ΠΑΕΙ ΚΙ ΑΥΤΗ Η ΚΥΡΙΑΚΉ

Οι μεγάλοι !!! και οι ανύπαρκτοι!!!

Πριν προχωρήσω στον ουσιαστικό σχολιασμό του ομότιτλου μηνύματος, που μου περιήλθε από τη φίλη μου Εύα, αισθάνομαι την ανάγκη να κάνω μια αποσαφήνιση  στον  χαρακτηρισμό Μεγάλος, αφού οι άλλοι, σαν ανύπαρκτοι, δεν  αφορούν κανένα. Μεγάλοι είναι οι ξεχωριστοί, αυτοί που έκαναν πράγματα σπουδαία  για τη χώρα τους και τον κόσμο ολόκληρο και όχι οι μικρομέγαλοι, μεγαλόσχημοι και ασήμαντοι ΄΄επώνυμοι΄΄ ή  ‘’αχθοφόροι’’ μεγάλων ονομάτων, που ύπουλα και  ετσιθελικά παρεισέφρησαν εκεί που δεν ανήκουν. Η εποχή μας δυστυχώς βρίθει από  μετριότητες που κάποιες συγκυρίες  τις έφεραν στην επικαιρότητα και μας τις  ‘’επέβαλαν’’,  δίνοντας το όνομά τους, σε στάδια, ιδρύματα , πλατείες δρόμους και ‘’ατραπούς’’, για να τους ‘’μεγεθύνουν’’. Αυτός είναι ίσως και ο λόγος που η λέξη ‘’μεγάλος’’  ακούγεται πια συχνότερα και από το   πολύ γνωστό   προσωνύμιο [!] των νέο-Ελλήνων.

Το κείμενο του μηνύματος είναι μια επιστολή που δημοσιεύθηκε στην ‘’Ελευθεροτυπία’’ στις 28 Μαρτίου 1992 – που παραθέτω αυτούσια- και αφελώς ερωτώ όλους τους ‘’προοδευτικούς’’ και ιδιαίτερα τους συνεχιστές έκδοσης της εφημερίδας εκείνης, τι λένε σήμερα για όσα γράφτηκαν τότε!!! Πετάξανε την ‘’λεοντή’’ της εποχής και θεωρούν τους διαδηλωτές φασίστες και ‘’ευάριθμους’’, για να φανούν ευχάριστοι στα νέα ‘’αφεντικά’’ τους! Ο πατριωτισμός στη χώρα μας είναι υπό διωγμό και σκόπιμα συγχέεται με τον εθνικισμό, ώστε αφήνεται στους ακροδεξιούς να τον ιδιοποιούνται. Δεν ξέρω αν έχουν αντιληφθεί ότι μ’ αυτή την τακτική και την απογοήτευση οδήγησαν τους Έλληνες να νοσταλγούν επάρατες εποχές και το όνομα του Παπαδόπουλου. Μήπως είναι καιρός να αφουγκρασθούν τι ξανακούγεται στην ελληνική επαρχία;

Ακόμα και οι ελάχιστοι πνευματικοί  ταγοί της χώρας μας αποφεύγουν να αντιδράσουν, φοβούμενοι τη ρετσινιά που εύκολα αποδίδεται σε όποιον έχει  αντίθετη άποψη, όπως συχνά συμβαίνει με  τις παρεμβάσεις της Εκκλησίας μας . Δεν σεβάστηκαν ούτε τον μεγάλο αριστερό και μουσουργό  Μίκη Θεοδωράκη, που χωρίς αυτόν και το έργο του και τον Μανώλη Γλέζο δεν θα τους ήξερε κανείς, ούτε ο θυρωρός τους. Έφτασαν στο σημείο να του κάνουν κριτική και να αφήνουν υπαινιγμούς  για την ηλικία  και την πνευματική τους επάρκεια ,ασήμαντα ανθρωπάκια. Προβάλλονται ονόματα Καλαμούκης, Διονέλης, Βαξεβάνης, Καρανίκας και τόσα άλλα, κάτω από τον τίτλο  ‘’τοποθετήσεις για την ομιλία του Θεοδωράκη στο ‘’εθνικιστικό συλλαλητήριο’’, από τους δήθεν αριστερούς που όψιμα ανακάλυψαν το καλό  ΝΑΤΟ, ΤΗΝ Ε.Ε. και τις  φιλικά διακείμενες ΗΠΑ.

