ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ''

 

                ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ

                  

 

Με τη γνωστή  προσωπική μου μέθοδο   – την αυτογραφική αφήγηση – θα προσπαθήσω να βάλω σε κάποια ‘’λογική βάση ‘’,που τελευταία τείνει να υποκατασταθεί από τον Νόμο ή να εξαφανιστεί, για να την επαναφέρω στις μνήμες όλων μας, χωρίς φόβο και πάθος.

Δεν θα ανατρέξω σε παλαιότερες εποχές ‘’ όπου τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά ‘’, διότι οι συνθήκες δεν επέτρεπαν ούτε σκέψη ισονομίας, ισότητας και ισοπολιτείας, στο σύνολο των ανθρώπων – ασχέτως φύλου.

Ύστερα από την προσπάθεια εφαρμογής του Οικογενειακού Δίκαιου Γαζή και μετά από πιέσεις της γυναικείας οργάνωσης ‘’ΕΓΕ’’ υπό την  ηγεσία της  Μάργκαρετ Παπανδρέου, ακούστηκαν και προτάθηκαν και πολλές ακρότητες, Για παράδειγμα αναφέρω εκπομπές του Δημόσιου Τηλεοπτικού Δικτύου, στις οποίες γηραιές κυρίες συνιστούσαν ένθερμα την υποχρεωτική στράτευση των γυναικών – όταν οι ίδιες δεν  ‘’κινδύνευαν’’  λόγω ηλικίας και άλλες ακρότητες, αλλά χωρίς απώλεια των  υψηλών συζυγικών συντάξεων σε περίπτωση τέλεσης δεύτερου γάμου!!! Ήταν η εποχή του χαρισματικού Α. Παπανδρέου, που πολλοί βρήκαν την ευκαιρία να διεκδικήσουν τα πάντα, στον βωμό της ‘’απόλυτης ισότητας’’. Έφθασαν στο σημείο να χορηγήσουν συντάξεις στους αποκαλούμενους ‘’αντιστασιακούς’’ για την υποχρέωσή τους να πολεμήσουν για την πατρίδα , όπως έκανε σύσσωμος ο ελληνικός λαός  ‘’δωρεάν’’ με τον τρόπο του.

‘Ήταν τόση η φόρα των διάφορων κινημάτων ισότητας, που κάποιοι έχασαν το μέτρο. Φοβάμαι ότι ανάλογη  υπερβολή γίνεται τελευταία και με τους φιλοζωικούς συλλόγους. Δεν κάνω καμία απολύτως ηθική σύγκριση, απλώς αναφέρομαι στην τάση υπερβολής που μας διακρίνει. Θα σας δώσω ένα χαρακτηριστικό δείγμα προσωπικής μου εμπειρίας στον ηλεκτρικό Αθηνών. Καθόμουν σε ένα κάθισμα στο υπερπλήρες βαγόνι του τρένου ενώ ‘’κρεμασμένη’’ και όρθια ‘’χτυπιόταν’’ ανάμεσα στους όρθιους μια ετοιμόγεννη κυρία. Στην προσπάθειά μου να την βοηθήσω, της πρότεινα ευγενικά τη θέση μου. Το τι  άκουσα δεν λέγεται, με αποκάλεσε παλιόγερο, μου είπε ότι πέρασε η εποχή των ανισοτήτων και άλλα προσβλητικά, που με ανάγκασαν να εγκαταλείψω τον ηλεκτρικό στην επόμενη στάση, που δεν αποτελούσε προορισμό μου.

Εγώ ο  60άρης τότε είχα μάθει, δεν είμαι σίγουρος αν ήταν προσωπική μου επιλογή ή μου το είχε επιβάλει  η ζωή, να προσφέρω όποια βοήθεια σε όσους νόμιζα ότι υποφέρουν, να ανοίγω την πόρτα στις κυρίες και άλλα χρήσιμα και ευγενικά που μου στέρησε η κακή εφαρμογή της νομοθεσίας που κάποιοι προσπαθούν να διαγράψουν και από τη μνήμη μας. Πέστε μου καλές μου κυρίες – και έχω πολλές γυναικείες  αγνές φιλίες στη ζωή μου – πιστεύετε ότι ο σεβασμός και η ισότητα μεταξύ μας, επιβάλλεται με  Νόμο ή  αποτελεί θέμα οικογένειας και παιδείας;;;

