ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΜΑΤΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΣΑΦΕΙΑΣ

Το  προσωπικό  μου  πείραμα

            Το έχω δηλώσει επανειλημμένα ότι παρακολουθώ συστηματικά, από το ‘’ειδικό’’ κανάλι της Βουλής, τις περισσότερες συνεδριάσεις της – ακόμα και των επιτροπών της - για να ενημερώνομαι έγκαιρα και έγκυρα, για τα έργα και τις ημέρες των τριακοσίων εθνοπατέρων μας. Το ίδιο έπραξα και τις τελευταίες ημέρες, τις ειδικά αφιερωμένες στη συζήτηση του προϋπολογισμού.

            Επειδή δεν μπορούσα να βρω άκρη  και να εντοπίσω που βρίσκεται η αλήθεια, με τόσες αντικρουόμενες απόψεις των εκπροσώπων των κομμάτων - και όχι του λαού που τους έστειλε στο Εθνικό Κοινοβούλιο-  αποφάσισα ένα πρωτότυπο πείραμα. Την  ανάγκη  αυτή μου ενίσχυσαν  και οι αλληλοαναιρούμενες και έντονα ασαφείς θέσεις των κυβερνητικών παραγόντων. Χθες το βράδυ  λοιπόν που μιλούσαν οι Αρχηγοί των Κομμάτων, παρακολούθησα αποκλειστικά και μόνο την τελική και μεγάλης διάρκειας ομιλία του κ. Πρωθυπουργού, διότι δεν ήθελα να νοθεύσω τα μηνύματά της με τις όποιες αντιπολιτευτικές κορώνες των ’’καιροσκόπων’’ αντιπάλων του ή τις ενδεχόμενες δυσκολίες διατύπωσης που προκαλούσε η μειωμένη γνώση της ελληνικής κάποιων Υπουργών.

            Στη διάρκεια του μακρόσυρτου   αυτού σφυροκοπήματος της ‘’αντεθνικής’’  αντιπολίτευσης, άρχισα να μετακινούμαι χωροταξικά  και να αισθάνομαι  ευτυχής πολίτης της Ελβετίας, με όλες μου τις ανέσεις, την άψογη υγειονομική μου περίθαλψη, τους παχυλούς μισθούς και τόσα άλλα ευεργετήματα που βάναυσα μας στερούσαν τόσα χρόνια οι κακοί του πολιτικοί αντίπαλοι. Με μπέρδεψαν όμως οι συχνές αναφορές του στα άλλα κόμματα και κυρίως στη Ν.Δ. και στους ευτυχισμένους νησιώτες του Βόρειου και Ανατολικού Αιγαίου. Διερωτήθηκα λοιπόν, από πότε η χώρα αυτή της Κεντρικής Ευρώπης ,που ευτυχούν ακόμα και οι  αγελάδες, απέκτησε  Ν.Δ. και νησιά στο διεκδικούμενο και από  το γειτονικό μας Σουλτανάτο, Αιγαίο; Από την ευχάριστη αυτή αυταπάτη με έβγαλε μια υπόδειξη του ‘’αντικειμενικού’’ Προέδρου της Βουλής προς τον ομιλούντα Πρωθυπουργό, να παύσει να σφυροκοπεί με ερωτήματα τους αντιπάλους του, διότι αυτό προκαλεί και τις ανάλογες απαντήσεις. Φοβήθηκε μάλλον ο συνετός κ. Πρόεδρος της Βουλής,  ότι αυτό  θα διατάρασσε την συγκεκριμένη διαδικασία  και  – ενδεχομένως – θα παράβλαπτε   και την τελική  εντύπωση της ‘’υστερολογίας’’ του.

            Το τελευταίο με έβαλε σε νέες σκέψεις και με προσγείωσε στην ελληνική πραγματικότητα, νομίζοντας  προς στιγμήν  ότι ο κ. Τσίπρας είχε ‘’μετακινηθεί’’ στην αντιπολίτευση ή έκανε ‘’πρόβες’’ για τη μελλοντική του επιχειρηματολογία. Επέμενα όμως στο πείραμα να μη νοθεύσω , αυτή τη φορά, τις γνήσιες κυβερνητικές θέσεις με τις ‘’ύπουλες και αντεθνικές’’ κορώνες των άλλων Κομμάτων . Απέφυγα δε  να ακούσω ή να διαβάσω  την κλασική ‘’προπαγάνδα’’ των ΜΜΕ  [μηδέ της κομματικής ΕΡΤ – που καμιά φορά τις ξεφεύγουν κάποιες απόψεις που δεν ανταποκρίνονται στην κυβερνητική αυθεντική αλήθεια], πριν καταγράψω τις σημερινές μου απόψεις.

