ΣΟΣΙΑΛ[Η]ΣΤΙΚΟ ΑΛΙΣΒΕΡΙΣΙ

Έχω και στο παρελθόν  αναφερθεί στις  εφαρμοζόμενες  μεθόδους  λαϊκισμού των ‘’ αριστερο-δέξιων νεομαρξιστών ‘’, για να εξαπατήσουν το λαό, αλλά τη φορά αυτή το παράκαναν και συνεπώς επιβάλλεται να ασχοληθούμε διεξοδικότερα με το θέμα.

Εισαγωγικά, αναφέρομαι στο τίτλο του άρθρου μου και κυρίως στη δεύτερη λέξη του – που δεν θυμάμαι να χρησιμοποίησα ποτέ στον παρελθόν  στον γραπτό ή προφορικό μου λόγο – αλλά  γνωρίζω  πολύ καλά την  μοναδική ερμηνεία της. Αλισβερίσι λοιπόν είναι η ανταλλαγή ή δοσοληψία χρήματος ή προϊόντος ή και αμφοτέρων μαζί, με ΣΚΟΠΟ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ. Το γεγονός αυτό και μόνο με υποχρεώνει να κάνω και την ορθογραφική υπέρβαση , στην πρώτη λέξη του τίτλου, ώστε να φανεί καθαρά η διαφοροποίηση των σημερινών διαχειριστών της εξουσίας από τους ‘’ιδεολόγους’’ σοσιαλιστές.

Ο πραγματικός Σοσιαλισμός,  δοκιμαστικά  εφαρμόστηκε μόνο στη Σουηδία και εκ των πραγμάτων αποδείχτηκε αναποτελεσματικός και ‘’άδικος’’, αφού καταργούσε ευθέως την αξιοκρατία και εξομοίωνε  τις απολαβές και τα ευεργετήματα, άσχετα με την προσφορά  και τα προσόντα των ενδιαφερομένων. Η ίδια λεκτική ακροβασία, αποτέλεσε ένα θεωρητικό τέχνασμα της Σοβιετικής Ένωσης και των δορυφόρων της, που ποτέ δεν εφαρμόστηκε στην πράξη. Αυτός άλλωστε υπήρξε και ο σημαντικότερος λόγος που τα συστήματα αυτά κατέρρευσαν στις πολιτισμένες χώρες.  Έμειναν όμως σαν προσχήματα στη Β. Κορέα του  Κιμ Γιονγκ Ουν και τα Λατινοαμερικάνικα πρότυπα  μας και μόνο τυπικά   στην  Κίνα, που έχει πλήρως προσχωρήσει στον καπιταλισμό και την παγκοσμιοποίηση[ κρατώντας όμως και τις θέσεις της εξουσίας με το παλιό σύστημα].

Επιδίωξη λοιπόν της εφαρμοσμένης μαρξιστικής θεωρίας  ήταν ανέκαθεν  η πτώχευση των χωρών, ώστε δίνοντας ψίχουλα επιβίωσης και συσσίτια στο λαό, να εξαγοράζουν την ανοχή του για τη συνέχιση της παραμονής τους  στην εξουσία. Στην πράξη, αυτό αποτελούσε μια ‘’εξίσωση’’ προς κάτω, δηλαδή μια ισοπέδωση στην ανέχεια και συνεχίζεται  στη δεύτερη στον κόσμο χώρα- παραγωγό πετρελαίου Βενεζουέλα , στην Κούβα – που όσοι δεν πρόλαβαν ή δεν μπόρεσαν να την εγκαταλείψουν, αγνοούν πως ζουν οι άνθρωποι σε άλλες χώρες και θεωρούν την εκπόρνευση των γυναικών στους τουρίστες απλά ένα επικερδές επάγγελμα - και  τις λοιπές  όμορες ‘’σοσιαλιστικές’’ χώρες. Την δόξαν λοιπόν των χωρών αυτών ‘’εζήλωσαν’’ και οι ημέτεροι νεομαρξιστές, με την ευγενική και ‘’άδολη’’ σύμπραξη των  ‘’ραντισμένων’’ νέο-δεξιών, που αλληθωρίζουν προς την προοδευτικότητα.

Το άρθρο αυτό μου ενέπνευσαν οι χθεσινοβραδινές –εν  ψυχρώ- δηλώσεις του άρτι ανακάμψαντος από το Ισραήλ ηγέτη μας, που  λίγες ώρες πριν ‘’είδε τον Πανάγιο Τάφο απλά  σαν μηχανικός. Μόνο ο ίδιος ξέρει για το δέος που  ένοιωσε μέσα στο ιερό αυτό λίκνο  της χριστιανοσύνης και που  προσπάθησε να εξαγοράσει τις ‘’εντυπώσεις’’ με κάποιες ‘’ζωντανές’’  υποσχέσεις προς τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων, για την οικονομική ενίσχυση του συντελούμενου έργου. Για την ‘’ταμπακέρα’’ όμως,  δηλαδή το πραγματικό γεγονός των ανακαλύψεων της καθηγήτριάς του,  δεν τόλμησε να πει λέξη, φοβούμενος ίσως και ‘’ το καταπέτασμα του ουρανού’’  που αναφέρουν οι Ευαγγελιστές.

