ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΞΥΠΟΛΥΤΟ ΤΑΓΜΑ

 

       ΤΟ  ΔΙΚΟ  ΜΟΥ  ΞΥΠΟΛΥΤΟ  ΤΑΓΜΑ

                    Ήμουν  κι  εγώ  εκεί!!!

 

 

Τα γεγονότα της  Ουκρανίας μας φέρνουν στο νου τις έντονες παιδικές αναμνήσεις  από τον πόλεμο του 1940 και τα όσα ακολούθησαν [ πείνα του 1941, ο αδελφοκτόνος εμφύλιος και η βαρβαρότητα  που σημάδεψε τη γενιά μας].  Όπως τότε, έτσι ακριβώς και τώρα, ένας μεγαλομανής φασίστας – η μοναδική διαφορά είναι η ετικέτα του ηγέτη – αποφάσισε να επιβάλει το δικό του δίκαιο, καταπατώντας κάθε ανθρώπινο δικαίωμα των λαών.

Η βάρβαρη εισβολή στην Ουκρανία είναι η νέα μορφή ολοκληρωτισμού με κυρίαρχο στοιχείο τον αναθεωρητισμό. Το ακόμα χειρότερο όμως αυτής της νέας απειλής της παγκόσμιας ειρήνης, είναι ότι υπάρχουν παρατάξεις που με το πρόσχημα της μη ανάμιξης στα ‘’εσωτερικά’’ της νέας τάξης πραγμάτων, ή του ενδεχόμενου ρίσκου να στρέψουμε τη Ρωσία εναντίον μας, αφήνουν την Ουκρανία να λύσει μόνη τα αρρωστημένα παιχνίδια του νεοτσαρισμού . Αλίμονο αν είχαμε και εμείς την ίδια αντιμετώπιση το 1821 και το 1940.

Η μεγάλη  γειτονική μας χώρα, αναθεωρώντας όσα μέχρι στιγμής έχει υπογράψει και αποτελούν μέρος του Διεθνούς Δικαίου, ενθαρρύνεται από τον νέο-τσαρικό αναθεωρητισμό της Ρωσίας,  δεν κρύβει  τις  δικές της βλέψεις επί των νησιών και των θαλασσών μας. Οι φίλοι και σύμμαχοι μας, με δηλώσεις και πρωτοβουλίες τους ‘’προσπαθούν’’ να πείσουν τους κήρυκες του νέο-οθωμανισμού ότι ‘’παρεκτρέπονται, παρανομούν και διαταράσσουν τη διεθνή ασφάλεια’’. Αυτό βέβαια δεν είναι αρκετό και ιδιαίτερα σε ηγέτες που  θεωρούν ‘’αιτία πολέμου’’ την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου και του δικαίου της θάλασσας. Η Γαλλία έχει προχωρήσει σε συγκεκριμένες δηλώσεις συμπαράστασης και επί του πεδίου, αφήνοντας ελπίδες ότι αυτό θα αποτελέσει ένα καλό παράδειγμα για τους υπόλοιπους να πουν, επί τέλους, ότι δεν θα επιτρέψουν στην Τουρκία να πραγματοποιήσει τις απειλές της. Πρόσφατα έγινε και ένα έντονο επεισόδιο σε διάσκεψη του ΝΑΤΟ στην Κωνσταντινούπολη, ανάμεσα στο Υπουργό Άμυνας της Τουρκίας και Έλληνες Ευρωβουλευτές της Ν.Δ. του Σύριζα και του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι για πρώτη φορά αντέδρασαν ομόφωνα και τον έβαλαν στη θέση του.

Η χώρα μας ,όμως, φρονίμως ποιούσα, έχει λάβει μέτρα σύγχρονων εξοπλισμών – παρά τις αστόχαστες αντιρρήσεις της αντιπολίτευσης-  σαν έσχατο   ενδεχόμενο προστασίας των ‘’πατρίων  εδαφών’’. Εδώ όμως γίνεται και η πικρή διαπίστωση ότι η  Νόμιμη Ελληνική Κυβέρνηση , δεν έχει  την αποδοχή όλων των  ελληνικών κομμάτων. Πώς να απαιτήσεις από τους ξένους περισσότερα, αφού δεν έχεις  την  αποδοχή των δικών σου!!! Αυτό ποιος θα το σκεφθεί και μάλιστα κατόπιν εορτής, όταν κάποιοι αιθεροβάμονες – χρησιμοποιώ την επιεικέστερη έκφραση – ‘’ξεπουλάνε τα πάντα για μια χούφτα ψηφουλάκια’’, ενώ και οι  μυστικές τους δημοσκοπήσεις δείχνουν  ότι ο λαός δεν τους ακολουθεί. Θα μείνω  και πάλι στο   κόμμα που θεωρείται ότι ανήκει στο δημοκρατικό τόξο και θα τους θυμίσω ότι η καταστροφή από τον θρίαμβο απέχουν ελάχιστα και με την προϋπόθεση ότι θα κινηθείς έγκαιρα, όπως το έκανε και ο  εκπρόσωπός του στην Πόλη!!!

