ΟΠΟ'ΙΑ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

Θέλω να αποτοξινωθώ αλλά η πανεθνική σχεδόν υποκρισία δεν με αφήνει. Με αφορμή την προφυλάκιση του κ. Παπαντωνίου , την εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα συμφωνία των Πρεσπών και την παραίτηση του κ. Κοτζιά, άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου και καθένας προσθέτει το ‘’μακρύ και το κοντό του’’. Ας βάλλουμε λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους, αρχίζοντας από το πρώτο θέμα.

Η έρευνα για τον τέως τσάρο  της οικονομίας, τον ‘’κράχτη’’ της πάλαι ποτέ φούσκας του χρηματιστηρίου και τον απόλυτο συνεχιστή του έργου  του ωραίου Μπρούμελ στο Υπουργείο Άμυνας, είχε ήδη αρχίσει από το 2012[ αν θυμάμαι καλά]. Άδικά λοιπόν ‘’κοκορεύονται’’ οι δήθεν τιμωροί της ανηθικότητας. Οι καιροί έχουν γυρίσματα και  ‘’μηδένα προ του τέλους μακάριζε’’, είχε πει ο Σόλων και συνεπώς έρχεται για τον καθένα και η δική του σειρά, - όπως ήλθε του κ. Παπαντωνίου -  αφού και οι ‘’κρίνοντες’’ κρίνονται!!!

Αυτός ο χώρος της δήθεν ‘’σοσιαλίζουσας’’ αριστεράς μας έχει δώσει αρκετά δείγματα της προβαλλόμενης ‘’ηθικής’’ τους. Οι πιο γνωστοί πιάστηκαν με ‘’τη γίδα στην πλάτη’’, όπως θα έλεγε και ο ‘’παλικαράς’’ που απειλεί να θάψει τους αντιπάλους του δυο μέτρα κάτω από τη γη. Η αρχική δύναμη του 3% της σημερινής αριστερής ηγεσίας ενισχύθηκε με το ‘’τσοντάρισμα’’ των ομοτράπεζων   στελεχών  των υποδίκων του ‘’βαθέος ΠΑΣΟΚ’’ όπως το αποκαλεί ειρωνικά τώρα. Έφθασαν δε στο  σημείο να αλληλοκατηγορούνται στην συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας τους, για απάτες, καταχρήσεις μυστικών κονδυλίων και τόσα άλλα φαιδρά και πρωτάκουστα, χωρίς ντροπή. Συνεχίζουν τις ανταλλαγές απειλών και αποκαλύψεων  με συνεντεύξεις τους, μεταφέροντας το νοσηρό αυτό κλίμα και στον διεθνή περίγυρο και περιμένουν από αυτούς που μας κολακεύουν τώρα για τους δικούς τους λόγους, να μας πάρουν στα σοβαρά!!! Οι εναπομείναντες στο ρηχό ΠΑΣΟΚ άλλαξαν απλά όνομα , παρασύροντας και όσους έντιμους έχουν απομείνει ακόμα , στη γενικότερη απαξία, του κατ΄ευφημισμόν αποκαλούμενου ‘’προοδευτικού’’ χώρου.

Έρχομαι τώρα στο άλλο εθνικό ‘’επίτευγμα’’, της συμφωνίας των Πρεσπών, που κινδυνεύει να συνοδευτεί και από την ‘’αιγιαλίτιδα ζώνη’’, η οποία ακούγεται δήθεν τυχαία σε μια παράδοση του Υπουργείου Εξωτερικών. Μετά τις τουρκικές απειλές όμως  για casus belli, τα ‘’μαζέψαμε’’ κανονικά, αφήνοντας τον κ. Καμένο να επαναλαμβάνει το μολών λαβέ του  Λεωνίδα και τους γείτονές μας να θριαμβολογούν. Αυτό θυμίζει περισσότερο θέατρο σκιών, με τις πονηριές του Καραγκιόζη, την αφέλεια του μπάρμπα-Γιώργου και την  μεσολάβηση του Χατζηαβάτη. Για όσους δεν ευτύχησαν να παρακολουθήσουν τις ‘’ηρωικές’’ παραστάσεις του θεάτρου σκιών, παραθέτω αυτούσια μια  περιγραφή της προσωπικότητας του τελευταίου από το ιντερνέτ , σημειώνοντας ότι κάθε  ομοιότητα με τα πρόσωπα της πολιτικής μας επικαιρότητας, είναι εντελώς συμπτωματική:

