Ο ΠΟΙΚΙΛΟΧΡΩΜΟΣ
ΝΕΟΦΑΣΙΣΜΟΣ
Η Βουλή πεδίο άσκησης
αντικοινοβουλευτισμού
Κατά την Βικιπαίδεια, οι όροι «φασισμός» και «φασίστας» ,
μεταφορικά, στην καθημερινή γλώσσα σηματοδοτούν
την αυταρχικότητα και τον δεσποτισμό[2], την αυθαιρεσία, την εξουσιαστική, βίαιη
και αντιδημοκρατική συμπεριφορά[3] και συνεπώς δεν
μπορεί να περιορίζεται μόνο στην ακροδεξιά. Ξαναζούμε συνθήκες μεσοπολέμου με
‘’καμουφλαρισμσένους,’’ μελανοχίτωνες’’
και ναζιστές τύπου Γ΄ Ράιχ, ανάμεικτες με σταλινικούς και έναν αχταρμά ελκυστικών
τίτλων με κοσμητικές περιγραφές [ ριζοσπάστες, σοσιαλιστές, προοδευτικοί], κάτω
από τη γενική ταμπέλα ‘’αριστεροί’’. Συμπράττουν με τους νοσταλγούς του σταλινισμού και αρνητές του
αστικού κοινοβουλευτισμού κομμουνιστές.
Στο σύνολό τους αλλά με διαφορετικά κίνητρα διακατέχονται από το σύνδρομο την εξουσίας.
Αυτό συντελείται στα πλαίσια μιας αφύσικης
, ασύμβατης και συχνά υποβόσκουσας ανώμαλης τυχοδιωκτικής συνέργειας , προκειμένου
να σφετεριστούν την εξουσία που τους αρνήθηκε ο λαός και μετά θα αποφασίσουν τι θα την κάνουν. Είναι κατά βάθος
οπορτουνιστές που αναζητούν μια νέα ιδεοληψία, βάζοντας καιροσκοπικά κατά μέρος τα φθαρμένα και διεφθαρμένα
συστήματα του κακού παρελθόντος ,τα οποία απέρριψαν οι λαοί στους οποίους επιβλήθηκαν. Γίνεται προσπάθεια επαναφοράς των τετριμμένων ιδεών
του παρελθόντος από κατατεμαχισμένες κομματικές δυνάμεις που περιορίζονται να διώξουν την κυβέρνηση, ενώ οι βλέψεις τους ‘’εξικνούνται’’ μέχρι τη θέση της Αξιωματικής
αντιπολίτευσης .
Έχουν πλέον ενστερνισθεί το δόγμα
του ΚΚΕ και επιδιώκουν την ακυβερνησία,
που θα τους επιτρέπει ασυστόλως να συκοφαντούν την εξουσία, ώστε στην ‘’αναμπουμπούλα’’
να επωφεληθούν. Για την ώρα αυτή είναι η διαστροφή τους, μέχρι να ξεπεράσουν το
δημοσκοπικό πάνω-κάτω του 10%, ώστε να
μπορέσουν να συγκεντρώσουν και πάλι τα διασπασμένα ‘’απολειφάδια και ρετάλια’’
τους, Για την ώρα περιμένουν τον σωσία, διαπιστώνοντας ότι ο νεοφερμένος αρχηγός , δεν τους βγήκε όπως τον περίμεναν και τους διέσπασε. Μήπως όμως η όλη κίνηση αποτελούσε αντιπερισπασμό
για την επαναφορά του παλιού και
δοκιμασμένου ηγέτη, γιατί τελευταία ακούμε και πάλι πολλά δοξαστικά ωσαννά στο όνομά του.
Η μόνη ορατή διαφορά ανάμεσα στον
δεξιό φασισμό και τον αντίστοιχο
αριστερό είναι ο αυτοπροσδιορισμός ως
υπερεθνικιστικού και διεθνιστικού αντίστοιχα. Όλα τα λοιπά ‘’στολίδια’’
, είναι απλά παραπειστικά στοιχεία για να καμουφλάρουν τον κομουνιστικό
ολοκληρωτισμό, που πολύ πρόσφατα
απέρριψαν οι λαοί της Ανατολικής Ευρώπης. Εντυπωσιάζει πάντως η τεχνητή ‘’ομοφωνία’’,
προ του κοινού ‘’εχθρού’’ , που είναι η διακυβέρνηση της χώρας που την έχει
αλλάξει από το κακό της ‘’προοδευτικό’’ παρελθόν. Όσοι έχουν προσωπικές
εμπειρίες από πολιτισμένες ευρωπαϊκές
χώρες με καταλαβαίνουν!!!
