Σε
μια εποχή που ο ρομαντισμός θεωρείται αφέλεια , εγώ θα απολαμβάνω τα έμμεσα ηλιοβασιλέματα
που μου επιτρέπει η θέα από το σαλόνι του σπιτιού μου, όπως αυτό που ακολουθεί με λόγια και εικόνες. Το άμεσο αντίκρισμα
του ήλιου τη στιγμή που παραχωρεί τη
θέση του στην επερχόμενη νύχτα, απαιτεί μια ανθρώπινη ζεστασιά, που θα αναπληρώνει τη θαλπωρή και το φως που χάνεται. Για τους
μοναχικούς ανθρώπους και αυτούς που ζούνε μόνοι, η εντύπωση μετριάζεται με τις εικόνες που προσφέρει το αντιφέγγισμα του ‘’Ήλιου
του Ηλιάτορα, όταν κατηφοράει’’, που λέει ο Ελύτης. Έχουν γραφεί
αμέτρητα για τη φάση αυτή της ηλιακής διαδρομής και έχουν
επισημανθεί και κάποιοι χώροι που προσφέρουν ένα ιδιαίτερο θέαμα.
Κάθε φορά που ο ‘’πετροπαιχνιδιάτορας’’ πάει για ύπνο, ‘’ στεριές και θάλασσες,
αμπέλια και χρυσές ελιές’’, αλλάζουν χίλια χρώματα από τη μια στιγμή στην άλλη
. Το δικό μου όμως αντιφέγγισμα διαπερνά
τον κάμπο της πόλης μου και φθάνει πάνω από τον Ευβοϊκό κόλπο και το Αταλαντονήσι, μέχρι το όρος Καντήλι
και όλη τη Βόρεια Εύβοια.
Είναι
ένα θέαμα, σχεδόν καθημερινό, αλλά δεν το βαρέθηκα, αφού κάθε φορά βάφεται με
άλλα χρώματα και παίρνει άλλη όψη. Γι’ αυτό σκέφθηκα να το απαθανατίσω με τις
φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο. Η μία είναι αποτύπωση του χάρτη της
περιοχής από την Google [ με
τις γραμμές προσδιορίζεται η γωνία που βλέπει ο φανός της κάμερας τη
συγκεκριμένη στιγμή, ενώ το οπτικό πεδίο μου είναι πολύ ευρύτερο ]. Οι άλλες δύο,
ερασιτεχνικές φωτογραφίες με τηλεφακό από το ίδιο σημείο του μπαλκονιού μου,
δίνουνε άλλα χρώματα και αμέτρητους ιριδισμούς, που είναι το αποτέλεσμα του
ηλιοβασιλέματος, αφού ο χώρος δεν μου
επιτρέπει την άμεση θέαση.
Παρατηρώντας
τη φωτογραφία, στα πέντε χιλιόμετρα διακρίνεται το επίνειο της Αταλάντης, η Σκάλα και από εκεί σ΄ένα
μίλι περίπου το Αταλαντονήσι, στο οποίο το Φθινόπωρο οργανώνεται κυνήγι
εκτρεφόμενων πτηνών και παλαιότερα και αγριοκάτσικων . Γύρω από αυτό είχαν
αναπτυχθεί 5-6 ιχθυοτροφεία, τα οποία σταδιακά περιορίζονται, με πρόθεση την
οριστική διακοπή της λειτουργίας τους.
Λίγα μίλια πιο μέσα [δεξιά στη φωτογραφία] φαίνεται το οικοδομημένο μέρος του ορεινού όγκου του Θεολόγου και στο βάθος, αρκετά μίλια μακρύτερα διακρίνεται το δεύτερο σε ύψος όρος της Εύβοιας Καντήλι [ 1.246 μέτρα], που συνορεύει με το όρος της Δίρφης [1.743 μέτρα]. Στην περιοχή βρίσκεται και το Καταφύγιο Άγριας Ζωής του Δαφνώντα
Το
γαλάζιο χρώμα που αναδεικνύει η αναλαμπή του Ήλιου, λίγο πριν νυχτώσει,
ευτύχησα να το ζήσω ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια μετά την συνταξιοδότησή μου
από κοντά και με όλες τις καιρικές συνθήκες. Με ένα μικρό ταχύπλοο ,αρμένισα
κάθε γωνιά της θάλασσας, ψαρεύοντας μα κυρίως απολαμβάνοντας αρώματα και
χρώματα που μόνο αυτή ξέρει να δίνει πλουσιοπάροχα σ’ όσους την αγαπάνε.
Προσωπικά την αγάπησα πολύ και περνούσα μαζί της ατέλειωτες ώρες , από τα
χαράματα μέχρι αργά το βράδυ. Ξανοιγόμουν
μόνος μου και αρκετές φορές πέρασε από το νου μου ,ότι ίσως σε κάποια ευκαιρία της με κράταγε κοντά της. Όμως πάντα πρόσεχα και ήθελα απλώς να συμβεί , χωρίς τη θέλησή μου και τελικά φαίνεται ότι με πρόσεχε και εκείνη. Αντώνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου