Η ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΑΥΤΟΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ

                   [ Το εθνικό μας μπανιστήρι ]

Για μια ακόμα φορά χθες γίναμε μάρτυρες της κυβερνητικής φιέστας, που πραγματοποιήθηκε στο Υπουργείο εργασίας, το οποίο – όπως φάνηκε- προσφέρεται για ανάλογες παραστάσεις αφού διαθέτει και ευειδείς παρουσίες.

Ύστερα από την υπόθεση του κ. Καμένου, την αμφισβήτηση της διάκρισης των εξουσιών από τα διάφορα στελέχη , την ‘’συναδελφοποίηση’’ της γηραιάς κυρίας με τον κ. Καρανίκα και τη συνεχιζόμενη καταιγιστική  Βαρουφακιάδα,  οι παραστάσεις πολλαπλασιάζονται. Ο κ. Τσίπρας συνεχίζει τις εμφανίσεις του προχωρώντας  και στις αποκαλούμενες  ‘’αρπαχτές’’ , που συνήθιζαν παλαιότερα τα ‘’μπουλούκια’’. Οι παραστάσεις αυτές, διακρίνονται κυρίως για το θέαμα, διότι τα λεγόμενα είναι ήδη γνωστά και χιλιοειπωμένα. Φταίνε πάντα οι άλλοι – όπως τα κακά ιδιωτικά ΜΜΕ που δεν ακολουθούν το σύστημα της γείτονος του Σουλτάνου – κυρίως όμως ο ανόητος Ελληνικός λαός που εξακολουθεί να μη βλέπει τις τσέπες του γεμάτες, όπως προστάζει ο αφέντης.

Ρίξαμε την ανεργία [ αφού βολέψαμε με διάφορους αντισυνταγματικούς τρόπους τους ημέτερους], με τη μερική απασχόληση, τους μισθούς πείνας και την απελευθέρωση των απολύσεων που ενυπογράφως αποδεχθήκαμε και τώρα πια χαριεντιζόμαστε δημόσια. Έτσι λοιπόν προσφέρονται  και τα σχετικά ‘’θεάματα’’ στο  κοινό των   λαϊκών  μαζών ,   που ικανοποιούν   την οφθαλμολαγνεία του, το κοινώς αποκαλούμενο μπανιστήρι, αφού για την ώρα το ‘’παντεσπάνι’’ το απολαμβάνουν  οι ‘’προοδευτικοί’’ μας  άρχοντες.

Με δεδομένο ότι μέχρι και σήμερα δεν έχει επιβεβαιωθεί ούτε λέξη από τις κατά καιρούς εξαγγελίες τους, γιατί να τους πιστέψουμε και να ακούσουμε τα λεγόμενά τους;  Είναι πάγια αρχή ότι κάθε ψέμα, απαιτεί πολλαπλάσια νέα για να καλυφθεί και τελικά φθάνουμε σε αδιέξοδο. Ακόμα και στην περίπτωση που γίνει το ‘’θαύμα’’ και αλλάξει η κατάσταση – που πρώτοι θα το καταλάβουμε εμείς στις τσέπες μας- οι κυβερνώντες θα μας θυμίζουν τη λαϊκή ρήση ‘’λύκοι στα πρόβατα’’ και δεν θα γίνονται πια πιστευτοί.

Τι απομένει λοιπόν , πέραν της μεταφοράς της όποιας ευθύνης στους άλλους, για να αποσπάσουμε την προσοχή από το πόπολο; Οι κυβερνητικές φιέστες σε υψηλό επίπεδο, με τις ανάλογες αγκαλιές, τα φιλιά  ,το χαμόγελο  [παγωμένο και παγιωμένο] της επιτυχίας και κυρίως την επίδειξη αυτοϊκανοποίησης στην ομήγυρη, ώστε να μεταδοθεί – τουλάχιστον η ατμόσφαιρα - και στους βαυκαλιζόμενους με φρούδες ελπίδες νέους ‘’κοψοχέρηδες’’. Δεν λέω μεγάλη κουβέντα αλλά, για μια ακόμα φορά θα επαναλάβω ότι, ‘’ έστι δίκης οφθαλμός ος τα πανθ’ ορά’’. Ο εντοπισμός της δίκης πρέπει να αναζητηθεί  ανάμεσα στη Θεία δίκη, στη δικαιοσύνη ως μέρος των τριών εξουσιών ακόμα και στην κοινή περί δικαίου αίσθηση όσων υφίστανται τις συνέπειες των ‘’επιβητόρων’’ της εξουσίας. Το γεγονός ότι μπορούν να επικαλεσθούν και τη δική μας συμμετοχή στη νομιμοποίησή τους., αλλάζει απλώς το τυπικό και καθόλου την ουσία, που αναφέρεται στη δόλια υφαρπαγή της ψήφου μας. Αντώνης Ταρνανάς