Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΏΛΕΙΑ

 

 

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΘΝΙΚΉ ΑΠΩΛΕΙΑ

 

 

Σε μια διακοπή της σύνταξης του χθεσινού μου δημοσιεύματος, με τίτλο πολιτική και πολιτικοί,  άνοιξα την τηλεόραση και δεν πίστευα στα αφτιά μου στο  άκουσμα της απώλειας του Έλληνα που κλαίει η Οικουμένη και αποτελούσε τη μοναδική ελπίδα συμφιλίωσης και υπέρβασης των πολιτικών γραμμών στη χώρα μας. Από σεβασμό στον ΕΘΝΙΚΌ  μας Μίκη,  διέκοψα αμέσως το κείμενο και θα επισυνάψω όσα είχα ήδη γράψει, στο  τέλος του παρόντος.

Αν και γνώριζα πολλά, αφοσιώθηκα στα αφιερώματα που του έγιναν, που καταδεικνύουν  το μεγαλείο και τη μοναδικότητά του. Θα προσθέσω μόνο προσωπικές εντυπώσεις από τις συναυλίες του στην Ευρώπη, στις οποίες δεν παρέλειψε να δείξει το ελεύθερο πνεύμα του, κατακρίνοντας και τα λάθη ‘’οικείων πολιτικών χώρων’’, ακόμα και σημαντικών φίλων του, προτάσσοντας την Ελλάδα, γιατί ο ίδιος δεν ήταν μόνο ένα παγκόσμιο μουσικό φαινόμενο αλλά και μοναδικός ΕΛΛΗΝΑΣ, όσο και αν προσπαθούν να τον ιδιοποιηθούν  ακόμα και κάποιες μετριότητες.

Η τύχη μου χάρισε την ευτυχία να γίνω ομοτράπεζός του, μετά τη συναυλία του, κατά την ευρωπαϊκή του περιοδεία την εποχή της χούντας, όταν ‘’τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά’’. Εκεί, εις επήκοο όλων των γνωστών  συνεργατών του και των οργανωτών της εκδήλωσης, αναφέρθηκε εκτενώς στη δική του άποψη για την αριστερά γενικώς  πως αντιμετωπίστηκε ο ίδιος από τον χώρο του στην Ελλάδα, αναφέροντας και ονόματα.  Αν χρειαστεί μπορώ να αναφερθώ και σε λεπτομέρειες. Αυτό άλλωστε προέκυψε και από τις εκτενείς αναφορές σε συνεντεύξεις και κατά καιρούς δηλώσεις του , που ευτυχώς είδε και άκουσε όλος ο κόσμος.

Το ΚΚΕ έδωσε στη δημοσιότητα μια  επιστολή του, μένοντας κυρίως στην επιθυμία του θανόντος ‘’να αφήσει αυτόν τον Κόσμο σαν  κομμουνιστής’’. Απέφυγε όμως να διευκρινίσει αν το Κόμμα πιστεύει στο είδος αυτό του αδέσμευτου και ελεύθερου κομουνισμού, που επιδίωκε πάντα τη συμφιλίωση και αλληλεγγύη των Ελλήνων . Δεν αποκάλεσε ποτέ τους Αμερικάνους ‘’δολοφόνους των λαών’’ και  δεν καταφέρθηκε κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν υπήρξε πολέμιος της θρησκείας και των θρησκευτικών εκδηλώσεων αφού η σορός του εκτίθεται στον Ναό της Μητρόπολης και θα ενταφιαστεί με θρησκευτική τελετή. Έγραψε και μελοποίησε ύμνους και ορατόρια και δεν είχε ποτέ συμπλέγματα κατά της θρησκείας ούτε διακήρυξε ποτέ ότι  ‘’Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη’’. Αν το ΚΚΕ πιστεύει τα ίδια δεν έχω πρόβλημα να γίνω μέλος του!!!

Όσον αφορά τις ‘’άλλες αριστερές δυνάμεις’’ που προσπαθούν   να  τον ιδιοποιηθούν, θα πρέπει να ξαναδιαβάσουν και να ‘’αποδεχθούν’’ τις θέσεις του, διότι σε αντίθετη περίπτωση θα δείξουν για μια ακόμα φορά την υποκρισία τους. Δεν πρέπει ποτέ να φύγει από το μυαλό τους η εικόνα, με τον αείμνηστο να υποβαστάζεται  το 2018 στην πλατεία Συντάγματος και να ενώνει τη φωνή του με τον λαό, κατά της συμφωνίας των Πρεσπών που είχε γίνει κατ’ εντολήν της κυρίας Μέρκελ και του ΝΑΤΟ.

Ο ίδιος, αν και κομμουνιστής, δεν αρνήθηκε να γίνει Υπουργός του Καραμανλή, να συνεργαστεί με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη  να διατυπώσει  το ‘’Καραμανλής ή τανκς’’ και να στολίσει με κάποια ‘’κοσμητικά επίθετα’’ την  υποκριτική αριστερά. Γιαυτό υπήρξε μοναδικός και ανεπανάληπτος Έλληνας και θα μας λείψει , σε μια εποχή που ακούγονται μόνο κατάρες και συκοφαντίες εναντίον εκείνων που έχει εκλέξει ο λαός. Αντώνης

Ακολουθεί το χθεσινό μου κείμενο όπως έμεινε μετά την είδηση της εθνικής μας συμφοράς:

 

      ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

 

 

