφού  οι δικές μου γνώσεις περιορίζονται στη προσωπική μου  λογική , χωρίς  καμιά επιστημονική  τεκμηρίωση.

Έρχομαι λοιπόν και στη μαρξιστική ερμηνεία που προσπαθούν να υπηρετήσουν  οι κυβερνώντες μας, υπό τον μανδύα βέβαια  του διαφωτισμού και παραθέτω  ισότιμα την άλλη άποψη, με τα σχετικά αποσπάσματα από τις κοσμοθεωρίες τους.

 «Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού» (Μαρξ Κ. «Κριτική της χεγκελιανής  φιλοσοφίας του δικαίου», Εισαγωγή.)

«Αυτό το απόφθεγμα του Μαρξ είναι ο ακρογωνιαίος λίθος όλης της κοσμοθεωρίας του μαρξισμού στο ζήτημα της θρησκείας. Ο Μαρξισμός όλες τις σύγχρονες θρησκείες και εκκλησίες, όλες τις κάθε λογής θρησκευτικές οργανώσεις τις βλέπει πάντα σαν όργανα της αστικής αντίδρασης, που χρησιμεύουν για την υπεράσπιση της εκμετάλλευσης και την αποχαύνωση της εργατικής τάξης…»

«Ο Ένγκελς…χαρακτηρίζει ανοησία τη θορυβώδη κήρυξη πολέμου από μέρους των Μπλανκιστών (Παρισινή Κομμούνα) κατά της θρησκείας, και δηλώνει πως μια τέτοια κήρυξη πολέμου είναι ο καλύτερος τρόπος να ζωντανέψει το ενδιαφέρον προς την θρησκεία και να δυσκολευτεί η πραγματική απονέκρωση της θρησκείας…

…Η ανακήρυξη σε πολιτικό καθήκον του εργατικού κόμματος του πολέμου κατά της θρησκείας είναι αναρχική λογοκοπία.»

Επίσης, ο Φ. Ένγκελς «καταδικάζει…την δήθεν επαναστατική ιδέα του Ντύρινγκ για απαγόρευση της θρησκείας στη σοσιαλιστική κοινωνία.»

Το εργατικό κόμμα πρέπει «να είναι ικανό να δουλεύει υπομονετικά για το έργο της οργάνωσης και της διαφώτισης του προλεταριάτου, έργο που οδηγεί στην απονέκρωση της θρησκείας, και όχι να ρίχνεται στους τυχοδιωκτικούς πολέμους κατά της θρησκείας.»

Μήπως τυχόν αναγνωρίζετε στις προσχηματικές και έντεχνες διαφοροποιήσεις μεταξύ Μαρξ και Ένγκελς, το αντίστοιχο παιχνίδι εντυπώσεων μεταξύ  Υπουργού Παιδείας και Πρωθυπουργού; Προσωπικά εντάσσω στην προσπάθεια αυτή και τη χθεσινή συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο, με τη μεσολάβηση του Υπουργού Άμυνας, που συνεχίζει το δικό του  καιροσκοπικό  παιχνίδι και προς στιγμήν φοβήθηκα ότι θα απειλήσει με κάποια νέα ‘’παραίτηση’’.

Έχοντας ζήσει για 12 χρόνια στις κομμουνιστικές ευρωπαϊκές χώρες, σε αντίθεση με τους θεωρητικούς ηγέτες μας που δεν έχουν ‘’υποστεί’’ καθόλου την πραγματικότητα του ΄΄υπαρκτού σοσιαλισμού’’ , διαθέτω πλούσια προσωπική εμπειρία για τα μέσα και τους δόλιους τρόπους που μετέρχονταν για να επιτύχουν το σκοπό τους. Στην πάλαι ποτέ Τσεχοσλοβακία, για να εξουδετερώσουν τους ορθοδόξους χριστιανούς, οργάνωσαν και προσεταιρίστηκαν τους ΟΥΝΙΤΕΣ, επικαλούμενοι και τη στήριξη του Πάπα [ τον οποίο οι τελευταίοι αποδέχονται ως αρχηγό] ,με την ιδιότητα του  Αρχηγού Κράτους και τους περιόρισαν σε λιγότερους από200.000, σε μια  χώρα που πρωτοδίδαξαν ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος την Ορθοδοξία.

 Ας έλθουμε και στα τελευταία χρόνια, μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου και την κατάρρευση του κομμουνισμού στην Ευρώπη. Παρατηρούμε  ότι  η θρησκευτική πίστη των λαών τους , παραμένει δυναμική και αυξανόμενη, με πρωτοστατούντα τον τέως πρωτοκλασάτο κομμουνιστή , τον Πρόεδρο της Ρωσίας [εδώ δικαιώνεται η μέθοδος του Ένγκελς].

 Οι ακραίες και ριζοσπαστικές κομματικές δοξασίες, είχαν πάντα συμπλεγματική σχέση με την πραγματικότητα και γι’ αυτό στηρίζονταν και στήριζαν τον αναρχισμό. Έτσι, μόνο  ‘’αιτιολογείται’’ και η μόνιμη επιθετικότητα εναντίον της  θρησκείας ,της ευταξίας και της  αξιοκρατίας, που διέπονται από κανόνες και υπόκεινται στη βάσανο της λογικής. Το κακό είναι ότι σφετερίζονται και την έννοια της δημοκρατίας, την οποία καταπατούσαν και συνεχίζουν να καταπατούν, με κάθε τους πράξη και ενέργεια.

Με βάση  λοιπόν τα προαναφερθέντα, οι σημερινοί συνεχιστές του φανατικού σκοταδισμού, θα πρέπει μάλλον να προβληματιστούν και μάλιστα πολύ σοβαρά. Στη ζωή έρχεται πάντα η στιγμή που οι πάντες λογοδοτούν και κρίνονται για τις πράξεις τους και  ελπίζω   η κρίση αυτή να είναι επιεικής και δίκαιη, αφού είναι αδύνατη η δημιουργία νέου τείχους του αίσχους , στους  υποψιασμένους πλέον πολίτες. Δεν πρέπει δε να παραβλέπουν και το γεγονός ότι η Χριστιανική θρησκεία επέζησε διωγμών και βασανιστηρίων και έχει ζωή  πέραν των δύο χιλιετιών, με πατριωτικό και σημαντικό κοινωνικό έργο. Όσοι επιδιώκουν την ανοιχτή σύγκρουση μαζί της, για να κερδίσουν πόντους στο επικείμενο κομματικό τους συνέδριο ή στους εναπομείναντες οφειλέτες κομματικών γραμματίων, ρισκάρουν να σπάσουν  ‘’τα μούτρα’’ τους.

  Αντώνης Ταρνανάς