Σε προπέρσινη εκδήλωση του Δήμου Λοκρών, είχα γράψει κάποια κείμενα με προσωπικά μου βιώματα  από την δεκαετία του 1940 και παρουσιάστηκαν μαγνητοσκοπημένες  σχετικές ερωτήσεις που μου υπέβαλαν  μαθήτριες  του Λυκείου της         πόλης μας,  για τον  εορτασμό για την 28^η Οκτωβρίου. Εκεί εμφανίστηκαν  και κάποιες φωτογραφίες της εποχής , στις οποίες ενδεχομένως να είμαι και εγώ. Αυτό είναι ένα ερώτημα που δεν μπορεί να έχει σίγουρη απάντηση.

Φαίνεται μια τάξη του σχολίου [ μπορεί να είναι η δική μου] αλλά πως να αναγνωρίσει κανείς τον εαυτό του χωρίς να έχει συγκριτικά στοιχεία, αφού δεν έχω άλλες φωτογραφίες μου της εποχής, ούτε υπήρχε  καθρέφτης  στο σπίτι μου.  Με απόλυτη βεβαιότητα μπορώ να πω ότι αν δεν είμαι ο ίδιος, κάπως έτσι πρέπει να ήμουν και εγώ. Ξυπόλυτος – όπως όλοι μας – και ρακένδυτος.

Το Ξυπόλητο τάγμα είναι η αληθινή ιστορία 160 παιδιών, που η δράση τους πήρε διαστάσεις μύθου όταν διώχτηκαν από τα ορφανοτροφεία της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί κατακτητές στα χρόνια της κατοχής του B’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τα παιδιά μεταβάλλονται σ’ ένα είδος καλόκαρδης ηρωικής συμμορίας, που κλέβει από τους Γερμανούς και τους μαυραγορίτες για να συντηρεί τα μέλη της κι όσους μπορεί από τον κόσμο γύρω της. Επίσης, πέρα από την αρωγή που παρείχαν στο κόσμο, κατάφερναν με την εξυπνάδα και το κουράγιο τους να βοηθούν την Αντίσταση, βρίσκοντας τρόπους να φυγαδεύουν στη Μέση Ανατολή Έλληνες, Αμερικάνους και Εγγλέζους αξιωματικούς, με σκοπό να ενωθούν με τους εκεί συμμαχικούς στρατούς. Το θέμα έγινε και κινηματογραφική ταινία, αλλά για τα παιδιά που έζησαν τα γεγονότα, ο  τίτλος προέκυψε  από την ανημποριά που ‘’μας υποχρέωνε να κυκλοφορούμε ξυπόλυτοι χειμώνα – καλοκαίρι και την ανάγκη   να ‘’κλέψουμε’’ από κατακτητές και συνεργάτες τους για να επιζήσουμε.

  Θα αποτελούσε μέγιστη υποκρισία η επίκληση του Νόμου και της τάξης, σε  παιδιά  πεινασμένα , που αγνοούσαν τέτοιες δεσμεύσεις, όταν επιχειρούσαν  τον σφετερισμό μιας ‘’kommissbrot’’ γερμανικής κουραμάνας, που συχνά έκαναν τα ‘’στραβά μάτια’’ και οι υπεύθυνοι μεταφοράς Γερμανοί  στρατιώτες. Η λιποσαρκία και ξυπολησιά  μας έκανε σχεδόν ‘’αόρατους’’ και μόνο με όπλα μπορούσαν να μας αντιμετωπίσουν και αυτό ομολογώ  ότι το απέφευγαν ακόμα και οι Γερμανοί. Δεν ‘’παίρνω όρκο’’  ότι κάνουν το ίδιο και οι Ρώσοι εισβολείς στην γειτονική και φίλη τους  Ουκρανία.  Οι πράξεις μας αυτές δεν υπήρξαν ηρωικές αλλά ενστικτώδεις κινήσεις επιβίωσης.

Τώρα πια , σε πολύ προχωρημένη ηλικία,  βρίσκω και μια εμπειρική εξήγηση της μακροζωίας μας. Η γενιά μας έχει περάσει ‘’δια πυρός και σιδήρου’’ και όσοι άντεξαν όλες τις δοκιμασίες, πρέπει να αποτελούσαμε ανθεκτικές και δοκιμασμένες ‘’κατασκευές’’. Προσωπικά τουλάχιστον το αισθάνομαι και ελπίζω να φύγω όρθιος, οποτεδήποτε κι αν αυτό συμβεί. Αντώνης