Όσο για θέμα της Μακεδονίας μας, το έχω ξαναπεί, ας κοιταχτούν στον καθρέφτη τους οι  δήθεν προοδευτικοί, που έβαλαν το χεράκι τους το 1948-49  και βοήθησαν έμμεσα αλλά και άμεσα στην ‘’δημιουργία  μακεδονικού’’, γιατί αυτό  υπηρετούσε τις  ανάγκες και τις και  αντιλήψεις τους της εποχής εκείνης και είναι καιρός να  κάνουν τουλάχιστον την αυτοκριτική τους.

Παραθέτοντας την επιστολή των ‘’μεγάλων’’ μας το 1992, διερωτώμαι αν διάβασε κανείς το τόσο επίκαιρο σχόλιο του Οδυσσέα Ελύτη και ποια είναι η γνώμη τους για τη μεταμφιεσμένη βαρβαρότητα, που κάνουν πως δεν βλέπουν. 

Ελύτης, Μελίνα, Αρβελέρ, Τσάτσος, Μάνεσης για τη Μακεδονία - Πού είναι σήμερα οι πνευματικοί ταγοί; Υποτάχθηκαν;

«Οι υπογραφόμενοι θεωρούμε υποχρέωσή μας τόσο απέναντι στην ιδιαίτερη πατρίδα μας, την Ελλάδα, όσο και στη μεγαλύτερη πατρίδα μας, την Ευρώπη, να απευθυνθούμε σε σας και να θέσουμε υπόψη σας τα ακόλουθα:

Σας είναι ασφαλώς γνωστή η προσπάθεια που άρχισε παλιότερα και συστηματοποιήθηκε μετά το 1944 με την ίδρυση, στο πλαίσιο της Ομοσπονδιακής Λαϊκής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, ενός ομόσπονδου κρατιδίου υπό το όνομα ”Δημοκρατία της Μακεδονίας” με αποκλειστικό στόχο, τότε και τώρα, την αμφισβήτηση των ελληνικών συνόρων, εντός των οποίων περικλείεται η ελληνική Μακεδονία, ως περιοχή της βόρειας Ελλάδας, με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη, κατοικούμενη από αμιγώς ελληνικό πληθυσμό...
Ο ελληνικός λαός -αυτό το έδειξαν και οι 1.000.000 διαδηλωτές που ξεχείλισαν τους δρόμους της μακεδονικής μας πρωτεύουσας, της Θεσσαλονίκης, στις 14 Φεβρουαρίου- δεν ξέρουμε κατά πόσο θα μπορέσει να παραμείνει απαθής μπροστά σ’ αυτή την απειλή κατά της εδαφικής του υπόστασης και της εδαφικής του ακεραιότητας. Θα πρόκειται άλλωστε για απειλή και για την Ευρώπη και πάντως για την ειρήνη στην περιοχή των Βαλκανίων.
Ελπίζουμε ότι θα θελήσετε να λάβετε υπόψη σας όσα θεωρήσαμε σκόπιμο, όχι από απλή ευαισθησία, αλλά ως ηθική, νομική και πολιτική υποχρέωσή μας να θέσουμε υπόψη σας. Για μας η ψυχή μας είναι τo όνομά μας».
Οδυσσέας Ελύτης, Μελίνα Μερκούρη, Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, Δημήτρης Τσάτσος, Αριστόβουλος Μάνεσης, Γιάννης Γεωργάκης
Επιστολή στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» 28 Μαρτίου 1992

Με το τέλος του άρθρου μου αλλά κι αυτής της  Κυριακής, θα κάνω μια προσπάθεια να ξεσκεπάσω  τη μεταμφιεσμένη βαρβαρότητα και τα άγρια ένστικτά , με την τόσο επίκαιρη ομώνυμη μελωδική παρέμβαση του αείμνηστου Λάκη Παππά. Αντώνης Ταρνανάς