WWF KAI ΛΟΙΠΕΣ ΜΚΟ

FEWER THAΝ 30 VAQUITAS LEFT IN THE WORLD

                      BUT WE CAN SAVE THEM

Στην προμετωπίδα του Skype του υπολογιστή μου προβάλλει τον τελευταίο καιρό η καθημερινή προειδοποίηση του WWF, που καλεί την παγκόσμια κοινότητα να κάνει κάτι για να σωθούν ‘’τα λιγότερα από 30 εναπομείναντα  waquitas – τα οποία μπορούμε να τα σώσουμε’’. Βρίσκω πολύ σημαντικό το ενδιαφέρον του WWF,όπως και την ίδια τη δημιουργία και δραστηριότητα του και  θα ήθελα να δούμε, περισσότερες πληροφορίες για  τις  αξιέπαινες δραστηριότητες του, αντιγράφοντας στοιχεία από την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια ‘’ΒΙΚΙΠΑΊΔΕΙΑ’’:

‘’’’Το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση (World Wide Fund for Nature ή World Wildlife Fund), ή WWF όπως είναι γνωστό, είναι ο μεγαλύτερος διεθνής μη κυβερνητικός οργανισμός για τη διατήρηση, έρευνα και αποκατάσταση του περιβάλλοντος. Έχει  περισσότερα από 5 εκατομμύρια μέλη παγκοσμίως, με παρουσία σε περισσότερες από 90 χώρες ενώ υποστηρίζει 100 προγράμματα διατήρησης και αποκατάστασης του περιβάλλοντος σε ολόκληρο τον κόσμο. Αποτελεί επίσης φιλανθρωπία, με περίπου το 9% της χρηματοδότησής του να προέρχεται από εθελοντικές δωρεές από ιδιώτες και επιχειρήσεις.

Αποστολή του οργανισμού είναι «να σταματήσει και να αντιστρέψει την καταστροφή του περιβάλλοντός μας». Σήμερα, μεγάλο μέρος από την προσπάθειά του επικεντρώνεται στην διατήρηση των τριών βιωμάτων που περιλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας βιοποικιλότητας, τα δάση, τα οικοσυστήματα γλυκού νερού, τους ωκεανούς και τις ακτές. Παράλληλα ασχολείται με την προστασία των απειλούμενων ειδών, τη μόλυνση του περιβάλλοντος και την κλιματική αλλαγή,.

Ο Οργανισμός ιδρύθηκε ως φιλανθρωπικό ταμείο στις 11 Σεπτεμβρίου 1961, στην πόλη Μορζ (Morges) της Ελβετίας, με το όνομα Παγκόσμιο Ταμείο Άγριας Φύσης (World Wildlife Fund). Αποτέλεσε πρωτοβουλία των Τζούλιαν Χάξλεϊ(Julian Huxley) και Μαξ Νίκολσον (Max Nicholson)^[3][4], οι οποίοι είχαν τριακονταετή εμπειρία στο να φέρνουν σε επαφή προοδευτικούς διανοούμενους με μεγάλες επιχειρήσεις δια μέσω της δεξαμενής σκέψης Πολιτικού και Οικονομικού Σχεδιασμού (Political and Economic Planning think tank)’’’’.

Όπως βλέπεται και στη συγκεκριμένη αυτή  περίπτωση, οι προοδευτικοί διανοούμενοι, είχαν ανέκαθεν την τάση να συνεργάζονται με μεγάλες επιχειρήσεις, μέσω της ‘’δεξαμενής σκέψης’’, ενώ στη χώρα μας προτιμούν την περιοχή της  ‘’Δεξαμενής Κολωνακίου’’. Όλα αυτά βέβαια έγιναν στην Ελβετία που έχει προ πολλού λύσει όλα της τα προβλήματά , ενώ στο Γιουνανιστάν, που μας θύμισε ο κ. Ερντογάν με την τελευταία επίσκεψή του, αναζητούμε ακόμα το αυτονόητο, χρεώνοντας  κάποιους τρίτους  για την κατάντια μας. Μπαίνοντας όμως – άθελά  μας -  στα κομματικά, από τα οποία απέχω συστηματικά και ιδιαίτερα παραμονές των Άγιων ημερών, θα επιχειρήσω μια έμμεση παράκαμψη της κριτικής μου,  επανερχόμενος στο αρχικό μου θέμα, δηλαδή τις διάφορες ΜΚΟ και ιδιαίτερα  την πασίγνωστή WWF.

