ΕΝΑΣ ΠΑΠΠΟΥΣ ΑΝΑΒΙΏΝΕΙ ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940

 

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2024

ΕΝΑΣ ΠΑΠΠΟΥΣ ΑΝΑΒΙΩΝΕΙ ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940

 

 

           

    Αγαπητοί μου φίλοι, ας μην κρυβόμαστε πια. Τα δήθεν παραμύθια  που διαβάζετε αφορούν μόνο το ένα μέρος του τίτλου  του δημοσιεύματος. Στην πραγματικότητα ισχύει το δεύτερο μέρος που αφορά την αλήθεια και τη σύγχρονη ιστορία. Είμαι ήδη στα 90 μου και έχω βιώσει  τόσα πολλά και τρομερά, όσα ελάχιστοι άλλοι ‘’ευτύχησαν’’ να γνωρίσουν, αρχής γενομένης από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, την πείνα, τον εμφύλιο , την ΕΟΚ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Άνοιξη της Πράγας του 1968 και την επακολουθήσασα σοβιετική εισβολή στη χώρα και σχεδόν οτιδήποτε χαρακτηρίζει την εποχή μας.

Η εξαθλίωση του πολέμου με ‘’έστειλε’’  από μαθητή στις οικοδομές για να εξασφαλίσω τα έξοδα σπουδών μου, ενώ είχα αποδεχθεί  τη θεωρία του κομμουνισμού, παρά τα όσα αρνητικά είδαν τα μάτια μου στο εμφύλιο. Ανάμεσα στις πολλές και διάφορες άλλες εμπειρίες, υπηρέτησα για 12 χρόνια στις αποκαλούμενες χώρες του ‘’υπαρκτού σοσιαλισμού’’. Εκεί αναζήτησα τον σοσιαλισμό και  δεν βρήκα ίχνος του και τότε κατάλαβα ότι υπήρξε ένας ευφημισμός του δικού μας Αντρέα, για να στηρίξει τις μαρξιστικές του ιδέες, ‘’όπως έχω ακούσει προσωπικά από τον Πατέρα του Γ. Παπανδρέου''.

Υπηρετώντας στην Πράγα,  βίωσα οικογενειακά τη σοβιετική εισβολή και έχω αναφερθεί αναλυτικά σε προηγούμενες δημοσιεύσεις μου. Εκεί όμως άλλαξα μυαλά και έφθασα στα όρια του αντικομουνισμού,  σεβόμενος κάποιους αγώνες τους και τον δικό  μου νεανικό παρορμητισμό. Άκουσα  και είδα πολλά αλλά έζησα περισσότερα στα 90 μου χρόνια ζωής., το μεγαλύτερο όμως μέρος της αποτελεί απλή επιβίωση. Με δεδομένο ότι σας θεωρώ νέους αναγνώστες μου, χωρίς να ξέρω τον λόγο, θα σας στείλω την περιγραφή ενός προσωπικού μου περιστατικού και την τεχνική που επιχειρήθηκε να μου συμβούν χειρότερα, τα οποία απέφυγα με τη βοήθεια της εμπειρίας μου. Είναι και αυτή απόλυτα αληθινό δημοσίευμα και δείχνει τον τρόπο που λειτουργούν αυτά τα καθεστώτα, αν και τα αντιλαμβάνεστε, αφού συμβαίνουν πολύ κοντά σας:

Δεν το κάνω για να ‘’αφορίσω’’ το κακό που κοντοζυγώνει, ούτε για να λυπηθείτε τη γενιά μου για την τραγικότητα της, αλλά για να θυμίσω στους ‘’ανέμελους’’  σημερινούς ενεργούς πολίτες ότι θέλει αρετή και τόλμη η λευτεριά. Οι περισσότεροι τη βρήκανε έτοιμη και αντί να την φροντίσουν, παίζουν   παιχνίδια κομματικής ιδεοληψίας σε βάρος της. Προσέχετε γιατί οι καιροί είναι πονηροί. Ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός είχε πει: ‘’Κλείσε μέσα στην ψυχή σου την Ελλάδα και θα αισθανθείς κάθε είδους μεγαλείου’’, που σχεδόν έχει μπει στο χρονοντούλαπο ελάχιστων συνομηλίκων μου.

Πριν από λίγα χρόνια και ύστερα από πρόταση μιας φίλης  Δημοτικής Συμβούλου της Πόλης μου, έγραψα ένα κείμενο, μαγνητοσκόπησαν κάποιες ζωντανές αφηγήσεις   μου με αναμνήσεις από τον πόλεμο του ’40 και έκαναν μια θαυμάσια εκδήλωση ,αλλιώτικη από τις συνηθισμένες για την επέτειο του 1940.

Για λόγους οικονομίας χώρου, παραθέτω μόνο το κείμενο αυτό – που κάποιοι ίσως να γνωρίζετε αποσπάσματα του από άλλες δημοσιεύσεις μου και μια μαυρόασπρη φωτογραφία από μια τάξη ενός σχολείου της εποχής, που μπορεί να είναι και η τάξη μου, με τους ξυπόλυτους μαθητές, μέσα στο καταχείμωνο, ανάμεσα  στους οποίους μπορεί να είμαι και εγώ. Δεν έχει καμία σημασία αφού τότε όλοι μοιάζαμε μεταξύ μας.  ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.

Αντώνης