 Έτσι λοιπόν, επανερχόμενος στην σημερινή πραγματικότητα που και ο ίδιος είναι συνένοχος και ενδεχομένως συνειδητός  δημιουργός, αισθάνθηκε την ανάγκη να ‘’προσφέρει’’ κάποια ψίχουλα στους χαμηλοσυνταξιούχους [κάτω των 800 Ευρώ] . Αυτά τα ποσά που ‘’ μοιράζει ‘’ , τα υπεξαίρεσε   από τους ίδιους και όσους παίρνουν ένα-δυο κατοστάρικα παραπάνω, με την απάνθρωπη και στυγνή υπερφορολόγηση που επέβαλε και έχει υπογράψει ότι θα συνεχίσει και στο μέλλον. Το περιστατικό μου θυμίζει τον μητροκτόνο που ζητεί την επιείκεια του δικαστή ως ορφανός.

 Υπόσχεται επίσης ψίχουλα στα νησιά που έχουν διαλυθεί κυριολεκτικά- και όχι μόνο στον μηδενικό πλέον τουρισμό τους -με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες και αγνοεί παντελώς το σχεδόν ενάμισι εκατομμύριο των ανέργων. Έλεος πια στο δούλεμα, που είναι πράξη χειρότερη από την οικονομική αφαίμαξη, που φθάνει τα όρια των ανέκδοτων  με τον γάιδαρο του Χότζα, αν και στην πραγματικότητα , σαν ζώα μας αντιμετωπίζει .

Εμάς τους παλαιότερους δεν μας καταπλήσσει καθόλου, διότι ανάλογες κινήσεις είχε επιχειρήσει  και ο αείμνηστος Αντρέας, τον οποίο προσπαθεί να μιμηθεί – μάλλον ανεπιτυχώς – δια του επίσης εκλιπόντα Μένιου Κουτσόγιωργα ως Υπουργού Προεδρίας. Εκείνος  είχε καταργήσει το βαθμό του Γενικού Διευθυντού και τον υποκατέστησε με τους κομματικούς ειδικούς συμβούλους και είχε ‘’παγώσει’’  τις αυξήσεις στους ανώτερους βαθμούς - κρατώντας τις σαν προσωρινό επίδομα- μετακυλώντας τα προκύπτοντα ποσά, στους περισσότερους των χαμηλότερων βαθμών, εν όψει κάποιων εκλογών . Λέτε να επιχειρεί το ίδιο και ο ‘’κακέκτυπος’’ μιμητής του;

Σήμερα και αύριο τελειώνει η συζήτηση του προϋπολογισμού στη Βουλή  και θα περιμένουμε τα καινούργια φληναφήματα του Πρωθυπουργού μας, αφού εν τω μεταξύ μας  άφησαν ‘’ενεούς’’ οι πομφόλυγες κάποιων αρμοδίων Υπουργών. Πώς να παραβλέψει κανείς τη δήλωση του  μετακληθέντος από τις Η.Π.Α.  κ. Παπαδημητρίου, ότι η υπερφορολόγηση δεν επηρεάζει τις επενδύσεις, ή εκείνες του κ. Τσακαλώτου ότι όλα πάνε καλά και τους ‘’σκίσαμε’’ τους ξένους, την ίδια στιγμή που τους χαρακτηρίζει άδικους και ‘’άστοργους’’ στην ανεμελιά και τη ‘’δημιουργική ασάφεια’’ του κ. Βαρουφάκη.

Διερωτώμαι, με την ευκαιρία,  πού αποβλέπει η νέα θέση του κ. Καμένου και κάποιων εντύπων της Κυβέρνησης, ότι ο τέως Υπουργός Οικονομικών ήταν ‘’στην ομάδα των κ. κ. Τόμσεν και Σόιμπλε’’ και γιατί το κατάλαβαν – αν τελικά το κατάλαβαν- τόσο καθυστερημένα; Μήπως, λέω μήπως, είναι ανίκανοι και άρα ακατάλληλοι να χειριστούν τις τύχες του ελληνικού λαού και της χώρας μας; Ας απαντήσουν οι ίδιοι  για αυτό και άλλα πολλά που διέπραξαν και εξαγγέλλουν σε βάρος των συμφερόντων της χώρας μας. Έχουν μοναδική ευκαιρία και υποχρέωση να το κάνουν έγκαιρα στη Βουλή, με την ευκαιρία της ψήφισης του προϋπολογισμού. Αντώνης Ταρνανάς