O TEMPORA O MORES

                             O Tempora  o  mores

         [ Ω ΚΑΙΡΟΙ Ω ΗΘΗ ]

 

 

Ο tempora ο mores είναι μια  φράση του μεγαλύτερου Λατίνου  ρήτορα και πεζογράφου  του 1^ου αιώνα π.Χ. Κικέρωνα, από το  βιβλίο  της δεύτερης ομιλίας του εναντίον του Ρωμαίου κυβερνήτη της Σικελίας, Gaius Verres, και από την πρώτη ομιλία του εναντίον του Κατιλίνα. Μεταφράζεται δε επί λέξει ως "Ω καιροί, ω ήθη".

Είναι η  πολλοστή φορά που χρησιμοποιώ την ιστορική αυτή φράση, αλλά  με την τρέχουσα,  σαρκαστική μεν αλλά ρεαλιστική της σημασία , για να τονίσω τον αμοραλισμό στον οποίο έχει  περιέλθει – εκόντας - άκοντας – η  κοινωνία μας [ τον βαρύ αυτόν χαρακτηρισμό θα προσπαθήσω να εξηγήσω στο τέλος του παρόντος άρθρου μου].

Βίωσα , όπως οι περισσότεροι της γενιάς μου, γεγονότα πραγματικής δυστυχίας, στη χώρα μας και αλλαχού, όπως  πολέμους 1940-44,τον  αδελφοκτόνο εμφύλιο  που ακολούθησε για την κατάληψη της εξουσίας, πείνα, κατοχή ,  αμέτρητες θανατηφόρες  επιδημίες και προσωπικά έκτακτα πολεμικά και πολιτικά γεγονότα [Άνοιξη Πράγας 1968 και όχι μόνο] και  όμως  αναπολώ  τις μηδαμινές στιγμές που οι συνθήκες άφηναν ένα παράθυρο ελπίδας. Η καλλιεργούμενη στις μέρες μας αδηφαγία σε όλους τους τομείς της κοινωνικής μας ζωής  με προβληματίζει σφόδρα. Συνεχώς διεκδικούμε περισσότερη ελευθερία, ενώ έχουμε ξεπεράσει την  ασυδοσία και  υλικά αγαθά,  μεμψιμοιρώντας συνεχώς, ώστε να χάνουμε τις ουκ ολίγες ευχάριστες στιγμές της ζωής μας. Συνεχώς διεκδικούμε – και καλά κάνουμε – χωρίς όμως  ανάλογη δική μας προσπάθεια να συμβάλουμε στην κανονική κατάκτησή τους . Τα περιμένουμε όλα από τους άλλους και την πολιτεία, της οποίας τις προτάσεις  - ακόμα και αυτές που προσδιορίζουν οι ειδικοί και αφορούν το σύνολο της κοινωνίας – αρνούμαστε να  τις εφαρμόσουμε. Γίναμε όλοι μας ειδικοί πνευμονολόγοι και αποδεχόμαστε τρελές απόψεις ψυχασθενών , πληρώνοντας αδρά για  έναν πλαστό εμβολιασμό, ακόμα και με τη ζωή των αρνητών, συμπεριλαμβανομένων δυστυχώς και νοσηλευτών που έχασαν και  τη ζωή τους.

 Η μόνιμη διεκδίκηση  για τη  διεκδίκηση είναι ‘’δόλιο σύνθημα’’ και δεν μπορεί να αποτελεί αυτοσκοπό, αφού  αναστατώνει την κοινωνία, διασαλεύει την τάξη και αμφισβητεί τους πάντες και τα πάντα και κυρίως εκείνα που μας ανοίγουν δρόμους για μια καλύτερη φυσιολογική ζωή για το παρόν και το μέλλον. Αυτό έχει γίνει μοναδικό σύνθημα των καιροσκόπων που στηρίζουν την ύπαρξή τους στην κοινωνική δυστυχία, ώστε να δρέψουν τους καρπούς της  φυσικής προσωρινής δυσαρέσκειας.  Προβάλλοντας με κραυγές και ψευδείς ισχυρισμούς μια υπαρκτή ή ελεγχόμενη  στέρηση, κολακεύονται και οι πρόθυμοι  κλακαδόροι, που προτιμούν τα ευχάριστα συνθήματα  από τις παραινέσεις για τάξη, ασφάλεια ,  κανονικότητα και αλληλεγγύη.

