ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ''ΤΕΛΟΣ''

      Ομοιότητες και διαφορές!!!

Ήταν Απρίλης [ 23/4/2010] όταν ο κ. Γ.Α.Π. με διάγγελμά του από το Καστελόριζο, μας ανήγγειλε ‘’την εθνική και επιτακτική ανάγκη ενεργοποίησης του μηχανισμού στήριξης [ απόφυγε να πει τη λέξη 1^ο μνημόνιο ] . Τον ίδιο μήνα  επέλεξε και ο κ. Τσίπρας, οχτώ χρόνια αργότερα [ 8/4/2018 ] από το νησί της Τήλου, να  μας προαναγγείλει ‘’το πέρασμα στη μεταμνημονιακή εποχή’’, [ ξεχνώντας  εντελώς όσα έλεγε για την καθαρή έξοδο από το μνημόνιο] .

Σήμερα θα αναζητήσουμε  τις βασικές  ομοιότητες  και διαφορές των δύο αυτών πρωθυπουργικών επιλογών, τους συμβολισμούς  και τις ενδεχόμενες επιδιώξεις τους από μια τέτοια σύμπτωση, που  δεν φαίνεται τυχαία. Αμφότεροι επέλεξαν τα  γραφικά και ήρεμα λιμάνια  μικρών  ελληνικών νησιών  και κατά το δυνατόν εγγύτερα στην Ανατολική μας γείτονα, την Τουρκία. Τι ήθελαν άραγε να δείξουν ή να κρύψουνε με όλη αυτή τη σκηνοθεσία τους;

Πρώτον, προσπάθησαν να ‘’υποβάλουν’’ τη γαλήνη της εικόνας, ώστε να περάσει  απαρατήρητη η ουσία των λεγομένων τους και ιδιαίτερα το  ύφος των προσώπων τους, που δεν μπορεί να κρύψει τις ενοχικές  τους . Η γεωγραφική επιλογή ίσως χρησιμοποιείται σε  αντιδιαστολή με τα χάλια της γείτονος, ώστε να καταδειχθεί μια εθνική ‘’παρηγοριά’’. Είναι αυτό που λένε ‘’χαμήλωσαν τον πήχη’’, για να μειώσουν έντεχνα τις λαϊκές προσδοκίες [λεφτά υπάρχουν και με ένα νόμο θα σκίσουμε τα μνημόνια αντίστοιχα], που οι ίδιοι  επίμονα καλλιέργησαν. Οι ειδικοί των Κομμάτων  ερίζουν για το ποιος από τους δύο βρέθηκε ‘’ στο ανατολικότερο σημείο των ευρωπαϊκών συνόρων [ φαίνεται όμως ότι ο παλιός είναι πιο πονηρός  και ο νεότερος  έπεσε έξω για μια φορά ακόμα ] !!!

Βλέπω όμως και μια σημαντική διαφορά, που ίσως να διέλαθε της προσοχής του κ. Τσίπρα. Το λιμάνι του Καστελόριζου στη φωτογραφία φαίνεται καθαρότερο και γαλάζιο με μια βαρκούλα, που άφηνε κάποιες αμυδρές ελπίδες, ενώ αυτό της Τήλου δείχνει πολύ ‘’θαμπό , γκρίζο και έρημο’’, και αφήνει   μόνο φρούδες ελπίδες ,θυμίζοντας την ταινία του Θ. Αγγελόπουλου ‘’τοπίο στην ομίχλη’’. Για όσους δεν γνωρίζουν την υπόθεση του έργου, παραθέτω μια σύντομη περίληψη, ώστε να γίνει πιο σαφές πού τελικά μας πάνε!!! ‘’Η Βούλα και ο Αλέξανδρος είναι δυο αδέλφια που ο πατέρας τους δουλεύει μετανάστης στη Γερμανία. Αυτή, τουλάχιστον, είναι η απάντηση που τους δίνει η μητέρα τους όταν τον αναζητούν. Μια μέρα επιβιβάζονται σ' ένα τρένο για να τους μεταφέρει σε αυτόν. Το ταξίδι τους δεν φαίνεται να πραγματοποιείται. Τα δυο παιδιά, ύστερα από μια σκληρή περιπλάνηση, εμπλέκονται σε μία διαρκή αντιπαράθεση με την πραγματικότητα.’’

Εκεί βρισκόμαστε και εμείς, όπως  τα ‘’ δυο αδέλφια’’ του έργου και αυτό αρχίζει να διαφαίνεται  από τις τελευταίες αναφορές της  Κυβέρνησης, που διαφοροποιείται από την ‘’ καθαρή έξοδο’’, κάνοντας λόγο πια για  ‘’μεταμνημονιακή εποχή’’. Ο κύριος Τσακαλώτος  είχε αρχίσει  βέβαια να μας προϊδεάζει , αλλά εμείς – ύστερα από τόσα ψέματα-  δεν  τον πιστεύαμε . Ακολουθούν τα δύο ντοκουμέντα, όπως δημοσιεύθηκαν στα μέσα ενημέρωσης:

Καστελόριζο

‘’Είναι ανάγκη εθνική και επιτακτική, να ζητήσουμε επισήμως από τους εταίρους μας την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης, που από κοινού δημιουργήσαμε στην Ε.Ε.» δήλωνε ο τότε πρωθυπουργός από το ακριτικό νησί στις 23 Απριλίου του 2010.

Τήλος

«Θέλω να ευχηθώ σε όλους τους Έλληνες και σε όλες τις Ελληνίδες χρόνια πολλά και καλό Πάσχα. Ο φετινός εορτασμός του Πάσχα σηματοδοτεί το πέρασμα σε μια νέα εποχή ελπίδας και αισιοδοξίας. Το πέρασμα στη μεταμνημονιακή εποχή. Μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια είμαστε στη θέση να αισιοδοξούμε και να ελπίζουμε ξανά. Αντέξαμε στα δύσκολα, ο λαός μας άντεξε τις προκλήσεις και χάρη στις αστείρευτες δυνάμεις του κατάφερε να ξαναστήσει τη χώρα στα πόδια της.

Θέλω από εδώ, από την ακριτική Τήλο, από τα ανατολικότερα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να μεταφέρω μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας, αλλά και τις ευχές μου στον καθένα και στην καθεμιά, ξεχωριστά, για δύναμη, πίστη, αισιοδοξία, δημιουργία. Χρόνια πολλά και καλό Πάσχα σε όλους και σε όλες».

          Παρά το ‘’υποκριτικό’’ κράτημα της λαμπάδας, φοβήθηκε να ολοκληρώσει την παράσταση και απέφυγε συστηματικά να ψελλίσει την αποκλειστική  χριστιανική έκφραση της ημέρας ‘’Χριστός Ανέστη’’. Τι φοβήθηκε άραγε,  τον Χριστό ή την Αυγή;

Αντώνης Ταρνανάς