Δικαιολογώ απόλυτα το γεγονός ότι  μου περιέρχονται πολλά και διάφορα μηνύματα με κραυγές αγωνίας για τη  σωτηρία, ανθρώπων , ζώων και του περιβάλλοντος, διότι πάντα ανταποκρίνομαι  θετικά  σε ανάλογα  παγκόσμια κινήματα. Προσθέτω σχεδόν πάντα και την ταπεινή μου υπογραφή για να διασώσουμε ‘’ό,τι μπορεί πλέον να σωθεί’’ στην παγκοσμιοποιημένη μεγάλη μας κοινωνία’’. Εδώ όμως πρόκειται για κάτι άλλο, επίσης σημαντικό, που δεν αντέχει όμως στη σύγκριση των προτεραιοτήτων της δικής μας μικρής κοινωνίας, που ευτυχώς για μας, υπάρχει και αυτή ακόμα και βιώνει συνθήκες συσσιτίων!!!

Όταν στη Μόρια της Λέσβου και αλλαχού,  ζουν στοιβαγμένοι σε ‘’στρατόπεδα’’ με απάνθρωπες συνθήκες χιλιάδες γυναικόπαιδα [ με κίνδυνο να έχουμε και θανάτους κατά τον αρμόδιο Υπουργό], όταν πολλοί πλέον  συμπατριώτες μας ‘’βιώνουν’’ συνθήκες πείνας και δυστυχίας πολεμικών περιόδων [ περιμένοντας το κρατικό ή φιλανθρωπικό φιλοδώρημα], μήπως είναι καιρός να συμπεριληφθούν και αυτοί  στη φιλοζωική μέριμνα των απανταχού φιλανθρώπων; Ημέρες που είναι, αισθάνομαι ντροπή για την ανισότητα αυτή έναντι των λοιπών ζώων, μπροστά στην αδυναμία που  άφησε η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση, χωρίς κανένα φως στο βάθος του τούνελ, άσχετά με τα όσα κατά καιρούς διαδίδονται περί του αντιθέτου!!!

Από πληροφορίες που ‘’αρύσθηκα’’ από το ιντερνέτ, τα δυστυχή αυτά μικρόσωμα κητοειδή [φώκιες], ζουν αποκλειστικά σε προστατευόμενες περιοχές του κόλπου της Καλιφόρνιας Μεξικού, ενώ για μας  – τα λοιπά ζώα – δεν υπάρχει καμιά προστασία. Ας ασχοληθούν με τα ζωάκια τους οι Αμερικανοί που άλλωστε  το μπορούν, ‘’πετώντας’’ και ένα κόκαλο σε μας , τα ταπεινά ζωάκια της ψωροκώσταινας, αφού  τους επισκεφθήκαμε  φιλικά αμέτρητες φορές, δηλώνοντας – όπως το συνηθίζουμε –  την αγάπη και την αφοσίωσή μας. Χριστούγεννα έρχονται και αφού δεν μπορούμε μόνοι μας,  ‘’ψυχικό’’ θα κάνουν με μια ευγενική τους χειρονομία  προς τους πιστούς τους εταίρους, όπως έκαναν με τα Ιεροσόλυμα στο  Ισραήλ – τα φιλαράκια μας !!! Δεν πρέπει να ξεχνούν οι πολιτισμένοι φίλοι μας, ότι στην Κύπρο συνεχίζεται ακόμα η ‘’κατοχή ύστερα από εισβολή’’, όπως έχει δεχθεί και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ!!!

 Άντε και καλά Χριστούγεννα, όσο ακόμα υπάρχουν και αυτά, διότι κάποτε ο Κάστρο στην Κούβα,  είχε μεταφέρει τους εορτασμούς του Πάσχα για τον επόμενο χρόνο, για να εξυπηρετηθεί καλύτερα  η συγκομιδή των ζαχαροκάλαμων της χώρας.     Αντώνης Ταρνανάς