Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΕΜΑ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ

       Η συνάντηση Πρωθυπουργού – Αρχιεπισκόπου

Ρίχνοντας μια δεύτερη ματιά [καμιά σχέση με την ομώνυμη τηλεοπτική εκπομπή του ΣΥΡΙΖΑ [!] ] στην προχθεσινή συνάντηση κορυφής Κυβέρνησης – Εκκλησίας, βλέπει κανείς ξεκάθαρα την  επιμελώς προετοιμασμένη επίδειξη περιφρόνησης προς την Εκκλησία, μέσω του Προκαθημένου της, ώστε να ‘’υποτιμηθούν’’ τεχνηέντως και οι προβαλλόμενες  ‘’ παραχωρήσεις’’  προς την Εκκλησία.

Μια τυπική συνάντηση των δύο ηγετών, αποδείχτηκε τελικά ότι ήταν ‘’προκάτ’’  και καλοστημένη – ελπίζω και εύχομαι χωρίς την πλήρη γνώση και συγκατάθεση του Αρχιεπισκόπου. Έγινε μια κομματική προεκλογική φιέστα, με όλα τα χαρακτηριστικά της γνωρίσματα και τη γνωστή ‘’καρακιτσαρία’’ που αρμόζει σε μια ‘’προοδευτική ζωντανή παράσταση’’. Είχε  ετοιμασθεί το βήμα  και είχε προαποφασισθεί κοινή  συνέντευξη, πριν ακόμα από την έναρξη των συζητήσεων, πράγμα που δείχνει ότι τα πάντα  είχαν  ήδη συμφωνηθεί. Εκ των υστέρων προκύπτει ότι η συμφωνία αυτή είχε πραγματοποιηθεί ‘’ εν κρυπτώ και παραβίστω ‘’  και έτσι εξηγείται ο πλήρης αιφνιδιασμός όλων των ενδιαφερομένων – από τους Ιερείς μέχρι  και τον Οικουμενικό Πατριάρχη, για  τον οποίο υποτίθεται ότι επιθυμούμε σεβασμό από τους ‘’ άλλους ‘’.

Πριν αναφερθώ αναλυτικότερα στο θέμα του τίτλου, θα μείνω στη στάση του Προκαθημένου της Εκκλησίας μας, που άφησε την εντύπωση ότι μετείχε στο ‘’παιχνίδι’’ και είναι μεγάλη ανάγκη να δείξει ότι μάλλον αιφνιδιάστηκε από την καλοστημένη κομματική παγίδα. Έχει και στο παρελθόν αφήσει να φανούν οι ιδεολογικές προτιμήσεις του – που αποτελούν δικαίωμά του -  όφειλε όμως να κρατήσει τουλάχιστον την επιβαλλόμενη ‘’ θρησκευτική ουδετερότητα’’ , που τον οδήγησε στον Πρωθυπουργό για να ζητήσει διευκρινίσεις.

Και τώρα τι γίνεται; Με το χθεσινό του ‘’αναμάσημα’’ ότι δεν πρόκειται για συμφωνία αλλά για πρόθεση συμφωνίας, κάνει τα πράγματα ακόμα σκοτεινότερα και κυρίως κλονίζει την εμπιστοσύνη του ποιμνίου του, που τον κρατούσε- ως όφειλε - τόσο ψηλά στη συνείδηση του χριστεπώνυμου πλήθους. Στις παρατεταμένες δυσκολίες που  βιώνουμε, η Εκκλησία αποτελεί το τελευταίο αποκούμπι αλλά κυρίως και ένα ειλικρινή συνομιλητή που ο λαός εμπιστεύεται. Ο Μακαριότατος έχει τη δυνατότητα να διορθώσει τα κακώς κείμενα και δεν αναφέρομαι βέβαια στο ουσιαστικό μέρος της συμφωνίας που έχει και πολλά θετικά στοιχεία, αλλά κυρίως στον ρόλο που επεφύλαξαν γι’ αυτόν τα κομματικά όργανα του Μαξίμου, που θέλησαν να τον εμπλέξουν σε μια κομματική προεκλογική φιέστα  και ίσως άθελά του ενέδωσε, έστω και έναντι ανταλλαγμάτων.

Άφησα για το τέλος ένα σημαντικό  παιχνίδι που συστηματικά παίζεται από τους κυβερνητικούς παράγοντες οι οποίοι,  για να προβάλουν τον αθεϊσμό τους, προσβάλλουν τους εκπροσώπους της Εκκλησίας μας, στους οποίους οφείλουν περισσότερο σεβασμό. Είμαι σίγουρος ότι στις συναντήσεις τους με εκπροσώπους άλλων δογμάτων δεν φέρονται με τον ίδιο τρόπο. Ο Αρχιεπίσκοπος δεν είναι φιλαράκος τους αλλά ο επί κεφαλής της Εκκλησίας μιας χριστιανικής στην πλειοψηφία της χώρας. Αν λοιπόν  ‘’απαξιούν’’ να του φιλήσουν το χέρι, μπορούν να περιοριστούν στην αρχική κίνηση ένδειξης σεβασμού. Το φαινόμενο των επαναλαμβανόμενων ασπασμών κάθε μουσάτου, μυστακοφόρου ή  απλού αξιωματούχου – ο εναγκαλισμός μόνο λείπει – δεν ταιριάζει στον προκαθήμενο της ελλαδικής εκκλησίας και προσβάλει το θρησκευτικό λαϊκό  συναίσθημα. Πέραν όλων των άλλων και της διαπραττόμενης απρέπειας,  η όλη εικόνα αποτελεί και μια αισθητική καρικατούρα που δεν τιμά κανένα. Αποτελεί πράγματι μια  ‘’καρακιτσαρία’’ όπως θα έλεγε και η αείμνηστη Μαρία-Ελένη Σακκά, κατά κόσμον  Μαλβίνα Κάραλη!!! Μακαριότατε, λάβετε υπόψη σας ότι ο σεβασμός δεν επιβάλλεται αλλά κατακτάται και μάλιστα πολύ δύσκολα όταν πρόκειται  για ιδεοληπτικά προκατειλημμένους ‘’αθεόφοβους’’.

Αντώνης Ταρνανάς.