Ο εμφανιζόμενος στη χώρα μας νεοφασισμός [δεξιάς , αριστερός ή ενδιάμεσος]
δεν είναι ιδεολογία , ούτε ιδεοληψία, αλλά ένα συγκεκαλυμμένο ολοκληρωτικό
καθεστώς ,που προβάλλει το φαινομενικό ενδιαφέρον του για τον ‘’εργαζόμενο’’
και την ‘’πατρίδα’’, όπως εκείνοι την εννοούν. Είναι η τελευταία προσπάθεια ώστε
να παραπλανήσει τους αφελείς και τους δυστυχισμένους, που δεν έχουν στον ήλιο
μοίρα, είτε αυτούς που μισούν τους
έχοντες και κατέχοντες. Τα καθεστώτα αυτά ‘’ευδοκιμούν’’ στην ανέχεια και την ανωμαλία. Το βίωσα
προσωπικά και μακροχρόνια , έζησα δε και την αντίδραση των παιδιών του παιδομαζώματος,
που είχαν οδηγηθεί στις κομμουνιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, τα οποία πρωτοστάτησαν
στον αγώνα κατά της Σοβιετικής εισβολής στην Τσεχοσλοβακία το 1968, την οποία
έσπευσε να αναγνωρίσει εκ των πρώτων το ΚΚΕ.
Ας σταματήσει πια αυτό το παραμύθι του καλού και κακού λύκου , γιατί – όπως λέει η παροιμία ‘’Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, ούτε τη
γνώμη άλλαξε ούτε την κεφαλή του.’’.
Στην αρχή , λόγω νεανικού ενθουσιασμού και
περιβάλλοντος, έτρεφα μια συμπάθεια προς την αριστερή παράταξή . Όταν όμως έζησα για πολλά
χρόνια σε χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού και διαπίστωσα το χάλι τους , άλλαξα. Στην
προσπάθειά μου να μην γίνω αντικομουνιστής, τους θεωρούσα απλά αιθεροβάμονες , που
προσπαθούν να σώσουν τα προσχήματα και τα συμφέροντά τους, αφού οι αφελείς και
τυχοδιώκτες δεν θα παύσουν να υπάρχουν .
Τελικά κατάλαβα πόσο επικίνδυνοι μπορούν να γίνουν, όπως και οι λοιποί μεταλλαγμένοι
αριστεροί, προοδευτικοί , ριζοσπάστες
και επαναστάτες του γλυκού νερού, που αποτελούν απλές απομιμήσεις τους, προσποιούμενοι απλά
ότι ‘’επιμένουν να μας σώσουν !!!’’. Το
ίδιο ισχύει και για τους πατριδοκάπηλους που γέμισαν την ελληνική επαρχία με
σταθμούς προβολής των ‘’ιδεών’’ τους και με τα ‘’μαντζούνια τους, δίνοντας και
οδηγίες χρήσης . Αλήθεια ο ιατρικός Σύλλογος
και το ΕΣΡ δεν βλέπουν τηλεόραση και
κυρίως επαρχιακούς σταθμούς;;; Σε ανάλογη μοίρα βρίσκονται και τα ‘’ρετάλια’’ των διαλυθέντων κομμάτων, που
μετέχουν στο εθνικό κοινοβούλιο, χωρίς να διαβουλεύονται. Έχουν υποκαταστήσει τις
καταστατικές διαδικασίες της Βουλής με ύβρεις και συκοφαντίες , εμπλέκοντας και
τους χαροκαμένους γονείς των θυμάτων των
Τεμπών σε ατέρμονες ενέργειες, προσβάλλοντας και την Ελληνική Δικαιοσύνη, η
οποία έχει άμεσα επιληφθεί του θέματος και θα βρει τους ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ενόχους.
