Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

                 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

[ Απλά και όχι απλοϊκά μαθήματα  ιστορίας]

         

Ομολογώ ότι η σημερινή γιορτή της γυναίκας  κατέληξε  τραγική ειρωνεία και  φαλκίδευση των ίδιων των δικαιωμάτων της που δήθεν  υποστηρίζει η υποκριτική μας κοινωνία. Ο εορτασμός αποτελεί  κατάλοιπο   του σοβιετικού ολοκληρωτισμού, που κάποιοι εξακολουθούν να επικαλούνται και  μετά την παταγώδη πτώση  του. Αναφέρομαι σε μια εποχή που οι γυναίκες αποτελούσαν  μόνο   μέσο της γενικότερης παραγωγικής διαδικασίας!!!

Θυμάμαι – στα δώδεκα χρόνια που έζησα από μέσα τον υπαρκτό  σοσιαλισμό – ότι σαν σήμερα ,προβάλλονταν γυναίκες με διακρίσεις στο Κόμμα και στα εργοστάσια, ενώ την επομένη, αυτές οι ‘’τιμημένες’’ γυναίκες [ που μου θύμισαν τα τιμημένα γηρατειά του Αντρέα] επέστρεφαν στις οικοδομές και άλλα σκληρά επαγγέλματα, στο πλαίσιο της ‘’εξίσωσης’’ των δικαιωμάτων τους.

 Θυμάμαι επίσης, ένα περιστατικό  μια τέτοια μέρα, στο πολυτελές ξενοδοχείο INTERNATIONAL  της  πολιτισμένης  Πράγας . Ένα μπουλούκι γυναικών από  χωριά – με τοπικές ενδυμασίες –  οι περισσότερες των οποίων έβλεπαν για πρώτη φορά κάτι τόσο επιβλητικό, που τις ξεναγούσαν οι ‘’ειδικοί’’ και προσπαθούσαν να τους πείσουν  πως σε λίγο  όλοι θα ζουν ανάλογα. Τελικά ‘’επαληθεύτηκαν’’ αλλά με την περεστρόικα,  την  πτώση του τείχους του Βερολίνου και του ίδιου του ‘’υπαρκτού σοσιαλισμού’’.

 Στο Βελιγράδι έβγαζαν στο δρόμο τα παιδιά των σχολείων με κόκκινα μαντήλια στο λαιμό που κατέληγαν στις πλατείες ή στα εργοτάξια , που γινόταν η βράβευση για τις πιο καλές εργάτριες και  την κομματική τους δράση. Η γιορτή  αυτή τώρα πια – όπως και τόσα άλλα – εμπορευματοποιήθηκε, αλλά καλόν είναι να ξέρουμε και την αφετηρία της, γιατί όπως φαίνεται, κάποιοι προσπαθούν να την επαναφέρουν από την ‘’πίσω πόρτα’’.

Όλα αυτά φέρνουν  στο νου τους θρύλους για μαρμαρωμένους βασιλιάδες και  ‘’πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θάναι’’, που συμπίπτει απόλυτα και με τις  γιορτές εκείνων που ανταλλάσσουνε  ευχές στις  επετείους της Οκτωβριανής επανάστασης!!! Η υποκρισία στις μέρες μας δεν έχει όρια  και βέβαια δεν αναφέρομε σε όσους  ονειρεύονται , αλλά σ’ εκείνους  που θέλουν να κάνουν  όνειρα αυτούς τους  ‘’Εφιάλτες’’.

Δεν αμφισβητώ το ξεκίνημα και τους πραγματικούς αγώνες για ίσα δικαιώματα και ίδιες ευκαιρίες ανδρών και γυναικών, αλλά την εκμετάλλευση όλων αυτών των αγώνων με μονόφθαλμη ‘’ιδεολογική’’ προσέγγιση και μονολιθικά. Ζούμε μια εποχή που αμφισβητούνται γενικώς όλα τα δικαιώματα και επικρατεί ο νεποτισμός και οι νομενκλατούρες. Έτσι , σε αντιπερισπασμό,  προσπαθούν, με τη μέθοδο του ‘’διαίρει και βασίλευε’’, να χρυσώσουν το χάπι της ισότητας  στις γυναίκες, που υπερτερούν αριθμητικά στον συνολικό πληθυσμό και ‘’ο νοών νοήτω’’!!

Μιλώντας για   ισότητα των δύο φύλων, πρέπει να αναφερόμαστε στα ίσα δικαιώματα και όχι στην τεχνητή ‘’εξομοίωση’’, γιατί οι γυναίκες έχουν από τη φύση τους  διαφορετική κατασκευή και ευτυχώς πιο σπουδαίο ρόλο να παίξουν , αφού είναι  αυτές που  δίνουν και την ίδια τη ζωή. Ας τις τιμούμε λοιπόν καθημερινά  γι’ αυτό που  είναι  αποφεύγοντας  όλες τις  διακρίσεις, αφού άνδρες και γυναίκες είναι πάνω από όλα άνθρωποι. Αν πράγματι θέλουμε κάτι να κάνουμε γι’ αυτό , ας προστατέψουμε όλοι μαζί τα ανθρώπινα δικαιώματα, που στην εποχή μας παραβιάζονται χωρίς ντροπή και κυρίως από αυτούς που τα επικαλούνται και ίσως και τα γιορτάζουνε πιο έντονα.

 Το  σημαντικό δεν είναι οι φιέστες και οι γιορτές αλλά η πραγματική ζωή και ο σεβασμός ,  άσχετα με το φύλο.  Είναι , νομίζω, υποκριτικό να θυμόμαστε τη δημιουργό της ζωής μόνο κάθε  8 του Μάρτη και να την αγνοούμε, την ίδια και το ρόλο της , όλες τις άλλες μέρες. Η γυναίκα είναι πάνω από όλα άνθρωπος και όχι ‘’ σκεύος  για  αλλότριους σκοπούς ‘’ . Κυρίες μου , κάθε μέρα, χρόνια πολλά για τους αγώνες σας και ευχαριστώ για όσα απλόχερα προσφέρετε σ’ όλη την κοινωνία.   Αντώνης