ΤΗΡΟΥΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΑΝΑΛΟΓΙΩΝ

[ Η ευθύνη δεν είναι συλλογική]

Ο σημερινός μου τίτλος αποτελεί ένα παιδικό μου απωθημένο, όχι μόνο ως προς την ουσιαστική του  έννοια και σημασία αλλά και ως προς τον συντακτικό  του προσδιορισμό. Νοσταλγός λοιπόν του παρελθόντος, ανατρέχω συχνά σ’ αυτό για να βρίσκω και ενίοτε να ‘’εφευρίσκω’’ ευχάριστες νότες του μακρινού  παρελθόντος, αφού το μέλλον είναι αόρατον. Πρόκειται λοιπόν για τη ‘’γενική απόλυτο’’, που σήμερα χρειάζεται ολόκληρη περίφραση για να αποδοθεί.

Το γεγονός και μόνο ότι μπορούν σήμερα  να αντληθούν  ευχάριστες αναμνήσεις από ένα παρελθόν με πολέμους – παγκόσμιο και εμφύλιο – κατοχή και πείνα, αποτελεί κόλαφο για την ζώσα πραγματικότητα. Το ζοφερό παρελθόν το έζησα και το ξέρω, το παρόν το βιώνω και  με τρομάζει περισσότερο και το μέλλον απεύχομαι να το γνωρίσω. Αρκετά δείγματά του βιώνω και κανένα παπαγαλάκι δεν μπορεί πια να με πείσει για το αντίθετο .

Όσα και αν πουν οι   καθημερινά διαψευδόμενοι κήρυκες του λαϊκισμού και τα ‘’μίσθαρνα’’ όργανα τους, που στήνουν εκπομπές με τα δικά μας χρήματα, ας έχουν υπόψη τους όλοι ότι η λαϊκή κρίση θα πέσει ως πέλεκυς επί των κεφαλών τους. Μπορεί βέβαια οι εξουσιαστές – με τη βοήθεια  των πάγιων και διαχρονικών  Νόμων τους – να ξεπεράσουν τον κολασμό, τα όργανα τους όμως θα προσφερθούν στο ‘’δημόσιο θυσιαστήριο’’, από τους ίδιους τους ‘’εργοδότες’’ τους.

Έρχομαι τώρα στο ουσιαστικό μέρος του τίτλου, που διευκρινίζει την ‘’ειδοποιό διαφορά’’ των αναλογιών,  ως προς τις ευθύνες ενός εκάστου, και επιβεβαιώνει τον κανόνα ότι  ‘’μαζί  με το ξερό, καίγεται και το χλωρό’’ που έλεγε ο κάποτε θυμόσοφος λαός μας. Δεν είναι δυνατόν να έχει  την ίδια ευθύνη ο ‘’ανθρωπάκος’’ που προσπαθεί να εξασφαλίσει τον επιούσιο, με εκείνους που συνειδητά παίζουν στις πλάτες του λαού για ίδιο όφελος. Είναι σαν τους ‘’αχυράνθρωπους’’ ή ‘’αυτοφοράκηδες’’, που προστατεύουν ασυνείδητους επιχειρηματίες, για ένα κομμάτι ψωμί και τους άλλους που στήνουν καριέρες  με ειδικές ‘’γραφίδες’’ και  εκπομπές .

Κάποια – τέως σοβαρά δημοσιογραφικά έντυπα- προτίμησαν τη σοβαροφάνεια που ‘’δίνει καλύτερο κέρδος’’ και ανέλαβαν την άκριτη προβολή της κυβερνητικής προπαγάνδας, εν γνώσει τους ότι παρανομούν. Η συνειδητή απόκρυψη της αλήθειας και η προβολή του ‘’εγνωσμένου’’ ψεύδους, που παρασύρει το λαό και προκαλεί ενίοτε και εθνική ζημία, αποτελεί αδίκημα, και  ελπίζω να βρεθεί κάποιος ‘’Σαρτζετάκης’’, που θα  κινηθεί αυτεπάγγελτα να προστατεύσει την αλήθεια, που αποτελεί τον δημοκρατικό πυλώνα κάθε ευνομούμενης πολιτείας.

Η κυβερνητική ΕΡΤ, δεν περιορίζεται μόνο να βάζει το χέρι στην τσέπη μας για τη χρηματική συνδρομή μας, αλλά υποχρεώνει καταξιωμένους δημοσιογράφους να ‘’ψεύδονται εν γνώσει τους’’, καθιστώντας και εμάς τους ίδιους  χρηματοδότες της εξαπάτησής μας. Πέραν κάποιων αστείων προσώπων που ‘’χοροπηδούν’’ πρωί – πρωί για να μας πείσουν για διαφορετικά κάθε φορά πράγματα, που πετυχαίνει η εξουσία μας, έχουμε και μια ‘’αίθουσα σύνταξης’’, που προφανώς κάπως έτσι τη φαντάζομαι σε τριτοκοσμικές χώρες.

 Διερωτώμαι, πώς κατάντησαν έτσι κάποιοι δημοσιογράφοι, με εγνωσμένη κρίση και ικανότητα, να διαγράφουν  το ίδιο τους το παρελθόν και να μετατρέπονται σε απλούς διεκπεραιωτές των κυβερνητικών ανακοινώσεων. Οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι, εντελώς άλλα πράγματα διεκήρυσσαν, σχετικά πρόσφατα και από άλλα Μέσα.  Υπάρχει και κάποιος κύριος , που ‘’εζήλωσε την δόξαν  αλήστου μνήμης Γεωργαλάδων , σε μια εποχή που μπορεί να έχει τη δική της τρέλα  , σίγουρα όμως δεν είναι χούντα.  Αν οι ίδιοι δεν το καταλαβαίνουν, ας τους μαζέψει κάποιος φίλος ή υπεύθυνος, για να τους σώσει από την κατρακύλα. Έφθασαν στο σημείο, να ‘’ανασύρουν από το ψυγείο’’ άτομα που στο παρελθόν δεν είχαν ξεπεράσει ένα απλό δικαστικό ρεπορτάζ, και να τους αναθέτουν   αυθαίρετη  πολιτική κριτική.

 Η ευθύνη είναι ατομική και ο  καθένας έχει το δικό του μερίδιο σ’ αυτή,  ανάλογη δε πρέπει να είναι και η ‘’απόδοσή’’ της. Τελειώνω το παρόν με έναν  ‘’αφορισμό’’, του Ισοκράτη [4^ος π.Χ αιώνας] για να καταδείξω κάποια από τα αίτια της σημερινής μας κατάντιας, που φαίνεται ότι είναι καταγραμμένα  και στο DNA  μας.           

‘’’’Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία.’’’’ Αντώνης Ταρνανάς