Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ

Ήταν στραβό το κλήμα, τόφαγε και ο γάιδαρος ….

Με τον όρο κοινωνία εννοείται το σύνολο των ανθρώπων που συμβιώνουν σε κάποιον τόπο ή σε μία ιστορική περίοδο και έχει ευρεία (ανθρωπότητα) ή στενή εφαρμογή (ομάδες ανθρώπων στο χώρο και τον χρόνο) ως έννοια. Ο γάιδαρος που αναφέρεται στον υπότιτλο αφορά  την πανδημία και τις  άλλες ατυχείς συγκυρίες. Αποδεχόμενος τον όρο που δίνει η Βικιπαίδεια, θεωρώ σαν πρώτο συστατικό και βασικό της κύτταρο την οικογένεια. Όλοι οι χαρακτηρισμοί που της αποδόθηκαν κατά καιρούς [ προοδευτική, καπιταλιστική, δίκαιη, άδικη και αμέτρητοι άλλοι ], εξυπηρετούσαν ειδικούς και κυρίως ιδεολογικούς σκοπούς, από εκείνους που απεργάζονται σχέδια να την ‘’κάνουν σαν τα μούτρα τους’’. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και την ρήση ‘’εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω’’, μόνο που η σκοπιμότητα των καιρών ώθησε κάποιους να την κάνουν να μοιάζει αυτή προς τα μέλη της.

Αφού λοιπόν την καταστήσαμε ομοίωμα του κακού εαυτού μας ή μάλλον των ευτελών σκοπών και της ιδεοληψίας ομάδων ‘’κρούσης’’ στο όνομα της προόδου και της εξέλιξης, αρχίσαμε από το ξεχαρβάλωμα του βασικού κυττάρου της, που είναι η οικογένεια. Για να την ευτελίσουν  δε περισσότερο , τη χάρισαν στους ακροδεξιούς στα πλαίσια του τρίπτυχου, πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια, που ιδιοποιήθηκαν  επίσης αυθαίρετα οι  τελευταίοι.

Επειδή θέλω να είμαι  - όσο μπορώ  αντικειμενικός – δέχομαι ότι και οι άλλοι ιδεολογικοί χώροι, δεν σύρθηκαν αλλά οδηγήθηκαν ιδιοτελώς  σ’ αυτή τη λογική για να φανούν προοδευτικότεροι των προοδευτικών. Για να στηρίξω την άποψή μου θα επικαλεστώ – και πάλι – σαν παράδειγμα, τα όσα έγιναν στην Ελληνική Βουλή για την απροετοίμαστη καθιέρωση της ‘’δημοτικιάς’’. Δεν φταίει ο Παπανούτσος , ο Δελμούζος και άλλοι δημοτικιστές για την κατάργηση της επίσημης γλώσσας μας, αλλά και κάποιοι δεξιοί και δεξιόστροφοι κεντρώοι, οι οποίοι σε άπταιστη καθαρεύουσα  υπερασπίστηκαν μια γλώσσα που δεν γνώριζαν και δεν ήταν έτοιμη να υποκαταστήσει την λόγια καθαρεύουσα, αντί να μπουν στον κόπο  να  ανεβάσουν το μορφωτικό επίπεδο του λαού.

·            Επανέρχομαι λοιπόν στο αρχικό μου θέμα, της κοινωνίας και του κυττάρου της που είναι η οικογένεια, η οποία στη χώρα μας από  σπουδαίος παράγοντας συνοχής, κατάντησε μονόπλευρο στοιχείο  οικονομικής της στήριξης. Η πενιχρή σύνταξη του παππού και της γιαγιάς έδωσαν λύση στην οικονομική κρίση της τελευταίας δεκαετίας και συνεχίζουν να βοηθούν στην περίοδο της πανδημίας. Θα φανώ επιεικής στον τρόπο που εισπράττουν την ανταπόδοση οι γηραιότεροι, διότι σε μια συνειδητά  ‘’διαλυμένη’’ οικογένεια, αποτελεί  θράσος να ζητήσουμε ευθύνες από τα νέα μέλη της , αφού εμείς οι παλαιότεροι διαμορφώσαμε τις νέες συνθήκες, για να δείξουμε ότι συμμεριζόμαστε απόψεις ξένες με τις αρχές που γαλουχηθήκαμε και να φανούμε σύγχρονοι.