 ‘’’’ Ο Χατζηαβάτης«Ακούσατε, ακούσατε, Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Έλληνες και Οθωμανοί,..». Έτσι χώνεται στη σκηνή, καλώντας τους απανταχού υπηκόους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ουχί μόνον, ο Χατζηαβάτης, ο τελάλης του Πασά, Ο «άσπονδος» φίλος του Καραγκιόζη έχει τον ακριβώς αντίθετο από αυτόν χαρακτήρα:

Κόλακας και συμβιβασμένος, οσφυοκάμπτης και δειλός, καταρτισμένος για όλα τα γραφειοκρατικά και διοικητικά δρώμενα. Έλληνας πλαγίως βολεμένος και ξεπουλημένος: «Πολυχρονεμένε μου Πασά, ο Θεός να μου κόβει μέρες και να σας δίνει χρόνια...»

Ποιος θα μπορούσε να είναι σήμερα ο Χατζηαβάτης; Ο δημοσιογράφος φερέφωνο, το κομματόσκυλο που στοχεύει σε κάποια θέση στο Δημόσιο, αυτός πού «ξεσκονίζει» την εξουσία, που στρώνει κόκκινα χαλιά στο πέρασμα κάθε επισήμου...

Ωστόσο είναι αυτός που φέρνει τα νέα στον Καραγκιόζη, ο οποίος στο τέλος καταλήγει να ρίχνει ένα καλό χέρι ξύλο στον «Χατζατζάρη», όπως συνηθίζει να τον αποκαλεί, ή να χορεύει μαζί του το «εξόδιο» άσμα.

Ο Χατζηαβάτης μοιάζει να υπάρχει ως το αρνητικό του Καραγκιόζη. Για να υπερτονίσει τα χαρακτηριστικά του, προβάλλει τα ακριβώς αντίθετα.

Ο Χατζηαβάτης εκπροσωπεί την «κοινή λογική», αποδεικνύοντας ότι «κοινή» δεν σημαίνει απαραίτητα και «ορθή».’’’’

Για να ολοκληρώσω όμως τις σκέψεις μου για την γενικότερη υποκρισία που διέπει την πολιτική μας σκηνή και όχι μόνο, θα αναφερθώ στις απειλές του κ. Λεβέντη για παραπομπή στη δικαιοσύνη όσων υπέγραψαν τη συμφωνία των Πρεσπών, τις ατέλειωτες δηλώσεις του κ. Καμένου ότι δεν θα αφήσει να ψηφισθεί αυτή η συμφωνία από το Ελληνικό Κοινοβούλιο– ενώ με την παραμονή του στην κυβέρνηση διευκολύνει την ολοκλήρωσή της -  και του συνόλου της αντιπολίτευσης ότι θα την καταψηφίσουν όποτε και να έλθει. Ψέματα και υποκρισία. Αν πράγματι ήθελαν τα λοιπά κόμματα να μην ψηφιστεί, υπήρχε και υπάρχει ακόμα τρόπος και τον γνωρίζουν όλοι. Είναι ακραίος μεν αλλά υπαρκτός τρόπος -  κατά τους ειδικούς, τους οποίους σε καμιά περίπτωση  δεν προτίθεμαι να υποκαταστήσω. Τα υπόλοιπα είναι  φθηνές δικαιολογίες και ‘’έπεα πτερόεντα’’ για να έχουμε να λέμε!!!   Αντώνης Ταρνανάς