Πριν αρχίσω τη διατύπωση των απόψεών μου για το θέμα, θα ήθελα να επαναλάβω σε όσους μου κάνουν την τιμή, εκόντες – άκοντες, να αποδέχονται τα μηνύματά μου, ότι γράφω κυρίως για να γεμίζω τις ατέλειωτες ώρες μοναξιάς και μονοτονίας. Τα θέματα που καταπιάνομαι αποτελούν πάντα προσωπικές εμπειρίες, γνώσεις  και   βιώματα, που προφανώς απηχούν τις , κατά το δυνατόν, αντικειμενικές μου απόψεις. Ασχέτως θέματος, προσπαθώ να σέβομαι  τους κανόνες της λογοτεχνίας και της γλώσσας μας, με την  χρήση ενίοτε και λόγιων εκφράσεων που την καθιστούν ‘’ξεχωριστή’’. Μετά την απόρριψη στην πράξη  των ιδεολογιών και την υποκατάστασή τους από ‘’ελεγχόμενα’’ ιδεολογήματα και ιδεοληψίες, μοναδικά μου κριτήρια παραμένουν η κανονική ελευθερία και ό,τι έχει απομείνει από τη δημοκρατία των προγόνων μας.

Κατά την Βικιπαίδεια: Με το γενικό όρο πολιτική (politics) εννοείται το σύνολο των μέτρων που λαμβάνονται και των μεθόδων και διαδικασιών που ακολουθούνται, μέσω των οποίων, ομάδες ανθρώπων οργανώνονται και λειτουργούν, προκειμένου να πετύχουν με τον αποτελεσματικότερο τρόπο και με το μικρότερο δυνατό κόστος τους σκοπούς που επιδιώκουν σε διάφορους τομείς δραστηριοτήτων. Ο όρος εφαρμόζεται τόσο σε κοινωνικές ομάδες ανθρώπων (κόμματα, οργανώσεις, συνδικάτα, συνελεύσεις κατοίκων κλπ), όσο και σε κυβερνήσεις κρατών για τον τρόπο διακυβέρνησης και χειρισμού των διαφόρων υποθέσεων. Η πολιτική είναι συνυφασμένη με την εξουσία και τη δύναμη που πηγάζει από αυτή.

Στις μέρες μας, οι περισσότεροι κομματικοί μηχανισμοί και τα  εξ αυτών κηδεμονευόμενα συνδικάτα, αποβλέπουν κυρίως στην εξουσία, που θα τους επιτρέψει την ‘’μακροημέρευση’’ και  την  παγίωση καθεστώτων μόνιμης νομής και διαχείρισης της.

Στην πολιτική υπάρχουν επαγγελματίες που ισχυρίζονται ότι ασχολούνται με αυτήν για το κοινό καλό, το συμφέρον της χώρας και τόσα άλλα βαρύγδουπα, αλλά κατά βάθος ελάχιστοι έχουν ενδεχομένως την φιλοδοξία αλλά και την ικανότητα της προσφοράς στη χώρα. Την έχουν καταστήσει ένα ‘’επικερδές’’ επάγγελμα και μέσω αυτής προωθούν  κομματικά και γενικότερα συμφέροντα, πετώντας ενίοτε και στους δικούς τους ένα κόκκαλο, για να  τους υμνολογούν. Κάποιοι έχουν κάνει αυτοσκοπό τους τη συκοφάντηση επωνύμως των αντιπάλων τους  που κέρδισαν τις εκλογές , πριν προλάβουν να εγκαθιδρύσουν το δικό τους καθεστώς.

Ο Ότο φον Μπίσμαρκ, Πρώσος πολιτικός, από τις σημαντικότερες πολιτικές φυσιογνωμίες του 19ου αιώνα, ο δημιουργός και πρώτος καγκελάριος της Γερμανικής Αυτοκρατορίας (Β’ Ράιχ), αποκαλούσε την πολιτική  ‘’τέχνη του εφικτού’’. Δεν ξέρω πόσο  επιτυχής ήταν  ο χαρακτηρισμός αυτός για την εποχή του, αλλά στη σημερινή επικαιρότητα, που θα αποτελούσε ευχής έργο ή και έσχατη λύση,  δεν έχει ελπίδες εφαρμογής για πολλούς και διάφορους λόγους.

Η παγκοσμιοποίηση και η εξάρτηση των  πολιτικών αποφάσεων από αλληλεξαρτώμενες διεθνείς συγκυρίες και ισορροπίες δυνάμεων, αφήνει ελάχιστα περιθώρια επιβολής  καθαρά εθνικών πολιτικών. Επιτρέπει όμως τη δυνατότητα σωστής επιλογής και εκμετάλλευσης της συμμετοχής μας σε ισχυρούς οργανισμούς  - όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ –για την από κοινού χάραξη διεθνών πολιτικών που τελικά εξυπηρετούν τα εθνικά μας συμφέροντα, στα πλαίσια του Παγκόσμιου γίγνεσθαι.

Αφήνοντας κατά μέρος τα ιδεολογήματα των πολέμιων της Ευρωπαϊκής συμμετοχής και του ΝΑΤΟ, σκεφθείτε τι θα γινόταν σήμερα στη χώρα μας, αν βρισκόμαστε μόνοι και προφανώς ανίσχυροι δίπλα σε διεθνείς ταραξίες και έξω από το παγκόσμιο  παιχνίδι. Έχουν εισρεύσει στη χώρα μας αμέτρητα δισεκατομμύρια, παίρνουμε δάνεια με μηδενικό επιτόκιο και  συμμετέχουμε σε ευρωπαϊκά προγράμματα και  εξασφαλίζουμε απεριόριστα  εμβόλια, έστω και αν τα αμφισβητούν κάποιοι αρνητές , έχοντας και τη στήριξη  επώνυμων .στελεχών της προηγούμενης κυβέρνησης .