ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΜΙΑΣ ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑΣ

Η παρουσία μου σε ‘’κλειστές’’ πολιτιστικές εκδηλώσεις  της γενέτειράς μου περιορίζεται σε δύο  και   συνεπώς ανάλογη είναι και η σχετική εμπειρία μου. Συμπτωματικά και οι δύο  αφορούσαν την παρουσίαση βιβλίων και με γέμισε αισιοδοξία η κατάμεστη   αίθουσα του Κωνσταντίνειου Πνευματικού μας Κέντρου. Σε μια πόλη που δεν ευδοκίμησε στο παρελθόν καμιά   απόπειρα να ανοίξει ένα συστηματικό βιβλιοπωλείο, είναι παρήγορο το γεγονός ότι γέμισε μια αίθουσα σε μια αντίστοιχη  παρουσίαση.

Την πρώτη φορά παρακολούθησα την παρουσίαση του βιβλίου του κ. Ν. Παπαοικονόμου ‘’Προσωπογραφία Αγωνιστών του 1821’’ [ για την οποία έχω γράψει στο παρελθόν]. Χθες παραβρέθηκα στην αντίστοιχη της Εργογραφίας του κ. Ν. Τασιόπουλου ‘’Λοκροί Συγγραφείς και Ποιητές από την αρχαιότητα έως τις ημέρες μας’’ . Ομολογώ ότι, πέραν της μεγάλης παρουσίας του κοινού ,όπως προείπα ,με εντυπωσίασε θετικά και η οργάνωση της  εκδήλωσης από την υπεύθυνη της Αιαντείου Βιβλιοθήκης, κυρία  Μαρδίτσα Ζεκεντέ – Καρέντζου και τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Γ. Βλαχάβα

Η πρώτη από τις εκδηλώσεις με ενθουσίασε περισσότερο, διότι   κυρίαρχο στοιχείο της υπήρξε ‘’ ο μεστός και τεκμηριωμένος λόγος’’ ,που πρέπει να χαρακτηρίζει ανάλογες πνευματικές  συγκεντρώσεις. Στη δεύτερη περίπτωση – χωρίς να μεμψιμοιρώ – νομίζω ότι ακούστηκαν  διάσπαρτα λόγια και σχόλια, που απηχούσαν προσωπικές απόψεις και ενδεχόμενα παράπονα, για τους χαρακτηρισμούς συγγραφέας, δημιουργός κλπ. Χωρίς να μπαίνω στην ουσία των όποιων επιφυλάξεων και  ‘’αντιρρήσεων’’ που ακούστηκαν,  επισημαίνω τον σύντομο αλλά κατευναστικό λόγο του εκπροσώπου της Εκκλησίας μας, που βοήθησε στο  αναγκαίο πνεύμα καταλαγής και τον σεβασμό της πρόθεσης  του συγγραφέα .

Κάθε πνευματικό έργο αποτελεί επιλογή  του δημιουργού του και επαφίεται στον ίδιο η μέθοδος γραφής και παρουσίασης του περιεχομένου του,  υπόκειται δε στη συνολική κριτική των αναγνωστών του.  Μπορεί στην συγκεκριμένη Εργογραφία  να παραλείφθηκαν κάποια ονόματα ή να ‘’παρεισέφρησαν’’ κάποια άλλα, αυτό όμως δεν αναιρεί την προσπάθεια, ούτε δικαιολογεί την απόδοση κακής πρόθεσης. Πρόκειται για ένα   επαινετό προσωπικό πόνημα, το οποίο ο συγγραφέας δεν ισχυρίστηκε ότι αποτελεί ‘’ τα άπαντα’’ του  Λοκρικού πνευματικού έργου. Ο χρόνος θα καταδείξει την ορθότητα της προσπάθειας  και θα  υποβάλει το έργο   στη ‘’βάσανο’’ της αξιολογικής κρίσης του.  Αντώνης Ταρνανάς