ΣΧΗΜΑ ΠΡΩΘΥΣΤΕΡΟ - Αυτή είναι η ζωή μας

 

       ΣΧΗΜΑ   ΠΡΩΘΥΣΤΕΡΟ

                         Αυτή είναι η ζωή μας

 

 

Είναι  πια επιστημονικά αλλά και εμπειρικά διαπιστωμένα όλα αυτά που μαθαίναμε παλιά στο σχολείο για τα σχήματα λόγου, ότι έχουν πλήρη εφαρμογή όχι μόνο στον λόγο μας [ γραπτό και προφορικό ] αλλά  και στην  καθημερινότητά μας.  Θα επιχειρήσω λοιπόν  ένα μικρό  και ίσως λιγάκι αφελές αλλά αθώο και άδολο πείραμα , με το αναφερόμενο στον τίτλο σχήμα, αρχίζοντας όπως πάντα με την ερμηνεία των όρων και  - εκ του ασφαλούς - σε προσωπικό επίπεδο.

Το σχήμα είναι ένα σύνολο από στοιχεία διατεταγμένα με συγκεκριμένο και  καθορισμένο τρόπο . Το καθένα από αυτά είναι ένα στοιχείο που μέσα στον εκάστοτε γεωγραφικό και ανθρώπινο τόπο,  συνθέτει το αποκαλούμενο σχήμα της ζωής μας. Φαντάζομαι τη ζωή μου σαν μια αδιάρρηκτη ακολουθία στοιχείων , σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο σχήμα που ρέει σε διάφορους τόπους .Ο χρόνος που δημιουργεί αυτή την αλληλουχία, καθιστά το σχήμα της ζωής μας πρωθύστερο, δηλαδή καθορίζει τη σειρά, ποιο  θα είναι πρώτο , ποιο θα ακολουθεί, ίσως δε και ποιο θα είναι  το ύστατο, αυτό που θα κλείνει τον επί  γης κύκλο της ζωής.

 Η ταπεινότητά μου , που προφανώς και προδήλως βρίσκεται ήδη στο λυκόφως   της ζωής  , προσπαθεί να βάλει μια σειρά στα βιώματά της, αφού δεν της απομένει ανάλογη δυνατότητα να πράξει το ίδιο και για το άδηλο μέλλον!!!   Παράλληλα όμως , επιχειρώ ένα προσωπικό πείραμα που θα διαψεύσει ή θα επιβεβαιώσει παλιότερες σκέψεις και προτάσεις μου προς τους πρώτους [80-120] αποδέκτες των πονημάτων  μου , για τη διακοπή της αποστολής τους με  e-mail , αφού από τον Αύγουστο του 2016 δημοσιεύονται  όλα στην  προσωπική μου ιστοσελίδα [πλην των διαπροσωπικών μηνυμάτων].

 Στις  αρχικές μου σκέψεις  και  προσπάθειες  να δώσω τέλος στην άμεση ενημέρωση  της φιλικής αυτής ομάδας παραληπτών  με e-mail, οδηγήθηκα από τη σκέψη  ότι  ενδεχομένως παραβιάζω τη θέλησή τους , υποχρεώνοντάς τους ακόμα και από ευγένεια να ανέχονται την  είσοδό μου στους υπολογιστές τους, παρά την  απώλεια της αμεσότητας επαφής, που έχει κόστος  και σε μένα . Ομολογώ ότι συνάντησα αρκετές αντιδράσεις  από φίλους που επέμεναν στη συνέχιση της συνηθισμένης πλέον διαδικασίας.       Όμως, παρά τους αντίθετους  ισχυρισμούς πολλών ‘’αναγνωστών’’ και  τα  λίαν κολακευτικά σχόλια τους, προχώρησα τελικά στην απόφασή μου για διακοπή της απευθείας αποστολής των κειμένων μου και τον περιορισμό μόνο στην ιστοσελίδα μου. Τότε όμως διαπίστωσα ότι  ελάχιστοι και ενίοτε κανένας από τους ‘’φανατικούς’’ αναγνώστες μου δεν με διάβαζε πια, όπως προκύπτει από τα στατιστικά της στοιχεία .

  Για να βάλουμε λοιπόν  τα πράγματα στη θέση τους και χωρίς κανένα παράπονο για κανένα , αφού οι ίδιοι γνωρίζουν ποιοι απλώς τα αποδέχονταν και πόσοι τα περίμεναν,  δικαιώνεται  τελικά η απόφασή μου για τη διακοπή της  χωριστής  αποστολής. Όποιος θέλει να τα διαβάσει ξέρει που θα τα βρει  και ‘’ούτε γάτα ούτε ζημιά’’ που λέει και ο σοφός λαός μας. Τα λόγια θαυμασμού μπορεί τη συγκεκριμένη στιγμή να απηχούσαν   την αλήθεια, κάποτε όμως  συντρέχουν και ειδικοί λόγοι που δυσκολεύουν τα πράγματα ή έρχεται και ο κόρος που αποτελεί επίσης φυσιολογική  ανθρώπινη κατάσταση ή ανάγκη. Εγώ πάντως κρατώ όλα αυτά τα σχόλια – αρνητικά ευτυχώς δεν έχω – και ξαναδιαβάζοντας αισθάνομαι περήφανος που κατάφερα να τα κατακτήσω ή έστω να τα εκμαιεύσω.

Ερώτημά μου όμως  παραμένει εάν και κατά πόσον  έβλαψαν ή  ωφέλησαν τους αναγνώστες μου τα γραφόμενά μου. Τους διαβεβαιώνω ότι έκανα το καλύτερό μου και μάλιστα με τη μέγιστη ανθρωπίνως δυνατή ειλικρίνεια και αντικειμενικότητα .  Αυτός είναι και ο μόνος λόγος που σκέπτομαι, μετά το καλοκαίρι, να   στείλω σε όλους το παρόν με προσωπικό μου μήνυμα, για να είμαι βέβαιος ότι περιήλθαν σε γνώση τους τα ‘’συμπεράσματα του πειράματός μου’’.  Η ιστοσελίδα μου  πάντως έχει διεθνώς περισσότερους από 17.500 αναγνώστες και αυτό ισορροπεί κάπως τις εντυπώσεις μου και ‘’παρηγορεί’’ τον μοναδικό σκοπό του  εγχειρήματός μου. Δεν αναιρεί πάντως την γνωστή σε όλους αρχική μου σκέψη ότι κυρίως γράφω ΓΙΑ ΜΕΝΑ και για να σκοτώνω τις ατέλειωτες ώρες της ‘’επιλεγμένης’’ μοναχικότητάς μου. Αντώνης