ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ

 

         [Αλήθειες από  έναν εμπειρικό]

          ΑΦΟΡΑ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ

 

 

Στα 87 μου χρόνια, έχω βιώσει πανδημίες και αιματηρούς πολέμους – με επικράτηση της  ασυδοσίας και χωρίς ειδική Νομοθεσία προστασίας των γυναικών – αλλά δεν συνάντησα  φαινόμενα  δολοφονίας των  από τους συζύγους τους. Υπήρχε τότε διάσπαρτη  μια βιαιότητα, ακόμα και στα παιχνίδια των παιδιών, δεν θυμάμαι όμως  καμιά δολοφονία, παρά το γεγονός ότι οι γάμοι της εποχής είχαν διάφορα κίνητρα και σπάνια τον έρωτα.

Οι ‘’καλοί άνθρωποι’’ δεν γίνονται με Νόμους προστασίας ανάμεσα στα  φύλα, που μπορούν να εκληφθούν σαν  διάκριση και ρατσισμός, παρά να  συμβάλουν στη δικαιούμενη ίση τους  μεταχείριση . Η αγάπη δεν επιβάλλεται αλλά αποτελεί βασικό στοιχείο αμοιβαιότητας μεταξύ των ανθρώπων, ασχέτως φύλου.  Το θέμα αρχίζει από την οικογένεια και την παιδεία. Οι μητέρες είναι αυτές που ‘’διαμορφώνουν’’ τους χαρακτήρες  στους κανακάρηδές τους . Είναι γνωστά και  τα αντίθετα περιστατικά [ η Φούλα και η Κάστρω που δολοφόνησαν τον καημένο Αθανασόπουλο] και αμέτρητα άλλα γνωστά και άγνωστα περιστατικά.  Οι Νόμοι πρέπει να γίνουν  αυστηρότεροι και σε αφαίρεση ζωής – ασχέτως  φύλου – πραγματικά ισόβια  χωρίς  γεωργικές ενασχολήσεις  και προκλητικές άδειες των  καταδικασμένων δολοφόνων.

Από την άλλη, με την προβολή των λεπτομερειών όλων αυτών των ειδεχθών εγκλημάτων, ξεσηκώνονται και οι μιμητές που θέλουν να προβληθούν, έστω και  με ένα έγκλημα, αφού δεν είναι ικανοί για  κάτι  θετικό. Η περιγραφή και η πλήρης ανάλυση  των λεπτομερειών  από τα μέσα ενημέρωσης – όλα τα μέσα – μάλλον  υποκινεί παρά στιγματίζει τους δολοφόνους [θυμηθείτε πόσοι βιαστές και δολοφόνοι γυναικών κατακλύζονται από μηνύματα νεαρών θαυμαστριών!!!] Η επίμονη και αναλυτική περιγραφή της επίθεσης με βιτριόλι από γυναίκα  σε γυναίκα  βρήκε επίσης  άμεσα τους  μιμητές της  και  μην ψάχνετε δικαιολογίες.

Η προβολή της βίας προκαλεί μιμητές, όπως γίνεται σε κάθε  ακρότητα ή  ‘’παρανομία’’ και ας μην ψάχνουμε αφορμές στην πανδημία  ή άλλες δικαιολογίες. Τα διάφορα κανάλια, προκειμένου να φανούν ότι κατέχουν την αλήθεια  των γεγονότων, δεν παραλείπουν ούτε τον ‘’τρόπο που πλύθηκε το μαχαίρι του φόνου’’. Σκέφθηκε κανένας από αυτούς που δεν παύουν να προσθέτουν λεπτομέρειες, πώς θα νοιώσουν τα παιδιά των θυμάτων όταν μεγαλώνοντας διαβάσουν τα όσα έχουν γραφεί ‘’σε βάρος τους’’;;; Το κακό είναι ότι δεν αποφεύγουν τις λεπτομέρειες ούτε οι ειδικοί που καλούνται να εκφέρουν την επιστημονική τους γνώμη!!! Έλεος.

Δεν θα πω για την ώρα λεπτομέρειες, αλλά θα επανέλθω αν χρειασθεί, για τα καθημερινά πρότυπα που προσφέρουν τα τηλεοπτικά προγράμματα, προβάλλοντας κάθε οικογενειακή ανωμαλία, που προφανώς συγκινεί περισσότερο από το σωστό και την κανονικότητα. Υπάρχει διαφορά μεταξύ των γραπτών κειμένων των βιβλίων και της δραματοποίησής τους, διότι το πρώτο το επιλέγουμε, ενώ το δεύτερο μπαίνει σε κάθε σπίτι και το βλέπουν παιδιά και άτομα με ταραγμένα  μυαλά!!! Ας το προσέξουν λίγο οι ‘’καταξιωμένοι’’ κατά τα άλλα σκηνοθέτες μας, διότι ζούμε σε μια τόσο αμοραλιστική εποχή και πρέπει όλοι να προσέχουμε. Υπάρχουν και καλύτερα πράγματα να προβάλουν, με δεδομένο ότι δεν είναι όλες οι οικογένειες διαλυμένες ούτε όλοι οι Έλληνες ‘’ εντιμότατοι  κερατάδες’’, όσο και αν οι ακρότητες αποτελούν κίνητρο περιέργειας ,  μίμησης και θεαματικότητας!!!.  Αντώνης