ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ – ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ και ΖΩΗ Η γενιά μου
μεγάλωσε με διάφορους μύθους και αποφθέγματα, με αίσια κυρίως έκβαση, ίσως στην
προσπάθεια των δικών μας να βρουν και κάτι λιγότερο οδυνηρό από τα γεγονότα της
εποχής μας, για να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις των πολέμων και της πείνας και
αποφθέγματα σαν προειδοποιήσεις αποφυγής του κακού δρόμου. Αργότερα στο
σχολείου ακολούθησαν οι διδακτικοί μύθοι του Αισώπου και τα διδάγματα των
σημαντικών ηρώων της ιστορίας και της επιστήμης. Και εγώ προσωπικά, στα γραπτά
μου, συχνά επικαλούμαι την βοήθεια όλων αυτών των αποφθεγμάτων, για να ενισχύσω
τα παρατιθέμενα προσωπικά μου βιώματα. Τελικά δεν ξέρω πόσοι τα πιστεύουν,
αρκεί όμως ότι, έστω και μηχανικά, εγγράφονται στη μνήμη μας, υπό την έννοια
προειδοποίησης ή παραδειγματισμού. Ποτέ δεν έβλαψαν κανένα και ίσως δεν έπεισαν
απόλυτα για την εγκυρότητά τους. Κατά βάθος όμως επηρέασαν τον τρόπο σκέψης και
δράσης μας και πολύ συχνά τα επικαλούμαστε στους άλλους σαν επιχειρήματα για να
αντικρούσουμε τους ισχυρισμούς τους. Θυμάμαι πολλές ότι φορές στα πολύ παιδικά
μας χρόνια, όλοι μας επικαλεσθήκαμε μια παροιμία με άγνωστη προέλευση ‘’Τετάρτη
και Παρασκευή τα νύχια να μην κόψεις, την Κυριακή να μην λουστείς, αν θέλεις να
προκόψεις’’ για να ξεφύγουμε από τον έλεγχο καθαριότητας, ενώ είμαστε ξυπόλυτοι
μέσα στο καταχείμωνο. Οι δάσκαλοι τελικά μας χάριζαν την πρώτη παράβαση αλλά
αυτό εγγραφόταν αυτόματα στη μνήμη μας και μας έκανε προσεκτικότερους στη
συνέχεια. Ανάλογα παραδείγματα έχω αμέτρητα, τα οποία ίσως προσωπικά να μην
πιστεύω, αλλά και εγώ –εν τη ρύμη του λόγου – χρησιμοποιώ συχνά ανάλογες ρήσεις
για να διευκολύνω την επιχειρηματολογία μου. Σήμερα λοιπόν θα προσπαθήσω –
εύχομαι και με τη δική σας συμμετοχή στην έρευνα- να αναζητήσω, με τη μέθοδο
της αυτογραφικής αφήγησης, αν ισχύει και ανταποκρίνεται στην αλήθεια η παροιμία
‘’μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται’’. Έχω παρατηρήσει και είμαι
απόλυτα βέβαιος ότι ο αριθμός των απαντήσεων και σχολιασμών των κειμένων μου
έχει περιοριστεί άνω του 80% και ενίοτε στο 100%. Εάν δεχθώ ότι ισχύει η
παροιμία και ‘’είχα’’ φιλότιμο, θα έπρεπε να είχα διακόψει τη ‘’βλαβερή αυτή
συνέχεια’’ αποστολής των παντοειδών φληναφημάτων μου, για να αποφύγω
τουλάχιστον τις εξ ίσου ‘’βλαβερές’’ συνέπειες στους φίλους αποδέκτες τους. Από
την άλλη έχω κατά καιρούς και σε ανύποπτο χρόνο, τις προτροπές πολλών φίλων μου
‘’ συνέχισε να γράφεις, σε διαβάζουμε και αν μην σου το λέμε’’. Εγώ, εν τω
μεταξύ. αρκούμαι σε συχνές παρακλήσεις , όσοι δεν τις διαβάζουν να μου το λένε,
ώστε να παύσω να τους ενοχλώ. Με τη συνολική αυτή λογική μου, συνεχίζω την
αραιότερη μεν αλλά ενδεχόμενη ‘’ενόχλησή’’ μου, καλυπτόμενος πίσω από τα
προσχήματά μου. Αυτό όμως είναι το ένα μέρος του θέματος, γιατί σαν ανθρώπινη
ύπαρξη, αναζητώ και εγώ τη συναισθηματική μου κάλυψη πίσω από όλα αυτά τα
επιχειρήματα. Ε! λοιπόν για να σας απαλλάξω από τις ενδεχόμενες ‘’ τύψεις’’ για
ψυχικά μου τραύματα, σας ξεκαθαρίζω την πάγια και σαφή θέση μου ότι ‘’ΔΕΝ
ΕΞΑΡΤΩ ΤΑ ΑΙΣΘΉΜΑΤΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΧΉ, ΑΝΆΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΥΙΟΘΈΤΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΈΝΩΝ
ΜΟΥ. Το κάνω για να καλύψω προσωπικές μου μόνο ανάγκες, δηλαδή να σκοτώσω τις
ατέλειωτες ώρες μοναξιάς μου κι όχι για να προβάλω τις ‘’σπουδαίες
αμπελοφιλοσοφίες μου’’. Με λίγα λόγια και σταράτα, δηλώνω κατηγορηματικά ότι
μου αρκεί η προσωπική μου αγάπη για τους άλλους, χωρίς να την εξαρτώ από την
οποιαδήποτε ανταπόκριση, για την οποία σαφώς και δεν αδιαφορώ. Αντώνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου