ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΥΤΟΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΝΤΑΗΛΙΚΙ

Ο κοινωνικός αυτοματισμός, που αποτελεί τη χειρότερη μορφή άσκησης της πολιτικής εξουσίας, έχει , κατά  καιρούς, δημιουργήσει αμέτρητα όσα προβλήματα στη χώρα μας και κυρίως στον λαό της, χωρίς αυτό να έχει συνετίσει τους κυβερνώντες. Είναι η πιο νοσηρή μέθοδος  της εξουσίας για την ‘’επίλυση’’ προβλημάτων, στρέφοντας την μια τάξη ενάντια στην άλλη και περιμένοντας την εξέλιξη για να διαμορφώσει την ανάλογη πρόταση. Όταν μάλιστα η διαδικασία αυτή συνοδεύεται και με ανάλογους λεονταρισμούς ή κοινώς νταηλίκια, τότε  σίγουρα  χρειαζόμαστε  ψυχιατρική συνδρομή.

Τον τελευταίο καιρό  η πολιτική ηγεσία έχει εξαντλήσει κάθε μορφής ψευδολογίες για τα μέτρα που παίρνει ή δεν παίρνει, για τους καλούς και κακούς της διεθνούς σκακιέρας και τόσα άλλα πραγματικά ή φανταστικά περιστατικά που επικαλείται, αφήνει  όμως τελικά τη λύση των προβλημάτων στον κοινωνικό αυτοματισμό. Έχει  προβληματίσει και διχάσει το λαό, σε σημείο να ‘’τρωγόμαστε’’ μεταξύ μας και οι ηγέτες μας να ‘’νίπτουν τας χείρας των’’, αφού πάντα κάποιοι άλλοι φταίνε για όσα μας συμβαίνουν.

Είναι αξιοθρήνητο το θέαμα, να ασκούμε εξωτερική πολιτική με τη συγκέντρωση στο Καστελόριζο της πολιτικής ηγεσίας  Εθνικής Άμυνας και τη συμμετοχή ακροδεξιών και κάποιων γραφικών προσώπων, που δεν θα έλεγα ότι κοσμούν το κοινοβούλιό μας. Αυτό μάλιστα σε μια εποχή που η διεθνής σκηνή μας έχει στρέψει τα νώτα, για να μην χρησιμοποιήσω σκληρότερες εκφράσεις και ο Σουλτάνος της γείτονος ‘’ψάχνει αφορμές’’ για εσωτερική και όχι μόνο στήριξη και κατανάλωση. Το περιστατικό θα μπορούσε να θυμίσει τη δήλωση [1976]  του τότε αρχηγού της αντιπολίτευσης Αντρέα Παπανδρέου, ‘’βυθίσατε το χόρα’’, που βέβαια είχε γίνει ύστερα από γενικότερη πολιτική συνεννόηση, ενώ σήμερα τέτοιες γραφικές καταστάσεις εντυπωσιασμού, μάλλον προσομοιάζουν με τη φράση- χαριτολόγημα της εποχής, ‘’βυθίσατε τη χώρα’’.

Μήπως στην εσωτερική μας πολιτική τα πάμε καλύτερα; Μέσα στην απελπιστική – όπως εξελίσσεται – οικονομική κατάσταση και την εφαρμοζόμενη φορολογική πολιτική και λιτότητα που συνεχώς επιδεινώνεται , ο Πρωθυπουργός μας ξαναθυμήθηκε τα ψεύδη των εξαγγελιών της Θεσσαλονίκης. Επιστρέφοντας από τον Πανάγιο Τάφο – που επισκέφθηκε ‘’ σαν μηχανικός ‘’ – άρχισε να μοιράζει τα περισσεύματα των φορολογικών του αφαιμάξεων. Αφού –σκόπιμα- είχε φροντίσει να ‘’εισπράξει’’ περισσότερα από όσα είχε κοινοτική υποχρέωση και παραβλέποντας τα χρέη του δημοσίου προς τους πολίτες,  επιστρέψει [;] κάποιο μικρό μέρος σε κάποιους εξ αυτών, επαναφέροντας την  παλιά του δήλωση για  τον 13 ο μισθό. Τότε βέβαια δεν είχε περιορισθεί μόνο στον 13^ο  και δεν είχε βάλει τόσο στενά οικονομικά όρια.

 Για παράδειγμα, εγώ που παίρνω 980 – ύστερα από 40 χρόνια υπηρεσίας με πληρωμένα όλα τα ταμεία , δεν τα δικαιούμαι , ενώ κάποιος που έχει τα μισά χρόνια υπηρεσίας εξομοιώνεται μισθολογικά μαζί μου. Εγώ βέβαια προσωπικά το παραβλέπω – αφού δεν έχω και τρόπο να αντιδράσω - είναι όμως λογικό και δίκαιο; Εκτός αν οι παχυλές μου αυτές αποδοχές με εντάσσουν στους πλούσιους και πρέπει  - πέραν της  φορολογικής αφαίμαξης και του επιδόματος αλληλεγγύης-  να στιγματισθώ δημόσια για αυτήν μου την απρέπεια, ώστε να παραδειγματιστούν οι ‘’οικονομικά αδικημένοι’’ κ.κ. ‘’βολευτές’’ μας και τα λοιπά νεοδιορισμένα υψηλόβαθμα συντρόφια και οι λοιποί ‘’φτωχοί’’ συγγενείς της κομματικής νομενκλατούρας.