Αλήθεια, η ανώτατη στρατιωτική ηγεσία παρακολουθεί
καθόλου τα όσα γλαφυρά συνέβησαν στη Θήβα;;; Είναι σε γνώση τους το γεγονός ότι
καθόρισαν να συμπέσει η ορκωμοσία του
μολυβένιου στρατιώτη με τα γενέθλιά του;;; Μετά του έδωσαν πενθήμερη άδεια για
να ξεκουραστεί και να επιστρέψει για την παραλαβή του απολυτηρίου του!!! Το
φαινόμενο αυτό αποτελεί επίσης ακραία ενέργεια και σύγχρονη παράσταση του θεάτρου
του παραλόγου !!! Δεν ακούστηκε ‘’κιχ’’ από το ΚΚΕ και τους
λοιπούς πατριδοκάπηλους πατριώτες.
Θα κάνω μια μικρή αναφορά στη συζήτηση στη Βουλή της
πρότασης δυσπιστίας ,όπου πέραν των λοιπών αναιτιολόγητων κατηγοριών άκουγα
συνεχώς μια γυναικεία φωνή να ωρύεται , διακόπτοντας τους πάντες, με τον
Πρόεδρο της Βουλής να την προτρέπει να φωνάζει πιο δυνατά γιατί δεν ακούγεται,
προτείνοντας να της δώσουν μια
ντουντούκα. Εκεί έκλεισα την τηλεόραση με τον φόβο μήπως και το πράξουν, διότι
έχω ακούσει τόσες ντουντούκες στον εμφύλιο, που παρά την όποια νεανική μου
συμπάθεια προς το καθεστώς, έχω πάθει
πλήρη κορεσμό και άρχισα να τη φοβάμαι. Αλήθεια με ποιο δικαίωμα έχουν
μετατρέψει τον ναό της δημοκρατίας σε λαχαναγορά, παρά τη συμπάθεια που τρέφω
για τη δεύτερη. Για όνομα του Θεού η όπου αλλού πιστεύετε, τι θα λέγατε αν είχε
υποβληθεί ανάλογη πρόταση δυσπιστίας για την καραμπινάτη εκατόμβη στο Μάτι, που
‘’σκαρώθηκε ’’ συνέντευξη της ηγεσίας της χώρας, όπου αποκρύψατε νεκρούς που
είχε ήδη δηλώσει η ‘’δική’’ σας Πυροσβεστική Υπηρεσία;;; Εκείνο που αποτελεί
βεβαιότητα είναι και πάλι ότι θα υπήρχε πλήρης ταύτιση του συνόλου της
αντιπολίτευσης. Επιτρέψτε μου να επισυνάψω και
ένα άρθρο, που αναφέρεται στην τεκμηριωμένη άποψη ενός ειδικού
επιστήμονα για τον φασισμό, που καθιστά πιο αξιόπιστες τις βιωματικές απόψεις του
υπογράφοντος γέροντα. Αντώνης
ΑΚΟΛΟΥΘΕΊ ΤΟ ΣΥΝΗΜΜΈΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:
Κείμενο Νίκος Σταματίνης
‘’Η στήλη ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΜΟΝΟ απευθύνεται σε
expert απ' όλους τους τομείς και ρωτάει όσα πάντα ήθελες να μάθεις - κι άλλα
τόσα που δεν είχες σκεφτεί ποτέ να ρωτήσεις. Το ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΜΟΝΟ έρχεται για να
απαντήσει σε ερωτήματα, να καταρρίψει μύθους και σε βάλει σε σκέψεις που
ενδεχομένως ποτέ δεν είχες.
Ο Χρήστος Τριανταφύλλου, που είναι
διδάκτορας Νεότερης και Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας και διδάσκει στο
Πανεπιστήμιο Δυτική Αττικής, μας εξηγεί γιατί η φράση «η ιστορία
επαναλαμβάνεται» δεν έχει απολύτως κανένα νόημα.
Το βιβλίο «Η 18η Μπρυμέρ του Λουδοβίκου
Βοναπάρτη» (1852) του Καρλ Μαρξ αρχίζει με μια παράγραφο που περιλαμβάνει την
εξαιρετικά διάσημη φράση ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, «την πρώτη φορά σαν
τραγωδία, μετά σαν φάρσα». Όπως και άλλες φράσεις του Μαρξ –με πιο
χαρακτηριστική ίσως εκείνη για τη θρησκεία ως «όπιο του λαού»– έτσι κι αυτή
έχει αποκολληθεί από το νόημά της, σαν σκηνή από ταινία, που αν την ανεβάσεις
ως σκέτο κλιπάκι στο Youtube, φαίνεται ωραία αλλά χάνεις τον ρόλο που παίζει
συνολικά στην υπόθεση.
