ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣΥΝΗ

 [Ας μιλήσουμε απλά και κατανοητά για το ανακύψαν αφήγημα ]

Το θέμα της ιδεολογικής τοποθέτησης είναι πολύ απλό έως και απλοϊκό, αν του αφαιρέσουμε τις ‘’φιοριτούρες’’ που σκόπιμα  το πλαισιώνουν. Η ονοματολογική του κατάταξη είναι καθαρά προσχηματική και αποτελεί το ‘’τυράκι’’ στη φάκα, για να ξεγελάσει τους ανυποψίαστους !!!

Με την εμφάνιση της Μαρξιστικής θεωρίας, η πλειονότητα των ιδεολογικών σχηματισμών, έσπευσε  να ‘’χρησιμοποιήσει’’ όρους, αποσπάσματα ή  και ‘’τσιτάτα’’ ολόκληρα, κυρίως  για να προσεταιρισθεί οπαδούς.  Είναι αλήθεια ότι η κοσμοθεωρία αυτή υπήρξε πολύ ελκυστική για τους απανταχού ανήμπορους και σύντομα έγιναν προσπάθειες εφαρμογής της και στην πράξη.

Με δεδομένο ότι οι κρατούντες αρνούνται να δεχθούν καινοτομίες που δεν τους βολεύουν και να μοιραστούν τα κεκτημένα τους με τον λαό, έγινε μια  προσπάθεια  ‘’εξαγωγής’’ του γερμανικού αυτού προϊόντος  , στη Ρωσία [ 1917]. Εκεί, τόσο η αυταρχικότητα  της Τσαρικής εξουσίας όσο και το επίπεδο  –οικονομικό και  πολιτιστικό- των μαζών,  επέτρεπαν  μια δοκιμαστική εφαρμογή του λαϊκού ξεσηκωμού . Αυτό ήταν το πρώτο ανάλογο πείραμα και  ονομάστηκε Οκτωβριανή επανάσταση, τελικά δε κατέληξε στη ‘’δικτατορία του προλεταριάτου’’. Ανάλογη μοίρα είχε και η μεταγενέστερη [1966-1976] ‘’Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση’’ στην Κίνα, με τα γνωστά αποτελέσματα.

 Το  Κομμουνιστικό Μανιφέστο, έγραφε «Το πρώτο βήμα στο δρόμο για την εργατική επανάσταση είναι η άνοδος του προλεταριάτου στη θέση της άρχουσας τάξης... Το προλεταριάτο θα επωφεληθεί από την πολιτική του κυριαρχία, αποσπώντας σιγά σιγά από την αστική τάξη όλο το κεφάλαιο συγκεντρώνοντας όλα τα μέσα παραγωγής στα χέρια του κράτους, δηλαδή στα χέρια του προλεταριάτου που έχει οργανωθεί σαν άρχουσα τάξη».  [την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν  ακόμα ΜΜΕ ούτε υποψήφιοι καναλάρχες με χορτολιβαδικές εκτάσεις].

Για να μην πελαγοδρομούμε σε θεωρίες της γερμανικής φιλοσοφίας του 1800 , ας ασχοληθούμε με τα πρακτικά αποτελέσματα της βίαιης εφαρμογής της στο σύνολο των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, με λόγια παστρικά και σταράτα. Ο λαός – αφού υπέφερε τα πάνδεινα στα ΓΚΟΥΛΑΓΚ και στα ψυχιατρεία – αποκήρυξε μετά βδελυγμίας αυτές τις απόψεις και γκρέμισε ‘’το τείχος’’ του Βερολίνου. Η κομματική όμως νομενκλατούρα , σφετερίστηκε όλο αυτό το ’’Κεφάλαιο’’ – που αποτελούσε αυτοσκοπό  αλλά και  τον τίτλο του βιβλίου του Καρλ Μάρξ . Έτσι , λοιπόν οι τέως σοσιαλίζοντες ηγέτες, κράτησαν και την εξουσία των χωρών τους , έγιναν νέο-χριστιανοί και αποτελούν το νέο κεφάλαιο της Ευρώπης [Πρόεδροι μεγάλων συλλόγων, εφοπλιστές,  πετρελαιάδες και ιδιοκτήτες νησιών – ακόμα και Ελληνικών].