Αυτό το φορομπηχτικό σύστημα, που προφανώς δημιουργεί συνθήκες κοινωνικού αυτοματισμού, αποκαλείται προοδευτικό και ίσως δίκαια ένας Βουλευτής του Σύριζα χθες το βράδυ στη Βουλή, άρχισε την ομιλία του με το εντυπωσιακό ερώτημα ‘’ υπάρχει κάποιος εδώ μέσα που είναι αντίθετος με αυτή την ενίσχυση των χαμηλόμισθων’’; Τι να του πεις  αφού δεν υπάρχουν πια λογικές απαντήσεις στους παραλογισμούς που διέπουν την εποχή μας. Εγώ θα έλεγα γενικότερα ότι αποτελεί μέγιστη υποκρισία να υπογράφουν – δικαίωμά τους – συμφωνίες και υποχρεώσεις τις οποίες μετά αρνούνται να εκπληρώσουν και να υπόσχονται ενημέρωση των δανειστών, τις οποίες για εντυπωσιασμούς παραβλέπουν. Φαίνεται ότι ‘’ παίζουν ‘’ καθυστερήσεις, για να παρατείνουν την παραμονή τους στην εξουσία, που για πρώτη φορά γεύτηκαν τα αμέτρητα  ‘’αγαθά’’ της , που δεν μπορούν πια να   αποχωριστούν. Όσον αφορά τις συνέπειες, τις αφήνουν στο λαό να λύσει μόνος του τις διαφορές που  του προκαλούν. Ας λάβουν όμως σοβαρά υπόψη ότι, με τέτοιες συνθήκες , είναι άγνωστο πως θα ερμηνευθεί από το λαό  η παράγραφος 4 του άρθρου 120 του Συντάγματος που αναφέρει ρητά  ότι ‘’ Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΟΥΝΤΑΙ να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ  επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία’’. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που ισχυρίζεται ότι το Σύνταγμά μας δεν έχει καταλυθεί και μάλιστα με πρωτοφανή βία.

Αρχίσαμε με τους ναυτικούς, βλέπω να έρχονται οι αγρότες και πολλές άλλες κοινωνικές τάξεις που εμπαίζονται και ζητούν τα δίκια τους , ταλαιπωρώντας  άλλες ομάδες συνανθρώπων τους. Οι λοιποί συνταξιούχοι, των 860 Ευρώ και άνω, οι μισθωτοί, οι μικρομεσαίοι γενικότερα αλλά κυρίως οι ΑΝΕΡΓΟΙ , εναντίον ποίων να στραφούν και με ποιο τρόπο; Αυτοί οι άνθρωποι, που προσβάλουν και τη λογική μας με τα έργα και την πολιτεία τους, δεν έχουν –φυσικά- ούτε ιερό ούτε όσιο, ως άθεοι, μήπως έτυχε όμως να ακούσουν για κάποιο παλιό γνώρισμα του λαού μας , που το λέγαμε ΦΙΛΟΤΙΜΟ;

Ας μείνουμε ως εδώ επί του παρόντος, ελπίζοντας ότι ακόμα και η ‘’τεχνική’’ επίσκεψη του Πρωθυπουργού μας στον Πανάγιο Τάφο, θα τον φωτίσει να αποφύγουμε τον αλληλοσπαραγμό. Η φτώχια και η πείνα είναι πολύ δυσάρεστα πράγματα αλλά μπορούν να αντιμετωπισθούν, οι εθνικές μας περιπέτειες, και ο διεθνής παραγκωνισμός στον οποίο μας οδηγούν δεν αντιμετωπίζονται με πολιτικό  ‘’ bullying’’ και γελοία νταηλίκια, την ώρα που σαν ‘’ζήτουλες’’, ψάχνουμε  πολιτικές λύσεις σε οικονομικά προβλήματα και χρειαζόμαστε συμμαχίες και φιλίες αλλά κυρίως εμπιστοσύνη, που δυστυχώς  έχουμε απολέσει οριστικά και αμετάκλητα.

Τελειώνοντας το παρόν θα επικαλεστώ για μια ύστατη φορά το παλαιότερο χαρακτηριστικό γνώρισμα του λαού μας, αυτό για το οποίο μας ζήλευσαν οι ξένοι, ΤΟ ΦΙΛΌΤΙΜΟ, το οποίο μπορεί να ενεργοποιήσει τους πολιτικούς αυτοματισμούς της εξουσίας, ώστε να απαλλάξει εαυτήν και τον λαό από τα δεινά που – το ξέρουν καλά- είναι πολύ κοντά μας. Αφού δεν μπορούν να σώσουν τη χώρα μας, ας σώσουν τουλάχιστον τα προσχήματα. Αντώνης Ταρνανάς