            Ύστερα από όλα αυτά , διαπίστωσα ότι κακώς νόμισα ότι ζω στην Ελβετία [ άλλωστε τι γυρεύω εκεί χειμώνα καιρό αφού  δεν ξέρω ούτε  σκι], ότι ο κύριος Τσίπρας εξακολουθεί να κυβερνά τη χώρα και δικαίως  και ότι τελικά  εγώ, που έχω επιχειρηματολογήσει δεκάδες φορές για το αντίθετο, είμαι   ‘’ένας κοινός συκοφάντης’’ που δεν μπορούσα να καταλάβω τα όσα –τόσο αληθοφανή- μας έλεγαν οι κυβερνώντες.

Το κακό είναι ότι ανάλογο  περίπου σύμπτωμα μου είχε συμβεί άλλη μια φορά ,  τον Αύγουστο του 1968 και ανησυχώ για την ψυχική μου υγεία και τη διανοητική μου κατάσταση. Το καλοκαίρι του 1968 βρισκόμουν υπηρεσιακά στην Πράγμα και έζησα – όπως και τόσοι άλλοι – τα γεγονότα της ‘Άνοιξης, με τον Ντούμπτσεκ και την επακολουθήσασα εισβολή των στρατευμάτων  του Συμφώνου Βαρσοβίας [δηλαδή του ΝΑΤΟ της Σοβιετικής Ένωσης]. Έζησα λοιπόν   από πρώτο χέρι την όλη κατάσταση, που συνέπεσε με την πρωτοφανή τη χρονιά εκείνη τουριστική ‘’εισβολή’’ . Με τα πρώτα δείγματα φιλελευθεροποίησης, πλημμύρισαν τη θαυμάσια αυτή χώρα εκατομμύρια τουρίστες. Ήταν τόσο έντονο το κλίμα που   επικρατούσε στο λαό της  Τσεχοσλοβακίας, ώστε παρασύρθηκα και εγώ να μοιραστώ μαζί τους τον ξεσηκωμό, με αφορμή μια διεθνή  νίκη  στο χόκεϊ επί της Σοβιετικής Ένωσης, τα στρατεύματα της οποίας  είχαν ήδη καταλάβει τη χώρα. Πολύ σύντομα κατάλαβα όμως, από τα διαγγέλματα της νέας ηγεσίας που εγκατέστησαν οι Σοβιετικοί, ότι όσα νόμιζα ότι είχα ζήσει προηγουμένως, αποτελούσαν παραισθήσεις και ότι ‘’φίλια  στρατεύματα είχαν κληθεί για να σώσουν τη χώρα από την εισβολή  Δυτικών δυνάμεων’’.  Αρχικά νόμισα ότι μπέρδεψαν τους πρωτοφανώς πολυάριθμους δυτικούς τουρίστες με στρατιώτες εισβολείς.

Σύντομα  όμως και πες – πες από τη μοναδική κομματική τηλεόραση, άρχισα να κλονίζομαι για τις αρχικές μου ‘’ανόητες’’ σκέψεις. Εκεί πλέον ήλθε και η αναγνώριση της ‘’δικαιολογημένης’’ εισβολής , από το ΚΚΕ και το ΑΚΕΛ  και πείστηκα για τις πρότερες νοσηρές μου σκέψεις. Μόνο μετά το γκρέμισμα του τείχους του Βερολίνου και την σύγχρονη εξέλιξη της σημερινής Πράγας, κατάλαβα ότι δεν ήμουν ψυχικά διαταραγμένος αλλά θύμα της γκεμπελικής μεθόδου που χρησιμοποιείται λίαν επιτυχώς και από τους αποκαλούμενους προοδευτικούς.

            Τελειώνοντας το παρόν, διερωτώμαι ακόμα, αν και χθες το βράδυ υπήρξα θύμα της μονομερούς ‘’αντικειμενικής’’ ενημέρωσης ή τελικά είμαι τρελός. Πριν ζητήσω τη βοήθεια των ειδικών  και για να μην αισθάνομαι ενοχές απέναντί σας, για τα δεκάδες ‘’νοσηρά’’ μου ενυπόγραφα άρθρα και σχόλια που αδικούν τους κυβερνώντες, σας παρακαλώ ‘’λάβετε τα μέτρα σας ‘’ απέναντί μου, για να μην σας παρασύρω στον διανοητικό κατήφορο που ενδεχομένως έχω οδηγηθεί. Παράλληλα όμως βοηθήστε με να ανανήψω από τις  κακές μου σκέψεις και να αποβάλω κάποιες εμμονές που συνεχίζουν να με διακατέχουν,  ότι δεν ήταν τυχαία η πρόθεση του κ.Παππά  για το μονοπώλιο της ενημέρωσης, ούτε η συνεχιζόμενη ‘’συνθηματολογική ασάφεια’’, των κυβερνητικών παραγόντων. Το διανοητικό ή ψυχικό μου πρόβλημα με οδηγεί στην   αναζήτηση ομοιοτήτων ανάμεσα  σε δυο τόσο διαφορετικές χρονικές περιόδους, με μοναδικό κοινό στοιχείο τον δεξιόστροφο ή αριστερόστροφο μαρξισμό.          Αντώνης Ταρνανάς