Στο χθεσινό μου δημοσίευμα είχα αναφερθεί στην κτηνώδη συμπεριφορά ορισμένων συντρόφων και συζύγων της εποχής μας και ανέφερα  ενδεχόμενες ευθύνες κάποιων μητέρων  για τον τρόπο που ανατρέφουν τους κανακάρηδές τους . Θα προσθέσω την υποβάθμιση του ρόλου της οικογένειας και του σχολείου, όπου κάποια κόμματα έβαλαν σε προτεραιότητα τα δεκαπενταμελή και την ‘’ασυδοσία’’ μαθητών και φοιτητών, αφήνοντας την ανατροφή των παιδιών μόνο σε ‘’νταντάδες’’ και παιδικούς σταθμούς. Τα αποτελέσματα τα βλέπετε αλλά, ενώ γνωρίζετε τα πραγματικά αίτια, προτάσσετε τις ιδεοληψίες σας . Μεγαλώνετε μια ασύδοτη νεολαία, η οποία δείχνει από τώρα τον τρόπο που σκέπτεται να διαχειριστεί τα συμφέροντα της χώρας και δεν αντιδράτε , χαϊδεύοντας τα αφτιά της για να κερδίσετε την ψήφο της, ενώ η ίδια έχει επιλέξει το δικό της δρόμο απομάκρυνσης από την πολιτική.

Δεν είναι καθόλου τυχαίος ο τίτλος μου, για να ανθρωπάκια, που υπονοώ σαφώς τους άρρενες. Πιστεύεται ότι αυτά δεν υφίστανται ανάλογες χειροδικίες μέσα στο σπίτι τους και ενώπιον των παιδιών τους;;; Απλούστατα τα ανθρώπινα κτήνη, με την υπεροχή της φυσικής τους δύναμης και τις ανάλογες προτροπές ότι είναι άνδρες και δεν πρέπει να υποτάσσονται στις γυναίκες τους σε βάρος της μάνας που τους γέννησε,   προβαίνουν σε αποτρόπαιες  πράξεις.

Υπάρχουν όπως λέει  και  ο τίτλος, τα ‘’ανθρωπάκια’’ που απλώς η ευγένεια και αγωγή τους δεν τους επιτρέπει να χειροδικήσουν ή να ‘’ανταποδώσουν’’ τα σημάδια με τα οποία τους συναντάμε στους δρόμους ή στην εργασία τους ή τους βλέπουμε να διανυκτερεύουν σε ξενοδοχεία ή στους δρόμους, γιατί κάποιος ‘’τους κλείδωσε έξω από το σπίτι τους’’.  Η μόνιμη απάντησή τους είναι ότι γλίστρησαν ή δεν πρόσεξαν όσο έπρεπε σε μια δουλειά στο σπίτι τους, για να σώσουν έτσι τον εγωισμό τους και τα προσχήματα. Θυμάται κανείς σας τους στίχους του τραγουδιού ‘’ ο ανθρωπάκος’’ του Λευτέρη Παπαδόπουλου, που ασφαλώς δεν αναφέρεται σε γυναίκα ή την κωμωδία το ανθρωπάκι’’ με το μαρτύριο του κ. Κοπέογλου ανάμεσα στη μάνα και την σύζυγο;;; Θα θυμίσω και την γνωστή αστυνομική ειδησεογραφία παλαιότερης εποχής με την Φούλα κα την Κάστρω και τον ‘’καημένο’’ Αθανασόπουλο, που ‘’τον έφαγαν μπαμπέσικα’’!!! Ασφαλώς  τα δύο περιστατικά, δεν μπορούν να αποτελέσουν δικαιολογία, άλλοθι ή στοιχείο σύγκρισης. Ας κρατήσουμε όμως πισινή, διότι οι  άνδρες δεν νιώθουν ακόμα αδύναμοι ώστε να διεκδικήσουν συνδικαλιστικά τα δικά τους δικαιώματα. Με την παρούσα μικρή μου αναφορά δεν δικαιώνω τα κτήνη και τους βαρβάρους, απλά θέλησα να θυμίσω ότι υπάρχει και η άλλη πλευρά, η οποία δεν μπορεί να αποτελεί στοιχείο σύγκρισης ή αποδεκτή δικαιολογία, αλλά υπάρχει.

 Θα κλείσω με το προσωπικό μου αφελές γεροντικό ερώτημα: Πιστεύετε στα αλήθεια ότι με όλα αυτά τα ‘’σουσούμια’’ φθάσαμε στην πραγματική ισότητα - ενώ το ζητούμενο είναι η ισονομία . Αυτά αποτελούν θέματα αγωγής που δεν διατάσσονται με νόμο  αλλά  απαιτούν βασικό έργο της σύγχρονης οικογένειας  και της παιδείας, στις οποίες πρέπει να γίνουν περισσότερα από όλους μας.  Ξανασκεφθείτε το  και ίσως επιτύχετε περισσότερα, ακόμα και ‘’στα ψηφουλάκια’’.  Αντώνης