Ο Λαγός και οι λαγοί!!!

 

                                                    Ο Λαγός

               και οι λαγοί

 

Δεν πρόκειται βέβαια  για τον επώνυμο Χρυσαυγίτη  που οι αφελείς συμπατριώτες μας  έστειλαν  στο Ευρωπαϊκό  Κοινοβούλιο, για να προβάλουν διεθνώς  το ‘’νταηλίκι’’  του, εξασφαλίζοντας του την παχυλή ‘’χρηματοδότηση’’ σαν μια  ανταμοιβή της εγκληματικής του δράσης. Ούτε βέβαια αφορά  όλα τα συμπαθή τετράποδα, που αποτελούν τον κύριο στόχο των απανταχού κυνηγών, που δηλώνουν υποστηρικτές και προστάτες της πανίδας και χλωρίδας του τόπου μας.

Οι δικοί μου λαγοί είναι εντελώς διαφορετικοί και ανήκουν  στην απέναντι πλευρά, την αποκαλούμενη αριστερή ή προοδευτική. Αυτή καθημερινά συνθηματολογεί και ξεσηκώνει τους στρατευμένους της για μια αλλιώτικη  Ελλάδα με  λαϊκές ελευθερίες και κοινοκτημοσύνη, όπως αυτά ‘’επικρατούσαν στην Ανατολική Ευρώπη και συνεχίζουν και σήμερα στη Β. Κορέα του Κιμ Γιονγκ  Ουν’’ και σαν ταμπέλες πλέον σε ελάχιστες άλλες που λειτουργούν με καπιταλιστικά κριτήρια.

Είναι αυτοί που όταν έπεσε το τείχος του Βερολίνου, έγιναν λαγοί του καθεστώτος και ‘’άρπαξαν’’ τη δημόσια περιουσία, εξαγοράζοντας, νησάκια και μεγάλες ποδοσφαιρικές ομάδες της καπιταλιστικής Ευρώπης. Κάποιοι από αυτούς προτίμησαν  τη μόνιμη εξουσία, με παρεμφερές σύστημα  στηριζόμενοι όμως στην ΚGB, από την οποία και αναδείχτηκαν. Τελευταίο δείγμα ο κύριος Λουκασένκο για  τις πρόσφατες μεθοδεύσεις του οποίου δεν ακούστηκε ‘κιχ’’ από τους θιασώτες των λαϊκών ελευθεριών. Έχω αναφερθεί και παλαιότερα σε ανάλογες προσωπικές μου εμπειρίες του 1968, με αναγνώριση της σοβιετικής εισβολής στην Τσεχοσλοβακία.

Θα κλείσω το άρθρο μου, με τη βασική αιτία  επιλογής του παρόντος τίτλου , που αποτέλεσε ανέκδοτο που πρωτάκουσα το 1960, στην πρώτη μου υπηρεσιακή μετάθεση στο Βελιγράδι, από ένα γείτονά μου. Ήταν  φοιτητής του Πολυτεχνείου της Βουδαπέστης ,  που δραπέτευσε από τη χώρα του, μετά τον αποτυχημένο ξεσηκωμό  του 1956. Βασικό αίτημα, του ξεσηκωμού, που υιοθετούσε και η εργατική κυβέρνηση του Ίμρε Νάγκυ, αποτελούσε η εφαρμογή αληθινού σοσιαλισμού και η ελευθερία έκφρασης και δράσης.

Ο γείτονάς μου λοιπόν,  προσωποποιώντας το ανέκδοτο του λαγού,  μου το διηγήθηκε ως εξής: Το κομμουνιστικό καθεστώς, που ήταν αντίθετο στις διαδηλώσεις, κατέπνιξε στο αίμα την κίνηση των ‘’επαναστατών’’, με την εισβολή εκατοντάδων σοβιετικών  αρμάτων μάχης. Επιβίωσαν  όσοι διαδηλωτές πρόλαβαν και κατέφυγαν στη  Γιουγκοσλαβία.

‘’Περνώντας τα σύνορα, είδαμε να τρέχει μαζί μας και ένας λαγός και τον ρωτήσαμε  γιατί το κάνει. Εκείνος μας απάντησε ότι προσπαθεί να αποφύγει τη σύλληψη, διότι στη χώρα εκτελούν  τους αντιφρονούντες.  Ως εδώ έχεις δίκαιο αλλά εσύ είσαι λαγός. Εκείνος με τη σοφία του μικρού ζώου που αποτελεί μόνιμο θύμα απάντησε: Εγώ  ξέρω τι είμαι, άντε όμως να πείσεις το Κόμμα ότι δεν είμαι διαδηλωτής ‘’!!! Αντώνης