Στη χώρα του Αριστοτέλη έχει χαθεί το μέτρο και προτείνονται ιδέες που έχουν αποτύχει παγκοσμίως , και οδήγησαν  σε πολέμους, δυστυχία  και εμφύλιους  σπαραγμούς. Καλλιεργούν φρούδες ελπίδες στον λαό, προβάλλοντας  ξενόφερτα ολοκληρωτικά  συστήματα που  δοκιμάστηκαν επί μακρόν και κατέρρευσαν . Προσωπικά είχα την ατυχία να τα ‘’ζήσω’’, στα παιδικά μου χρόνια στη χώρα μου και την τύχη να τα  ‘’ξαναζήσω’’ οικογενειακώς, χωρίς  το σύνολο των συνεπειών λόγω ενασχόλησης,  στις χώρες του ‘’υπαρκτού σοσιαλισμού’’. Όταν ο Αντρέας Παπανδρέου έδωσε αυτόν τον χαρακτηρισμό, προφανώς ήθελε απλά  να ‘’περιορίσει’’  την κρατούσα διεθνή  άποψη ότι ο προβαλλόμενος σοσιαλισμός  είναι ανύπαρκτος ενώ  περιορίζεται σε ετικέτες. Ο  ίδιος άλλωστε καλλιέργησε και το ‘’λογοπαίγνιο’’  [ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ κλπ], το οποίο, στη συνέχεια,  υπηρέτησε με απόλυτη συνέπεια !!!

Οι σύγχρονοι αντιρρησίες [ από τους πατριδοκάπηλους εθνικιστές μέχρι τους ακρότατους ενταγμένους και ανένταχτους δήθεν αριστερούς, προοδευτικούς, ριζοσπάστες και επαναστάτες του γλυκού νερού, δεν έχουν ζήσει και αγνοούν στην πράξη τις καταστάσεις που λένε ότι υπερασπίζονται  και μάλλον ψάχνουν πειραματόζωα εφαρμογής των φαντασιώσεών τους.  Πέραν αυτών έχουμε και τους αμφισβητίες  – χωρίς καμιά επιστημονική τεκμηρίωση -    πανδημίας, εμβολίων κλπ, που δεν απέχουν πολύ από τους προαναφερθέντες στον τρόπο αντιμετώπισης και στην προσπάθεια επιβολής των ‘’ανόητων’’ απόψεών τους. Το δυστύχημα είναι ότι ορισμένοι προσποιούνται την αμφισβήτηση για να μη θεωρηθούν ότι αποδέχονται  τις αποφάσεις της πολιτείας. Αυτό δεν είναι αντιπολίτευση αλλά αντεθνική προπαγάνδα. Είναι αυτό για  το οποίο οι παλιοί κομμουνιστές αποκαλούσαν οπορτουνιστές τους συντρόφους τους με διαφορετική άποψη .

Επανέρχομαι στον τίτλο του παρόντος και ψάχνω να βρω έστω και τα ελάχιστα ‘’ψήγματα’’  ήθους και ειλικρίνειας, μέσα στα ανείπωτα ψεύδη, που διακρίνουν  κάθε τους  λέξη .  Αυτή είναι και η ειδοποιός διαφορά με τους άλλους πολιτισμένους λαούς, οι οποίοι επίσης αμφισβητούν και αγωνίζονται  για τη βελτίωση της ζωής τους με ευπρέπεια, σεβόμενοι την αλήθεια και την αναγκαιότητα της εποχής. Κάποιοι δικοί μας επιλέγουν  συνθήματα που βλάπτουν τα συμφέροντα της   χώρας  μας και τον  λαό της, από  ιδεοληψία, αρνούμενοι την αρχαία κληρονομιά μας – τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-  που έχει υιοθετηθεί από το σύνολο  των ελεύθερων πολιτισμένων κοινωνιών.  Στην  Ελλάδα, στο λίκνο της δημοκρατίας, προτείνονται  ιδέες στα όρια του ολοκληρωτισμού, από νοσταλγούς συστημάτων που οδήγησαν σε παγκόσμιες συμφορές και  εξακολουθούν να διχάζουν τους λαούς. Ζούμε στην ομορφότερη χώρα, που αποτελεί  όνειρο και παγκόσμια προσδοκία επίσκεψης, την οποία  περιγράφουν με τα μελανότερα χρώματα από ιδιοτέλεια και καιροσκοπισμό, φθάνοντας στο σημείο να δηλώνουν ότι δεν θα εφαρμόσουν Νόμους που δεν επιθυμούν, ακόμα και αν έχουν  ψηφιστεί από τη Βουλή!!! Αυτή την ελευθερία πρεσβεύουν οι σύγχρονοι οπαδοί της!!!

Ας έλθουμε τώρα, στον βαρύ πράγματι χαρακτηρισμό της δεύτερης παραγράφου, τον αμοραλισμό, που είναι η άλλη όψη της ανηθικότητας, που δυστυχώς χαρακτηρίζει την εποχή μας και κάποιοι μάλιστα υπερηφανεύονται  για αυτή την επιλογή τους. Δεν θα προσπαθήσω να  δικαιολογηθώ αλλά θα αναφερθώ σε ενδεικτικές περιπτώσεις που βιώνουμε και αποτελούν προφανώς συνέπειές του.

Φθάσαμε στο σημείο να χαρακτηρίζουμε την άγρια δολοφονία των γυναικών γυναικοκτονία – λες και αυτές δεν είναι άνθρωποι –  και δεν ξέρω πως θα ονόμαζαν την προχθεσινή προσπάθεια εκτέλεσης του γιατρού στο Χαλάνδρι από τη σύζυγό του. Αυτά είναι δείγματα ρατσισμού και λυπάμαι που κάποιες γυναίκες, που πάντα σεβόμουν και υποστηρίζω τα ίσα δικαιώματά τους, πέφτουν θύματα σκοπιμοτήτων προσωπικής ή ιδεολογικής προβολής συμφερόντων που δεν εξυπηρετούν αλλά προσπαθούν να  εκμεταλλευθούν την  γυναίκα.

Ακούμε για ασελγείς πράξεις ,ακόμη και γονέων, κατά ανήλικων παιδιών τους, βιτριολίστριες και βιτριολιστές να επιχειρούν την επίλυση  προσωπικών τους φαντασιώσεων, ληστείες μετά φόνου με δικαιολογία την εξασφάλισης της ‘’δόσης’’ τους, ξεκαθάρισμα λογαριασμών με όπλα χωρίς καμιά  αναστολή, παιδικές ομάδες που ληστεύουν άλλα  παιδιά, μπούλιγκ στα σχολεία και αλλαχού και αμέτρητες άλλες παρανομίες. Πρόσφατα εμφανίστηκε Επόπτης Υγείας να αντιστρατεύεται την παγκόσμια επιστημονική άποψη για τον  κόβιντ, ο οποίος δηλώνει και αρνητής των εμβολιασμών, να προπαγανδίζει  τις νοσηρές ιδέες του και στους ασθενείς  νοσοκομείου, και παρόλα αυτά να  παραμένει στη θέση του. Είναι δυνατόν για καθένα από αυτούς να υπάρχει δίπλα του ένας, εισαγγελέας, η ένας αστυνομικός , ενώ κάνουν ‘’στραβά μάτια’’ τα συνδικαλιστικά τους όργανα που προφανώς γνωρίζουν τα έργα τους;;;

Τα πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης καταδικάζουν τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των υγειονομικών- συμπαραστεκόμενοι στους αγώνες τους-  ενώ δεν κάνουν το ίδιο για την άμεση επιστράτευση των ιδιωτικών κλινικών και των γιατρών τους, θέλοντας να επιβάλουν την κρατικοποίηση των πάντων, όπως στα  ολοκληρωτικά καθεστώτα. Από την άλλη τα συνδικαλιστικά όργανα των ιδιωτικών γιατρών και κλινικών θέτουν όρους ακαταδίωκτου’’ για να συνεργασθούν, ενώ σαφώς παραβιάζουν και τον όρκο τους με όλα αυτά τα τεχνάσματα.

Με τα ελάχιστα αυτά παραδείγματα καθίσταται σαφέστατο ότι δεν πρόκειται μόνο για αδυναμίες της πολιτείας αλλά κυρίως για το πλήρες και  σκόπιμο  ξεχαρβάλωμα των κανόνων ηθικής και οικογένειας, το έσχατο στήριγμα της κοινωνίας μας. Οι δήθεν προοδευτικοί πολιτικοί σχηματισμοί έβαλαν στόχο να διαλύσουν την οικογένεια και να προτεραιοποιήσουν την δήθεν ελευθερία και τον κομματικό συνδικαλισμό [ αρχίζοντας από τα μαθητικά  συμβούλια]και οι ακροδεξιοί εθνικιστές τα ιδιοποιήθηκαν όλα αυτά για να επιβάλουν τον δικό τους φανατισμό.

Αν δεν καταλάβουμε όλοι μας ότι εχθρός της χώρας μας δεν είναι μόνο η Τουρκία αλλά και η δική μας πολιτική ασυδοσία που την ευνοεί, δεν θα έχουμε καλή συνέχεια για το μέλλον. Οι πρόγονοί μας, ακόμα και οι πιο πρόσφατοι, έδειχναν εθνική αλληλεγγύη στις δύσκολες εποχές για τη χώρα – όπως αυτή που διανύουμε – και το ίδιο επιβάλλεται να κάνουμε και τώρα για να επιβιώσουμε. Ας προτάξουμε το συμφέρον της χώρας έναντι του προσωπικού και των κομματικών ‘’ιδεολογημάτων’’, που μονοπωλούν το ενδιαφέρον των  κομματικών μηχανισμών και από ό,τι βλέπουμε εγγίζει και κάποιες υποψηφιότητες για την ηγεσία μιας τέως μεγάλης παράταξης. Μεγάλες όμως γίνονται οι παρατάξεις με την υπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων και όχι με την άρνησή τους να συνεργασθούν με άλλα ελληνικά κόμματα, όταν αυτό απαιτεί το εθνικό συμφέρον. Αντώνης