Και τώρα τι γίνεται;;; Δυστυχώς τίποτα και ας μην φανεί υπερβολή ότι κάποιοι υπερήλικες νιώθουν παρείσακτοι και  ότι ‘’εξαγοράζουν’’ την αγάπη των δικών τους. Μπορεί και μην είναι απολύτως έτσι, αλλά αυτή είναι η εντύπωση που επικρατεί στα  ‘’απερχόμενα’’ μέλη των οικογενειών, που αρχίζουν να σκέπτονται ‘’τι θα γίνουν κάποιοι δικοί τους όταν αυτοί θα λείψουν’’. Το ερώτημα δεν έχει απάντηση, διότι κανείς δεν ξέρει ακόμα ποια θα είναι η νέα μορφή της  οικογένειας, διότι για δομή δεν  μπορούμε πλέον να μιλάμε. Δεν πρέπει να  διαφεύγει της προσοχής μας, ότι οι νέοι παραδειγματίζονται πάντα από τη στάση και τα έργα της οικογένειας και  τις σειρήνες τριγύρω τους και όχι από τα λόγια και τις παραινέσεις  των γονιών τους.

 Κάποιες δυτικές χώρες είχαν οργανώσει ένα – εκ πρώτης όψεως – λειτουργικό σύστημα προστασίας των γερόντων με τη δημιουργία ειδικών και ‘’πολιτισμένων’’ ιδρυμάτων. Το έκαναν κυρίως  για να χρυσώσουν το χάπι των απόμαχων της κοινωνίας που έβγαλαν στο περιθώριο, οι οποίοι είχαν καταλάβει βέβαια ότι αποτελούσαν βάρος στους ‘’κατιόντες’’ τους  και στην οργανωμένη πολιτεία. ‘’Βόλεψαν’’ λοιπόν την τρίτη ηλικία σε ‘’οίκους ευγηρίας’’ ή άλλα παρεμφερή ιδρύματα και τους άφησαν να πεθάνουν από ασιτία και εγκατάλειψη, πριν τους προλάβει ο κορωνοιός. Οι συγγενείς τους – κατόπιν εορτής -  έριξαν τα κροκοδείλια δάκρυά τους και λόγω του ιού, απέφυγαν και τη θλιβερή τελετή αποχαιρετισμού τους. Αυτή την κοινωνία προετοιμάζουν και ο ιός τους διευκόλυνε με τη δημιουργία  ομαδικών  τάφων. Η πανδημία  απέβαλλε  και αυτή τη φενάκη και αποκάλυψε ότι η παράταση του προσδόκιμου χρόνου ζωής αφορά μόνο εκείνους που μπορούν [προοδευτικότατα] να διατηρούν ‘’υπηρετικό  προσωπικό  επί πληρωμή’’ . Στη χώρα μας ευτυχώς δεν συνέβησαν  ανάλογες καταστάσεις ομαδικών θανάτων και αυτό δεν μπορεί να  αποτελεί μόνο τυχαίο γεγονός. Ίσως κάποιοι που νυχθημερόν φωνασκούν για την εφαρμογή της δικής τους ‘’συνταγής’’ στην αντιμετώπιση του ιού και της οικονομίας , στο βάθος ευγνωμονούν την τύχη  που δεν έπεσε στα χέρια τους  η καυτή πατάτα . Το τελευταίο δεν έσωσε μόνο τα παπαγαλάκια αλλά και χιλιάδες ανθρώπων, που βέβαια ‘’έχασαν την ευκαιρία να πεθάνουν προοδευτικά’’!!! Αντώνης