Πολλοί μάλιστα από αυτούς, έχοντας πάρει μεγάλη δόση σοσιαλισμού, άρχισαν να παίζουν και ακροδεξιά παιχνίδια, ενώ οι δικοί μας αριστεροί εξακολουθούν να απορρίπτουν τη θεωρία των ‘’συγκοινωνούντων δοχείων ή των δύο άκρων’’. Δικαίωμά τους, αλλά προς τι  η σχετική πρόσφατη  ‘’πρεμούρα’’ των ημέτερων ‘’προοδευτικών’’, πάσης κατηγορίας και απόχρωσης;

Το έχω ξαναγράψει  , ότι υπήρξα και εγώ στα παιδικά μου χρόνια – γιός οικοδόμου και οικοδόμος ο ίδιος στην εφηβική ηλικία- ‘’θιασώτης’’ σχετικών αφηγημάτων των δεκαετιών 1940-1950, αλλά η προσωπική μου εμπειρία στην Άνοιξη της Πράγας του 1968, παραλίγο να με κάνει αντικομουνιστή, συγκρατώντας με  στον σημερινό μου ‘’σκεπτικισμό’’.

Στην εποχή μας λοιπόν, μάλλον δυσκολεύονται να  ‘’νεκραναστηθούν’’ ιδεολογίες με συνθετικά, προοδευτικός, σοσιαλιστής, κομμουνιστής και ριζοσπάστης, ύστερα από την παταγώδη διάψευσή τους στην πολύχρονη πρακτική τους εφαρμογή. Το κεφάλαιο του Μαρξ, βλέπουμε πού  οδηγήθηκε σήμερα από αυτούς που κλήθηκαν να το χρησιμοποιήσουν για τον λαό και γιατί να πιστέψουμε ότι ‘’οι δικοί μας μαρξιστές’’ θα είναι καλύτεροι διαχειριστές;

 Τελικά δυο  είναι τα βασικά πολιτικά συστήματα. Η ελεύθερη οικονομία  και ο κρατισμός. Ο δεύτερος έχει δοκιμαστεί για πολλές δεκαετίες και  μάλιστα σε προηγμένες και με φυσικό πλούτο χώρες της Ευρώπης και αλλαχού και απέτυχε παταγωδώς. Η πρώτη ίσως δεν μας βολεύει ή και δεν μας πείθει για την αποτελεσματικότητά της. Μήπως λοιπόν είναι καλύτερα να την αντιμετωπίσουμε εκ των έσω, μέχρι να βελτιωθεί, αντί να ρισκάρουμε το ξεπούλημα της κυριαρχίας μας ‘’στο οποίο  έχουμε οδηγηθεί’’, όπως ομολογεί  ο διανοούμενος Υφυπουργός Παιδείας κ. Ζουράρις, προσθέτοντας ότι υπολειπόμαστε ακόμα  και της Ινδίας !!!

Τελειώνοντας θα διατυπώσω μια προσωπική απορία, που διαπίστωσα  διαβάζοντας   Μάρξ. Πρόκειται για μια πλευρά των μαθητικών του χρόνων, που δεν είδα να αναφέρεται  σε καμιά από τις περισπούδαστες ‘’προβολές’’ των ‘’οπαδών’’ του και την παραθέτω απλά για να συμπληρώσω το ‘’πορτρέτο’’ του..

                       

‘’Ο Καρλ Μαρξ φοίτησε πέντε χρόνια στο γυμνάσιο των Ιησουιτών στο Τριρ  ,καντιανό και φιλελεύθερο. Ήταν άριστος μαθητής.  Στα γυμνασιακά του χρόνια συνέγραψε συνολικά δύο διατριβές δοσμένου θέματος, που αφορούσαν την ιστορία και τη θρησκεία (Η τελευταία εξετάστηκε ως συνεκτικό στοιχείο της κοινωνίας, και απέσπασε τιμητική διάκριση. Σε αυτήν ο Μαρξ ασχολήθηκε με το κοινωνικό έργο της εκκλησίας.’’  Τι λένε περί αυτού οι δικοί μας καλοί σύντροφοι;

Αντώνης Ταρνανάς

            Σημείωση//  Αφήγημα , Ετυμολογία: 

Η παρουσίαση της πραγματικότητας κατά μία ορισμένη εκδοχή, ερμηνεία ή υπόθεση (το νέο αφήγημα της κυβέρνησης, η έξοδος στις αγορές)