ΚΟΥΛΟΥΒΑΧΑΤΑ

 

ΚΟΥΛΟΥΒΑΧΑΤΑ

ΚΟΥΛΟΥΒΑΧΑΤΑ Έχω επιχειρήσει επανειλημμένα να βρω εξηγήσεις για τα όσα ‘’θεόστραβα’’ συμβαίνουν, σχεδόν αποκλειστικά στη χώρα μας και ομολογώ ότι όχι μόνο δεν βρήκα εξηγήσεις αλλά ούτε την ελάχιστη ελπίδα, βελτίωσης της κατάστασης. Εκείνο όμως που με ενοχλεί περισσότερο είναι ότι οι υπεύθυνοι αναζητούν τη λύση με τον ίδιο λανθασμένο τρόπο που προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν τον τελευταίο εκλογικό τους καταποντισμό. Έτσι λοιπόν κατέληξαν στη φυγή, ίσως γιατί δεν θέλουν να αποδεχθούν τα λάθη τους. Δεν τους αφήνει η κομματίλα να μετακινήσουν τις παρωπίδες τους, ώστε να επιτρέψουν να περάσει λίγο φως και να δουν πού βρίσκονται. Στην Αρχή με την εκλογή του νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ σκέφθηκα ότι, το πέρασμα από τις Βρυξέλλες [ που έζησα για 12 χρόνια και γνωρίζω καλά] θα του άνοιγε τα μάτια, αλλά ο ίδιος έσπευσε αμέσως να αποδείξει ότι δεν κατάφερε να απαλλαγεί από τις παλιές του συνήθειες. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι ήξερε μεν το καλό αλλά δεν ήθελε να απογοητεύσει τους ‘’οπαδούς’’ της κομματίλας, με την οποία τόσα χρόνια έχουν ‘’εμποτίσει’’ τον λαό μας τα αριστερίστικα κόμματα. Ίσως και να θέλησε, δικαιωματικά, να μιμηθεί τον αείμνηστο Αντρέα αλλά , με μια μικρή παράφραση, θα πω ‘’ου παντός πλειν ες Κόρινθον’’!!! Ακολουθεί η παραίτηση του κ. Τσίπρα, ο οποίος γνωρίζοντας ότι χωρίς τον ίδιο δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ, προτίμησε την παραίτηση, ίσως και για να αποδείξει την πασιφανή πολιτική γύμνια κάποιων συντρόφων του, που προβάλλουν τον ριζοσπαστισμό τους, ότι ‘’μαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούνε’’. Ο ίδιος, μετά την ταπείνωση του 2015 με το δημοψήφισμα, είχε ξεμείνει από επιλογές και προτίμησε την παραίτηση από την υποταγή στις ακραίες θέσεις της αριστερής πτέρυγας του κόμματος. Αν έμενε θα τον οδηγούσαν στην επαναφορά στις νεανικές αντιλήψεις του, που η πικρή ευρωπαϊκή εμπειρία τον είχε οδηγήσει σε οριστική εγκατάλειψη τους. Ίσως εκεί απέβλεπε και η ‘’υπόδειξη’’ του συγκεκριμένου αντικαταστάτη του. Σκέφθηκα λοιπόν ότι τόσα χρόνια στις ΗΠΑ και η αξιόλογη προσωπικότητά του, δεν μπορεί παρά να τον βοηθήσουν σε μια νέα δοκιμασμένη πολιτική πρακτική, για το καλό της χώρας, που θα διευκολύνει και το δικό του έργο. Ο λαός έχει αρχίσει να βλέπει το συμφέρον του, που δεν έχει καμιά σχέση με τους επαναστάτες του γλυκού νερού που προσπαθούν να τον επαναφέρουν σε παλιές ιδεοληψίες, που πρόσφατα απορρίφθηκαν από τους λαούς στους οποίους είχαν επιβληθεί. Έτσι λοιπόν εξέλιπε και η έσχατη ελπίδα για μια ήρεμη επαναφορά στην εποχή μας με ‘’ εξημερωμένες’’ φωνές και εθνική συνεννόηση. Φαίνεται ότι η κομματική καμαρίλα ’’θολώνει’’ το μυαλό τους, ενώ ο λαός ευτυχώς για την χώρα, έχει αρχίσει να σκέπτεται και είναι καιρός να κάνουν το ίδιο και οι ηγέτες του. Τόσο καιρό στην Ευρώπη, είχα αρχίσει να ζηλεύω τους λαούς που τα καταφέρνουν καλύτερα από μας – που το παίζομε αλλά και είμαστε έξυπνοι – αποδίνοντας αυτή την ‘’κακοδαιμονία’’ σε τυχαίους παράγοντες, χωρίς να σκεφθώ ποτέ ότι μπορεί να φταίμε και εμείς. Όσο καιρό βρισκόμουν στο εξωτερικό, οι επισκέψεις μου στην Ελλάδα μου δημιουργούσαν κάποιες απορίες, αλλά πίστευα ότι σύντομα θα προσαρμοστούμε στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα που ευτυχώς μόνοι μας και ελεύθερα επιλέξαμε για το μέλλον της χώρας μας. Θυμάμαι δυο περιστατικά, στη γενέτειρά μου που βρέθηκα για τις εκλογές τη δεκαετία του 1980. Το ένα αμέσως μετά την ψηφοφορία , με συγγενικό μου πρόσωπο που προσφέρθηκε να πάμε για καφέ και με ρώτησε αν προτιμώ να πάμε σε πράσινο ή μπλε καφενείο. Αρκέστηκα να απαντήσω ότι έχω κόψει τον καφέ για να αποφύγω τη φαιδρότητα της κατάντιας μας. Το δεύτερο αφορούσε επίσης μια πρόσκληση στην πλατεία της πόλης από φίλο μου κτηματία και τον γιο του που γνώριζα για πρώτη φορά. Την περίοδο εκείνη υπηρετούσα στην Ελληνική Αντιπροσωπεία της ΕΟΚ στις Βρυξέλλες και θέλησαν να ακούσουν τη γνώμη μου , εάν θα μας ωφελήσει ή θα μας βλάψει η ένταξή μας. Απάντησα ότι ‘’ η συμμετοχή σε κάθε διεθνή οργανισμό έχει τα θετικά και τα αρνητικά της. Το αποτέλεσμα όμως ΕΞΑΡΤΆΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΌ ΜΑΣ. Ο πατέρας συμφώνησε απόλυτα μαζί μου ενώ ο γιος ‘’επιθετικά’’ μου έδειξε την αντίθεσή του και μου αντιπαρέθεσε τη συνθηματολογία του κομματικού του οργανισμού. Σημειώστε ότι ο νέος κατέλαβε υψηλά αξιώματα τοπικά και εθνικά και συχνά εκπροσωπούσε τη χώρα μας και στην ΕΟΚ Μετά την συνταξιοδότησή μου και την μόνιμη επανεγκατάσταση στη γενέτειρά μου, δεν έχουμε ξαναμιλήσει πολιτικά οι δυο μας και δεν ξέρω τι πιστεύει για την Ε.Ε. και αν διατηρεί την ίδια κομματική τοποθέτηση. Μετά την μακροσκελή αναφορά μου στο θέμα, βεβαιώθηκα ότι η επιλογή του τίτλου είναι η πιο ταιριαστή στην πραγματικότητα και αξίζει τον κόπο να σας παραθέσω και την προέλευση και την ερμηνεία της, την οποία και εγώ μαθαίνω μαζί σας: Είναι μία σύγχρονη νεοελληνική έκφραση που σημαίνει «άνω κάτω» και προήλθε από την αντίστοιχη αραβική «κούλου ουάχαντ» που σημαίνει «όλα μαζί ένα». Δηλαδή ‘’φασκελοκουκούλωστα’’!!! Συμπερασματικά θα έλεγα ότι μένω με την εντύπωση ότι και οι τρεις ήρωες του κειμένου μου βιώνουν την αφήγηση του Ιουλίου Καίσαρα ‘’veni, vidi. Vici’’ [ήλθα, είδα, νίκησα] , με την οποία ανήγγειλε στη Ρωμαϊκή Σύγκλητο την εύκολη νίκη το 47 π.Χ. Αντώνης