Η ΑΛΉΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΑΣ

 

      Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΑΣ 

                [ ΟΠΩΣ  ΤΗ ΒΙΩΣΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ]

       

 

Για ανεξήγητους λόγους και με αφορμή τα αποτελέσματα των πρόσφατων ευρωεκλογών, κατέληξα στην ενήμερη και αντικειμενική WIKIPEDIA, για να δω πώς έχουν περάσει στη σημερινή ενημέρωση, τα γεγονότα του τίτλου του παρόντος δημοσιεύματος. Έζησα οικογενειακά τα γεγονότα της Πράγας, όπου εργάστηκα από το 1966 μέχρι του τέλους του 1971 . Ομολογώ ότι  τα αναφερόμενα στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ έχουν υποστεί πολλές στρογγυλοποιήσεις  ή κατά τη μεταφορά τους έχουν  παραλειφθεί  ή παραποιηθεί σημαντικές και ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες από τους πρώτους καταγραφείς μέχρι και σήμερα, που επέβαλε η ‘’λήθη’’  ή κάποιες σκοπιμότητες. Πολλές φορές η πραγματική  ιστορία έχει υποστεί και συνεχίζει να υφίσταται  μεταλλάξεις, κατά την μεταφορά της   [γραπτή ή προφορική],στο πέρασμα του χρόνου. Στη διαδικασία αυτή υπάρχει ο κίνδυνος να ακολουθηθούν  ακόμα και διαδικασίες του ‘’σπασμένου τηλέφωνου’’.

Όπως αναφέρεται στη WIKIPEDIA, ‘’με την κορύφωση της κρίσης στην οικονομία του  1963 δυνάμωσαν μέσα κι έξω από το κόμμα οι φωνές που ζητούσαν μεταρρυθμίσεις. Γύρω από το μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και διευθυντή του Οικονομικού Ινστιτούτου της Ακαδημίας Επιστημών της Πράγας Ότα Σικ (Ota Šik) συσπειρώθηκε μια αντιπολιτευτική ομάδα τεχνοκρατών, που απαιτούσε βαθιές μεταρρυθμιστικές τομές. Κατά την άποψη του Σικ έπρεπε να εγκαταλειφθεί ο κεντρικός σχεδιασμός και ο κρατικός έλεγχος της οικονομίας και στη θέση τους να αναπτυχθεί μια «σοσιαλιστική οικονομία της αγοράς», να απελευθερωθούν οι επιχειρήσεις από τον κρατικό έλεγχο και να παταχθεί η γραφειοκρατία. Ο Σικ πρότεινε επίσης να επιτραπεί η λειτουργία αυτόνομων συνδικάτων και μικρών ιδιωτικών κοινοπραξιών (joint ventures) με δυτικές εταιρείες, να προωθηθούν θεσμοί αυτοδιοίκησης των εργαζομένων και να σταματήσει ο κρατικός έλεγχος των τιμών. Τα οράματά του για την αναδιάρθρωση της εξαντλημένης οικονομίας έμειναν στην ιστορία με το όνομα Τρίτος Δρόμος. Ο Ότα Σικ ωστόσο δεν θεωρούσε τον εαυτό του επαναστάτη, αλλά μεταρρυθμιστή σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης. Δεν προχώρησε στην αμφισβήτηση της κολλεκτιβοποίησης της γεωργίας και της κρατικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής.’’