Στην πραγματικότητα, ο Μαρξ δεν μιλούσε
για την κυκλικότητα ή την επαναληπτικότητα της ιστορίας, αλλά για τις
κληρονομιές του παρελθόντος στο παρόν και για το πώς η ιστορία διαμορφώνεται
ταυτόχρονα τόσο από τις ευρύτερες συνθήκες, όσο και από τις αποφάσεις, πράξεις
και αντιλήψεις ατόμων, τάξεων και ομάδων. Η ιδέα ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται
είναι πολύ παλαιότερη –πρότερη από τη νεοτερική μας αντίληψη ότι ο χρόνος είναι
γραμμικός– παρόλο που επιβιώνει μέχρι σήμερα σε ορισμένες εκδοχές της.
ADVERTISEMENT
Αν μιλήσουμε σε καθαρά επιστημονικό επίπεδο,
είναι σαφές ότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, διότι κάθε ιστορικό γεγονός
οφείλεται ταυτόχρονα σε πολλές αιτίες και διαφορετικούς παράγοντες, που
σχετίζονται με το πώς διαμορφώνονται ανά εποχή μια σειρά από φαινόμενα. Για
παράδειγμα, ένα ιστορικό γεγονός της Αρχαιότητας δεν μπορεί να επαναληφθεί σε
μια βιομηχανική κοινωνία, γιατί όλα έχουν αλλάξει θεμελιωδώς: οι σχέσεις
παραγωγής, η δομή της κοινωνίας, οι αντιλήψεις των ανθρώπων για τους εαυτούς
τους και για τους άλλους, το πώς δημιουργούνται και αλληλεπιδρούν τα κράτη, το
πώς η τεχνολογία επιδρά στις ζωές μας. Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα
είναι ότι χρησιμοποιούμε μεγάλες κατηγορίες και έννοιες για να περιγράψουμε
φαινόμενα που δεν μοιάζουν καθόλου: μερικές εκατοντάδες ή χιλιάδες ανδρών που
συγκρούονται με δόρατα σε μια πεδιάδα, ενώ λίγα χιλιόμετρα παραπέρα η ζωή
συνεχίζεται κανονικά, δεν μοιάζει σε απολύτως τίποτα με την ολοκληρωτική
εμπλοκή και καταστροφή ολόκληρων κοινωνιών σε μια διαρκή σύγκρουση μέχρι
τελικής πτώσης. Και τα δύο τα αποκαλούμε πόλεμο. Και τα δύο είναι σημαντικά
στην εποχή τους, παρόλο που δεν μοιάζουν παρά μόνο στο ότι ασκείται οργανωμένη
ένοπλη βία κάποιας κλίμακας.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αυτό που μένει είναι ότι οι κοινωνίες μας
έχουν την ανάγκη να εντοπίζουν μοτίβα και να καταφεύγουν σε μεγάλες
παραδειγματικές ιστορίες για να σχηματίζουν την ταυτότητά τους, να αντλούν
διδάγματα και να πλοηγούνται σε έναν χαοτικό κόσμο. Η ιστορία μπορεί να μας
βοηθήσει να ερμηνεύσουμε τον κόσμο και να κατανοήσουμε την ετερότητα, αλλά δεν
μπορεί να μας διδάξει μέσω της επανάληψης. Ενώ οι ιστορικές αναλογίες είναι
κομβικό συστατικό του δημόσιου λόγου γιατί η ιστορία αφορά ολόκληρη την
κοινωνία και όχι μια κλειστή κάστα ειδικών, ταυτόχρονα είναι εύκολο η αντίληψη
ότι «η ιστορία επαναλαμβάνεται» να μας παρασύρει στο να ψάχνουμε στα τυφλά κάτι
που μπορεί εκ πρώτης όψεως να μοιάζει, αλλά ουσιαστικά είναι θεμελιωδώς
διαφορετικό –σαν να ψάχνουμε οδηγίες χρήσης για ένα κινητό σε ένα φυλλάδιο
σχετικά με τον τηλέγραφο.’’
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου