ΦΩΝΑΖΕΙ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ

         Δεν είναι η πρώτη φορά που επικαλούμαι το ομότιτλο έργο του αξέχαστου Δημήτρη Ψαθά. Η αριστοτεχνική διαστρέβλωση της αλήθειας των κυβερνώντων , δεν μας αφήνει να ξεχάσουμε τα κινηματογραφικά παθήματα του αείμνηστου Ντίνου Ηλιόπουλου. Όλα αυτά βρίσκουν την πλήρη εφαρμογή τους στους σημερινούς Έλληνες, που στενάζουν από τους αλλοπρόσαλλους  πειραματισμούς των μαθητευόμενων μάγων της πολιτικής μας σκηνής. Οι ηγέτες μας αρνούνται, δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κατανοήσουν την πραγματικότητα. Παρά την ομολογημένη πλάνη και αυταπάτη τους, επιμένουν να  εξαπατούν και να  παραπλανούν – μέχρις αποπλάνησης [*]- τον ελληνικό  λαό, επαναλαμβάνοντας αδιάντροπα τα ψεύδη τους και στα τηλεοπτικά παράθυρα. Εκεί βέβαια  έχουν αρωγούς  κάποιους   παρουσιαστές ,που προτιμούν τα ‘’νούμερα’,’ παρά την προστασία της αλήθειας,  την οποία γνωρίζουν μεν αλλά θεωρούν υποδεέστερη της τηλεθέασης. Το ίδιο έκαναν οι κύριοι παρουσιαστές και προς τον κ. Βαρουφάκη, που οι περισσότεροι επικαλούνταν την  οικονομική του αυθεντία    και εθώπευαν ‘’τους σοφούς του λόγους’’. 

Όσο και αν προσπαθούν να μας ‘’πειθαναγκάσουν’’ ότι η ζωή μας βελτιώνεται, τους διαψεύδει η ίδια η πραγματικότητα, και ας μετέρχονται τρόπους και μέσα που υποτιμούν και τη νοημοσύνη μας. Προσπαθούν να δείξουν τον ευρωπαϊκό τους προσανατολισμό, προβάλλοντας ολοκληρωτικά καθεστώτα – τύπου ‘’Μαδούρο’’.  Υπερασπίζονται το Ευρώ με τον διορισμό του ‘’δραχμιστή’’ κ. Παπαδημητρίου ως Υπουργού Οικονομίας. Εκείνος με τη σειρά του επιλέγει τους συνεργάτες του – Έλληνες και ξένους – με τα ίδια κριτήρια.

 Ζητιανεύουν τη συμπόνια των δανειστών και του ΔΝΤ [που δεν θέλουν μεν αλλά εκλιπαρούν την κυρία Λαγκάρ για να συμμετάσχει] και παράλληλα τους καθυβρίζουν  για να ικανοποιούν και τα συντρόφια τους. Καταφέρονται και συκοφαντούν συνεχώς τους πολιτικούς τους αντιπάλους, για να ‘’αναδείξουν’’ τη δική τους ‘’καθαρότητα’’ και υπεροχή. Θεωρούν λαϊκισμό την υπόμνηση των συνθημάτων τους  δεν πληρώνω- δεν πληρώνω και τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα,  που τους έφεραν στην εξουσία. Πρέπει επί τέλους να καταλάβουν ότι ήλθε ο καιρός να πληρώσουν  και οι ίδιοι και μάλιστα αναδρομικά και για όσους   παρέσυραν να κάνουν το ίδιο, διότι τελικά – κυρίως για τους άθεους – όλα εδώ πληρώνονται.

Διερωτώμαι αν έχουν κατανοήσει  την αναξιοπιστία τους προς τον ελληνικό λαό  και επίσης εκείνη  προς τους ξένους,   ή οποία θα συνοδεύει τη χώρα μας  και στο διηνεκές . Αν οι ξένοι ανέχονται ακόμα την τυχοδιωκτική τους στάση, το κάνουν για να πάρουν πίσω τα λεφτά τους και κυρίως διότι τους θεωρούν προσφορότερους για να ‘’περάσουν’’ ευκολότερα τα δυσβάσταχτα μέτρα που επιδεινώνονται με κάθε κωλυσιεργία ή καθυστέρηση.

Παράλληλα, με την δήθεν ριζοσπαστική  τους αριστεροσύνη – και  όλίγον από ΑΝΕΛ – ρίχνουν νερό στον μύλο των λαϊκιστών της αντίπερα όχθης, που μονοπωλούν την εθνικοφροσύνη. Ας παραδειγματιστούν από ανάλογα ‘’πειράματα’’ που γιγάντωσαν τους φασιστοειδείς σχηματισμούς στην Ευρώπη και αλλαχού. Αντί άλλης επιχειρηματολογίας παραθέτω αυτούσιο άρθρο του 2014, που αναφέρεται σε φαινόμενα δημιουργίας φασιστικών εκτρωμάτων, που δημιούργησαν ανάλογες ‘’σοσιαλίζουσες’’ λογικές παλαιότερων εποχών, που απεύχομαι να  επαναληφθούν.
Αντώνης Ταρνανάς

         [*]  Αποπλάνηση

[εξώθηση κάποιου σε εσφαλμένο δρόμο (ηθικά) με πειθώ, υποσχέσεις, κολακείες]

                              Ακολουθεί το σχετικό κείμενο

‘’’’Ο Μιτεράν άνοιξε τον δρόμο στη Λεπέν                1.4.2014

Η προέλαση της Μαρίν Λεπέν στο πολιτικό τοπίο της Γαλλίας οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Παίζουν ασφαλώς ρόλο η ευφυία της και η ικανότητά της να εκφράζει τα συναισθήματα και την οργή των θυμάτων της κρίσης, όπως και η εν πολλοίς επιτυχημένη στρατηγική της να «μακιγιάρει» και να καταστήσει παρουσιάσιμο το κόμμα της, αποκηρύσσοντας - στα λόγια τουλάχιστον - τον ναζιστοειδή αρνητισμό του Ολοκαυτώματος.

Παίζει μεγάλο ρόλο η γενική κρίση της Ευρώπης, που έχει τόσο οικονομικό όσο και πολιτικό χαρακτήρα, και οδηγεί πολλούς πολίτες να αναζητήσουν καταφύγιο στη μικρή πατρίδα. Παίζει ρόλο και η ανικανότητα των δύο μεγάλων κομμάτων της Γαλλίας.

Όπως επισημαίνει όμως σε άρθρο του στην εφημερίδα Corriere della Sera ο Ιταλός συγγραφέας Κλάουντιο Μάγκρις, η μετατροπή ενός απόκληρου πολιτικού κινήματος σε ένα κόμμα που διεκδικεί την εξουσία οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και σε μια προσωπικότητα που κυριάρχησε τη δεκαετία του '80 στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας: τον Φρανσουά Μιτεράν.

Παίζοντας με τον εκλογικό νόμο, ο τότε ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόμματος επέτρεψε την είσοδο του Εθνικού Μετώπου στη Βουλή.

Με τον τρόπο αυτό, το εκλογικό σώμα διχάστηκε και η μετριοπαθής και φιλελεύθερη Δεξιά αποδυναμώθηκε. Οι ηγέτες της τελευταίας μπορεί να μην είχαν το κύρος του Ντε Γκολ, ήταν όμως άνθρωποι εγνωσμένων δημοκρατικών φρονημάτων.

Ο Μιτεράν δεν ήθελε βέβαια να δημιουργήσει ένα ισχυρό και επικίνδυνο κόμμα της ακροδεξιάς.

Ήθελε να αποδυναμώσει τη Δεξιά για να ευνοήσει το Σοσιαλιστικό Κόμμα και τον ίδιο. Όπως πολλοί μαθητευόμενοι μάγοι, όμως, δεν μπόρεσε να ελέγξει εκείνο το επικίνδυνο παιχνίδι.

Το σημερινό πολιτικό σκηνικό λοιπόν οφείλεται εν πολλοίς στους φιλόδοξους υπολογισμούς του, που αποδείχθηκαν πολύπλοκοι ακόμη και για τον ίδιο.

Ο Μιτεράν έκανε το λάθος να υπερτιμήσει την ευφυία του, να πιστέψει ότι ήταν ένας Ντε Γκολ της Αριστεράς. Πολλοί τον υποστήριξαν τότε με πάθος.

Ανάμεσά τους, και πολλοί σοσιαλίζοντες διανοούμενοι της Ιταλίας, οι οποίοι αργότερα κατέληξαν στο Φόρτσα Ιτάλια και τον Μπερλουσκόνι.

Ίσως να είναι ίδιον της Αριστεράς η υπερτίμηση της ευφυίας της και της πολιτικής της πανουργίας, γράφει ο Μάγκρις.

Όχι βέβαια της κλασικής μαρξιστικής κουλτούρας, ούτε της εξαφανισμένης πλέον φιλελεύθερης και δημοκρατικής Αριστεράς, αλλά της αμετροεπούς και τρικυμισμένης Αριστεράς που έχει πάρει τη θέση της.

Ακόμη και στην Ιταλία, πολλοί πολιτικοί πίστεψαν ότι ήταν πιο έξυπνοι από τον Μπερλουσκόνι, επειδή είχαν διαβάσει μερικά βιβλία παραπάνω και δεν έκαναν λάθη. Στην πραγματικότητα, εκείνος αποδείχθηκε πολιτικά πολύ πιο έξυπνος και πανούργος από εκείνους.

Το να υποτιμάς ένα κακό, να παίζεις με τη φωτιά ισχυριζόμενος ότι μπορείς να τη σβήσεις όποτε θέλεις, είναι ένας τρόπος να ενισχύεις αυτό το κακό, να μετατρέπεις μια μικρή φωτιά σε πυρκαγιά. ‘’’’