Αμφισβητήθηκε ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΤ  NOVOTNY  και τη θέση του πήρε ο ‘’σοβιετοσπουδαγμένος’’ ALEXANDER DUBCEK. Στην αρχή ξεσηκώθηκαν οι φοιτητές, που γέμισαν τους δρόμους και τις πλατείες με τραπεζάκια ,ζητώντας κάθε μέρα και περισσότερες ελευθερίες, φθάνοντας στην κατάργηση της Αστυνομίας, πράγμα που δεν άρεσε στον Μπρέζνιεφ. Σαν πρώτη αντίδραση άρχισαν στρατιωτικές ασκήσεις του Συμφώνου Βαρσοβίας, γύρω από τη χώρα. Στη συνέχεια κάλεσαν στη Μόσχα την ηγεσία του ΚΚΤ για να υπογράψουν πρόσκληση προς τα στρατεύματα που έκαναν ασκήσεις γύρω από την χώρα, ότι  τάχα κινδύνευαν από χώρες της Δύσης που την απειλούσαν .  Στην πραγματικότητα τη χρονιά αυτή,  στην Πράγα βρέθηκαν 10 εκατομμύρια δυτικοί τουρίστες που άδειασαν τα καταστήματα από τα γνωστά κρύσταλλα Βοημίας και αντίκες. Η Κομματική ηγεσία αρνήθηκε την υπογραφή και  επέστρεψαν ‘’ξυλοφορτωμένοι’’ με τον Ντούμπτσεκ υποβασταζόμενο για να μη φανεί η κατάστασή του. Τότε, μια ομάδα σημαντικών προσωπικοτήτων υπέγραψαν την κάρτα των διανοουμένων, δείχνοντας την αντίθεσή τους στην εισβολή. Μεταξύ αυτών ήταν και ο γείτονάς μου χρυσός πολυολυμπιονίκης και συνταγματάρχης – αρχιπροπονητής του στρατού. Του πήραν ακόμα και τα χρυσά ολυμπιακά μετάλλια, με τη δικαιολογία ότι τα κατέκτησε υπό την επιρροή της κομμουνιστικής ιδεολογίας, Τον έστειλαν   σε βενζινάδικο ξυλοκόπων της Σλοβακίας  για να δυσκολεύεται και στη συνεννόηση, διότι δεν μιλούσε τη  γλώσσα,

 

Λίγες μέρες αργότερα με το πρωινό ξύπνημα βρήκαμε την πόλη με ρωσικά άρματα μάχης και 800 χιλιάδες στρατιώτες που κατέβασαν με ειδικά αεροσκάφη στο  πολιτικό αεροδρόμιο. Η ΠΌΛΙΣ ΕΆΛΩ και η ζωή στην Πράγα μου θύμισε την κατοχή  του 1940. Όταν δε επέστρεψα στο Ξενοδοχείο CENTRUM που διέμενα, είδα  τη σύζυγο με την ανήλικη  κόρη μου [με όλα τα πράγματα  τους ]έξω από το ξενοδοχείο να κλαίνε. Πήγα και ζήτησα εξηγήσεις και μου  έδειξαν προκηρύξεις που ανέφεραν ότι το ΚΚΕ και το ΑΚΕΛ, ήταν τα μόνα ευρωπαϊκά κομμουνιστικά κόμματα που είχαν αναγνωρίσει την εισβολή. Τους εξήγησα ότι η Ελλάδα είναι ελεύθερη χώρα και το ΚΚΕ ένα από τα κόμματα που δεν κυβερνούσαν και έτσι μας ξαναδέχτηκαν.

Η Άνοιξη της Πράγας είχε αναίμακτα σταματήσει, η σοβιετική εισβολή πραγματοποιήθηκε, η ηγεσία του Κόμματος πήγε στα χέρια του Σλοβάκου Χούσακ και λοιπών ‘’κουίσλινγκς’’ και τα πάντα άλλαξαν. Η αρχική σπίθα όμως αποτέλεσε το κατοπινό έναυσμα της κατακρήμνισης του  ολοκληρωτικού καθεστώτος στην  Ανατολική Ευρώπη, που δεν ήταν στις αρχικές προθέσεις του Ντούμπτσεκ, που απλώς αποζητούσε τον σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο.

Έτσι αποδείχτηκε ότι δεν  υπήρξε ποτέ ο υπαρκτός σοσιαλισμός ,που έλεγε ο ημέτερος Αντρέας και όλα αποτελούσαν μια ‘’φενάκη’’ της εποχής μας, που κάποιοι άμεσα ή έμμεσα προσπαθούν να επαναφέρουν, έστω και αν συνεχίζουν να επικαλούνται τις λέξεις δημοκρατία και σοσιαλισμός, που ποτέ – ούτε και τώρα- αποτελούσαν επιδίωξή τους. Θα  ξαναπώ ότι ‘’ ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμη άλλαξε, μήτε την κεφαλή του’’. Αντώνης